Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-1.4514.454.2016.1.BJ
z 20 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 8 sierpnia 2016 r. (data wpływu do Biura – 12 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym 12 września 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2016 r. do Biura wpłynął ww. wniosek, uzupełniony 12 września 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni planuje pożyczyć pieniądze od swojej siostry w kwocie 200.000,00 zł. Pieniądze z pożyczki przeznaczy na zakup mieszkania własnościowego. Wnioskodawczyni planuje zwrócić pożyczoną kwotę w terminie do sześciu miesięcy.

Pożyczka zostanie przekazana przelewem na konto bankowe Wnioskodawczyni. Pożyczka będzie bez oprocentowania czyli Wnioskodawczyni odda kwotę 200.000,00 zł. Pomiędzy Wnioskodawczynią a siostrą zostanie spisana umowa pożyczki.

Wnioskodawczyni jest w związku małżeńskim bez rozdzielności majątkowej. Siostra Wnioskodawczyni również jest w związku małżeńskim i nie ma rozdzielności majątkowej. Obecnie Wnioskodawczyni i jej mąż posiadają mieszkanie własnościowe, które planują sprzedać i z tych pieniędzy oddać pożyczkę.

Wnioskodawczyni będzie składać informację do urzędu skarbowego na druku PCC-3 o pożyczce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy powstaje obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych?
2. Czy jest zwolnienie od podatku z tej pożyczki?
3. Czy należy i ewentualnie jaką kwotę odprowadzić do urzędu skarbowego?
   
   

Wnioskodawczyni wskazała, że umowa pożyczki będzie zawarta pomiędzy nią a siostrą, co będzie zapisane w tytule przelewu bankowego. Według niej, nie ma znaczenia wspólność majątkowa małżonków. Wnioskodawczyni uważa, że w tej sytuacji nie powstaje obowiązek w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na poparcie swego stanowiska Wnioskodawczyni wskazała interpretację indywidualną.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do treści art. 1 ust. 4 ww. ustawy, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Natomiast w myśl art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Stosownie zaś do treści art. 10 ust. 1 powołanej ustawy podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

W związku z przywołanymi przepisami, należy stwierdzić, że umowa pożyczki pieniędzy podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na biorącym pożyczkę; obowiązek podatkowy z tego tytułu powstaje z chwilą zawarcia umowy pożyczki.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwalnia się od podatku pożyczki udzielane w formie pieniężnej na podstawie umowy zawartej między osobami, o których mowa w art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2015 r. poz. 86, z późn. zm.), w wysokości przekraczającej kwotę, określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, pod warunkiem:

• złożenia deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych właściwemu organowi podatkowemu w terminie 14 dni od daty dokonania czynności, z wyłączeniem przypadku, gdy umowa została zawarta w formie aktu notarialnego,
• udokumentowania otrzymania pieniędzy przez biorącego pożyczkę dowodem przekazania na jego rachunek płatniczy lub na jego inny rachunek w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, lub przekazem pocztowym.
  
  

Zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę (…). Stosownie do art. 9 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej. W myśl art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 cytowanej ustawy, do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Zwolnienie zawarte w art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma charakter warunkowy, co oznacza, że umowa pożyczki pieniężnej będzie zwolniona od podatku od czynności cywilnoprawnych, tylko wtedy, gdy:

• umowa została zawarta pomiędzy osobami wymienionymi w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, tj. np. pomiędzy rodzeństwem,
• pożyczkobiorca złoży deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC-3) właściwemu organowi podatkowemu w terminie 14 dni od dnia dokonania czynności (ten warunek nie musi być spełniony, jeśli umowa była zawarta w formie aktu notarialnego),
• pożyczkobiorca udokumentuje otrzymanie pieniędzy na rachunek bankowy albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.
  
  

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni planuje pożyczyć pieniądze od swojej siostry w kwocie 200.000,00 zł. Pożyczka zostanie przekazana przelewem na konto bankowe Wnioskodawczyni. Pomiędzy Wnioskodawczynią a siostrą zostanie spisana umowa pożyczki. Wnioskodawczyni będzie składać do urzędu skarbowego druk PCC-3 dotyczący pożyczki.

Mając na uwadze przywołane przepisy zauważyć należy, że skoro Wnioskodawczyni złoży w wymaganym terminie właściwemu organowi podatkowemu deklarację PCC-3 dotyczącą umowy pożyczki zawartej z siostrą i udokumentuje otrzymanie przez siebie środków pieniężnych, będących przedmiotem tej umowy, na jej rachunek bankowy, to zostaną spełnione przesłanki warunkujące zwolnienie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, określone w art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W takiej sytuacji, umowa pożyczki pieniężnej, zawarta przez Wnioskodawczynię z jej siostrą będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, co oznacza, że nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku.

Bez znaczenia przy tym jest, że zarówno pożyczkodawca (siostra Wnioskodawczyni) jak i pożyczkobiorca (Wnioskodawczyni) pozostają w związkach małżeńskich, w których nie ma rozdzielności majątkowej, skoro umowa pożyczki zostaje zawarta pomiędzy siostrami, czyli osobami wymienionymi w cytowanym przepisie.

Pomimo jednak wykazania, że w planowanym zdarzeniu nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ będzie miało miejsce zwolnienie, nie można podzielić stanowiska Wnioskodawczyni, że obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych nie powstaje. Jak wynika z przywołanych przepisów, obowiązek ten powstaje z chwilą dokonania czynności, czyli zawarcia umowy pożyczki. Umowa taka wymieniona jest wprost w katalogu czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Fakt, że przy spełnieniu warunków określonych w art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych czynność będzie zwolniona z opodatkowania nie przesądza o braku powstania obowiązku podatkowego, a jedynie o braku obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Organ wskazuje, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa a więc niniejsza interpretacja dotyczy tylko Wnioskodawczyni i nie wywiera skutków prawnych dla siostry Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej organu podatkowego należy stwierdzić, że interpretacja ta została wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.