INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2011 r. (data wpływu 25 listopada 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 lutego 2012 r. (data wpływu 2 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego (broker ubezpieczeniowy). Od marca 2011 r. działalność tę prowadzi w mieszkaniu, którego jest współwłaścicielem. Dla celów prowadzenia działalności gospodarczej przeznaczony został jeden pokój o powierzchni 11,31 m². W pokoju tym znajduje się komputer oraz telefon stacjonarny (niezbędne do prowadzenia działalności). Pokój ten został także umeblowany w sposób umożliwiający zarówno samodzielną pracę, jak i przyjmowanie klientów i partnerów biznesowych. Wartość poszczególnych składników umeblowania pokoju wynosi: dywan – 950 zł, drzwi - 3.000 zł, regał - 1.800 zł, 2 krzesła – 600 zł za sztukę, lampka - 750 zł, stolik kawowy - 950 zł, lampka biurkowa – 750 zł, biurko – 2.500 zł. Składniki te stanowią wyposażenie i nie zostały zaliczone do środków trwałych.

Przedmiotowe mieszkanie o powierzchni 87,90 m² generuje następujące koszty:

• w okresie zimowym: CO opłata zmienna i opłata stała, konserwowanie dźwigu, monitoring, podgrzanie wody, śmieci, zimna woda do podgrzania i zimna woda do licznika, bieżąca konserwacja, energia elektryczna, koszty eksploatacji, sprzątanie, wynagrodzenie zarządcy.
• w okresie letnim, zamiast opłaty za CO są opłaty na fundusz remontowy, pozostałe koszty bez zmian.

Dodatkowo kwartalnie, te szacunkowe opłaty są wyrównywane poprzez rozliczenia na podstawie odczytu liczników. Rozliczenia te dokonywane są przez administratora. Dodatkowym kosztem związanym z użytkowaniem tego lokalu, jest koszt rachunku za energię elektryczną.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć koszty poniesione na umeblowanie pokoju przeznaczonego na prowadzenie działalności gospodarczej: regały na książki i segregatory, stolik dla gości, dwa fotele, drzwi, lampka i biurko...
2. Czy do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć opłaty związane z użytkowaniem całego mieszkania w proporcji 12,86% pomnożone przez wydatki na opłaty pobierane przez administratora oraz energię elektryczną...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego (broker ubezpieczeniowy) wiąże się z koniecznością uzyskiwania informacji od klientów (w trakcie wizyt), jak i pozyskiwania dla nich optymalnych ofert ubezpieczenia (kontakty i negocjacje z pracownikami zakładów ubezpieczeń). Jednym z kluczowych zadań brokera ubezpieczeniowego jest porównywanie ofert ubezpieczenia w celu wybrania tej najkorzystniejszej dla klienta. Wobec tego przeznaczenie i wydzielenie jednego pokoju do pracy jest konieczne i niezbędne z punktu widzenia osiągania przychodów. Z uwagi na powyższe, koszty ponoszone na utrzymanie lokalu, w skład którego wchodzi pokój, są kosztami uzyskania przychodów w proporcji 87,90 m² do 11,31 m². Również wydatki na umeblowanie pomieszczenia (wydzielonego) przeznaczonego na prowadzenie działalności gospodarczej stanowią koszty uzyskania przychodów tej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W odniesieniu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej ma zastosowanie ogólna definicja kosztu podatkowego, zawarta w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, że spełnia on dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ustawy.

Definicja kosztów uzyskania przychodów wskazuje ponadto, że kosztami mogą być wydatki o bardzo zróżnicowanej naturze, gdyż mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskanym przychodem z danej działalności gospodarczej, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W przypadku wykorzystywania w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jednego pomieszczenia w lokalu mieszkalnym, pomiędzy wydatkami związanymi z użytkowaniem tego lokalu (eksploatacją np. czynsz, media) oraz nabyciem wyposażenia służącego do wykonywania działalności, a prowadzoną działalnością istnieje niewątpliwie związek przyczynowo – skutkowy, o którym mowa powyżej. Wydatki te mogą zatem, co do zasady, stanowić koszty uzyskania przychodu tej działalności.

Zatem przy ustaleniu wydatków na eksploatację jednego pomieszczenia w lokalu mieszkalnym, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w tym pomieszczeniu działalności gospodarczej, należy ustalić jaka kwota z tych wydatków dotyczy części lokalu mieszkalnego przypadającej na działalność gospodarczą.

Jeżeli część lokalu mieszkalnego jest wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, to w takim zakresie - związane z jego eksploatacją wydatki, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

W odniesieniu do kosztów zakupu wyposażenia pokoju wykorzystywanego w działalności gospodarczej wskazać należy, że nabyte lub wytworzone we własnym zakresie składniki majątku uznaje się za środki trwałe, jeżeli stanowią własność lub współwłasność podatnika, są kompletne i zdatne do użytku w dniu oddania do używania, są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a przewidywany okres ich używania będzie przekraczał rok (art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jednakże zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Ustawodawca dopuszcza również - w odniesieniu do składników majątku, których wartość początkowa w dniu przyjęcia do używania jest równa lub niższa niż 3.500 zł - możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego (w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym).

Jak bowiem stanowi art. 22f ust. 3 ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej lub prawnej, albo w miesiącu następnym.

Wyposażenie pokoju wykorzystywanego w działalności gospodarczej, jeżeli wartość tego wyposażenia nie przekracza 3.500 zł – o ile nie zostało zaliczone do środków trwałych - można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na wyposażenie pokoju w lokalu mieszkalnym wykorzystywanego w działalności gospodarczej – jeżeli wartość jednostkowa składników wyposażenia nie przekracza 3.500 zł i wyposażenie nie zostało zaliczone do środków trwałych - można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej bezpośrednio, w miesiącu oddania składników wyposażenia do używania

Należy mieć jednakże na uwadze treść art. 23 ust. 1 pkt 49 ww. ustawy który stanowi, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Wskazać przy tym należy, iż to na Wnioskodawcy, jako odnoszącym korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodu, ciąży obowiązek wykazania związku, jaki wydatki te mają z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą oraz obowiązek ich właściwego udokumentowania. Istnienie ww. związku przyczynowo–skutkowego pomiędzy ww. wydatkami a prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą może być zweryfikowane w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez upoważnione do tego organy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.