Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-2.4511.765.2016.2.AK
z 25 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 19 lipca 2016 r. (data wpływu do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 26 lipca 2016 r.), uzupełnionym 3 i 12 października 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu części wydatków na zakup materiałów budowlanych na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia uprawnienia do zwrotu w przypadku rozbudowy budynku mieszkalnego oraz ustalenia powierzchni użytkowej uprawniającej do zwrotu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2016 r. do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwrotu części wydatków na zakup materiałów budowlanych na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia uprawnienia do zwrotu w przypadku rozbudowy budynku mieszkalnego oraz ustalenia powierzchni użytkowej uprawniającej do zwrotu.

Ww. wniosek został przekazany do tutejszego Biura przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi za pismem z 3 sierpnia 2016 r. Znak: 1061-IPTPB2.4511.561.2016.1.SŻ, 1061-IPTPB2.4511.576.2016.1.SŻ, celem załatwienia zgodnie z właściwością.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 22 września 2016 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.765.2016.1.AK, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Uzupełnienia dokonano 3 i 12 października 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z żoną na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej rozpoczęli w 2014 r. rozbudowę istniejącego budynku mieszkalnego na podstawie pozwolenia na budowę z 31 marca 2014 r. Pozwolenie zostało wydane na obojga małżonków i dotyczy rozbudowy budynku posadowionego na nieruchomości – działce – będącej przedmiotem wspólności majątkowej małżeńskiej obojga małżonków. W ciągu lat 2014, 2015 i 2016 inwestycja rozbudowy budynku została zrealizowana i w jej wyniku został oddany do użytku budynek mieszkalny o powierzchni użytkowej rozbudowy 68,89 m² . Budynek podobnie jak przed rozbudową posiada jedno wejście. W związku z rozbudową zostały zalane ławy i wymurowano fundamenty a także wylano wylewki. Wymurowano ściany zewnętrzne i ścianki działowe, zalano strop betonowy. Wymurowano poddasze użytkowe, założono więźbę dachową, odeskowano i opapowano dach. W wyniku rozbudowy na dole budynku powstały dwa pokoje, kuchnia, łazienka i korytarz, a na poddaszu powstały cztery pokoje o łącznej powierzchni rozbudowy 68,89 m² . Rozciągnięto instalację elektryczną, wodno-kanalizacyjną i CO. Zamontowano stolarkę drzwiową i okienną, wykonano tynki wewnętrzne i wylewki pod posadzki. Ułożono glazurę i terakotę, położono panele podłogowe, pomalowano ściany. Wykonano sufity podwieszane na poddaszu. Budynek został ocieplony z zewnątrz, pokryto dach blachodachówką, wykonano orynnowanie.

Wszystkie prace budowlane zostały wykonane zgodnie ze sztuką budowlaną i obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa.

Dla małżonków jest to jedyny dom jednorodzinny, którego małżonkowie byli współwłaścicielami przed rozbudową i po rozbudowie – pozostają współwłaścicielami na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawca i jego żona nie są właścicielami żadnego innego budynku. Jak wynika z danych zawartych we wniosku, Wnioskodawca i jego żona nie ukończyli 36 roku życia na dzień wydania pozwolenia na rozbudowę, tj. na 31 marca 2014 r. Małżonkowie mają jedno dziecko, wobec czego nie stosuje się do nich ustęp 4 artykułu 20 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi. Powierzchnia użytkowa rozbudowanej części budynku nie przekracza 100 m².

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca ma prawo do zwrotu niektórych wydatków poniesionych w związku z rozbudową pierwszego własnego mieszkania? Czy w świetle art. 20 ust. 3 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi Wnioskodawca jako limit 100 m² przyjmuje powierzchnię użytkową objętą rozbudową czy też całą powierzchnię użytkową budynku po rozbudowie?

Zdaniem Wnioskodawcy, małżonkowie spełniają wszystkie przesłanki wskazane w art. 20 ust. 1 i ust. 3 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, aby ubiegać się o zwrot niektórych wydatków poniesionych w związku z rozbudową. Inwestycja została rozpoczęta po 1 stycznia 2014 r., z okresu po tej dacie jest pozwolenie na budowę, stwierdzające, że dokonywana będzie rozbudowa budynku mieszkalnego. Są to fakty zgodne z art. 20 ust. 1 i ust. 3 pkt 1 lit. b) i pkt 2 przywołanej ustawy. Nie podlega wątpliwości spełnienie przez małżonków przesłanki określonej w art. 20 ust. 3 pkt 4 przywołanej ustawy. Małżonkowie nie byli właścicielami innego budynku, lokalu lub nie służyło im spółdzielcze własnościowe prawo przed rozpoczęciem rozbudowy, co wypełnia przesłanki określone w art. 20 ust. 3 pkt 5 ustawy. Przesłanka podana w art. 20 ust. 3 pkt 3 lit. a) przywołanej ustawy oznacza, że podany limit powierzchni użytkowej dla domu jednorodzinnego – 100 m² – odnosi się do powierzchni użytkowej rozbudowanej, tj. 68,89 m² . Pozwolenie na budowę dotyczy rozbudowy, w art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawodawca stanowi o przedsięwzięciu czyli oznacza to zarówno budowę jak i rozbudowę. Nie można przyjąć powierzchni użytkowej dla całego budynku po rozbudowie, skoro faktury będące podstawą zwrotu dotyczą wyłącznie wydatków na rozbudowę.

W omawianej sprawie małżonkowie przyjmują, że spełniają przesłanki zwrotu niektórych wydatków na rozbudowę własnego domu, a jako powierzchnię użytkową, o której mowa w art. 20 ust. 3 pkt 3 lit. a) przywołanej wyżej ustawy należy przyjąć powierzchnię użytkową rozbudowy a nie powierzchnię użytkową całości budynku po rozbudowie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (Dz.U. z 2015 r. poz. 1865 ze zm.) – z dniem 1 stycznia 2014 r. – straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. Nr 177 poz. 1468 ze zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Od tego momentu zasady udzielania zwrotu wydatków zostały określone na nowo. Reguluje je Rozdział 4 „Zwrot osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania” ustawy o pomocy państwa w nabywaniu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej „zwrotem wydatków”.

Ponadto – zgodnie z art. 20 ust. 3 pkt 1-5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:

1. wydatki zostały poniesione w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z:
   
   1. budową domu jednorodzinnego albo
      
   2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny;
2. przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1, było realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r. albo na podstawie zgłoszenia budowy;
   
3. powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, o których mowa w pkt 1, nie przekracza odpowiednio:
   
   1. 75 m² i 100 m² ,
      
   2. 85 m² i 110 m² – w przypadku gdy osoba fizyczna w dniu wydania pozwolenia na budowę albo w dniu dokonania zgłoszenia budowy, o których mowa w pkt 2, wychowywała przynajmniej troje dzieci spełniających warunki, o których mowa w art. 7 ust. 1a;
4. osoba fizyczna do końca roku kalendarzowego, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, nie ukończyła 36 lat;
   
5. do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków osoba fizyczna nie była:
   
   1. właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego,
      
   2. osobą, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny,
      
   3. właścicielem lub współwłaścicielem budynku, jeżeli jego udział w przypadku zniesienia współwłasności obejmowałby co najmniej jeden lokal mieszkalny

-z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.

Zgodnie z art. 21 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy, o których mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.

Stosownie do art. 22 pkt 1 ww. ustawy – prawo do zwrotu wydatków przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W przypadku osoby fizycznej pozostającej w związku małżeńskim w roku kalendarzowym, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 4, dotyczy młodszego z małżonków, a warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 5, dotyczy obojga małżonków (art. 22 pkt 2 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika zatem, że jeżeli osoba fizyczna od 1 stycznia 2014 r. poniesie w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych wydatki na zakup materiałów budowlanych w związku z rozbudową budynku na cele mieszkalne, to tylko po spełnieniu wszystkich warunków przewidzianych ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, może ubiegać się o zwrot części poniesionych wydatków.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną rozpoczęli w 2014 r. rozbudowę istniejącego budynku mieszkalnego na podstawie pozwolenia na budowę z 31 marca 2014 r. W ciągu lat 2014, 2015 i 2016 inwestycja rozbudowy budynku została zrealizowana i w jej wyniku został oddany do użytku budynek mieszkalny o powierzchni użytkowej rozbudowy 68,89 m² .

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz cytowane powyżej przepisy ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi stwierdzić należy, że możliwość ubiegania się o zwrot niektórych wydatków poniesionych w związku z rozbudową budynku uzależniona jest od spełniania wszystkich warunków, o których mowa w art. 20 ust. 3 pkt 1-5 ww. ustawy. Niespełnienie chociażby jednego z nich skutkuje brakiem możliwości ubiegania się o zwrot niektórych wydatków poniesionych w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że nie został przez Wnioskodawcę spełniony warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 1 lit. b) ustawy, gdyż w wyniku rozbudowy nie powstał nowy lokal mieszkalny. Małżonkowie rozbudowali istniejący budynek mieszkalny powiększając go o rozbudowaną część, która jednak nadal stanowi integralną część budynku bowiem w wyniku tej rozbudowy nie powstał lokal mieszkalny. Natomiast do uzyskania zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych uprawnia rozbudowa budynku ale pod warunkiem jednak, że w wyniku tej rozbudowy powstanie nowy, odrębny lokal mieszkalny o powierzchni do 75 m² (85 m² w przypadku gdy osoba fizyczna w dniu wydania pozwolenia na budowę albo w dniu dokonania zgłoszenia budowy, wychowywała przynajmniej troje dzieci spełniających warunki, o których mowa w art. 7 ust. 1a ustawy). Warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 1 lit. b) ustawy jest bowiem nierozerwalnie połączony z kolejnymi warunkami, które osoba fizyczna ubiegająca się o zwrot musi spełniać. I tak zauważyć należy, że art. 20 ust. 3 pkt 3 ustawy stanowi, iż o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli powierzchnia użytkowa lokalu albo domu jednorodzinnego nie przekracza odpowiednio 75 m² i 100 m² (85 m² i 110 m² – w przypadku gdy osoba fizyczna w dniu wydania pozwolenia na budowę albo w dniu dokonania zgłoszenia budowy, wychowywała przynajmniej troje dzieci spełniających warunki, o których mowa w art. 7 ust. 1a ustawy). Ustawodawca w ww. przepisie wskazuje tylko na powierzchnię lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego. Nie wskazuje jaką powierzchnię ma mieć rozbudowana część domu jednorodzinnego aby ubiegać się o zwrot. Jest to celowe działanie ustawodawcy ponieważ zwrot przysługuje jeżeli w wyniku m.in. rozbudowy powstał lokal mieszkalny i to właśnie ten nowopowstały lokal mieszkalny ma mieć określoną powierzchnię. Dlatego w omawianej sprawie nie ma potrzeby rozpatrywanie kwestii czy limit, o którym mowa w ww. przepisie dotyczy tylko rozbudowanej części budynku, czy może należy brać pod uwagę całą powierzchnię budynku wraz z jej rozbudowaną częścią skoro zwrot nie dotyczy rozbudowy, w wyniku której nie powstał nowy lokal mieszkalny. Wnioskodawca nieprawidłowo zatem uważa, że choć w wyniku rozbudowy nie powstał nowy lokal mieszkalny, to i tak zwrot mu przysługuje gdyż limit powierzchni użytkowej 100 m² dla domu jednorodzinnego odnosi się do powierzchni użytkowej rozbudowanej. Tymczasem z ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi takie wnioski nie wynikają.

Konieczność powstania lokalu mieszkalnego dotyczy każdej z inwestycji, o której mowa w art. 20 ust. 3 pkt 1 lit. b) ustawy bowiem wyraźnie ustawodawca zastrzegł, że o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli wydatki zostały poniesione w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z nadbudową, rozbudową lub przebudową, w wyniku których powstał lokal mieszkalny. Użycie liczby mnogiej do wskazania, że w wyniku wymienionych inwestycji ma powstać lokal mieszkalny jednoznacznie przesądza, że w wyniku każdej z tych inwestycji ma powstać lokal mieszkalny aby w związku z tą inwestycją ubiegać się o zwrot części wydatków. Tak wynika z literalnego brzemienia ww. przepisu i nie można twierdzić, że zwrot przysługuje również jeżeli lokal taki nie powstał w wyniku takiej nadbudowy, rozbudowy czy też przebudowy.

To oznacza, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do zwrotu wydatków poniesionych w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z rozbudową domu. Jak już wyjaśniono powyżej niespełnienie chociażby jednego z warunków określonych w art. 20 ust. 3 pkt 1-5 ww. ustawy powoduje, że osoba fizyczna traci prawo do ubiegania się o zwrot części wydatków.

Podsumowując, Wnioskodawca nie spełnia wszystkich warunków przewidzianych ustawą o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, zatem nie jest uprawiony do skutecznego ubiegania się o zwrot części wydatków poniesionych po 1 stycznia 2014 r.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.