2016.10.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-569/16-3/MK
z 5 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2016 r. (data wpływu 18 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

stawki podatku VAT dla opłat wpisowych i semestralnych oraz dla pozostałych zajęć fakultatywnych, tj. trening pamięci i warsztaty psychologiczne - jest prawidłowe,

stawki podatku VAT dla opłat za zajęcia ruchowe oraz usług nauki języka angielskiego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT od usług związanych z prowadzeniem UTW.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Biblioteka jest państwową instytucją kultury, wpisaną do Rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora - Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi pod nr 1.

Biblioteka działa na podstawie:

statutu zatwierdzonego zarządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi nr 29 z dnia 29 grudnia 2011 r., zmienionego zarządzeniem nr 21 z dnia 15 października 2013 r.,
ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 16 kwietnia 2012 r., poz.406 z późn. zm.);
ustawy z dnia 27 czerwca 1997 o bibliotekach (teks jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 642 z późn. zm.).

Wnioskodawca jest biblioteką naukową prowadzącą działalność publiczną na rzecz krajowych i zagranicznych użytkowników. Podstawowym celem biblioteki jest gromadzenie i udostępnianie specjalistycznego naukowego zbioru informacji z zakresu rolnictwa, rozwoju wsi i nauk pokrewnych oraz przemysłu rolno-spożywczego.

Do zadań biblioteki należy:

gromadzenie, opracowywanie, przechowywanie, w tym digitalizacja zbiorów oraz udostępnianie wydawnictw polskich i zagranicznych;
dokumentowanie wydawnictw oraz tworzenie własnych baz danych i systemów informacji;
działalność informacyjna, wydawnicza, dydaktyczna i kulturalna;
współpraca z krajowymi i zagranicznymi placówkami nauki, których działalność jest związana z zakresem działania biblioteki;
prowadzenie praktyk zawodowych i szkoleń w zakresie bibliotekarstwa;
prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych w zakresie kultury wsi i jej historii;
upowszechnianie osiągnięć nauki i kultury poprzez organizację konferencji, odczytów, wystaw, targów i kiermaszy w tym także na warunkach komercyjnych, w szczególności z zakresu badań naukowych, doskonalenia zawodowego, dokształcania i szkoleń.

Biblioteka prowadzi samodzielną gospodarkę finansową. Działalność finansowana jest z dotacji podmiotowej, która stanowi około 80% przychodów oraz z przychodów własnych, przede wszystkim z wynajmu pomieszczeń, opłat od słuchaczy UTW oraz ze sprzedaży książek i wydawnictw własnych. Uzyskane przychody są przeznaczone na działalność statutową Biblioteki.

W 2008 roku zarządzeniem Dyrektora Biblioteki z dnia 1 października 2008 r. został powołany Uniwersytet Trzeciego Wieku (UTW), którego słuchaczem, zgodnie z regulaminem organizacyjnym, może być każdy zainteresowany ustawicznym kształceniem się.

Na podstawie regulaminu organizacyjnego słuchacze wnoszą następujące opłaty:

wpisowe - opłata jednorazowa dla osób nowo przyjętych;
czesne (opłata za semestr);
opłaty za zajęcia fakultatywne - gimnastyka dla seniorów, trening pamięci, warsztaty psychologiczne, ćwiczenia tai chi, nauka języka angielskiego.

Zajęcia fakultatywne są prowadzone przez osoby zatrudnione do tego celu na umowę zlecenie bądź prowadzące działalność gospodarczą. Charakter prowadzonych zajęć nie należy bowiem do podstawowej działalności kulturalnej biblioteki. Biblioteka nie jest objęta systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty ani przepisami związanymi ze sportem i rekreacją. Opłaty wnoszone przez uczestników pokrywają jedynie koszt zatrudnienia instruktorów lub prowadzących.

Do usług tych również zastosowano stawkę podstawową w wysokości 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Biblioteka właściwie ustaliła stawki podatku VAT od usług związanych z prowadzeniem Uniwersytetu Trzeciego Wieku, przyjmując zgodnie z art. 41 pkt 1 stawkę podstawową na wszystkie rodzaje usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, mimo że biblioteka jest instytucją kultury i wypełnia przesłanki podmiotowe wynikające z art. 43 ust.1 pkt 33 lit-a ustawy, to usługi organizacji wykładów, seminariów, spotkań klubowych nie stanowią usług kulturalnych w rozumieniu przywołanego wyżej artykułu. Za usługi te Biblioteka pobiera opłaty w postaci wpisowego i czesnego. Skoro jednak nie jest spełniona przedmiotowa przesłanka zwolnienia, świadczenia te podlegają opodatkowaniu stawką podstawową.

Biblioteka nie jest jednostką objętą systemem oświaty, nie ma więc możliwości zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy więc usługi nauki języka angielskiego, za które pobierana jest opłata w ramach zajęć fakultatywnych zostały opodatkowane stawką podstawową.

Zajęcia ruchowe: gimnastyka dla seniorów i tai chi, które nie są usługami kulturalnymi - nie można zastosować zwolnienia z art. 43 ust.1 pkt 33 lit. a, jak również nie można, korzystając z art. 41 ust. 2 z zastrzeżeniem art. 146a pkt 2, ustalić obniżonej stawki podatku 8%. Opłata pobierana za usługi rekreacyjne nie jest bowiem opłatą za wstęp, a za możliwość czynnego uczestnictwa w zajęciach.

Pozostałe płatne zajęcia fakultatywne: trening pamięci i warsztaty psychologiczne nie stanowią usług kulturalnych i zostały objęte stawką podstawową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe w zakresie stawki podatku VAT dla opłat wpisowych i semestralnych oraz dla pozostałych zajęć fakultatywnych, tj. trening pamięci i warsztaty psychologiczne,

nieprawidłowe w zakresie stawki podatku VAT dla opłat za zajęcia ruchowe oraz usług nauki języka angielskiego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Biorąc po uwagę wskazane przepisy należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
finansowane w całości ze środków publicznych,

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, ustawodawca zwolnił od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną;
indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 17a ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

W świetle art. 43 ust. 18 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 19 ustawy o VAT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
wstępu;
1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego;
2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych;
3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
działalności agencji informacyjnych;
usług wydawniczych;
usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
usług ochrony praw.

Analizując powołane wyżej regulacje zauważyć należy, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług kulturalnych jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Podmiotem mogącym świadczyć usługi kulturalne korzystającym ze zwolnienia może być m.in. podmiot prawa publicznego lub inny podmiot uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym pod warunkiem, że podmiot ten nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).

Z kolei spełnienie warunku przedmiotowego odnosi się do wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się z podatku usługi kulturalne (…). Ustawa nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp.

Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406 z późn. zm.), działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ww. ustawy).

Zgodnie zaś z przepisem art. 3 ust. 2 działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

W myśl art. 8 ustawy o działalności kulturalnej, ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Natomiast jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 9 ust. 1). Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami, a ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia – należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję kultury (art. 10 ust. 1 i 2). Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy, instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest państwową instytucją kultury, wpisaną do Rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora - Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi pod nr 1. Jest biblioteką naukową prowadzącą działalność publiczną na rzecz krajowych i zagranicznych użytkowników. Podstawowym celem biblioteki jest gromadzenie i udostępnianie specjalistycznego naukowego zbioru informacji z zakresu rolnictwa, rozwoju wsi i nauk pokrewnych oraz przemysłu rolno-spożywczego.

Do zadań biblioteki należy:

gromadzenie, opracowywanie, przechowywanie, w tym digitalizacja zbiorów oraz udostępnianie wydawnictw polskich i zagranicznych;
dokumentowanie wydawnictw oraz tworzenie własnych baz danych i systemów informacji;
działalność informacyjna, wydawnicza, dydaktyczna i kulturalna;
współpraca z krajowymi i zagranicznymi placówkami nauki, których działalność jest związana z zakresem działania biblioteki;
prowadzenie praktyk zawodowych i szkoleń w zakresie bibliotekarstwa;
prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych w zakresie kultury wsi i jej historii;
upowszechnianie osiągnięć nauki i kultury poprzez organizację konferencji, odczytów, wystaw, targów i kiermaszy w tym także na warunkach komercyjnych, w szczególności z zakresu badań naukowych, doskonalenia zawodowego, dokształcania i szkoleń.

Na podstawie regulaminu organizacyjnego słuchacze wnoszą następujące opłaty:

wpisowe - opłata jednorazowa dla osób nowo przyjętych;
czesne (opłata za semestr);
opłaty za zajęcia fakultatywne - gimnastyka dla seniorów, trening pamięci, warsztaty psychologiczne, ćwiczenia tai chi, nauka języka angielskiego.

Opłaty wpisowego i czesnego upoważniają słuchaczy do uczestniczenia w wykładach i seminariach z zakresu medycyny, historii, psychologii, filozofii, historii sztuki, socjologii, politologii, spotkaniach klubowych i integracyjnych, wyjściach do muzeów oraz korzystania z konsultacji informatycznych. Opłaty w części pokrywają koszty ponoszone przez bibliotekę. Usługi te opodatkowane są stawką podstawową 23%. Zajęcia fakultatywne są prowadzone przez osoby zatrudnione do tego celu na umowę zlecenie bądź prowadzące działalność gospodarczą. Charakter prowadzonych zajęć nie należy bowiem do podstawowej działalności kulturalnej biblioteki. Biblioteka nie jest objęta systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty ani przepisami związanymi ze sportem i rekreacją. Opłaty wnoszone przez uczestników pokrywają jedynie koszt zatrudnienia instruktorów lub prowadzących. Do usług tych również zastosowano stawkę podstawową w wysokości 23%.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi zastosowanie stawki podatku VAT dla usług związanych z prowadzeniem UTW.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca wypełnia przesłanki podmiotowe wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Wnioskodawca jest podmiotem, o którym mowa w tym przepisie, jest bowiem wpisany do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez organizatora - Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Zatem w odniesieniu do pobieranych przez Wnioskodawcę opłat – wpisowego i czesnego za uczestnictwo w ramach Uniwersytetu Trzeciego Wieku w wykładach, seminariach z różnych dziedzin wiedzy, tj. z zakresu medycyny, historii, psychologii, filozofii, historii sztuki, socjologii, politologii oraz spotkaniach klubowych i integracyjnych, a także pozostałych zajęć fakultatywnych: trening pamięci i warsztaty psychologiczne należy stwierdzić, że powyższe opłaty nie będą pobierane za uczestniczenie w zajęciach kulturalnych.

Tym samym w odniesieniu do tych opłat należy stwierdzić, że nie została spełniona przesłanka przedmiotowa.

Jak wskazał Wnioskodawca, nie jest jednostką objętą systemem oświaty, nie ma więc możliwości zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy. Wnioskodawca nie spełnia także przesłanek do zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, gdyż nie świadczy usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego.

W związku z powyższym, w stosunku do tych opłat nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku na mocy art. 43 ust.1 pkt 33 lit. a) oraz art. 43 ust. 1 pkt 26 i 29 ustawy i tym samym pobierane przez Wnioskodawcę opłaty w postaci wpisowego i czesnego oraz pozostałych zajęć fakultatywnych tj. treningi pamięci i warsztaty psychologiczne będą podlegały opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 23%. Tut. Organ nadmienia, że dla ww. opłat przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie przewidują obniżonej stawki opodatkowania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Wnioskodawca będzie również organizował dla uczestników UTW naukę języków obcych, za które będzie pobierał stosowne opłaty.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi nauczania języków obcych oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, inne niż wymienione w pkt 26, pkt 27 i pkt 29.

Jak już wyżej wskazano Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia i wychowania, a zatem nie ma do niego zastosowania regulacja zawarta w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy. Zatem nauka języka angielskiego dla słuchaczy UTW będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższej kwestii należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do stawki podatku VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę następujących usług: gimnastyka, ćwiczenia tai chi, zauważyć należy, że w załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym „Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%” (w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r. – 8%), pod pozycją 186 zostały wymienione „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” – bez względu na symbol PKWiU.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że pozycja 186 załącznika nr 3 do ustawy stanowi uzupełnienie regulacji zawartych w pozycjach 179, 182-185 tego załącznika, które wyznaczają zakres stosowania obniżonej stawki podatku dla niektórych usług związanych m.in. z rekreacją.

Powyższe pozycje dotyczą:

poz. 179 – usług związanych z działalnością obiektów sportowych – PKWiU 93.11.10.0;
poz. 182 – usług kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu:
- na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
- do obiektów kulturalnych
  bez względu na symbol PKWiU;
poz. 183 – usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne – bez względu na symbol PKWiU;
poz. 184 – usług bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałych usług w zakresie kultury – wyłącznie w zakresie wstępu – bez względu na symbol PKWiU;
poz. 185 – wstępu na imprezy sportowe – bez względu na symbol PKWiU.

Przepisy ustawy nie zawierają definicji pojęcia „rekreacja”, aby zatem poznać jego znaczenie należy sięgnąć do wykładni językowej. Słownik Języka Polskiego (www.sip.pwn.pl) definiuje rekreację jako „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”. Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”, „Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem” Władysława Kopalińskiego (Świat Książki, Warszawa 2000) definiuje rekreację jako „odpoczynek, rozrywka, wytchnienie, pochodzące od łacińskiego »recreatio« czyli powrót do zdrowia, sił”. Mając na uwadze powyższe definicje oraz brzmienie poz. 179, 182-185 załącznika nr 3 do ustawy o VAT należy – na potrzeby stosowania art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy – uznać za rekreację różne formy aktywności mające służyć wypoczynkowi i zdrowiu.

Należy jednakże zwrócić uwagę, że ustawodawca objął obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% pozostałe usługi związane z rekreacją, lecz wyłącznie w zakresie wstępu. Ustawodawca nie określił jednak ani form ani kategorii „wstępu”, do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Zatem pod pojęciem „wstępu” w rozumieniu poz. 182-186 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej –możliwość tańczenia, na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, „na siłownię” – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

W ocenie Organu charakter świadczonych przez Wnioskodawcę następujących usług: gimnastyki, ćwiczeń tai chi, oceniany przez pryzmat przywołanej wyżej definicji „rekreacji” wskazuje, że usługi te można sklasyfikować jako „usługi związane z rekreacją”.

Jak wskazano wyżej dla usług związanych z rekreacją (wyłącznie w zakresie wstępu) – na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy – stosuje się stawkę podatku obniżoną do wysokości 8%.

Odnosząc przedstawione we wniosku okoliczności do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie Wnioskodawca z tytułu następujących usług: gimnastyki, ćwiczeń tai chi jest uprawniony do stosowania 8% obniżonej stawki podatku VAT zgodnie z załącznikiem nr 3 do ustawy o podatku VAT, który mówi, że obniżoną stawkę stosuje się do pozostałych usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu. Tym samym usługi te są opodatkowane stawką obniżoną w wysokości 8%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym usługi te powinny być opodatkowane 23% stawką podatku VAT, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin