Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-689/16-1/PSZ
z 11 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2016 r. (data wpływu 29 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 30 maja 1999 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą. Jest Pan podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem działalności jest produkcja i sprzedaż hurtowa materiałów tekstylnych (pianek, materacy) oraz wyrobów medycznych. Odbiorcami usług są firmy krajowe
i zagraniczne. W trakcie prowadzenia działalności, wyłącznie do celów związanych
z działalnością używa Pan samochodu osobowego zgodnie z umową leasingu operacyjnego. Wartość przedmiotowego samochodu przekracza kwotę 20.000 euro. Samochód wykorzystywany jest np. na dojazdy do firm, z którymi Pan współpracuje, na spotkania, prace, czy konsultacje w zakresie produkcji, handlu itp. Jako formę opodatkowania wybrał Pan podatek liniowy. Zaliczki na podatek dochodowy rozliczane są miesięcznie, ewidencja prowadzona jest w formie pełnej rachunkowości. Po przeanalizowaniu umowy leasingowej stwierdza Pan Jej zgodność z ustawową definicją leasingu operacyjnego z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ma Pan wątpliwości, co do możliwości uwzględnienia w kosztach uzyskania każdego miesiąca, miesięcznej raty leasingowej pomniejszonej o możliwy do odliczenia VAT. Jednorazowo w kosztach uwzględnił Pan także wstępną opłatę leasingową. Jest ona obowiązkowa, bowiem bez jej opłacenia przedmiot leasingu nie zostałby wydany. Ma ona charakter samoistny i niezależny od pozostałych rat leasingowych. W związku z możliwością odliczenia pełnego podatku VAT-u złożył do US informację o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej na druku VAT-26. Prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu dla celów podatku od towarów i usług nie dla celów podatku dochodowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest ujęcie jednorazowo w kosztach uzyskania wstępnej opłaty leasingowej z tytułu leasingu operacyjnego samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej?
   
2. Czy mam obowiązek prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu w leasingu operacyjnym
   i kontrolować limit wydatków wynikający z tej ewidencji w zakresie wydatków z tytułu rat leasingowych by móc te wydatki (wartość faktury za ratę leasingowa pomniejszoną
   o możliwy do odliczenia podatek VAT) uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów?
   
3. Czy do kosztów uzyskania przychodów mogę zaliczyć wydatki eksploatacyjne ww. samochodu w leasingu operacyjnym oraz czy kosztem uzyskania przychodów jest cała kwota ubezpieczenia czy tylko do limitu 20.000 euro?
   

Zdaniem Wnioskodawcy, ma On prawo ująć jednorazowo w kosztach uzyskania wstępną opłatę leasingową. Opinię swoją opiera m.in. na piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 5 grudnia 2011 r. nr DD6/033/87/ORK/11/PK-1299, gdzie potwierdzono zgodność stanowiska Ministerstwa Finansów z orzecznictwem WSA i NSA. Taką linię orzecznictwa prezentują m.in. wyroki:

• WSA w Białymstoku z dnia 1 kwietnia 2009 r. sygn. akt I SA/Bk 614/08,
• WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 28 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Go 214/09,
• WSA w Warszawie z dnia 20 lutego 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 1519/08,
• WSA w Gdańsku z dnia 1 lipca 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 269/09,
• WSA we Wrocławiu dnia z 5 października 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 633/09,
• WSA w Krakowie z dnia 23 września 2009 r. sygn. akt I SA/Kr 1076/09,
• NSA z dnia 19 marca 2010 r. sygn. akt II FSK 1731/08,
• NSA z dnia 23 marca 2010 r. sygn. akt II FSK 1733/08,
• NSA z dnia 18 listopada 2011 r. sygn. akt II FSK 864/10.

W wyżej wymienionych wyrokach NSA wskazano, że fakt, iż opłata wstępna jest warunkiem zawarcia umowy leasingu, nie musi oznaczać, że dotyczy ona całego okresu trwania umowy. Wspólnym motywem tych orzeczeń jest uznanie, że wstępna opłata leasingowa ma charakter opłaty samoistnej bezzwrotnej, nieprzypisanej do poszczególnych rat leasingowych, natomiast jej poniesienie jest warunkiem koniecznym do realizacji umowy leasingu.

W Pana ocenie, aby uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów wydatki związane
z leasingiem operacyjnym nie ma obowiązku prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu
i kontrolować limitu wydatków związanego z tą ewidencją. Niezależnie od ilości przejechanych kilometrów i uwzględnionej wcześniej jednorazowo w kosztach opłaty leasingowej uważa Pan, że ma prawo w całości uwzględnić te wydatki w kosztach uzyskania przychodu z tytułu używania przedmiotu leasingu do prowadzonej działalności gospodarczej.
W leasingu operacyjnym stroną umowy, która dokonuje odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu, jest leasingodawca. Z tego względu to jego dotyczą ograniczenia
w amortyzacji samochodu osobowego o wartości powyżej 20.000 euro. Natomiast po stronie leasingobiorcy (korzystającego) kosztem podatkowym są pełne opłaty czynszu (rat) z tytułu leasingu, i to bez względu na ich wysokość, pod warunkiem, że spełniają one kryteria do uznania ich za koszt podatkowy, określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca nie wyłączył bowiem z kosztów opłat za leasingowany samochód osobowy o wartości powyżej 20.000 euro. Co równie istotne, w leasingu operacyjnym kosztem podatkowym leasingobiorcy, w pełnej wysokości, są także wydatki eksploatacyjne (zakup paliwa, oleju silnikowego itd.), koszty przeglądów i ubezpieczenia, jeżeli na podstawie umowy opłaca je korzystający tak jak jest to w opisanym przypadku.

W odniesieniu do samochodów osobowych wydatki związane z ich ubezpieczeniem AC podlegają w kosztach limitowaniu. Gdy bowiem wartość samochodu przyjęta dla celów ubezpieczenia przekracza równowartość 20.000 euro (przeliczaną u osób fizycznych wg kursu sprzedaży NBP,) wówczas składka na to ubezpieczenie nie jest kosztem uzyskania przychodu
w wysokości przekraczającej jej część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro w wartości samochodu (art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Od wskazanej zasady ustawodawca nie przewidział wyjątków. Z tego względu limitowanie składki dotyczy każdego samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, tj. zarówno stanowiącego, jak
i niestanowiącego składnik majątku podatnika, w tym będącego przedmiotem umowy leasingu. Tak więc uważa Pan, że składki na ubezpieczenie OC może zaliczyć w całej wysokości do kosztów uzyskania przychodu, a AC do limitu 20.000 euro.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku z przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Kwestie dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umowami leasingu zostały przez ustawodawcę uregulowane w art. 23a-23l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 23a pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w rozdziale 4a ustawy jest mowa o umowie leasingu, rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z treści art. 23b ust. 1 powołanej ustawy wynika, że opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
   
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
   
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona
   o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej
   i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.
   

Zgodnie zaś z art. 23b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U.
   z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.),
   
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
   
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U.
   z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178)
   
   
   
1. do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.
   

Natomiast w myśl art. 23b ust. 3 ww. ustawy, w przypadku finansującego będącego spółką niebędącą osobą prawną ograniczenia, o których mowa w ust. 2, dotyczą także wspólników tych spółek.

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 powołanej ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym także wydatek związany z uiszczeniem wstępnej opłaty leasingowej oraz wszystkich pozostałych rat leasingowych.

Jednocześnie powołany przepis art. 23b ww. ustawy nie precyzuje, w którym momencie korzystający winien zaliczyć ww. opłaty związane z leasingiem do kosztów uzyskania przychodów. Zatem rozstrzygając tę kwestię należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów przez podatników prowadzących księgi rachunkowe, uregulowane w art. 22 ust. 4–5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Stosownie natomiast do art. 23 ust. 3b ustawy, przepis ust. 1 pkt 46 nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1.

Ustawodawca wyraźnie więc wskazał w art. 23 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, że przepis art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy nakładający obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i ograniczenia kwoty kosztów z tytułu eksploatacji samochodów do limitu tzw. „kilometrówki”, nie dotyczy sytuacji używania samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w trakcie prowadzenia działalności, wyłącznie do celów związanych z działalnością używa Pan samochodu osobowego zgodnie z umową leasingu operacyjnego. Wartość przedmiotowego samochodu przekracza kwotę 20.000 euro. Jako formę opodatkowania wybrał Pan podatek liniowy. Zaliczki na podatek dochodowy rozliczane są miesięcznie, ewidencja prowadzona jest w formie pełnej rachunkowości. Po przeanalizowaniu umowy leasingowej stwierdza Pan jej zgodność z ustawową definicją leasingu operacyjnego z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ma Pan wątpliwości, co do możliwości uwzględnienia w kosztach uzyskania każdego miesiąca, miesięcznej raty leasingowej pomniejszonej o możliwy do odliczenia VAT. Jednorazowo w kosztach uwzględnił Pan także wstępną opłatę leasingową. Jest ona obowiązkowa, bowiem bez jej opłacenia przedmiot leasingu nie zostałby wydany. Ma ona charakter samoistny i niezależny od pozostałych rat leasingowych. W związku z możliwością odliczenia pełnego podatku VAT złożył do US informację o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej na druku VAT-26. Prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu dla celów podatku od towarów i usług nie dla celów podatku dochodowego.

Jeżeli zatem w istocie przedmiotowa umowa leasingu spełnia warunki zawarte w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to Pan, jako korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym także wydatek związany z uiszczeniem wstępnej opłaty.

Ponadto, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i ww. przepisy prawa, należy stwierdzić, że wstępna opłata leasingowa wynikająca ze wskazanej we wniosku umowy jest tzw. kosztem pośrednim, nie można jej bowiem bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez podatnika.

Zgodnie z art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

W myśl natomiast art. 22 ust. 5c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z uregulowanym poglądem – kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m. in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, koszty promocji i reklamy.

Wobec tego należy stwierdzić, że związek poniesionego wydatku w postaci wstępnej opłaty leasingowej nie ma charakteru bezpośredniego, zatem jest to koszt pośrednio związany z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej.

Ponadto wstępna opłata leasingowa warunkuje zawarcie umowy, czyli należy ją powiązać nie tyle z całą umową rozumianą w wymiarze czasowym , co z momentem jej zawarcia. Dotyczy ona nie tyle samego trwania usług leasingu, lecz w ogóle prawa do skorzystania z niego. Zatem nie jest opłata dotyczącą całego okresu trwania umowy leasingu. Stąd opłata ta jest wydatkiem jednorazowym, związanym z zawarciem umowy leasingu. Dlatego też nie ma obowiązku rozliczania jej proporcjonalnie do okresu trwania umowy. Tym samym wstępną opłatę można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie jej poniesienia.

Przy czym, w myśl art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując, wydatki z tytułu wstępnej opłaty leasingowej, wynikające zawartych umów leasingu w rozumieniu art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może Pan rozpoznać jako koszt uzyskania przychodów jednorazowo (w całości) w dacie poniesienia, tj. ujęcia tego wydatku w księgach rachunkowych.

Ponadto, w zakresie prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu należy wskazać, że zgodnie z art. 23 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma Pan obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w celu ustalenia limitu wydatków, które mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki związane z eksploatacją pojazdu używanego na podstawie umowy leasingu operacyjnego mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem ich zgodnego z prawem udokumentowania. Do kosztów uzyskania przychodów, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, może Pan zaliczyć również raty leasingowe.

Natomiast, kwestię zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na ubezpieczenie samochodu osobowego reguluje art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Zaliczeniu do kosztów podlegają zatem składki ubezpieczeniowe przypadające wyłącznie na wartość samochodu nie wyższą niż 20.000 euro.

Przewidziane ustawą ograniczenie dotyczy tylko składek, których wysokość jest uzależniona od wartości samochodu, czyli składek z tytułu ubezpieczenia pojazdów mechanicznych od skutków uszkodzenia, zniszczenia i kradzieży tzw. AUTOCASCO (AC).

Zatem, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kosztów ubezpieczenia samochodów w części dotyczącej składki na AC podlegać będzie ograniczeniom wynikającym z art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku, gdy wartość samochodu przekraczać będzie równowartość 20.000 euro, przeliczoną na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

O ile zatem to Pan, jako korzystający, ponosi wydatki z tytułu ubezpieczenia leasingowanego samochodu, to koszty składek może Pan zaliczyć do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej. Ograniczenie do limitu równowartości 20.000 euro odnosi się wyłącznie do ubezpieczenia autocasco.

Tutejszy organ zastrzega, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pani w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.