Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB4.4511.1075.2016.1.MS2
z 21 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2016 r. (data wpływu 1 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W czasie trwania związku małżeńskiego Wnioskodawczyni z Lesławem K., Wnioskodawczyni dokonała nabycia następujących lokali mieszkalnych i miejsca garażowego, na prawach wspólności ustawowej:

1. W dniu 2 września 2004 r. w formie aktu notarialnego, przed notariuszem, wraz z ówczesnym mężem Lesławem K. Wnioskodawczyni nabyła własność w lokalu mieszkalnym mieszczącym się na ulicy X.
2. W dniu 28 października 2004 r. w formie aktu notarialnego, przed asesorem notarialnym, zastępcą notariusza, wraz z ówczesnym mężem Lesławem K. Wnioskodawczyni nabyła własność w lokalu mieszkalnym mieszczącym się na ulicy Y.
3. W dniu 11 stycznia 2010 r. w formie aktu notarialnego, przed notariuszem, wraz z ówczesnym mężem Lesławem K. Wnioskodawczyni nabyła prawo do miejsca postojowego położonego w garażu wielostanowiskowym w budynku przy ulicy Y.
   
   

Powyższe nieruchomości oraz prawo do miejsca postojowego weszły w skład majątku gospodarstwa domowego, który został wypracowany w okresie małżeństwa, zgodnie z prawem wspólności ustawowej.

Ze względu na zupełny i trwały rozkład pożycia, w dniu 9 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni zawarła z ówczesnym mężem Lesławem K. porozumienie stron w sprawie ustanowienia rozdzielczości majątkowej. Na mocy porozumienia Wnioskodawczyni otrzymała m.in. ww. lokal mieszkalny własnościowy przy ulicy X, Lesław K. otrzymał m.in. spółdzielcze własnościowe prawo do ww. lokalu mieszkalnego przy ulicy Y oraz ww. miejsce postojowe przy ulicy Y. Na mocy dobrowolnego porozumienia obie strony stwierdziły, że nie mają wobec siebie żadnych roszczeń i nie przewidywały żadnych spłat ani dopłat. Porozumienie zostało zawarte w obecności synów.

W dniu 5 grudnia 2011 r. został złożony pozew o ustanowienie rozdzielczości majątkowej między małżonkami. W przedmiotowym pozwie została zawarta informacja, że strony doszły do porozumienia w sprawie umownego podziału majątku dorobkowego zgodnie z porozumieniem z dnia 9 listopada 2011 r. W związku z ustaleniami zawartymi w cyt. porozumieniu strony oświadczyły, że nie mają wobec siebie żadnych roszczeń i nie przewidują żadnych spłat ani dopłat. Wyrok o ustanowieniu rozdzielności majątkowej został wydany przez Sąd Rejonowy w dniu 14 lutego 2012 r. W dniu 14 marca 2012 r. został złożony pozew o rozwiązanie małżeństwa pomiędzy Wnioskodawczynią i ówczesnym mężem Lesławem K., bez orzekania o winie. Do przedmiotowego pozwu strony załączyły porozumienie stron z dnia 14 lutego 2012 r. w sprawie rozwiązania małżeństwa przez rozwód bez orzekania o winie, w którym strony oświadczyły m. in., że nie mają wobec siebie żadnych roszczeń. Wyrok o rozwiązaniu związku małżeńskiego został wydany przez Sąd Okręgowy w dniu 23 lipca 2012 r. W przedmiotowym wyroku Sąd nie orzekł o sposobie korzystania z mieszkania stron.

W dniu 27 października 2012 r. przed notariuszem, na mocy porozumienia z dnia 9 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni zawarła ze swoim byłym mężem porozumienie w sprawie sprzedaży majątku wspólnego. Zgodnie z wcześniejszym porozumieniem stwierdzono, że w przypadku sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego na ulicy X Wnioskodawczyni otrzyma wszystkie środki od kupującego. Natomiast Lesław K. miał otrzymać środki od kupującego ze sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego i miejsca postojowego przy ulicy Y. Porozumienie uznano za ostateczne, strony nie zachowały wobec siebie żadnych roszczeń.

Lokal mieszkalny przy ulicy Y został sprzedany za kwotę 260.000,00 zł, a miejsce postojowe za kwotę 20.000,00 zł. Zgodnie z porozumieniem z dnia 27 października 2012 r. wszystkie środki ze sprzedaży trafiły do męża Wnioskodawczyni.

W dniu 27 listopada 2014 został sporządzony protokół przez Sąd Rejonowy potwierdzający rozdział majątku między Wnioskodawczynią i Jej byłym mężem, który potwierdził, że lokal mieszkalny oraz miejsce postojowe przy ulicy Y zostały sprzedane, a środki ze sprzedaży stały się własnością Lesława K.. Dodatkowo protokół potwierdzał wyłączne prawo Wnioskodawczyni do środków ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na ulicy X.

Lokal mieszkalny przy ulicy X został sprzedany za kwotę 428.000,00 zł w dniu 7 lipca 2015 r. Zgodnie z porozumieniem z dnia 27 października 2012 r. oraz protokołem z dnia 27 listopada 2014 r. wszystkie środki ze sprzedaży trafiły na konto Wnioskodawczyni, a były mąż Lesław K. zrzekł się wszelkich roszczeń z tytułu podziału majątku wspólnego. Istotnym jest, że na potrzeby żadnych z powyższych porozumień, nie wspomagano się zewnętrzną wyceną majątku. W każdym ze wspomnianych dokumentów (tj. porozumienie z dnia 9 listopada 2011 r., pozew z dnia 5 grudnia 2011 r., pozew z dnia 14 marca 2012 r., porozumienie notarialne z dnia 27 października 2012 r.) Wnioskodawczyni wraz z mężem polegali na dobrowolnym porozumieniu, które bazowało na poczuciu równości podziału majątku dorobkowego. Stanowisko to było prezentowane przez Wnioskodawczynię i Jej męża niezmiennie na każdym etapie podziału majątku i zostało przyjęte przez Sąd Rejonowy oraz przez notariusza.

Wnioskodawczyni uważa, że wszelkie składniki nabyte w wyniku podziału majątku małżeńskiego mieściły się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majątku dorobkowym. Takie samo stanowisko prezentował były mąż Wnioskodawczyni - Lesław K., co też pozwoliło na rozwiązanie małżeństwa przez rozwód bez orzekania o winie, oraz bez dochodzenia żadnych roszczeń wobec siebie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż ww. nieruchomości na ulicy X, mająca miejsce w roku 2015, stanowi źródło przychodu, a fakt sprzedaży należy zgłosić do Urzędu Skarbowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni uważa, że na potrzeby rozliczenia podatkowego za rok 2015 nie jest zobowiązana do informowania o zbyciu nieruchomości w swoim oświadczeniu podatkowym, gdyż sprzedaż nieruchomości nie stanowiła źródła przychodu w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn.zm.).

Aby powyższe stanowisko było słuszne, niezbędnym jest uznanie, że już od roku 2004 Wnioskodawczyni była współuprawniona do całości nieruchomości na ulicy Morcinka, co jest w przekonaniu Wnioskodawczyni zgodne ze stwierdzeniem, że wspólność ustawowa jest wspólnością bezudziałową.

Swoje stanowisko Wnioskodawczyni uzasadnia Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1215/11. Stanowisko sądu w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych zawiera m.in. poniższe treści:

Niezbędnym w przedmiotowej sprawie jest odniesienie się do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59, z późn. zm. zwanej dalej „kro”) regulujących kwestię majątkowych stosunków małżeńskich. Zgodnie z art. 31 § 1 kro z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Z kolei art. 341 kro stanowi, że każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka. W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 kro).”

„Jak podkreśla się w piśmiennictwie więź łącząca małżonków jest silniejsza w porównaniu z - uregulowaną w prawie rzeczowym - więzią łączącą „ułamkowych” współwłaścicieli rzeczy wspólnej. Uzasadnia to jej niepodzielny charakter. Każdy z małżonków jest mianowicie „niepodzielnie” współuprawniony do całego majątku, a nie tylko do jego ułamkowej części. Ustawowa wspólność majątkowa jest sytuacją prawną, na którą składają się uprawnienia do poszczególnych przedmiotów majątkowych, tworzących majątek wspólny w wąskim rozumieniu tego pojęcia (czyli obejmujący tylko aktywa). Ponieważ ustrój wspólności ustawowej ma charakter wspólności łącznej, poszczególne uprawnienia mają postać współuprawnień, przysługujących niepodzielnie obojgu małżonkom.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z poźn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c)- przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy- przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zmiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zmiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 2 września 2004 r. w formie aktu notarialnego Wnioskodawczyni wraz z ówczesnym mężem nabyła własność w lokalu mieszkalnym mieszczącym się na ulicy X. Powyższa nieruchomość weszła w skład majątku gospodarstwa domowego, który został wypracowany w okresie małżeństwa, zgodnie z prawem wspólności ustawowej. Ze względu na zupełny i trwały rozkład pożycia, w dniu 9 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni zawarła z ówczesnym mężem porozumienie stron w sprawie ustanowienia rozdzielczości majątkowej. Na mocy porozumienia Wnioskodawczyni otrzymała m.in. ww. mieszkanie własnościowe przy ulicy X. Na mocy dobrowolnego porozumienia obie strony stwierdziły, że nie mają wobec siebie żadnych roszczeń i nie przewidywały żadnych spłat ani dopłat. Lokal mieszkalny przy ulicy X został sprzedany w dniu 7 lipca 2015 r. Wszystkie środki ze sprzedaży trafiły na konto Wnioskodawczyni, a były mąż Lesław K. zrzekł się wszelkich roszczeń z tytułu podziału majątku wspólnego. Wnioskodawczyni uważa, że wszelkie składniki nabyte w wyniku podziału majątku małżeńskiego mieściły się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majątku dorobkowym. Takie samo stanowisko prezentował były mąż Wnioskodawczyni, co też pozwoliło na rozwiązanie małżeństwa przez rozwód bez orzekania o winie, oraz bez dochodzenia żadnych roszczeń wobec siebie.

Zatem, aby ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 583, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Co do zasady, wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Z chwilą ustania wspólności ustawowej małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym stanowiącym ich dorobek, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Przepis ten nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 i 3 (art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Powyższe oznacza, że z datą ustania małżeństwa, a więc również wspólności majątkowej, współwłasność łączna jaka istnieje między małżonkami przekształca się we współwłasność w częściach ułamkowych. Zatem w chwili ustania małżeństwa, czy wspólności majątkowej, co do zasady każdy z małżonków ma wynoszący 1/2 udział w majątku wspólnym, a więc w każdej rzeczy, jaka do tego majątku należy. W chwili ustania wspólności majątkowej Wnioskodawczyni była więc właścicielem wynoszącego 1/2 udziału we wszystkich składnikach majątku wspólnego małżonków, podobnie jak Jej mąż.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.
  
  

Tym samym za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (wspólności majątkowej), ale tylko wówczas jeżeli podział był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieściła się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast podział majątku nie jest ekwiwalenty w naturze lub wartość otrzymanej nieruchomości lub prawa przekracza udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego.

Stąd wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) - jak też stan jej majątku osobistego. Powyższych ustaleń należy bezwzględnie dokonać w oparciu o obiektywne kryteria, czyli zgodnie z wyliczeniem dokonanym na podstawie cen rynkowych obowiązujących na danym obszarze w dniu zawarcia umowy, na mocy której doszło do podziału majątku dorobkowego małżonków lub na dzień orzeczenia sądu o podziale majątku wspólnego, a nie według subiektywnego przekonania małżonków.

Z treści wniosku wynika, że w wskutek podziału majątku wartość otrzymanego majątku przez Wnioskodawczynię mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majątku dorobkowym małżeńskim. Na mocy porozumienia obie strony stwierdziły, że nie mają wobec siebie żadnych roszczeń i nie przewidywały żadnych spłat ani dopłat.

Skoro zatem wartość otrzymanego przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego w wyniku podziału majątku dorobkowego małżonków mieściła się w udziale, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majątku dorobkowym małżeńskim i poza ten udział nie wykraczała, podziałowi majątku nie towarzyszyły spłaty ani dopłaty, to za datę nabycia przedmiotowej nieruchomości należy przyjąć 2004 r., czyli rok, w którym małżonkowie nabyli ją do majątku wspólnego. W konsekwencji przychód z tytułu zbycia nieruchomości w 2015 r. nie będzie podlegać w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ odpłatne zbycie ww. nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku, w którym miało miejsce nabycie. Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zgłoszenia faktu sprzedaży ww. nieruchomości do Urzędu Skarbowego i złożenia z tego tytułu zeznania podatkowego.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania ( art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi ( art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.