Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-607/16-4/MT
z 4 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.), uzupełnione pismem z dnia 17 września 2016 r. (data wpływu 19 września 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 12 września 2016 r. znak IPPP2/4512‑607/16-2/MT, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki nr 26/4 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki nr 26/4. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 września 2016 r. (data wpływu 19 września 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 17 czerwca 1993 r. Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku do majątku osobistego niezabudowaną, nieuzbrojoną nieruchomość rolną o powierzchni 0,8440 ha oznaczoną jako działka nr 26/4 (klasa gruntu R IIIb i R IVa).

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z dnia 30 sierpnia 2002 r. nieruchomość oznaczona symbolami 27PUKS znajduje się na terenie przeznaczonym pod inwestycje z możliwością zabudowy obiektów i urządzeń do 12,0 m wysokości.

Od 1993 r. do chwili obecnej Strona jest płatnikiem podatku rolnego, nie jest rolnikiem. Ziemia była uprawiana na potrzeby własne. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest płatnikiem podatku VAT.

W momencie zmiany przeznaczenia nieruchomości Wnioskodawczyni podejmowała starania mające na celu sprzedaż gruntu (ogłoszenia bezpłatne na portalach internetowych, umowa z biurem nieruchomości), które okazały się nieskuteczne (brak zainteresowania).

W związku z przeznaczeniem terenu Spółka A. zainteresowała się działką Wnioskodawczyni i terenami okolicznymi i złożyła propozycję kupna.

W dniu 13 lipca 2016 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości z ww. Spółką, gdyż inwestor jest zainteresowany zakupem m.in. nieruchomości Wnioskodawczyni i przyległych celem wybudowania hal magazynowych. Jednocześnie z podpisaniem umowy przedwstępnej Wnioskodawczyni udzieliła Inwestorowi niezbędnych na tym etapie pełnomocnictw, koniecznych dla przygotowania inwestycji.

W uzupełnieniu z dnia 17 września 2016 r. Strona wskazała, że:

1. nie uzyskiwała dochodów z tytułu umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, ponieważ nie zawierała ww. umów. Ziemia była uprawiana zawsze przez Wnioskodawczynię na własne potrzeby.
2. od momentu nabycia działki w 1993 r. Zainteresowana nigdy nie podejmowała żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu.
3. od momentu nabycia ziemi w 1993 r. Wnioskodawczyni nie występowała z wnioskiem o zmiany w miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego w zakresie działki 26/4. Stan działki od momentu otrzymania nie zmienił się. Plan zagospodarowania przestrzennego został opracowany przez Urząd Gminy bez udziału Strony.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż ww. nieruchomości objętej planem zagospodarowania przestrzennego będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (stawką podstawową)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż ww. gruntu nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ grunt jest majątkiem prywatnym Strony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT wynika, że przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość gruntowa spełnia definicje towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik zachowywał się jak profesjonalny handlowiec, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Konieczne jest zatem ustalenie, czy osoba ta podjęła/będzie podejmowała aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkowałoby koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to nastąpi w ramach zarządu jej majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nie jest płatnikiem podatku VAT. Zainteresowana w dniu 17 czerwca 1993 r. w drodze spadku do majątku osobistego nabyła niezabudowaną, nieuzbrojoną działkę rolną nr 26/4, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest pod inwestycje z możliwością zabudowy obiektów i urządzeń do 12,0 m wysokości.

Od 1993 r. do chwili obecnej Strona jest płatnikiem podatku rolnego i uprawia przedmiotową działkę gruntu na potrzeby własne. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Zainteresowana nie uzyskiwała dochodów z tytułu umów najmu dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, ponieważ nie zawierała ww. umów. Nie podejmowała również żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu.

W momencie ustanowienia (przez Urząd Gminy bez udziału Zainteresowanej) planu zagospodarowania przestrzennego dla ww. nieruchomości Strona podejmowała starania mające na celu sprzedaż gruntu (ogłoszenia na bezpłatnych portalach internetowych, umowa z biurem nieruchomości), które okazały się nieskuteczne (brak zainteresowania).

W dniu 13 lipca 2016 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości ze Spółką A., gdyż inwestor jest zainteresowany zakupem m.in. nieruchomości należącej do Strony celem budowy hali magazynowych.

Wątpliwości Strony dotyczą opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości nr 26/4.

W niniejszej sprawie przedmiotowa nieruchomość jest działką niezabudowaną, przeznaczoną pod inwestycje z możliwością zabudowy obiektów i urządzeń do 12,0 m wysokości. W rozpatrywanej sprawie w odniesieniu do działki nr 26/4 z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Strona nabyła ww. działkę w drodze spadku do majątku osobistego. Zainteresowana nie prowadzi działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość jest wykorzystywana w działalności rolniczej, tj. Strona uprawia przedmiotową działkę gruntu na potrzeby własne. Ponadto należy podkreślić, że w przypadku planowanej dostawy przedmiotowej działki Strona nie podjęła ciągu działań (takich jak: nabycie terenu przeznaczonego do dalszej odsprzedaży, zakup nieruchomości przeznaczonej pod budowę, uzyskanie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiany, oddanie w odpłatne użytkowanie osobom trzecim, zaangażowanie własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu, itd.), które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Jedynie po zmianie przeznaczenia ww. terenu (poprzez uchwalenie przez Urząd Gminy planu zagospodarowania przestrzennego nieruchomości) Zainteresowana zamieściła bezpłatne ogłoszenia na portalach internetowych i zawarła umowę z biurem nieruchomości, co w przedmiotowym przypadku należy uznać za typowe działanie w zakresie informowania potencjalnych nabywców o ofercie sprzedaży.

W odniesieniu do planowanej dostawy działki nr 26/4 brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowaną za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest uznanie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą za podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie (tj. w zakresie planowanej dostawy nieruchomości nr 26/4) takich przesłanek brak.

Należy uznać, że Strona wykorzystuje ww. nieruchomość niezabudowaną poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, co nie pozwala na uznanie Zainteresowanej za podatnika VAT w zakresie planowanej dostawy przedmiotowej nieruchomości nr 26/4. Z uwagi na to, sprzedaż ww. działki gruntu oznaczać będzie działanie Wnioskodawczyni w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o VAT nie mają zastosowania. Sprzedając niezabudowaną działkę gruntu nr 26/4 Zainteresowana skorzysta z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Tym samym, planowana transakcja zbycia ww. gruntu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni, że sprzedaż ww. gruntu nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ grunt jest majątkiem prywatnym Strony, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00‑013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.