Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-566/16-2/EJu
z 4 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lipca 2016 r. (data 22 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z 26 września 2016 r., (data wpływu 4 października 2016 r.) oraz pismem z 27 października 2016 r. (data wpływu 27 października 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy działki 2049/38 w części oznaczonej symbolem „RIVa” oraz w części oznaczonej symbolem „B” ogrodzonej siatką umocowaną na metalowych słupkach zabetonowanych w gruncie - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy działki o nr 2049/38 w części oznaczonej symbolem „RIVa” oraz w części oznaczonej symbolem „B” ogrodzonej siatką umocowaną na metalowych słupkach zabetonowanych w gruncie.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 września 2016 r., (data wpływu 4 października 2016 r.) będącego odpowiedzią na wezwanie tut. organu 20 września 2016 r.
znak: IBPP2/4512-566/16-1/EJ oraz pismem z 27 października 2016 r. (data wpływu 27 października 2016 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabył nieruchomość zabudowaną domem mieszkalnym jednorodzinnym (PKOB 111) wraz z gruntem – w celu jej odprzedaży po dokonaniu remontu. Zakup nastąpił w lutym 2014 r. w formie aktu notarialnego od osoby prywatnej (brak naliczenia podatku VAT i odliczenia podatku od zakupu). Powierzchnia gruntu wyniosła 0,1195ha w tym: tereny mieszkaniowe pow. 0,0780ha, grunty orne pow. 0,0415ha. W kwietniu 2014 r. nieruchomość Wnioskodawca ogrodził ogrodzeniem z siatki na słupkach metalowych. Od zakupu ogrodzenia Wnioskodawca odliczył podatek VAT. W listopadzie 2015 roku Wnioskodawca dokonał podziału gruntu na dwie działki.

Stan po podziale:

-Grunt zabudowany domem jednorodzinnym (0,0587 ha) „B” tereny mieszkaniowe,

-Grunt niezabudowany (0,0600ha) „B” tereny mieszkaniowe, (0,0185ha) RIVa grunty orne (0,0415).

Obecnie Wnioskodawca chce sprzedać obie działki jednemu nabywcy. Dla terenu, na którym
znajduje się działka jest brak planu zagospodarowania przestrzennego, jak też nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W piśmie uzupełniającym z 26 września 2016 r. (data wpływu 4 października 2016 r.) Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i w następujący sposób udzielił wyjaśnień:

Ad. 1.

Działka składająca się częściowo z terenu przeznaczonego pod zabudowę mieszkaniową
i częściowo z gruntu ornego oznaczona jest w rejestrze gruntów nr 2049/38.

Ad. 2.

Dla w/w działki o nr 2049/38 nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego, nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Ad. 3.

Dla w/w działki nr 2049/38 nie wydano decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Ad.4.

Działka o nr 2049/38 została wydzielona geodezyjnie z zamiarem dalszej odsprzedaży. Podział nastąpił z zakupionej nieruchomości nr 1374/38 o obszarze 0,1195ha, na której znajdował się budynek mieszkalny - na dwie działki nr 2048/38 o powierzchni 0,0587ha (zabudowanej) i nr 2049/38 o powierzchni 0,0600 ha (niezabudowanej). Powyższa nieruchomość została zakupiona do celów działalności gospodarczej tylko i wyłącznie w celu odsprzedaży (towar handlowy).

Ad.5.

W/w działka została sprzedana w dniu 24 sierpnia 2016 roku (w związku z brakiem na ten dzień interpretacji podatkowej, o którą Wnioskodawca wystąpił), sprzedaż opodatkowana została 23% podatkiem VAT.

Ad. 6.

W/w działka od momentu nabycia stanowiła towar handlowy z przeznaczeniem do dalszej sprzedaży. Nie była wykorzystywana do innych celów.

Ad. 7.

W/w działka nie jest zabudowana - nie znajduje się na niej żaden obiekt budowlany. W dniu 2 października w Urzędzie Miasta zostało złożone zgłoszenie zamiaru budowy zjazdu indywidualnego z drogi publicznej do powyższej działki i została uzyskana zgoda pismem
z 10 listopada 2015 r. Budowa drogi nie została podjęta. Wobec powyższego ogrodzenie znajdujące się na ww. działce nie jest urządzeniem budowlanym w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy z dna 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. (t.j. Dz.U z 2016 r., poz. 290)

W/w ogrodzenie nie jest związane z żadnym obiektem budowlanym (budynkiem). Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądowym:

-wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 kwietnia 2007 r. II SA/Kr101/07: „Ogrodzenie jest urządzeniem budowlanym tylko wtedy, gdy nieruchomość jest zabudowana i pozostaje funkcjonalny związek między ogrodzeniem, a obiektem budowlanym.”

Ad.8.

W/w ogrodzenie nie jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane (t.j. Dz.U z 2016 r., poz. 290).

• w/w działka została ogrodzona ogrodzeniem z siatki umocowanej na metalowych słupkach zabetonowanych w gruncie w celu wydzielenia granic działki jak też jej zabezpieczenia,
• nieruchomość nie była udostępniona odpłatnie innym podmiotom oraz nie została do dnia sprzedaży oddana do użytkowania, w tym dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej,
• od zakupu ogrodzenia został odliczony podatek naliczony.

Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 17 kwietnia 2012 r., sygn. akt. I FSK918/11: Siatka ogrodzeniowa nie pełni samodzielnych funkcji budowlanych. Jej celem jest wydzielenie granic działki i jej zabezpieczenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę VAT należy zastosować dla dostawy działki niezabudowanej ogrodzonej siatką, która w części składa się z terenów mieszkaniowych i gruntów ornych?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w pasmie z 27 października 2016 r.):

Do transakcji sprzedaży gruntów mieszanych zgodnie z przeznaczeniem gruntów czyli jak w tym przypadku (zgodnie z wpisem z rejestru gruntów) działka budowlano rolna należy stosować stawkę 23% VAT do tej części gruntu, która przeznaczona jest do celów budowlanych (0,0185ha) i zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwolnieni od podatku od pozostałej części gruntu 0,0415ha). Ogrodzenie z siatki nie jest zakwalifikowane do budowli, jak również zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, nie jest urządzeniem budowlanym. Sensem sprzedaży jest sprzedaż gruntu nie ogrodzenia. Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 17 kwietnia 2012 r, sygn. akt I FSK 918/11 sprzedaż działki ogrodzonej siatką nie można traktować jako dostawy budowli w rozumieniu art. 43 ust. 1

pkt 10a ustawy o VAT. W konsekwencji, również przepis art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, który mówi o dostawie budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, nie będzie miał zastosowania do tej dostawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wyjaśnia, że co prawda Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, jednakże z uwagi na okoliczności wskazane w opisie sprawy wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem grunt spełnia definicję towaru określoną art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług określona jest w art. 41 ust. 1 ustawy i wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2016 r., poz. 778, ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego –w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

-lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

-sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonał sprzedaży działki 2049/38 niezabudowanej stanowiącej w części tj. (0,0185 ha) ”B” tereny mieszkalne oraz w części (0,0415ha) RIVa grunty orne. Dla w/w działki nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego, nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Jak wskazał Wnioskodawca nie znajduje się na tej działce żaden obiekt budowlany gdyż znajdujące się na niej ogrodzenie, nie jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 290). Ogrodzenie nie stanowi również urządzenia budowlanego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania dostawy przedmiotowej działki 2049/38.

Dokonując analizy przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, iż działka 2049/38 stanowi wyodrębniona geodezyjnie działkę, na której znajduje się siatka ogrodzeniowa. Wnioskodawca wskazał, że nie będą sprzedawane obiekty, które byłyby budynkiem lub budowlą w rozumieniu przepisów Prawo budowlane. Ponad to ww. ogrodzenie nie stanowi urządzenia budowlanego.

Należy zatem w tym miejscu zaznaczyć, że dla celów niniejszej interpretacji przyjęto, że przedmiotem sprzedaży będzie grunt niezabudowany jakimikolwiek obiektami, które stanowiły budynki, budowle w rozumieniu ustawy Prawo budowlane.

Zatem wskazane powyżej ogrodzenie nie będzie miało wpływu na ustalenie stawki dla sprzedaży nieruchomości, o którą Wnioskodawca pyta.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Ponadto należy wskazać, iż od dnia 1 kwietnia 2013 r. w związku z wprowadzeniem do ustawy o VAT definicji terenu budowlanego dla potrzeb prawidłowej klasyfikacji gruntów celem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43

ust. 1 pkt 9 ustawy, w sytuacji gdy brak jest planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie należy kierować się danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków, które były istotne w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. Tym samym przeznaczenie terenu wynikające z ewidencji gruntów pozostaje bez wpływu na zastosowanie zwolnienia gruntu w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Należy także wskazać, że powołany przez Wnioskodawcę art. 29 ust. 5 ustawy o VAT obowiązywał do 31 grudnia 2013 r.

Podsumowując należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca sprzedaje grunt niezabudowany, bowiem jak wyjaśnił znajdujące się na działce ogrodzenie nie stanowi budowli, ani urządzenia budowlanego w rozumieniu przepisu Prawa budowlanego. Opisana we wniosku działka o nr 2049/38 składająca się w części z gruntów oznaczonych RIVa jako tereny leśne (0,0415ha) oraz w części działki B jako tereny mieszkaniowe (0,0185ha) nie stanowi terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, gdyż nie została objęta planem zagospodarowania przestrzennego i nie wydano do niej decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem dostawa ww. działki korzysta ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Zatem mając na uwadze powyższe oraz uzasadnienie stanowiska, przedstawione stanowisko należało w całości uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zauważa się, iż organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny lub projektowane zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze zdarzeniem opisanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zaistniałego stanu faktycznego, w szczególności na wskazanej przez Wnioskodawcę informacji, że ogrodzenie znajdujące się na tejże nieruchomości nie jest budowlą ani urządzeniem budowlanym w świetle przepisów ustawy Prawo budowlane.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 290) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych;

2) budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

3) budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

9) urządzeniach budowlanych - należy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki;

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.”

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.