Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.647.2016.1.AO
z 27 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 30 sierpnia 2016 r. (data wpływu 1 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości numeracji faktur wystawianych w procesie samofakturowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2016 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości numeracji faktur wystawianych w procesie samofakturowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

S.A. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) z siedzibą w Polsce będąca zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT czynnym, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi transportowe, logistyczne i spedycyjne na rzecz kontrahentów - podatników polskich, z innych państw członkowskich Unii Europejskiej i z krajów trzecich. Obecnie usługi dokumentowane są fakturami wystawianymi przez Spółkę na rzecz klientów.

W przyszłości Wnioskodawca planuje zmianę sposobu dokumentowania usług świadczonych na rzecz niektórych klientów (dalej: „Klient” lub „Klienci”) poprzez upoważnienie ich do wystawiania faktur (dalej: „Faktura” lub „Faktury”) w imieniu i na rzecz Spółki (tzw. samofakturowanie). W zależności od ustaleń z danym Klientem, upoważnienie do wystawiania Faktur może obejmować również faktury zaliczkowe, faktury korygujące lub duplikaty faktur.

Spółka będzie zawierała w tym celu nowe umowy lub będzie sporządzała aneksy do już istniejących umów z Klientami, którzy wyrażą chęć uczestnictwa w systemie samofakturowania (tzw. umowy o samofakturowanie). W umowach tych zostanie określona szczególna procedura zatwierdzania poszczególnych Faktur przez Spółkę.

Klienci mogą być również równolegle upoważnieni do wystawiania faktur w imieniu i na rzecz innych podmiotów (na podstawie stosownych umów zawartych z nimi przez Klientów).

Fakturom wystawianym przez danego Klienta, zarówno w imieniu własnym i na swoją rzecz, jak i w imieniu i na rzecz Spółki (oraz ewentualnie innych podmiotów, z którymi Klient zawrze umowy o samofakturowanie), będą nadawane numery zgodnie z kolejnością wystawiania ich przez Klienta (i w ramach stosowanej przez niego jednej lub więcej serii). To znaczy, że wystawiane Faktury będą uwzględniały wymóg ciągłości numeracji zgodnie z systemem nadawania numeracji przez wystawcę dokumentów, a nie przez Spółkę. Każda kolejna faktura wystawiona w ramach danej serii przez Klienta będzie miała numer o jeden wyższy niż ostatnio wystawiona a numery te będą niepowtarzalne.

Może się również zdarzyć, że faktury sprzedażowe danego Klienta (dotyczy to podatników innych niż polscy), jak również faktury wystawiane w systemie samofakturowania (w tym Faktury dokumentujące dostawy Spółki) będą wystawiane w ramach kilku spółek/całej grupy tego Klienta przez jedną ze spółek tej grupy. W takiej sytuacji ciągłość numeracji będzie zachowana w ramach grupy danego Klienta, przy czym każda kolejna faktura będzie miała numer o jeden wyższy niż ostatnio wystawiona a numery te będą niepowtarzalne.

Możliwe są różne opcje w zależności od systemu nadawania numeracji stosowanego przez danego Klienta. Przykładowo, Faktury mogą być wystawiane przez Klienta w jednej serii z innymi fakturami wystawianymi w ramach samofakturowania oraz z fakturami „własnymi” Klienta bądź Faktury mogą być wystawiane w ramach jednej serii z innymi fakturami wystawianymi w systemie samofakturowania. Dany Klient może stosować również system nadawania numeracji zapewniający ciągłość numeracji w ramach więcej niż jednej serii przypisanych przez Klienta np. do poszczególnych dostawców, dla których Klient wystawia dokumenty w ramach samofakturowania.

Powyższe oznaczać będzie dla Spółki, że numeracja Faktur wystawianych przez danego Klienta w imieniu i na rzecz Spółki może nie mieć charakteru ciągłego z perspektywy Spółki. Dla przykładu, Klient w ramach serii faktur obejmujących te wystawione w imieniu i na rzecz innych podmiotów może w danym okresie wystawić faktury numer 1, 2, 3, 4, 5, z czego Spółka otrzyma Faktury numer 1, 3 oraz 5, ponieważ faktura numer 2 i 4 będzie wystawiona przez Klienta w imieniu i na rzecz innego niż Spółka podmiotu. Jak wskazano powyżej, o ile taki system nadawania numeracji będzie funkcjonował u danego Klienta, Faktury Spółki mogą być wystawiane naprzemienne z fakturami wystawianymi w imieniu i na rzecz innych podmiotów, jak i fakturami dokumentującymi własną sprzedaż Klienta.

Ponadto, numery Faktur wystawianych w systemie samofakturowania przez Klientów Spółki mogą nie uzgadniać się z numeracją faktur wystawianych przez Spółkę (z uwagi na różne konfiguracje zastosowanych symboli numerycznych itp.)

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Faktury wystawiane przez Klientów w procesie samofakturowania w imieniu i na rzecz Spółki w sposób określony w opisie zdarzenia przyszłego będą spełniać wymóg, o którym mowa w art. 106e ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Faktury wystawiane przez Klientów w procesie samofakturowania w imieniu i na rzecz Spółki w sposób określony w opisie zdarzenia przyszłego będą spełniać wymóg, o którym mowa w art. 106e ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 Ustawy o VAT, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem (jak również otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem tych czynności zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT).

Jednocześnie ustawodawca przewidział odstępstwo od wskazanej reguły ogólnej – w określonych przypadkach to nabywca towarów lub usług może wystawić fakturę w ramach procesu samofakturowania. W myśl art. 106d ust. 1 Ustawy o VAT podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:

1. dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu,
2. o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
3. dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. b
   

- jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

Nie ulega wątpliwości, że faktury wystawiane w ramach systemu samofakturowania powinny spełniać również wymogi formalne przewidziane w przepisach Ustawy o VAT. W szczególności, w przepisie art. 106e ust. 1 Ustawy o VAT zostały określone elementy obligatoryjne, które powinna zawierać faktura, m.in. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę (art. 106e ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT).

Z powyżej przywołanego przepisu należy wnioskować, że faktury powinny być tak numerowane, aby zapewnić ciągłość ewidencjonowania wystawianych faktur, jak również umożliwić identyfikację danej faktury.

Przepisy nie określają, co należy rozumieć pod pojęciem „kolejny” użytym w Ustawie o VAT. Zasadne jest więc sięgnięcie do języka potocznego, gdzie „kolejny” pojmowany jest jako występujący jeden po drugim, następny. Zgodnie z definicją słownikową, „kolejny” to „występujący w porządku następczym” (internetowa wersja Słownika Języka Polskiego PWN http://sip.pwn.p1/.sjp/kolejny;2472153.html).

Mając na uwadze powyższe, należy przyjąć, że sposób numeracji faktur przewidziany w Ustawie o VAT wymaga, by kolejno następującym po sobie fakturom nadawać numery w porządku chronologicznym. Tym samym, prawidłowa wydaje się taka wykładnia art. 106e ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT, by każda kolejna faktura miała numer o jeden większy od poprzedniego.

Jednocześnie, Ustawa o VAT nie zawiera postanowień dotyczących kwestii, czy w przypadku faktur wystawianych w systemie samofakturowania kolejność numeracji powinna być zachowana u wystawcy takich faktur (tj. nabywcy towarów lub usług), czy u sprzedawcy.

W związku z faktem, że w systemie samofakturowania to nabywca wystawia fakturę w imieniu i na rzecz sprzedawcy, zdaniem Wnioskodawcy to w stosunku do nabywcy (a nie sprzedawcy) zastosowanie powinien znaleźć wymóg dotyczący kolejności (ciągłości) nadawania numerów wystawianym fakturom w celu umożliwienia jednoznacznego ich identyfikowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zachowanie kolejności numeracji faktur przez ich nabywcę jest uzasadnione również szczególnym charakterem tych faktur (i różnicami względem faktur „tradycyjnych”).

W sytuacji Spółki, nadanie Fakturom numeru kolejnego zgodnie z numeracją prowadzoną przez Wnioskodawcę mogłoby być technicznie niemożliwe lub znacznie utrudnione. Gdyby bowiem na Kliencie ciążył obowiązek nadania Fakturze numeru kolejnego w odniesieniu do numeracji prowadzonej przez Spółkę, wówczas Wnioskodawca byłby zobowiązany do informowania swoich Klientów o odpowiednich numerach, które należałoby nadać Fakturom. Ponadto Spółka byłaby zobowiązana do wstrzymania nadawania numerów wystawianym przez siebie fakturom sprzedażowym aż do momentu wystawienia Faktury. Uzależnienie ciągłości faktur selfbillingowych od numeracji stosowanej przez Spółkę byłoby również znacznym utrudnieniem dla Klientów, którzy przed wystawieniem Faktury musieliby każdorazowo uzgadniać jej numer z Wnioskodawcą.

Biorąc pod uwagę, iż możliwość samofakturowania ma na celu przede wszystkim uproszczenie transakcji, rozwiązanie, w myśl którego numer kolejny nadany Fakturze powinien zostać dostosowany do numeracji Spółki, byłoby sprzeczne z ideą uproszczenia obrotu gospodarczego leżącą u podstaw wprowadzenia procesu samofakturowania.

Ponadto, jeżeli do systemu samofakturowania wprowadzono by „obce” numeracje, zapożyczone od podmiotu w imieniu i na rzecz którego dany Klient wystawia fakturę, w stosunku do takich faktur niemożliwym mogłoby być dokonywanie ich jednoznacznej identyfikacji u nabywcy, co stanowi w ocenie Spółki ratio legis przepisów dotyczących kolejności numeracji.

Powyższe zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów wydanej w jego imieniu przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 18 czerwca 2013 r. (sygn. IPPP3/443-227/13-2/LK), organ podatkowy stwierdził, że „(...) sposób numerowania faktur wskazany przez Wnioskodawcę polegający na tym, że Wnioskodawca stosowałby własną, kolejną numerację wystawianych w procesie samofakturowania faktur, przy czym w odniesieniu do niektórych podmiotów stosowałby inną numerację, zapożyczoną od podmiotu, w imieniu którego wystawia faktury jest nieprawidłowy, bowiem ponumerowane w ten sposób faktury nie dałyby się uszeregować w kolejności, tym samym nie byłby to numer który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę”.

Przedstawione powyżej stanowisko Wnioskodawcy potwierdzone zostało również w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów wydanej w jego imieniu przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 24 lutego 2016 r. (sygn. ILPP4/4512-1-27/16-2/KB), interpretacji indywidualnej Ministra Finansów wydanej w jego imieniu przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 23 czerwca 2016 r. (sygn. IBPP4/4512-57/16/LG) oraz w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów wydanej w jego imieniu przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 17 czerwca 2015 r. (sygn. IPPP3/4512-373/15-2/JF).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy to podmiot wystawiający faktury jest odpowiedzialny za zapewnienie ciągłości ich numeracji. W związku z faktem, że w systemie samofakturowania Klient wystawia Fakturę w imieniu i na rzecz Spółki, zdaniem Wnioskodawcy to Klient powinien zachować ciągłość numeracji wystawianych przez niego faktur (zarówno tych dokumentujących jego sprzedaż, jak i wystawianych w imieniu i na rzecz innych podmiotów, w tym Spółki). Jak wskazano zaś w opisie zdarzenia przyszłego, fakturom wystawianym przez danego Klienta (a także dokumentom wystawianym w ramach grupy), zarówno w imieniu własnym i na swoją rzecz, jak i w imieniu i na rzecz podmiotów, z którymi Klient zawrze umowę o samofakturowanie, będą nadawane kolejno numery w ramach jednej lub więcej serii, co zdaniem Spółki będzie pozwalało na zidentyfikowanie danej faktury (w tym Faktury dla Spółki) w systemie Klienta (każda kolejna faktura wystawiona przez Klienta lub grupę będzie miała numer o jeden wyższy niż ostatnio wystawiona faktura).

W konsekwencji, Faktury wystawiane przez Klientów w imieniu i na rzecz Spółki będą spełniać wymóg określony w art. 106e ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, lecz także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 106b ust. 1 pkt 1 i pkt 4 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

• sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
  

• otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
  
  
  

Na podstawie art. 106d ust. 1 ww. ustawy podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:

1. dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu,
2. o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
3. dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. b

- jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 1-17 ww. ustawy faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem;
    
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 - wyrazy "metoda kasowa";
    
17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 - wyraz "samofakturowanie".
    
    
    

Faktura wystawiona przez nabywcę jest zwykłą fakturą rodzącą zwykle konsekwencje po stronie dostawcy towarów (usługodawcy) i ich nabywcy. Wykazany na tej fakturze podatek jest podatkiem należnym dostawcy towarów (świadczącego usługę) i podatkiem naliczonym u nabywcy. Na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT faktura wystawiona przez nabywcę towarów lub usług poza standardowymi elementami właściwymi dla każdej faktury, powinna zawierać dodatkowo wyraz „samofakturowanie”.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług faktura powinna zawierać kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę. Zatem faktury powinny być tak numerowane, aby zapewnić ciągłość ewidencjonowania wystawianych faktur poprzez ich kolejne numerowanie, jak również umożliwić identyfikację danej faktury.

Przepisy nie określają co należy rozumieć pod pojęciem „kolejny”. Zasadne jest więc sięgnięcie do języka potocznego, gdzie „kolejny” pojmowany jest jako występujący w porządku następczym, jeden po drugim, następny (Uniwersalny słownik języka polskiego pod redakcją S. Dubisza, PWN 2003, tom 2, s. 362). Chodzi zatem o to, by kolejno następującym po sobie fakturom nadawać numery w porządku chronologicznym. Tym samym, prawidłowa jest taka wykładnia art. 106e ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, że każda kolejna faktura musi mieć numer o jeden większy od poprzedniego.

Zatem, w świetle art. 106e ustawy o podatku od towarów i usług, poprawną metodą jest nadawanie fakturom kolejnych, następujących po sobie numerów. Zgodne z literalnym brzmieniem ww. przepisu, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. numer kolejny faktury. Przy wystawianiu faktur powinna więc zostać zachowana chronologia numerowania i powinna ona dotyczyć wszystkich dokumentów będących fakturami. Przy czym, zachowanie powyższych założeń ciągłości numerowania i możliwości identyfikacji oraz sposób nadawania numerów poszczególnym fakturom, ustala wyłącznie podatnik, wystawiający te faktury. Zatem faktury powinny zawierać m.in. indywidualne, niepowtarzalne numery według prowadzonej przez podatnika ewidencji.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany w Polsce podatnik VAT czynny, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi transportowe, logistyczne i spedycyjne na rzecz kontrahentów - podatników polskich, z innych państw członkowskich Unii Europejskiej i z krajów trzecich. Obecnie usługi dokumentowane są fakturami wystawianymi przez Spółkę na rzecz klientów. W przyszłości Wnioskodawca planuje zmianę sposobu dokumentowania usług świadczonych na rzecz niektórych klientów poprzez upoważnienie ich do wystawiania faktur w imieniu i na rzecz Spółki. W zależności od ustaleń z danym Klientem, upoważnienie do wystawiania Faktur może obejmować również faktury zaliczkowe, faktury korygujące lub duplikaty faktur. Spółka będzie zawierała w tym celu nowe umowy lub będzie sporządzała aneksy do już istniejących umów z Klientami, którzy wyrażą chęć uczestnictwa w systemie samofakturowania. W umowach tych zostanie określona szczególna procedura zatwierdzania poszczególnych Faktur przez Spółkę. Klienci mogą być również równolegle upoważnieni do wystawiania faktur w imieniu i na rzecz innych podmiotów.

Fakturom wystawianym przez danego Klienta, zarówno w imieniu własnym i na swoją rzecz, jak i w imieniu i na rzecz Spółki (oraz ewentualnie innych podmiotów, z którymi Klient zawrze umowy o samofakturowanie), będą nadawane numery zgodnie z kolejnością wystawiania ich przez Klienta (i w ramach stosowanej przez niego jednej lub więcej serii). To znaczy, że wystawiane Faktury będą uwzględniały wymóg ciągłości numeracji zgodnie z systemem nadawania numeracji przez wystawcę dokumentów, a nie przez Spółkę. Każda kolejna faktura wystawiona w ramach danej serii przez Klienta będzie miała numer o jeden wyższy niż ostatnio wystawiona a numery te będą niepowtarzalne. Może się również zdarzyć, że faktury sprzedażowe danego Klienta (dotyczy to podatników innych niż polscy), jak również faktury wystawiane w systemie samofakturowania (w tym Faktury dokumentujące dostawy Spółki) będą wystawiane w ramach kilku spółek/całej grupy tego Klienta przez jedną ze spółek tej grupy. W takiej sytuacji ciągłość numeracji będzie zachowana w ramach grupy danego Klienta, przy czym każda kolejna faktura będzie miała numer o jeden wyższy niż ostatnio wystawiona a numery te będą niepowtarzalne. Powyższe oznaczać będzie dla Spółki, że numeracja Faktur wystawianych przez danego Klienta w imieniu i na rzecz Spółki może nie mieć charakteru ciągłego z perspektywy Spółki. Ponadto, numery Faktur wystawianych w systemie samofakturowania przez Klientów Spółki mogą nie uzgadniać się z numeracją faktur wystawianych przez Spółkę (z uwagi na różne konfiguracje zastosowanych symboli numerycznych itp.)

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości stosowanej numeracji faktur wystawianych w procesie samofakturowania.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że każda faktura wystawiona w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy przez Klienta, na podstawie zawartej umowy lub sporządzonego aneksu do już istniejących umów z Klientem w których zostanie określona szczególna procedura zatwierdzenia poszczególnych faktur przez Spółkę, powinna być zaopatrzona w swój numer będący kolejnym numerem w ramach jednej lub więcej serii wystawianych faktur. Ponadto faktury muszą być ponumerowane w sposób jednoznaczny identyfikujący fakturę. Wystawienie faktury w procesie samofakturowania odbywa się u nabywcy. W takim przypadku nabywca jest odpowiedzialny za prawidłowość wystawienia faktury, ponieważ nabywca w imieniu i na rzecz sprzedawcy wystawia fakturę. Dlatego też element faktury w postaci kolejnego numeru powinien być określany przez wystawcę tego dokumentu, tj. nabywcę. Nabywca stosuje swoją numerację faktur. Przy czym, podmiot wystawiający faktury jest odpowiedzialny za ciągłość numeracji faktur. Zatem podatnik ten musi numerować faktury według określonego ciągu liczb, a ciąg ten musi być tak skonstruowany aby można było uszeregować faktury według kolejności. W konsekwencji, prawidłowe jest zachowanie kolejności numeracji faktur wystawianych w procesie samofakturowania zgodnie z systemem przyjętym przez wystawcę faktur, tj. nabywcę.

Jak wskazano we wniosku, fakturom wystawianym przez danego Klienta będą nadawane numery zgodnie z kolejnością wystawiania ich przez Klienta (i w ramach stosowanej przez niego jednej lub więcej serii). To znaczy, że wystawiane Faktury będą uwzględniały wymóg ciągłości numeracji zgodnie z systemem nadawania numeracji przez wystawcę dokumentów, a nie przez Spółkę. Każda kolejna faktura wystawiona w ramach danej serii przez Klienta będzie miała numer o jeden wyższy niż ostatnio wystawiona a numery te będą niepowtarzalne. Zatem posiadanie faktur wystawianych w procesie samofakturowania z ciągłością numeracji (z numerami kolejnymi, następującymi po sobie) nadawanej przez Klienta wystawiającego w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy faktury jest prawidłowe.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.