Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-303/16-4/KC
z 16 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2016 r. (data wpływu 8 kwietnia 2016 r.) uzupełnionym w dniu 2 maja 2016 r. (data wpływu 4 maja 2016 r.) na wezwanie Organu z dnia 21 kwietnia 2016 r. (doręczone w dniu 25 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania czynności, za które pobierane są opłaty egzekucyjne przez komornika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania czynności, za które pobierane są opłaty egzekucyjne przez komornika. Wniosek uzupełniono pismem w dniu 2 maja 2016 r., będące odpowiedzią na wezwanie z dnia 21 kwietnia 2016 r. (doręczone w dniu 25 kwietnia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca świadczy na rzecz swoich klientów odpłatne usługi, między innymi usługi telekomunikacyjne i rejestrację domen internetowych. W związku z ich wykonywaniem Wnioskodawca obciąża swych kontrahentów opłatami z odroczonym terminem płatności, co wiąże się niekiedy z powstawaniem nieuregulowanych należności i koniecznością ich dochodzenia - także na drodze postępowania egzekucyjnego.

Obecnie komornicy zaczęli wystawiać na rzecz Wnioskodawcy, jako wierzyciela, faktury obejmujące dotychczasowe opłaty w wysokości 66,17 zł (na podstawie art. 797 § 1 kpc w związku z art. 53a ustawy i komornikach sądowych i egzekucji), dodatkowo zwiększone o 23% podatku VAT, twierdząc że uwzględniają w ten sposób Interpretację Ogólną Nr PT1.050.1.2015.LJU.19 Ministra Finansów z dnia 9 czerwca 2015 r. dotyczącą opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych przez komorników sądowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwota wynagrodzenia komorników sądowych za ich usługi zawiera już w sobie należny podatek od towarów i usług, co powoduje brak uprawnienia komorników do podwyższania przyznanych im w odrębnych przepisach kwot wynagrodzenia o kwotę podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy;

Zdaniem Wnioskodawcy na podstawie Interpretacji Ogólnej Nr PT1.050.1.2015.LJU.19 Ministra Finansów z dnia 9 czerwca 2015 r. oraz obszernej wykładni problemu dokonanej w broszurze Ministerstwa Finansów z 21 września 2015 w sprawie opodatkowania podatkiem VAT czynności wykonywanych przez komorników sądowych wezwanie do zapłaty opłaty za poszukiwanie majątku dłużnika obejmujące kwotę 81,39 zł brutto zamiast 66,17 zł brutto (opłata za poszukiwanie majątku) zawiera kwotę nienależnie zawyżoną. Faktura wystawiona na tej podstawie będzie nieprawidłowa i będzie wymagała skorygowania jej kwoty do wysokości 66,17 zł brutto. Tym samym tam gdzie stawki opłaty komorniczej zostały określone w odrębnym przepisie należy stosować metodę obliczenia podatku "w stu".

Według powołanej broszury str 7: "Kwota otrzymanego przez komornika wynagrodzenia za świadczone usługi zawiera już podatek należny. Aby zatem ustalić podstawę opodatkowania należy odjąć od otrzymanej należnej komornikowi kwoty wartość podatku należnego, obliczonego metodą "w stu”.

I powyższym poglądem organu podatkowego wnioskodawca w pełni się zgadza, jednak wobec powszechnej, odmiennej praktyki komorników sądowych, grożącej odmową wykonywania przez nich czynności w przypadku nieuiszczenia przez stronę opłaty w żądanej przez nich wysokości, konieczne stało się wystąpienie o uzyskanie niniejszej indywidualnej interpretacji prawa podatkowego. Przyjmowanie przez podatnika faktur komorników, w których błędnie powiększają oni kwotę przysługującego im wynagrodzenia (dodatkowo) o kwotę podatku od towarów i usług godzi bezpośrednio w prawidłowość rozliczeń podatkowych podatnika, który na podstawie takich błędnych faktur mógłby również błędnie określić kwotę podatku naliczonego w swoim rozliczeniu dla celów VAT w nieprawidłowej (zawyżonej) wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanym dalej „podatkiem”, wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy . Stosownie do ww. przepisu, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku,
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W świetle art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy na rzecz swoich klientów odpłatne usługi, między innymi usługi telekomunikacyjne i rejestrację domen internetowych. W związku z ich wykonywaniem Wnioskodawca obciąża swych kontrahentów opłatami z odroczonym terminem płatności, co wiąże się niekiedy z powstawaniem nieuregulowanych należności i koniecznością ich dochodzenia - także na drodze postępowania egzekucyjnego.

Obecnie komornicy zaczęli wystawiać na rzecz Wnioskodawcy, jako wierzyciela, faktury obejmujące dotychczasowe opłaty w wysokości 66,17 zł (na podstawie art. 797 § 1 kpc w związku z art. 53a ustawy i komornikach sądowych i egzekucji), dodatkowo zwiększone o 23% podatku VAT, twierdząc że uwzględniają w ten sposób Interpretację Ogólną Nr PT1.050.1.2015.LJU.19 Ministra Finansów z dnia 9 czerwca 2015 r. dotyczącą opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych przez komorników sądowych.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy kwota wynagrodzenia komorników sądowych za ich usługi zawiera już w sobie należny podatek od towarów i usług, co powoduje brak uprawnienia komorników do podwyższania przyznanych im w odrębnych przepisach kwot wynagrodzenia o kwotę podatku od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 43 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz.U. z 2015 poz. 790) o komornikach sądowych i egzekucji, komornik sądowy pobiera opłaty egzekucyjne za prowadzenie egzekucji, w skład których wchodzą:

1. opłaty stosunkowe – art. 45, art. 49 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji;
2. opłaty stałe – art. 49a - art. 57 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji;

a także:

1. komornikowi sądowemu należy się zwrot wydatków gotówkowych na podstawie art. 39 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji;
2. komornik sądowy pobiera od wierzyciela wynagrodzenie za zlecenie poszukiwania majątku dłużnika, na podstawie art. 53a ustawy o komornikach sądowych i egzekucji w zw. z art. 797 (1) kodeksu postępowania cywilnego.
   
   

Zgodnie z art. 53a ustawy o komornikach sądowych i egzekucji w zw. z art. 797 (1) kodeksu postępowania cywilnego, czynnościami, za które komornik sądowy pobiera wynagrodzenie, jest poszukiwanie majątku dłużnika na zlecenie wierzyciela.

Komornik sądowy – wykonując w szczególności czynności egzekucyjne – prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, działając w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Ponadto, do czynności dokonywanych przez komorników sądowych nie ma zastosowania wyłączenie, o którym mowa w ww. art. 15 ust. 6 ustawy. Tym samym, wykonywane przez komorników czynności, w szczególności składające się na postępowanie egzekucyjne, należy uznać za świadczenie usług za wynagrodzeniem, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług wskazują, że podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszone o podatek należny, i nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje towar, bądź usługę, za cenę znacznie niższą. To, czy otrzymana przez podatnika zapłata pokrywa jedynie koszty dostarczonych towarów lub wyświadczonych usług, czy też zapewnia podatnikowi zysk, pozostaje bez znaczenia dla potrzeb określenia podstawy opodatkowania w świetle regulacji dotyczących podatku.

Zatem w przypadku usług świadczonych przez komorników sądowych, dla których są oni podatnikami, podstawą opodatkowania będą wszelkie kwoty (wynagrodzenie) otrzymane w zamian za świadczone usługi - opłaty egzekucyjne - pomniejszone o kwotę podatku.

Analiza powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie pobierana przez komornika opłata egzekucyjna, w związku z realizacją czynności służbowych na rzecz wierzyciela, tj. Wnioskodawcy, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota otrzymanego wynagrodzenia za wyświadczone usługi zawiera więc już podatek należny. Zatem, aby ustalić podstawę opodatkowania komornik powinien odjąć od otrzymanej kwoty wartość podatku należnego, obliczonego metodą „w stu”.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.