2016.11.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - 2461-IBPB-1-1.4511.548.2016.1.EN

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-1.4511.548.2016.1.EN
z 10 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 września 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 21 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych otrzymania wskazanych we wniosku środków finansowych, które Wnioskodawca otrzymał jako partner w związku z realizacją projektu współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych otrzymania wskazanych we wniosku środków finansowych, które Wnioskodawca otrzymał jako partner w związku z realizacją projektu współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od 1991 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Z tytułu osiąganych z tego źródła dochodów Wnioskodawca opłaca podatek dochodowy w tzw. formie liniowej, a zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przeważającym rodzajem działalności firmy są usługi zakwalifikowane w PKD 85.59.B pozaszkolne formy edukacji (winno być: „Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane”). Wnioskodawca nie jest objęty regulacją ustawy o systemie oświaty z 7 września 1991 r., czyli nie posiada wpisu do rejestru instytucji szkoleniowych, jak również nie uzyskał akredytacji kształcenia dla ściśle określonego zakresu szkoleń. Do chwili obecnej firma wykonywała szkolenia komercyjne, finansowane ze środków własnych zleceniodawców bądź szkolenia finansowane w całości lub w przeważającej części ze środków unijnych - jako podwykonawca zleceniodawców będących beneficjentami projektów unijnych. Począwszy od czerwca 2016 r. Wnioskodawca uczestniczy jako Partner w realizacji projektu „…”, na podstawie umowy o dofinansowanie tego projektu w ramach Programu Operacyjnego „Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020”, zawartej pomiędzy Wojewódzkim Urzędem Pracy a firmą „X”, która jest beneficjentem działającym w imieniu własnym oraz Partnera. Warunki współpracy przy realizacji projektu pomiędzy beneficjentem, a Partnerem reguluje zawarta między nimi umowa partnerska. Taką formę wspólnego realizowania przedsięwzięć finansowanych ze środków unijnych dopuszcza ustawa o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (Dz.U. z 2014 r., poz. 1146 ze zm.). Celem realizowanego projektu jest zwiększenie kompetencji i umiejętności zawodowych związanych z branżą spawalniczą i pokrewną osób długotrwale bezrobotnych lub biernych zawodowo oraz ich aktywizacja zawodowa. Projekt ma być zrealizowany do 31 listopada 2017 r.

Finansowanie projektu odbywa się w następujący sposób:

środki unijne - 84,28% kosztów kwalifikowalnych,
dotacja celowa budżetu państwa - 10,72% kosztów kwalifikowalnych,
wkład własny beneficjenta i partnera - 5 % kosztów kwalifikowalnych.

Łączna wartość wydatków kwalifikowalnych dla ww. projektu wynosi ponad 900 tys. zł. Wydatki kwalifikowalne obejmują koszt podatku od towarów i usług. Całość planowanych wydatków w ujęciu zadaniowym oraz kwotowym zawarta jest w budżecie projektu i obejmuje koszty bezpośrednie oraz koszty pośrednie.

Z kolei koszty pośrednie finansowane są z dotacji (unijnych, celowych) i rozliczane są w formie ryczałtu w wysokości 20% poniesionych, udokumentowanych i zatwierdzonych wydatków bezpośrednich. Koszty te dotyczące tzw. obsługi technicznej projektu i obejmują wydatki np. na obsługę księgową projektu, zatrudnienie personelu pomocniczego, utrzymanie czystości w pomieszczeniach wykorzystywanych przy realizacji projektu, usługi ochrony tych pomieszczeń itp. Poniesienie kosztów pośrednich nie wymaga ich ścisłego udokumentowania.

W tym urządzeniu wykazane zostały do chwili obecnej za okres od czerwca do sierpnia 2016 r. następujące zdarzenia:

wpływ na konto projektowe pierwszej transzy dotacji z Banku Gospodarstwa Krajowego z 13 lipca 2016 r.,
poniesione wydatki na realizację zadań projektu - udokumentowane fakturami, notami księgowymi, wyciągami bankowymi za okres od czerwca do sierpnia 2016 r., przelew części dotacji z konta projektowego na konto firmowe partnera na pokrycie kosztów pośrednich projektu poniesionych przez partnera. Natomiast w księdze podatkowej prowadzonej w firmie celem ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym nie wszystkie zdarzenia gospodarcze związane z realizacją projektu zostały zaewidencjonowane.

I tak stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychód z działalności gospodarczej została zaewidencjonowana w kol. 17 „Uwagi” w dacie otrzymania dotacja na poniesione koszty pośrednie. W tej kolumnie odnotowany został oprócz kwoty dotacji nr i nazwa umowy z Wojewódzkim Urzędem Pracy. Kwota dotacji nie jest wpisywana w kol. 7-9 podatkowej księgi przychodów i rozchodów ponieważ zdaniem Wnioskodawcy, jako dotacja udzielona ze środków unijnych oraz z dotacji celowej budżetu państwa korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego. Z kolei wydatki na koszty pośrednie nie są ujmowane w wymienionej księdze podatkowej, gdyż nakłady na ich poniesienie zostały zwrócone Wnioskodawcy. Wnioskodawca celowo dokonał wyraźnego rozgraniczenia, które wydatki ponoszone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dotyczą stricte projektu unijnego i są finansowane z jego budżetu, a które nie dotyczą projektu lecz pozostałej działalności operacyjnej firmy. W efekcie powyższego wydatki na koszty bezpośrednie jak i pośrednie ujęte w budżecie projektu nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów przy ustalaniu podstawy opodatkowania firmy Wnioskodawcy. Przesłanką takiego rozgraniczenia dokumentacji podatkowej jest źródło finansowania otrzymanych przychodów i ponoszonych kosztów przy realizacji projektu. Dotacje na sfinansowanie omawianego projektu wymienione zostały w umowie o współfinansowanie tego projektu z Wojewódzkiego Funduszu Pracy, jako środki unijne z Europejskiego Funduszu Społecznego i dotacje celowe budżetu państwa. Normatywną podstawą ich udzielania jest m.in. ustawa z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2009, nr 157, poz. 1240 ze zm.)

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy otrzymana dotacja na sfinansowanie kosztów pośrednich ponoszonych przez Wnioskodawcę korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych
i w związku z tym została prawidłowo zaewidencjonowana w podatkowej księdze przychodów i rozchodów firmy Wnioskodawcy?
Czy wydatki udokumentowane, ponoszone na obsługę techniczną projektu, zakwalifikowane w budżecie projektu jako koszty pośrednie i refinansowane otrzymaną dotacją nie stanowią kosztów uzyskania przychodów firmy Wnioskodawcy?
Czy nadwyżka pomiędzy kwotą otrzymanej dotacji na koszty pośrednie, a udokumentowanymi wydatkami zakwalifikowanymi w projekcie jako koszty pośrednie winna być zaliczona do przychodów opodatkowanych, czyli zwiększających podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym z działalności gospodarczej Wnioskodawcy?

Ad.1.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymana dotacja jest przychodem z działalności gospodarczej co wynika z treści art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwota dotacji nie może być wykazana w kol. 7, 8, 9 podatkowej księgi przychodów i rozchodów ponieważ taki rodzaj dotacji z uwagi na źródło, z którego pochodzi (środki unijne, dotacje celowe) jest zwolniony z podatku dochodowego. Ww. zwolnienie zostało określone odnośnie dotacji ze środków unijnych w art. 21 ust. 1 pkt 136. Natomiast dotacja celowa budżetu państwa zwolniona jest na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 wyżej cytowanej ustawy.

Ad.2.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez niego wydatki na tzw. koszty pośrednie związane z techniczną stroną realizacji projektu, nie mogą być kosztami uzyskania przychodów skoro ich poniesienie zostało zwrócone podatnikowi poprzez otrzymaną na ten cel dotację. Taki wniosek wynika z treści art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad.3.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na tzw. koszty pośrednie nie wymagają ścisłego udokumentowania i nie podlegają kontroli formalno-merytorycznej przy rozliczaniu projektu. Ewentualna nadwyżka pomiędzy otrzymaną dotacją w postaci ryczałtu, a udokumentowanymi wydatkami nie zwiększa podstawy do opodatkowania podatkiem dochodowym z działalności gospodarczej ponieważ otrzymana dotacja korzysta w całości ze zwolnienia podatkowego na zasadach wskazanych przez Wnioskodawcę w odpowiedzi na pytanie pierwsze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Co do zasady, wszelkie otrzymywane przez podatnika dotacje i dopłaty związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą stanowią przychód z tej działalności. Wyjątek stanowią te dotacje, które przeznaczone są na nabycie lub wytworzenie podlegających amortyzacji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Wyjątek ten nie ma jednak zastosowania w niniejszej sprawie, bowiem z wniosku jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca z otrzymanej dotacji nie finansował wydatków inwestycyjnych.

Niektóre dotacje (dofinansowania) korzystają jednak ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym. I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 136 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich otrzymane z Banku Gospodarstwa Krajowego, z wyłączeniem płatności otrzymanych przez wykonawców. Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 137 ww. ustawy, wolne od podatku są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 157, poz. 1240). Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od 1991 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Dochody opodatkowuje tzw. „podatkiem liniowym”, zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przeważającym rodzajem działalności firmy są usługi zakwalifikowane w PKD 85.59.B Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane. Począwszy od czerwca 2016 r. Wnioskodawca uczestniczy jako Partner w realizacji projektu „…”, na podstawie umowy o dofinansowanie tego projektu w ramach programu operacyjnego „Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020”, zawartej pomiędzy Wojewódzkim Urzędem Pracy a firmą „X”, która jest beneficjentem działającym w imieniu własnym oraz Partnera. Warunki współpracy przy realizacji ww. projektu pomiędzy beneficjentem, a Partnerem reguluje zawarta między nimi umowa partnerska.

Taką formę wspólnego realizowania przedsięwzięć finansowanych ze środków unijnych dopuszcza ustawa o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (Dz.U. z 2014 r., poz. 1146 ze zm.). Finansowanie projektu odbywa się w następujący sposób:

środki unijne - 84,28% kosztów kwalifikowalnych,
dotacja celowa budżetu państwa - 10,72% kosztów kwalifikowalnych,
wkład własny beneficjenta i partnera - 5 % kosztów kwalifikowalnych.

Koszty bezpośrednie finansowane są z dotacji lub ze środków własnych i obejmują wydatki kwalifikowalne na takie zadania jak: rekrutacja oraz weryfikacja predyspozycji potencjalnych uczestników, identyfikacja oraz przygotowanie uczestników do wejścia na rynek pracy, kursy i szkolenia, staże zawodowe, wsparcie integracji z rynkiem pracy. Z kolei koszty pośrednie finansowane są z dotacji (unijnych, celowych) i rozliczane są w formie ryczałtu w wysokości 20% poniesionych, udokumentowanych i zatwierdzonych wydatków bezpośrednich. Koszty te dotyczące tzw. obsługi technicznej projektu i obejmują wydatki np. na obsługę księgową projektu, zatrudnienie personelu pomocniczego, utrzymanie czystości w pomieszczeniach wykorzystywanych przy realizacji projektu, usługi ochrony tych pomieszczeń itp. Poniesienie kosztów pośrednich nie wymaga ich ścisłego udokumentowania.

Zakres obowiązków oraz uprawnień beneficjenta i partnera został określony dla każdego z nich w „umowie partnerskiej” na rzecz realizacji ww. projektu. Wnioskodawca, jako partner projektu odpowiada za konkretny wymieniony w umowie wykaz zadań. Na ich sfinansowanie Wnioskodawca otrzymuje na specjalnie wyodrębniony rachunek bankowy zwany „rachunkiem projektu” środki finansowe przekazywane transzami z Banku Gospodarstwa Krajowego. Partnerowi przysługuje dofinansowanie kosztów bezpośrednich (środki przelane na rachunek projektu) oraz kosztów pośrednich (środki przelewane z rachunku projektu na konto firmowe Wnioskodawcy).Wnioskodawca prowadzi ewidencję otrzymanych wpływów i poniesionych kosztów w postaci odrębnie prowadzonej „podatkowej księgi przychodów i rozchodów dla projektu …”. Dotacje na sfinansowanie omawianego projektu wymienione zostały w umowie o współfinansowanie projektu z Wojewódzkiego Funduszu Pracy jako środki unijne z Europejskiego Funduszu Społecznego i dotacje celowe budżetu państwa. Normatywną podstawą ich udzielania jest m.in. ustawa z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2009, nr 157, poz. 1240 ze zm.)

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że realizowanie projektu w partnerstwie reguluje art. 33 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 217) oraz zawarta pomiędzy partnerami umowa partnerska. Z powołanych regulacji wynika, że partnerstwo polega na tym, iż podmioty tworzące partnerstwo wnoszą do projektu zasoby ludzkie, organizacyjne, techniczne lub finansowe w celu wspólnej realizacji projektu. Liderem projektu jest beneficjent, który podpisuje umowę o dofinansowanie projektu i który działa w imieniu i na rzecz partnerów. Warunki realizowania projektu partnerskiego są określone w porozumieniu lub umowie partnerskiej o charakterze cywilnoprawnym. Takie porozumienie lub umowa precyzuje w szczególności zadania partnerów, zasady wspólnego zarządzania projektem oraz sposób przekazywania przez lidera (beneficjenta) środków finansowych na pokrycie niezbędnych wydatków ponoszonych przez partnera na realizację zadań w ramach projektu. W świetle powyższego stwierdzić należy, że lider i partner (partnerzy) działają wspólnie w celu realizacji projektu. Wspólne jest też zarządzanie projektem. Partner jest podmiotem, który wnosi do projektu określone zasoby odpowiadające realizowanym zadaniom i uczestniczy w realizacji projektu na każdym jego etapie. Zatem partner to równorzędny wobec lidera (beneficjenta) podmiot, którego udział w projekcie jest podyktowany koniecznością wykorzystania posiadanych przez partnera specyficznych umiejętności, zasobów, itd. Nie jest to więc wykonawcą ani podwykonawcą, któremu – na podstawie odrębnej umowy – zlecane są określone prace (dostawy, usługi, roboty) i który za ich wykonanie pobiera wynagrodzenie.

Program Operacyjny Wiedza Edukacja Rozwój jest zatwierdzonym przez Komisję Europejską 17 grudnia 2014 r., krajowym programem operacyjnym współfinansowanym ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w latach 2014-2020. Celem zasadniczym programu jest wzmocnienie wybranych polityk publicznych realizujących cele Strategii Europa 2020. Funkcję Instytucji Zarządzającej pełni minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego. Sposób zapewnienia wieloletniego finansowania programu operacyjnego ze środków pochodzących z budżetu państwa lub ze źródeł zagranicznych określają przepisy o finansach publicznych.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 885 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o środkach europejskich rozumie się przez to środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2, 4 i 5a-5c.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, środkami publicznymi są środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA).

W myśl art. 5 ust. 3 tej ustawy, do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się m.in. środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rybackiego oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b, tj:

programów w ramach celu Europejska Współpraca Terytorialna,
programów, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1638/2006 z dnia 24 października 2006 r. określającym przepisy ogólne w sprawie ustanowienia Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa (Dz.Urz. UE L 310 z 09.11.2006, str. 1) oraz programów Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa,

Zgodnie z art. 117 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, budżet środków europejskich jest rocznym planem dochodów i podlegających refundacji wydatków przeznaczonych na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich, z wyłączeniem środków przeznaczonych na realizację projektów pomocy technicznej oraz środków, o których mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 1306/2013.

W budżecie środków europejskich – w myśl art. 117 ust. 2 ww. ustawy – ujmuje się:

dochody z tytułu realizacji programów finansowanych z udziałem środków europejskich,
wydatki na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich w części podlegającej refundacji.

Przy czym, w myśl art. 124 ust. 1 pkt 6 tej ustawy, wydatki na realizację programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, w tym wydatki budżetu środków europejskich są wydatkami budżetu państwa, które na podstawie art. 186 cytowanej ustawy o finansach publicznych mogą być przeznaczone na:

realizację projektów przez jednostki budżetowe,
płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich,
dotacje celowe dla beneficjentów,
realizację projektów finansowanych w ramach Programu Środki Przejściowe,
realizację Wspólnej Polityki Rolnej zgodnie z odrębnymi ustawami.

Zgodnie z art. 187 ustawy o finansach publicznych, za obsługę płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, zwanych dalej „płatnościami”, odpowiada Minister Finansów. Przepis art. 200 ust. 1 ww. ustawy stanowi natomiast, że obsługę bankową płatności prowadzi Bank Gospodarstwa Krajowego w ramach umowy rachunku bankowego zawartej z Ministrem Finansów. Na podstawie art. 202 ust. 1 ww. ustawy, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu są gromadzone na wyodrębnionych rachunkach bankowych. Zauważyć należy, że zgodnie z art. 204 tej ustawy, środki, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3, są przeznaczone wyłącznie na cele określone w umowie międzynarodowej, przepisach odrębnych lub deklaracji dawcy.

Podkreślić również należy, że w świetle przepisów ustawy o finansach publicznych, środki pochodzące z Unii Europejskiej, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rybackiego oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego stanowią odrębną formę środków europejskich przeznaczonych na realizację programów finansowych z udziałem środków europejskich. Jednak zgodnie z cytowanym wyżej przepisem art. 186 pkt 2 ustawy o finansach publicznych, wydatki z budżetu środków europejskich, są wydatkami budżetu państwa, które mogą być przeznaczone na płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich.

Ustawa o finansach publicznych określa również sposób dystrybucji środków finansowych na realizację ww. programów, wprowadzając odrębny podmiot – płatnika dokonującego płatności na rzecz beneficjentów. Płatnikiem tym ustanowiono Bank Gospodarstwa Krajowego, który otrzymuje środki z budżetu państwa (z Ministerstwa Finansów), a następnie przekazuje płatność beneficjentowi. Obieg środków na finansowanie programów przedstawia się następująco: budżet państwa (Ministerstwo Finansów) – Bank Gospodarstwa Krajowego – beneficjent.

Na podstawie art. 188 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, podstawą dokonania płatności na rzecz beneficjenta jest zlecenie płatności wystawione przez instytucję, z którą beneficjent zawarł umowę o dofinansowanie projektu, oraz pisemna zgoda dysponenta części budżetowej na dokonanie płatności (…).

Zgodnie natomiast z art. 126 ustawy o finansach publicznych, dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych. Przy czym, zgodnie z art. 127 ust. 2 pkt 5 tej ustawy, dotacjami celowymi są także środki przeznaczone na współfinansowanie realizacji programów finansowanych z udziałem środków europejskich.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca realizuje projekt, o którym mowa we wniosku, jako Partner w oparciu o umowę partnerstwa, którą reguluje art. 33 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020, to otrzymane przez Wnioskodawcę środki pieniężne - przekazane na realizację tego projektu (pochodzące z otrzymanego na ten cel dofinansowania), stanowią dla Wnioskodawcy przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 (w części stanowiącej dotację celową z budżetu krajowego – 10,72%) i pkt 136 (w części stanowiącej środki europejskie – 84,28%) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym także „nadwyżka” ww. środków powstała na skutek specyficznego (ryczałtowego) sposobu rozliczania otrzymanej dotacji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do kwestii kosztów podatkowych wskazać należy, że konsekwencją zwolnienia z opodatkowania otrzymanych przez Wnioskodawczynię ww. środków, jest brak możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej, wydatków sfinansowanych z tych środków. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Z brzmienia ww. przepisów wynika, że wolą ustawodawcy wydatki sfinansowane ze środków zwolnionych z opodatkowania (co do zasady) podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. Przy czym, przepis art. 23 ust. 1 pkt 56 nie dot. wyłącznie kosztów związanych z realizowanym projektem, na który została przyznana dotacja zwolniona z opodatkowania, lecz wszelkich wydatków sfinansowanych środkami pochodzącymi z tej dotacji.

Odnosząc się z kolei do sposobu ujmowania otrzymanych środków finansowych w prowadzonej księdze przychodów i rozchodów wskazać należy, że zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o. Sposób prowadzenia księgi określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (t.j. Dz.U. z 2014 r, poz. 1037 ze zm.). Zawarte w załączniku Nr 1 do ww. rozporządzenia „Objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów” wskazują w jakich kolumnach wpisywać określone przychody i koszty.

Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, że przychody i koszty, których wysokość nie ma wpływu na podstawę opodatkowania i wysokość należnego podatku, a więc w części objętej zwolnieniem przedmiotowym lub nie stanowiący przychodu podatkowego, nie mogą być w księdze ujmowane. Wynika to m.in. także z treści pkt 13 „Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów” w myśl którego „Kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12) z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów.” Fakultatywnie można ująć je w kolumnie 17 (obowiązującego od 8 kwietnia 2016 r. wzoru) podatkowej księgi przychodów i rozchodów – Uwagi, w której to kolumnie, zgodnie z Objaśnieniami do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, można ewidencjonować przychody faktycznie przez podatnika otrzymane oraz koszty faktycznie poniesione.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz.718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin