Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB1.4511.1041.2016.1.MJ
z 4 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2016 r. (data wpływu 06 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki komandytowej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu czynszu najmu nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki komandytowej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu czynszu najmu nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą w Polsce pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, posiadającą w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku PIT oraz będącą zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym („Wnioskodawca”). Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim oraz nie ma zawartej umowy małżeńskiej majątkowej (intercyzy).

Wnioskodawca - w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest obecnie wspólnikiem spółki komandytowej („Spółka”) i jednocześnie właścicielem nieruchomości („Nieruchomość”), którą Wnioskodawca planuje wynająć na rzecz Spółki.

W takim wypadku zwiększa się bezpieczeństwo majątku Wnioskodawcy, gdyż Spółka prowadząca działalność gospodarczą będzie właścicielem tylko części majątku obecnie stanowiącego własność Wnioskodawcy (pozostałe istotne dla działalności Spółki składniki majątku będą używane przez Spółkę na podstawie umowy zobowiązaniowej, tj. umowy najmu).

Wnioskodawca nie będzie posiadał żadnej struktury organizacyjnej służącej zarządzaniu najmem/dzierżawą Nieruchomości oraz nie będzie prowadził działalności gospodarczej w zakresie wynajmowania/dzierżawy takich składników majątku. Wnioskodawca planuje wynająć Nieruchomości wyłącznie Spółce, w której Wnioskodawca będzie komandytariuszem. Z tego względu nie będą czynione żadne działania mające na celu poszukiwanie potencjalnego najemcy, Wnioskodawca nie będzie zamieszczał ogłoszeń w prasie, Internecie, ani nie będzie zatrudniał agencji pośrednictwa w obrocie nieruchomościami/składnikami majątkowymi. Wnioskodawca będzie podejmował tylko działania konieczne do utrzymania Nieruchomości w należytym stanie, pozwalającym na wykorzystywanie tych składników majątku do działalności wykonywanej przez Spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, Wnioskodawca będzie mógł opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tytułu wynajmowania Nieruchomości na rzecz Spółki, w której Wnioskodawca będzie wspólnikiem - nawet w sytuacji, w której Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu wynajmowania Nieruchomości?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w razie wynajmu Nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki, w której wspólnikami są m. in. Wnioskodawca, a przychody z której są zaliczane przez Wnioskodawcę do źródła przychodów "pozarolnicza działalność gospodarcza" (art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ustawy o PIT), czynsz zapłacony przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy z tytułu najmu ww. składników majątku stanowi koszt uzyskania przychodu w podatku PIT w całości dla wspólników Spółki (w tym dla Wnioskodawcy)?
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie Nr 2. Odpowiedź na pytanie Nr 1 zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w razie wynajmu Nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki, w której wspólnikami są m. in. Wnioskodawca, a przychody z której są zaliczane przez Wnioskodawcę do źródła przychodów "pozarolnicza działalność gospodarcza" (art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ustawy o PIT), czynsz zapłacony przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy z tytułu najmu ww. składników majątku stanowi koszt uzyskania przychodu w podatku PIT w całości dla wspólników Spółki (w tym dla Wnioskodawcy).

W ocenie Wnioskodawcy, w takiej sytuacji mamy bowiem do czynienia z poniesieniem kosztu w rozumieniu art. 22 ustawy o PIT (w postaci zapłaty czynszu) przez Spółkę (w której wspólnikiem jest również Wnioskodawca) na rzecz Wnioskodawcy z tytułu najmu ww. składników majątkowych. W takiej sytuacji, majątek najemcy, tj. majątek Spółki, ulega pomniejszeniu o kwotę czynszu, a majątek Wnioskodawcy, tj. wynajmującego, ulega powiększeniu o kwotę czynszu. Dodatkowo, czynsz z tytułu najmu ww. składników majątkowych będzie zaliczony u Wnioskodawcy, tj. wynajmującego do innego źródła przychodów (i opodatkowany podatkiem PIT na innych zasadach) niż koszt z tego tytułu, ujmowany przez wspólników Spółki (w tym Wnioskodawcę) w rozliczeniu przychodów i kosztów ze Spółki.

Stanowisko to potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 24 kwietnia 2014 r. (nr IPPB1/415-166/14-3/EC), w której organ ten stwierdził, iż „wskazana we wniosku umowa najmu nieruchomości, zostanie zawarta pomiędzy dwoma odrębnymi uczestnikami obrotu gospodarczego, tj. pomiędzy spółką komandytową prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą (najemcą) oraz Wnioskodawcą (wynajmującym). Nie można wiec uznać, iż jest to „świadczenie samemu sobie". Wystawiony przez Wnioskodawcę rachunek z tytułu najmu lokalu stanowić będzie podstawę do zaliczenia poniesionego wydatku dla wszystkich wspólników Spółki komandytowej (również dla niej samej), proporcjonalnie do udziału w zysku przysługującego im w Spółce. Z uwagi na powyższe wydatki ponoszone przez spółkę komandytową tytułem najmu od Wnioskodawca przedmiotowej nieruchomości mogą stanowić w całości koszty uzyskania przychodów spółki komandytowej, przy czym, dla Wnioskodawcy ww. wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodów, w wielkości proporcjonalnej do jego udziału w zyskach spółki, stosownie do treści cyt. powyżej art. 5 [ustawy o PIT]".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  
  

Zgodnie z art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do treści art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej prowadzącej działalność gospodarczą. Jednocześnie Wnioskodawca zamierza wynająć nieruchomość spółce komandytowej dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, iż wskazana we wniosku umowa najmu nieruchomości, zostanie zawarta pomiędzy dwoma odrębnymi uczestnikami obrotu gospodarczego, tj. pomiędzy spółką komandytową prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą (najemcą) oraz Wnioskodawcą (wynajmującym). Nie można więc uznać, iż jest to „świadczenie samemu sobie”. Wystawiony przez Wnioskodawcę rachunek z tytułu najmu lokalu stanowić będzie podstawę do zaliczenia poniesionego wydatku dla wszystkich wspólników Spółki komandytowej (również dla niej samej), proporcjonalnie do udziału w zysku przysługującego im w Spółce.

Z uwagi na powyższe wydatki ponoszone przez spółkę komandytową tytułem najmu od Wnioskodawcy przedmiotowej nieruchomości mogą stanowić w całości koszty uzyskania przychodów spółki komandytowej, przy czym, dla Wnioskodawcy ww. wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodów, w wielkości proporcjonalnej do jego udziału w zyskach spółki, stosownie do treści cyt. powyżej art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż czynsz najmu wynajmowanej nieruchomości, płacony przez spółkę komandytową na podstawie zawartej umowy najmu nieruchomości, będzie stanowić koszt uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy, proporcjonalnie do jego udziałów w zyskach spółki.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.