Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4513.6.2016.1.BH
z 3 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2016 r. (data wpływu 5 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od sprzedaży detalicznej w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży paliw na stacjach samoobsługowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od sprzedaży detalicznej w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży paliw na stacjach samoobsługowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

C. sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest polską osobą prawną, prowadzącą działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży paliwa, środków eksploatacyjnych oraz produktów spożywczych (gastronomicznych) na stacjach paliw. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT oraz podatnikiem podatku dochodowego w Polsce.

W ramach działalności gospodarczej, Spółka prowadzi (zarządza) stacjami paliw o charakterze samoobsługowym, na których dokonuje sprzedaży paliwa na rzecz klientów (osób fizycznych prowadzących i nieprowadzących działalności gospodarczej). Sprzedaż paliwa na tych stacjach jest w pełni zautomatyzowana - klient samodzielnie obsługuje / programuje dystrybutor za pomocą którego określa rodzaj paliwa, wartość transakcji, dokonuje płatności oraz odbiera dowód zakupu, a następnie samodzielnie nalewa paliwa z dystrybutora do baku pojazdu.

Na wskazanych stacjach nie ma obsługi, która realizowałaby sprzedaż (w tym przyjmowała płatność), czy nalewała paliwo z dystrybutora do baku pojazdu klienta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisu art. 3 pkt 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej sprzedaż paliwa przez Wnioskodawcę na stacjach samoobsługowych podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle przepisu art. 3 pkt 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej, sprzedaż paliwa przez Wnioskodawcę na stacjach samoobsługowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej, opodatkowaniu podlega przychód ze sprzedaży detalicznej. Jednocześnie, jak stanowi art. 3 pkt 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej, przez pojęcie sprzedaży detalicznej rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

• w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2014 r., poz. 827 ze zm.; dalej: ustawa o prawach konsumenta),
  

• poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy o prawach konsumenta,
  

- także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Z zestawienia powyższych przepisów wynika, iż przedmiotem opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej jest przychód ze sprzedaży detalicznej. Jednocześnie jednak, definicja sprzedaży detalicznej nastąpiła poprzez odwołanie do pojęć zawartych w ustawie o prawach konsumenta, co prowadzi do wniosku, iż jeśli dany rodzaj sprzedaży nie „wypełnia” tych pojęć, to przychód z tej sprzedaży nie podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Taki rodzaj wnioskowania jest zgodny ze stanowiskiem Ministra Finansów dotyczącym zakresu opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych (patrz - interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 3 marca 2016 r., sygn. PK1.8201.1.2016) - instytucją pożyczkową nie jest podmiot, którego działalność nie podlega rygorom przepisów w zakresie kredytu konsumenckiego.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy o prawach konsumenta, przepisów ustawy nie stosuje się do umów zawieranych za pomocą automatów sprzedających lub zautomatyzowanych punktów sprzedaży. W ocenie Spółki, interpretacja wskazanego przepisu ustawy o prawach konsumenta w odniesieniu do przepisu art. 3 pkt 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej oznacza, iż jeśli dana sprzedaż stanowi sprzedaż na podstawie umowy zawieranej za pomocą zautomatyzowanych punktów sprzedaży, to przychód z tej sprzedaży nie podlega podatkowi od sprzedaży detalicznej.

W przedmiotowej sytuacji nie powinno ulegać wątpliwości, że sprzedaż paliwa na stacjach samoobsługowych jest sprzedażą, w ramach której umowa jest zawierana za pośrednictwem zautomatyzowanych punktów sprzedaży. Klient sam programuje swoją sprzedaż z wykorzystaniem dystrybutora, sam realizuje płatność i sam tankuje paliwo do baku pojazdu. Nie dochodzi w tym zakresie do żadnej interakcji z pracownikiem Spółki (wyłącznie z automatem) i nie ma możliwości odstępstwa od standardowych procedur. Taki rodzaj sprzedaży jest realizowany w sposób całkowicie zautomatyzowany, dlatego też przychód z niej powinien być wyłączony z zakresu opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej (sprzedaż nie spełnia definicji sprzedaży detalicznej w rozumieniu ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1155) zwanej dalej ustawą, podatnikami podatku są sprzedawcy detaliczni.

Stosownie do art. 5 ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem jest przychód ze sprzedaży detalicznej.

Z definicji zawartych w art. 3 ustawy, wynika, że ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. działalności gospodarczej - rozumie się przez to działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, 846, 960 i 1052);
   
2. kasie rejestrującej - rozumie się przez to kasę rejestrującą, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. konsumencie - rozumie się przez to osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą nabywającą towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, a także rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
4. sprzedawcy detalicznym - rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną, spółkę cywilną oraz jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej dokonujące sprzedaży detalicznej;
   
5. sprzedaży detalicznej - rozumie się przez to dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:
   
   1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. poz. 827, z 2015 r. poz. 1854 oraz z 2016 r. poz. 615),
   2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta
   - także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej;
6. towarze - rozumie się przez to rzeczy ruchome lub ich części.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że podmioty dokonujące sprzedaży towarów, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, w sytuacji gdy nabywcami towarów są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz rolnicy ryczałtowi są zobowiązane do zapłaty podatku od tej sprzedaży. Podatek od sprzedaży detalicznej jest naliczany także od sprzedaży dokonywanej na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w przypadku dokonania przez te podmioty zakupu towarów wykorzystywanych poza sferą ich działalności gospodarczej.

Definicja sprzedaży detalicznej zawarta w art. 3 pkt 5 ustawy wskazuje, że ww. podatkiem objęta jest sprzedaż towarów zarówno w lokalu jak i poza lokalem przedsiębiorstwa, przy czym ustawodawca w pierwszym przypadku odwołuje się do art. 2 pkt 3 a w drugim przypadku do art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. poz. 827, z 2015 r. poz. 1854 oraz z 2016 r. poz. 615).

Zgodnie z art. 2 pkt 3 ww. ustawy przez lokal przedsiębiorstwa należy rozumieć:

1. miejsce prowadzenia działalności będące nieruchomością albo częścią nieruchomości, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność na stałe,
2. miejsce prowadzenia działalności będące rzeczą ruchomą, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność zwyczajowo albo na stałe.
   
   

Natomiast, w myśl art. 2 pkt 2 ww. ustawy, przez umowę zawartą poza lokalem przedsiębiorstwa należy rozumieć umowę z konsumentem zawartą:

1. przy jednoczesnej fizycznej obecności stron w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy,
2. w wyniku przyjęcia oferty złożonej przez konsumenta w okolicznościach, o których mowa w lit. a,
3. w lokalu przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy lub za pomocą środków porozumiewania się na odległość bezpośrednio po tym, jak nawiązano indywidualny i osobisty kontakt z konsumentem w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy, przy jednoczesnej fizycznej obecności stron,
4. podczas wycieczki zorganizowanej przez przedsiębiorcę, której celem lub skutkiem jest promocja oraz zawieranie umów z konsumentami.
   
   

Z wniosku wynika, że w ramach działalności gospodarczej, Wnioskodawca prowadzi (zarządza) stacjami paliw o charakterze samoobsługowym, na których dokonuje sprzedaży paliwa na rzecz klientów (osób fizycznych prowadzących i nieprowadzących działalności gospodarczej). Sprzedaż paliwa na tych stacjach jest w pełni zautomatyzowana - klient samodzielnie obsługuje / programuje dystrybutor, za pomocą którego określa rodzaj paliwa, wartość transakcji, dokonuje płatności oraz odbiera dowód zakupu, a następnie samodzielnie nalewa paliwa z dystrybutora do baku pojazdu. Na wskazanych stacjach nie ma obsługi, która realizowałaby sprzedaż (w tym przyjmowała płatność), czy nalewała paliwo z dystrybutora do baku pojazdu klienta.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy sprzedaż paliwa dokonywana za pośrednictwem samoobsługowych dystrybutorów podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że w przypadku sprzedaży detalicznej prowadzonej w lokalu przedsiębiorstwa, należy przyjąć, że opodatkowaniu podlega sprzedaż dokonywana w miejscu prowadzenia działalności, które może być nieruchomością, jej częścią, czy też rzeczą ruchomą, w której przedsiębiorca prowadzi działalność zwyczajowo albo na stałe. Podatkiem od sprzedaży detalicznej nie jest więc objęta sprzedaż towarów prowadzona np. przez internet.

Odnosząc obowiązujące przepisy ww. ustaw do przedstawionych okoliczności, należy stwierdzić, że sprzedaż paliwa dokonywana za pośrednictwem dystrybutorów, w okolicznościach opisanych we wniosku podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej. Działanie dystrybutorów, które można określić, jako automatyczną stację paliw, niewątpliwie stanowi dla Wnioskodawcy jedno z miejsc prowadzenia działalności gospodarczej. Dystrybutory są rzeczami ruchomymi, przy pomocy których Wnioskodawca zwyczajowo lub na stałe dokonuje sprzedaży towarów w postaci paliw. Zatem sposób dokonywania sprzedaży wypełnia pojęcia powołane w ustawie o prawach konsumenta – art. 2 pkt 3, do którego odwołuje się ustawa o podatku od sprzedaży detalicznej.

Wprawdzie to klient samodzielnie dokonuje czynności zatankowania paliwa i zapłaty należności ale to Wnioskodawca zarządza całą stacją poprzez odpowiedni system kontrolujący dokonywanie przez klientów tych czynności. Brak fizycznej obecności pracownika w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej i zastąpienie go samoobsługowym urządzeniem nie powoduje, że nie dochodzi do sprzedaży detalicznej towarów.

Należy zatem przyjąć, że sprzedaż paliw (poza rodzajem paliw korzystających z wyłączenia na mocy ustawy) dokonywana przez Wnioskodawcę, przy użyciu dystrybutorów, podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej, na podstawie art. 5 w zw. z art. 3 pkt 5 ustawy.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy o prawach konsumenta, zgodnie z którym, przepisów ustawy (ustawy o prawach konsumenta) nie stosuje się do umów zawieranych za pomocą automatów sprzedających lub zautomatyzowanych punktów sprzedaży, ma zastosowanie w przedmiotowej sprawie. Należy zwrócić uwagę, że ustawodawca w ustawie o podatku od sprzedaży detalicznej powołując się na przepisy ustawy o prawach konsumenta odnosi się jedynie do art. 2 pkt 3 oraz art. 2 pkt 2 tej ustawy. Zatem pozostałe przepisy o prawach konsumenta, w tym art. 3 ust. 1 pkt 5 nie mogą być brane pod uwagę w niniejszej sprawie.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U z 2016 r. poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.