Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4511-301/16-2/MJ
z 21 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015, poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2016 r. (data wpływu 9 sierpnia 2016 r.), uzupełnione pismem z dnia 14 października 2016 r. (data wpływu 18 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 14 października 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Świadczę usługi w zakresie organizowania zakupów na zasadzie dropshippingu – pośrednictwo handlowe. Usługi świadczone są dla klienta indywidualnego. Usługi polegają na zakupie towaru u zagranicznego producenta, w imieniu klienta. Moja rola sprowadza się do przyjęcia zamówienia od klienta i przekazaniu go do producenta, za co pobieram prowizję. Nie uczestniczę w procesie dostawy towaru, dostawą towaru do klienta zajmuje się producent. Za świadczone usługi pobieram prowizję obliczaną na podstawie różnicy miedzy kwotą otrzymaną od klienta a kwotą przekazaną do producenta. Swoje usługi sprzedaję za pomocą portalu aukcyjnego. Aby móc korzystać z internetowego portalu aukcyjnego muszę zagwarantować klientom możliwość odstąpienia od umowy w terminie 14 dni. W związku z czym muszę przyjąć od klienta zwracany towar oraz zwrócić klientowi całą przekazaną przez niego wcześniej kwotę, czyli kwotę pobranej prowizji a także kwotę jaką przekazał klient na zapłatę za towar u producenta.

W związku z tym kwotę zwracanej prowizji traktuję jako zwrot, i ujmuję ją w księdze przychodów i rozchodów z wartością ujemną zmniejszającą przychód. Natomiast pozostała po odjęciu prowizji część kwoty, którą klient przekazał wcześniej na zapłatę za towar u producenta, a która została również zwrócona klientowi po przyjęciu od niego zwrotu zamawianego za moim pośrednictwem towaru pozostaje nierozliczona mimo, iż stanowi ona koszt uzyskania przychodu dla mojej firmy. Klient otrzymuje ode mnie rachunek na usługę pośrednictwa handlowego. Na rachunku znajduje się jedynie kwota pobranej przeze mnie prowizji, rachunek za towar klient otrzymuje od zagranicznego producenta. Potwierdzeniem zwrotu klientowi całej przekazanej przez niego wcześniej kwoty zawierającej pobieraną przez mnie prowizję oraz kwotę jaką przekazuję producentowi w imieniu klienta jest potwierdzenie wykonania przelewu bankowego.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, ze nie staje się właścicielem towarów będących przedmiotem transakcji kupna/sprzedaży na żadnym etapie zawieranych transakcji pośrednictwa. Jego rola sprowadza się jedynie do przekazania zagranicznemu sprzedawcy danych potrzebnych do zrealizowania wysyłki oraz przekazaniu mu zapłaty od klienta. Sprzedawca wysyła towar bezpośrednio do kupującego, na żadnym etapie towar nie trafia w moje posiadanie, ani też nie staje się jego właścicielem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy pozostałą część zwracanej klientowi kwoty, którą wcześniej przekazał on na zapłatę za towar u producenta można rozliczyć na podstawie przelewu bankowego?
2. jak ująć w kosztach pozostałą po odjęciu prowizji kwotę, która została zwrócona klientowi?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazał, że:

Według mnie pozostałą po odjęciu prowizji część zwracanej klientowi kwoty należy potraktować jako koszt uzyskania przychodu. Według mnie należy potraktować to jako odkupienie od klienta zwracanego przez niego towaru za taką kwotę jaką przekazał on wcześniej za moim pośrednictwem producentowi a kwotę tą zaksięgować w księdze przychodów i rozchodów jako zakup towarów handlowych i materiałów według cen zakupu na podstawie potwierdzenia wykonania przelewu bankowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest - nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Dla zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest zatem spełnienie następujących warunków:

• poniesienie wydatku,
• poniesienie wydatku w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
• brak danego wydatku w katalogu negatywnym zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jedynie łączne spełnienie tych warunków pozwala uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie organizowania zakupów na zasadzie dropshippingu – pośrednictwa handlowego. Usługi świadczone są dla klienta indywidualnego. Usługi polegają na zakupie towaru u zagranicznego producenta, w imieniu klienta. Rola Wnioskodawcy sprowadza się do przyjęcia zamówienia od klienta i przekazaniu go do producenta, za co pobiera prowizję. Nie uczestniczy on w procesie dostawy towaru, dostawą towaru do klienta zajmuje się producent. Za świadczone usługi pobiera on prowizję obliczaną na podstawie różnicy miedzy kwotą otrzymaną od klienta a kwotą przekazaną do producenta. Swoje usługi sprzedaje za pomocą portalu aukcyjnego. Ponadto Wnioskodawca wskazał, ze nie staje się właścicielem towarów będących przedmiotem transakcji kupna/sprzedaży na żadnym etapie zawieranych transakcji pośrednictwa. Jego rola sprowadza się jedynie do przekazania zagranicznemu sprzedawcy danych potrzebnych do zrealizowania wysyłki oraz przekazaniu mu zapłaty od klienta. Sprzedawca wysyła towar bezpośrednio do kupującego, na żadnym etapie towar nie trafia w jego posiadanie, ani też nie staje się on właścicielem towaru.

Z opisanego powyżej stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w związku z realizowanymi transakcjami nie ponosi kosztów zakupu towaru, jego rola ma jedynie charakter czysto techniczny i sprowadza się wyłącznie do przekazania zapłaty od klienta do zagranicznego producenta a w przypadku zwrotu towaru – od producenta do klienta. W przedmiotowej sprawie nie można mówić, jak wskazał we własnym stanowisku Wnioskodawca, że kwotę zwracaną klientowi za towar należy potraktować jako koszt uzyskania przychodu, gdyż takiego kosztu Wnioskodawca nie poniósł, a jedynie pośredniczył w przekazywaniu kwot należnych za towar.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zwracanej klientowi (w związku ze zwrotem towaru), należy uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.