Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.659.2016.2.MAO
z 10 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2016 r. (data wpływu 1 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 października 2016 r. (data wpływu 20 października 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 13 października 2016 r. znak 1462‑IPPP2.4512.659.2016.1.MAO (skutecznie doręczone dnia 19 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia stawki podatku VAT dla transakcji sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia stawki podatku VAT dla transakcji sprzedaży nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 października 2016 r. (data wpływu 20 października 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W latach 1983-1986 została nabyta działka budowlana, na której wybudowano budynek biurowy trwale związany z gruntem służący działalności gospodarczej. W 1986 r. w postępowaniu spadkowym podatnik nabył wyłączne prawa do nieruchomości.

Z biegiem lat zostały poczynione inwestycje (np. ogrodzenia, przyłącza), które nie przekroczyły 30% wartości nieruchomości.

Podatnik jest płatnikiem podatku VAT.

Obecnie ze względu na trudności podatnik chce sprzedać nieruchomość wraz z gruntem.

W uzupełnieniu z dnia 19 października 2016 r. Strona wskazała, że:

1. Przedmiotowa nieruchomość do czasu sprzedaży wykorzystywana będzie w całości wyłącznie dla celów działalności gospodarczej. Od roku 1986 nieruchomość (biuro wraz z halami) służy do prowadzenia warsztatu mechaniki pojazdowej.
2. Od 1 kwietnia 2002 r. nieruchomość jest przedmiotem najmu. Całość nieruchomości (biuro oraz hale warsztatowe) jest opodatkowane stawką VAT 23%. Umowa zawarta jest na czas nieokreślony.
3. Na przełomie lat nie zostały poniesione wydatki na ulepszenia, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej tego budynku.
4. Jest to pierwsza sprzedaż nieruchomości jaką Strona zamierza dokonać na przełomie 50 lat.
5. Nie są podejmowane żadne działania marketingowe w zakresie obrotu nieruchomościami wykraczające poza zwykłe formy ogłaszania, mające na celu dokonanie sprzedaży nieruchomości.
6. Nie były i nie są podejmowane działania zmierzające do podniesienia wartości gruntu.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy podatnik może sprzedaż nieruchomości wraz z gruntem udokumentować fakturą VAT ze stawką „ZW”?

Zdaniem Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę lata budowy podatnik nie miał prawa odliczenia podatku VAT od poniesionych inwestycji. Zgodnie z art. 43 ust. 10a ustawy o VAT podatnik może zastosować stawkę VAT „ZW”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT wynika, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość zarówno gruntowa jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze złożonego wniosku wynika, że Strona jest płatnikiem podatku VAT. W 1986 r. Wnioskodawczyni w postępowaniu spadkowym nabyła wyłączne prawa do nieruchomości zabudowanej budynkiem biurowym i halami warsztatowymi trwale związanymi z gruntem. Przedmiotowa nieruchomość do czasu sprzedaży wykorzystywana jest w całości wyłącznie dla celów działalności gospodarczej, tj. od roku 1986 biuro wraz z halami służy do prowadzenia warsztatu mechaniki pojazdowej, zaś od 1 kwietnia 2002 r. jest przedmiotem umowy najmu zawartej na czas nieokreślony.

Obecnie Zainteresowana zamierza sprzedać ww. nieruchomość, przy czym jest to pierwsza sprzedaż nieruchomości na przełomie 50 lat. Wnioskodawczyni nie podejmuje żadnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, mające na celu dokonanie sprzedaży nieruchomości. Ponadto poza ogrodzeniem i uzbrojeniem terenu Strona nie podejmowała i nie podejmuje działań zmierzających do podniesienia wartości gruntu.

Wątpliwości Strony dotyczą ustalenia stawki podatku VAT dla transakcji sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Z treści wniosku wynika, że od 1986 r. przedmiotowe biuro z halami służy do prowadzenia warsztatu mechaniki pojazdowej, zaś od 1 kwietnia 2002 r. jest przedmiotem umowy najmu zawartej na czas nieokreślony. Wnioskodawczyni wskazała, że jest płatnikiem podatku VAT.

W niniejszej sprawie należy uznać zatem, że Strona wykorzystywała w całości przedmiotowy budynek biurowy oraz hale warsztatowe w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co pozwala na uznanie Wnioskodawczyni za podatnika VAT w zakresie planowanej dostawy przedmiotowej nieruchomości zabudowanej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, stosownie do art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

Ponadto, w treści ustawy, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 14 definiuje pojęcie pierwszego zasiedlenia, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, gdyż zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem należy uznać, że pierwsze zasiedlenie zachodzi w momencie sprzedaży lub oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu nabywcy lub najemcy (dzierżawcy).

Należy wskazać, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 1 pkt 7a ustawy o VAT).

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Odnosząc przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe do obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy oraz biorąc pod uwagę wyżej przedstawione orzecznictwo należy wskazać, że planowana dostawa nieruchomości zabudowanej budynkiem biurowym wraz z halami warsztatowymi korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Dostawa ta nie odbędzie się w ramach pierwszego zasiedlenia, ponieważ przedmiotowe biuro wraz z halami wykorzystywane są w całości wyłącznie do celów działalności gospodarczej Strony, tj. od 1986 roku służą do prowadzenia warsztatu mechaniki pojazdowej, zaś od 1 kwietnia 2002 r. są wynajmowane. Jak z wniosku wynika, Strona nie ponosiła wydatków na ulepszenie, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej tego budynku. Ponadto dostawa nie będzie miała miejsca w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia (tj. od 1986 r.). A zatem planowana dostawa biura wraz z halami warsztatowymi może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, powoduje wyłączenie zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10a, art. 43 ust. 1 pkt 7a lub art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że w świetle art. 29a ust. 8 ustawy przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem w analogiczny sposób jak dostawa przedmiotowego budynku biurowego wraz z halami warsztatowymi opodatkowana będzie sprzedaż gruntu, na którym posadowiony jest ww. budynek.

Odnośnie wystawienia faktury dokumentującej dostawę przedmiotowej nieruchomości należy wskazać, że zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Natomiast, stosownie do art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W myśl ust. 3 ww. artykułu, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do udokumentowania dostawy nieruchomości poprzez wystawienie faktury, zgodnie z art. 106b ust. 2 ustawy, ponieważ dostawa ta korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Faktura taka musi jednak być wystawiona na żądanie nabywcy, w myśl art. 106b ust. 3 ustawy.

W konsekwencji, Zainteresowana może sprzedaż nieruchomości wraz z gruntem udokumentować fakturą VAT ze stawką zwolnioną, natomiast musi jedynie w sytuacji gdy wystawienia ww. faktury zażąda nabywca.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać je za nieprawidłowe. Mimo, że Strona wywiodła prawidłowy skutek prawny w zakresie ustalenia stawki podatku VAT (zwolnienia z tego podatku) dla transakcji sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, jednakże dokonała tego w oparciu o inną podstawę prawną niż tut. Organ.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.