2016.11.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP2.4512.651.2016.1.KO
z 18 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 sierpnia 2016 r. (data wpływu 18 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stwierdzonych nadwyżek inwentaryzacyjnych dotyczących paliw magazynowanych w zbiornikach w bazie paliwowej (składzie podatkowym) Wnioskodawcy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stwierdzonych nadwyżek inwentaryzacyjnych dotyczących paliw magazynowanych w zbiornikach w bazie paliwowej (składzie podatkowym) Wnioskodawcy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność w zakresie przyjmowania, magazynowania, wydawania oraz uszlachetniania paliw płynnych. W tym zakresie Spółka zarządza terminalem magazynowym zlokalizowanym w Polsce. Przy tym Spółka zasadniczo nie jest właścicielem paliw, ale realizuje usługi na rzecz właścicieli tych paliw („Partnerów”).

W ramach tej działalności, Spółka prowadzi skład podatkowy, będąc podmiotem, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2014 r. poz. 752, ze zm.; dalej: „ustawa akcyzowa”). Usługi Spółki polegają również na usługowym wewnątrzwspólnotowym nabywaniu paliw płynnych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, realizowanym na rzecz Partnerów.

Okresowo (typowo kwartalnie), Spółka dokonuje inwentaryzacji stanów magazynowych paliw znajdujących się na terenie składu podatkowego. W wyniku takich inwentaryzacji dochodzi nierzadko do stwierdzenia nadwyżek magazynowych. Oznacza to, że pomiary stanów napełnienia zbiorników na terenie składu podatkowego wykazują ilości wyższe niż wynikałyby ze zbilansowania stanu otwarcia oraz ilości przyjętych i wydanych w danym okresie.

Należy zauważyć, że paliwa trafiające do bazy paliw pochodzą z różnych rodzajów dostaw. Część trafia w wyniku nabycia wewnątrzwspólnotowego, pozostałe ilości mają charakter dostaw krajowych lub importów.

Pula stwierdzonych nadwyżek jest rozdzielana pomiędzy Partnerów, zwiększa więc ilości magazynowanych przez nich paliw. Dotychczas nadwyżki te były traktowane jako neutralne z punktu widzenia podatku od towarów i usług (dalej określanego również jako „VAT”) i akcyzy w momencie ich stwierdzenia, natomiast podlegały opodatkowaniu na zasadach ogólnych w związku z ich sprzedażą krajową (VAT) i wyprowadzeniem ze składu podatkowego (akcyza). Od 1 sierpnia 2016 r. weszły jednak w życie nowe przepisy dotyczące opodatkowania VAT-em nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw, które niezależnie od opodatkowania na zasadach ogólnych wprowadzają dodatkowy obowiązek podatkowy na wcześniejszym etapie.

W związku z realizacją nabyć wewnątrzwspólnotowych Partnerzy są więc podatnikami podatku od towarów i usług zobowiązanymi do obliczenia i wpłacenia kwot podatku na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat akcyzy w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego (art. 103 ust. 5a pkt 2 ustawy o VAT) jak również złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracji o należnych kwotach podatku za okresy miesięczne, w terminie do 5. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek zapłaty (art. 11a ustawy o VAT). Ponieważ jednak Spółka dokonuje na rzecz Partnerów wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym to zgodnie z art. 17a ustawy o VAT, Spółka ma status płatnika podatku od towarów i usług z tego tytułu. W szczególności do obowiązków Spółki w takiej sytuacji należy, zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej, obliczenie i pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie do organu podatkowego, a także składanie właściwych deklaracji podatkowych w podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze, że nadwyżki inwentaryzacyjne zwiększają stany magazynowe będące własnością Partnerów, którzy realizują nabycia wewnątrzwspólnotowe paliw płynnych, Spółka widzi potrzebę uzyskania potwierdzenia, czy nadwyżki tego rodzaju nie będą traktowane jako powstałe w wyniku nabycia wewnątrzwspólnotowego, co wymagałoby zapłaty podatku w oparciu o szczególne regulacje ustawy o VAT (art. art. 103 ust. 5a pkt 2). Ponieważ Spółka byłaby wówczas płatnikiem tego podatku zgodnie z art. 17a ustawy o VAT, Spółka ma interes prawny, aby wyjaśnić wątpliwości związane z interpretacją powołanych przepisów w opisanym stanie faktycznym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nadwyżki tego rodzaju nie będą traktowane jako powstałe w wyniku nabycia wewnątrzwspólnotowego, co wymagałoby zapłaty podatku w oparciu o szczególne regulacje ustawy o VAT (art. art. 103 ust. 5a pkt 2)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku, że stwierdzone nadwyżki inwentaryzacyjne dotyczące paliw magazynowanych w zbiornikach w bazie paliwowej (składzie podatkowym) Spółki nie powinny być uwzględniane w podstawie opodatkowania dla celów poboru podatku od towarów i usług w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem paliw silnikowych. Konsekwentnie Spółka nie jest w takiej sytuacji zobowiązana w tym zakresie do poboru od podatnika i odprowadzenia podatku VAT.

Zgodnie z art. 17a ustawy o VAT, płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, jest odpowiednio m.in. podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz właściciela tych paliw, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Mając na uwadze, że ustawa o VAT w omawianym zakresie odwołuje się do definicji zawartych w przepisach akcyzowych, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy powstanie nadwyżek w jakiejkolwiek części można objąć definicją nabycia wewnątrzwspólnotowego w rozumieniu przepisów akcyzowych. To bowiem byłoby warunkiem, aby Spółka miała obowiązki płatnika wobec takich zdarzeń. W tym zakresie należy odwołać się w pierwszej kolejności do definicji nabycia wewnątrzwspólnotowego, zgodnie z którą (art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy akcyzowej) jest to przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju. Zgodnie z przepisami akcyzowymi (art. 41a ustawy akcyzowej), przemieszczanie wyrobów akcyzowych w omawianej sytuacji rozpoczyna się z chwilą wyprowadzenia wyrobów akcyzowych ze składu podatkowego w innym kraju UE, zaś kończy się w momencie odbioru wyrobów akcyzowych przez podmiot odbierający, którym jest Spółka. Opierając się zatem na powołanych przepisach, można mówić o nabywaniu wewnątrzwspólnotowym towarów wówczas, jeżeli są one „przemieszczane”, a ramy tego przemieszczania to z jednej strony opuszczenie przez towar terenu zagranicznego składu podatkowego, a z drugiej strony odebranie przez podmiot odbierający, którym jest Spółka. Przy tym odebrania tego nie należy rozumieć jako wprowadzenie do składu podatkowego, gdyż zgodnie z przepisami akcyzowymi nie są to zdarzenia tożsame.

Idąc dalej, należy dokonać analizy, czy powstanie nadwyżek ma związek z opisanym wyżej „przemieszczeniem”.

Należy podkreślić, że stwierdzone nadwyżki są w dużym stopniu „wirtualne”, tzn. że nie wynikają z faktycznego zwiększenia ilości towaru, a tym bardziej nieprawidłowości przy przyjęciach i wydaniach towarów. Przedmiotowe nadwyżki są głównie efektem skończonej dokładności urządzeń pomiarowych stosowanych w składzie podatkowym jako oficjalna i zatwierdzona metoda stwierdzania ilości przyjmowanych, wydawanych i magazynowanych paliw. Stosowane są przy tym urządzenia legalizowane przez Główny Urząd Miar, nie ma więc podstaw do kwestionowania ich wskazań, a różnice inwentaryzacyjne (nadwyżki lub ubytki) tego rodzaju są zjawiskiem niedającym się wyeliminować.

Część nadwyżek może mieć również swoje źródło w wykorzystywanych w bazie paliwowej instalacjach odzyskiwania oparów. Dotyczy to zwłaszcza autocystern, które tankowane są w składzie podatkowym, następnie transportują paliwo do stacji paliw, gdzie są opróżniane, ale ze względu na to, że nie ma możliwości wypompowania całego paliwa, powracające cysterny zawierają niewielkie pozostałości paliw, które następnie poprzez instalacje odzyskiwania oparów wracają na stan magazynowy bazy paliw. W tym momencie istotne jest podkreślenie, że owe odzyskane pozostałości wchodziły wcześniej w skład puli paliw wydanych ze składu podatkowego i najczęściej sprzedanych w związku z tymi wydaniami, a więc zostały one już wcześniej opodatkowane zarówno VAT-em jak i akcyzą.

Same pomiary dokonywane w ramach inwentaryzacji odnoszą się do paliw, które są składowane w zbiornikach w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy, a więc wcześniej musiały być przemieszczone w ramach tej procedury i prawidłowo przyjęte do składu podatkowego. Samo przyjęcie odbywa się w sposób mocno sformalizowany, a kluczową sprawą jest stwierdzenie ilości towaru przyjmowanego do składu podatkowego. Odbywa się to w oparciu o legalizowane urządzenia pomiarowe, a procedura tego przyjęcia opisana jest w dokumentacji składu podatkowego (akta weryfikacyjne). Po zakończeniu czynności związanych z przyjęciem towarów w składzie podatkowym, Spółka dokonuje zamknięcia formalności związanych z procedurą zawieszenia poboru akcyzy dla przemieszczanych wyrobów, przesyłając do systemu EMCS raport odbioru, potwierdzający ilość odebranych i przyjętych do składu podatkowego paliw. Dokonując inwentaryzacji, Spółka porównuje więc ilości magazynowe wynikające z ewidencji (które są różnicą sumy przyjęć wyrobów z ich wydaniami zrealizowanymi w danym okresie rozliczeniowym, uwzględniając stany magazynowe z poprzedniej inwentaryzacji) z ilościami stwierdzonymi w wyniku pomiaru stanów zbiorników.

Konsekwentnie ilości stwierdzone w wyniku prawidłowo przeprowadzonego pomiaru przy przyjęciu towarów w składzie podatkowym, potwierdzone odpowiednią dokumentacją akcyzową muszą być również zaewidencjonowane w ewidencji składu podatkowego. Jeśli więc stwierdzona jest różnica inwentaryzacyjna, to konieczne jest przyjęcie, że nadwyżka powstała w związku z magazynowaniem, a nie samym przemieszczaniem paliw. Nie ma więc związku z nabyciem wewnątrzwspólnotowym, a w swoim charakterze jest zbliżona do „wytworzenia” tych paliw w składzie podatkowym. Czynność taka nie podlega natomiast opodatkowaniu VAT-em w oparciu o specyficzne regulacje dotyczące nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw, gdzie Spółka pełni rolę płatnika, ale zasadom ogólnym związanym z opodatkowaniem VAT, gdzie obowiązki podatkowe realizowane są bezpośrednio przez podatników, bez udziału płatnika.

Co więcej, należy uwzględnić, że jedynie część paliw składowanych w bazie paliwowej i objętych inwentaryzacjami, zostały wprowadzone do tej bazy w rezultacie nabycia wewnątrzwspólnotowego. Pozostałe ilości pochodzą bowiem z dostaw krajowych lub importu. Nie ma przy tym możliwości „rozdzielenia” nadwyżek ze względu na źródło pochodzenia, gdyż stwierdzona nadwyżka odnosi się do całości puli magazynowanych paliw (ewentualnie w podziale na poszczególne zbiorniki). Paliwa są bowiem towarem oznaczonym co do rodzaju, ale nie co do tożsamości, nie można więc stwierdzić, że dana ilość pochodzi z konkretnego źródła nabycia. Dla przypisania określonego „statusu” powodującego opodatkowanie, Spółka musiałaby stosować czysto matematyczną, oderwaną od realiów metodę „przypisywania” części nadwyżek do kategorii nabyć wewnątrzwspólnotowych i poszczególnych podatników, co siłą rzeczy nosiłoby znamiona dowolności i arbitralności. Trudno natomiast uznać, że przepisy nakazują opodatkowanie przy pomocy takich niepewnych i niezobiektywizowanych kryteriów. W rezultacie, w ocenie Spółki, racjonalna wykładnia powołanych przepisów musi prowadzić do wniosku, że stwierdzenie nadwyżek inwentaryzacyjnych nie wiąże się z koniecznością ich opodatkowania (w żadnej części) VAT-em od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw, a Spółka nie ma w odniesieniu do tych nadwyżek obowiązków płatnika. Wymaga podkreślenia, że nie będzie prowadzić to do braku opodatkowania, gdyż podatnicy zapłacą podatek VAT od „nadwyżkowego” paliwa na zasadach ogólnych, wówczas gdy będzie ono przedmiotem sprzedaży lub innej opodatkowanej czynności.

Z powyższych względów Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego we wniosku tj. co do braku obowiązku Spółki występowania w roli płatnika podatku VAT od nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw, w przypadku stwierdzenia nadwyżek inwentaryzacyjnych paliw składowanych w bazie paliwowej Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Stosownie do art. 17a ustawy o VAT płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2, jest odpowiednio zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Przez podmiot prowadzący skład podatkowy rozumie się podmiot, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2014 r. poz. 752, z późn. zm.) – art. 2 pkt 35 ustawy o VAT.

Natomiast przez zarejestrowanego odbiorcę rozumie się podmiot, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym – art. 2 pkt 36 ustawy o VAT.

Art. 2 ust. 1 pkt 11 i pkt 13 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2014 r. poz. 752 ze zm.) stanowi, że:

podmiot prowadzący skład podatkowy to podmiot, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego,
zarejestrowany odbiorca to podmiot, któremu wydano zezwolenie na nabywanie wewnątrzwspólnotowe albo na jednorazowe nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych wysłanych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zwane dalej odpowiednio "zezwoleniem na nabywanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca" albo "zezwoleniem na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca".

Według art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym przez nabycie wewnątrzwspólnotowe rozumie się przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Na podstawie art. 103 ust. 5a pkt 1, 2 i 3 ustawy o VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu celnego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat podatku akcyzowego:

w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych - jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym;
w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego.
z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju - jeżeli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym.

W przypadku, o którym mowa w ust. 5a pkt 3, obliczenie i wpłacenie kwoty podatku może nastąpić w terminie 5 dni od otrzymania towarów na terytorium kraju, jeżeli podatnik, najpóźniej na 3 dni robocze przed przemieszczeniem towarów na terytorium kraju, złoży do naczelnika urzędu celnego właściwego w sprawie rozliczania podatku akcyzowego zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (art. 103 ust. 5b ustawy).

Przepisy ust. 5a pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli podatek jest pobierany przez płatnika (art. 103 ust. 5c ustawy).

Organem właściwym w zakresie zobowiązań z tytułu kwot podatku, o których mowa w ust. 5a, jest organ podatkowy właściwy w sprawie rozliczania podatku akcyzowego (art. 103 ust. 5d ustawy o VAT).

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, podatnik jest obowiązany składać naczelnikowi urzędu celnego właściwemu w sprawie rozliczania podatku akcyzowego deklaracje o należnych kwotach podatku za okresy miesięczne, w terminie do 5. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek ich zapłaty. W przypadku, o którym mowa w art. 17a, deklarację składa płatnik.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 ustawy do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w tym również dokonywanego na podstawie art. 12a ust. 4-6, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 1, 6, 7, 10 i 11.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Art. 29a ust. 7 ustawy stanowi, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Zgodnie z ust. 10 ww. przepisu podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się wartości opakowania, jeżeli podatnik dokonał dostawy towaru w opakowaniu zwrotnym, pobierając kaucję za to opakowanie lub określając taką kaucję w umowie dotyczącej dostawy towaru (art. 29 ust. 11 ustawy).

Stosownie do art. 30a ust. 2a ustawy do ustalenia podstawy opodatkowania - w celu obliczenia i wpłacenia kwot podatku - w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, można stosować odpowiednio tylko przepis art. 29a ust. 1 albo 2, z tym że w celu określenia kwoty zapłaty lub ceny nabycia przyjmuje się ceny paliw silnikowych udostępniane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Ceny paliw silnikowych, o których mowa w ust. 2a, udostępnia się, na okresy dwutygodniowe, ostatniego dnia roboczego tygodnia poprzedzającego ten okres, uwzględniając ceny hurtowe paliw silnikowych w Rzeczypospolitej Polskiej (art. 30a ust. 2b ustawy o VAT).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie przyjmowania, magazynowania, wydawania oraz uszlachetniania paliw płynnych. W tym zakresie Spółka zarządza terminalem magazynowym zlokalizowanym w Polsce. Zasadniczo Spółka nie jest właścicielem paliw, ale realizuje usługi na rzecz właścicieli tych paliw. W ramach tej działalności, Spółka prowadzi skład podatkowy, będąc podmiotem, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku akcyzowym. Usługi Spółki polegają również na usługowym wewnątrzwspólnotowym nabywaniu paliw płynnych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, realizowanym na rzecz Partnerów.

Pula stwierdzonych nadwyżek jest rozdzielana pomiędzy Partnerów, zwiększa więc ilości magazynowanych przez nich paliw. W związku z realizacją nabyć wewnątrzwspólnotowych Partnerzy są podatnikami podatku od towarów i usług zobowiązanymi do obliczenia i wpłacenia kwot podatku na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat akcyzy w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego jak również złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracji o należnych kwotach podatku za okresy miesięczne, w terminie do 5. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek zapłaty. Ponieważ Spółka dokonuje na rzecz Partnerów wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym to zgodnie z art. 17a ustawy o VAT, Spółka ma status płatnika podatku od towarów i usług z tego tytułu. W szczególności do obowiązków Spółki w takiej sytuacji należy, zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej, obliczenie i pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie do organu podatkowego, a także składanie właściwych deklaracji podatkowych w podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy nadwyżki inwentaryzacyjne zwiększające stany magazynowe będące własnością Partnerów nie będą traktowane jako powstałe w wyniku nabycia wewnątrzwspólnotowego, co wymagałoby zapłaty podatku w oparciu o art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy trzeba zwrócić uwagę, że wskazane „nadwyżki” odnoszą się do ogółu paliw magazynowanych w składzie podatkowym (ewentualnie w podziale na poszczególne zbiorniki) a jedynie część paliw została wprowadzona do niego w wyniku nabycia wewnątrzwspólnotowego (reszta pochodzi z dostaw krajowych i importu), co powoduje dodatkowe trudności praktyczne w przyporządkowaniu określonej części paliwa do WNT.

Nadwyżki inwentaryzacyjne nie są związane z przemieszczeniem towarów z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium kraju ale wynikają ze specyfiki działania urządzeń pomiarowych legalizowanych przez Główny Urząd Miar. Ilość paliwa jest ustalana za ich pomocą zarówno w trakcie wprowadzania towaru do składu podatkowego jak i później w trakcie magazynowania (typowo kwartalnie). Różnice występują pomiędzy wartością wynikającą ze zbilansowania stanu otwarcia oraz ilości przyjętych i wydanych paliw w danym okresie a wartością wynikającą z pomiaru stanów magazynowych na terenie składu podatkowego. Powstanie ww. różnic w tych konkretnych okolicznościach, po przyjęciu paliwa do składu podatkowego, nie powoduje obowiązku korekty wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zatem w odniesieniu do stwierdzonych nadwyżek inwentaryzacyjnych Wnioskodawca nie będzie płatnikiem zobowiązanym do obliczenia i pobrania od Partnerów podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 2 ustawy o VAT. Jak wyjaśnił Wnioskodawca nadwyżki stwierdzone są w wyniku okresowej (typowo kwartalnie) inwentaryzacji stanów magazynowych paliw znajdujących się na terenie składu podatkowego. W wyniku inwentaryzacji dochodzi do stwierdzenia nadwyżek magazynowych. Uzasadnionym jest więc przyjęcie, że nadwyżki paliw zostają zidentyfikowane w ściśle określonych okolicznościach tj. w wyniku przeprowadzonej okresowo inwentaryzacji stanów magazynowych paliw znajdujących się w składzie podatkowym. Stwierdzenie nadwyżek inwentaryzacyjnych następuje w późniejszym okresie, po wykonaniu przez Wnioskodawcę, jako płatnika podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obowiązków wynikających z art. 103 ust. 5a pkt 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma w odniesieniu do tych nadwyżek obowiązków płatnika.

Mając zatem powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w odniesieniu do okoliczności sprawy przedstawionych we wniosku.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Dodatkowo zaznacza się, że interpretacja dotyczy wyłącznie sytuacji prawnopodatkowej Wnioskodawcy, a zatem nie wywołuje konsekwencji po stronie Partnerów Wnioskodawcy.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.”

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin