Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.790.2016.2.WLK
z 10 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 24 sierpnia 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym 31 października 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia stawki amortyzacyjnej dla opisanej we wniosku pompy do cieczy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia stawki amortyzacyjnej dla pompy do cieczy. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 18 października 2016 r., Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.790.2016.1.WLK, wezwano do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia wniosku dokonano 31 października 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku z 25 października 2016 r.):

W związku z nabyciem przez Wnioskodawcę, pompy przenośnej Ready 4 Flygt, pojawiła się kwestia przyjęcia dla tego środka trwałego odpowiedniej stawki amortyzacyjnej. Pompa ta jest urządzeniem przenośnym, które nie jest zamontowane na stałe w żadnym obiekcie ani nie jest bezpośrednio połączone z żadnym innym urządzeniem czy systemem. Służy ona do doraźnego przetłaczania cieczy z jednego zbiornika do drugiego. Wykorzystywana jest według potrzeby w różnych zbiornikach cieczy. Pompa ta nie posiada płyty fundamentowej oraz fundamentu.

Symbol PKWiU uzyskany od producenta pompy to 28.13.14.0 - pozostałe pompy odśrodkowe do cieczy; pozostałe pompy do cieczy. Według powiązania Klasyfikacji Środków Trwałych z numerami PKWiU pompa ta mogłaby zostać zaklasyfikowana do rodzaju 441. Biorąc jednak po uwagę zastrzeżenie wynikające z Klasyfikacji Środków Trwałych przy grupie 4, podgrupie 44 tj. obiektem w rodzaju 440-443 jest pompa, w skład której wchodzi pompa z płytą fundamentową, indywidualny napęd, aparatura kontrolno-pomiarowa oraz fundament, nie ma możliwości zaklasyfikowania jej do tego rodzaju, a co za tym idzie przyjęcia dla niej stawki amortyzacyjnej 14%.

Pompa nie znajduje w Klasyfikacji Środków Trwałych swojego odpowiednika ani w grupie 5 „specjalistyczne maszyny, urządzenia i aparaty” ani tez w grupie 6 „urządzenia techniczne”.

Biorąc pod uwagę opisane warunki techniczne tej pompy, została dla niej przyjęta 20% stawka amortyzacji odpowiadająca jej zaklasyfikowaniu do grupy 808 „narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie”, zgodna ze stawką amortyzacji wykazaną w wykazie stawek amortyzacyjnych, stanowiących załącznik do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 25 października 2016 r.):

Czy biorąc pod uwagę stan faktyczny opisanej pompy, prawidłowe pozostaje przypisanie dla niej stawki amortyzacyjnej w wysokości 20%?

Zdaniem Wnioskodawcy, po przeanalizowaniu wszystkich parametrów technicznych, warunków zabudowy oraz sposobu wykorzystania pompy, prawidłowe pozostaje przyjęcie dla niej stawki amortyzacji 20%, zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r., przyjętej dla grupy 8 „narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Regulacja art. 16a ust. 1 tej ustawy stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przy uwzględnieniu, że amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, w którym następuje odwołanie się do symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych, należy stwierdzić, że rozwinięcie zakresu przedmiotowego środków trwałych wskazanych w art. 16a ust. 1 ww. ustawy ma miejsce w Klasyfikacji Środków Trwałych, która została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. Nr 242, poz. 1622).

Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Przez środki trwałe rozumie się w Klasyfikacji Środków Trwałych rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki lub oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się w Klasyfikacji Środków Trwałych pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy , którym może być np. zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m.in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania takiej klasyfikacji.

Mając na względzie powyższe wyjaśnienia należy przypomnieć, że organ podatkowy nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji środków trwałych do odpowiedniej grupy. Klasyfikacji tej powinien dokonać sam podmiot gospodarczy przy ewentualnej pomocy uprawnionego organu statystycznego.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka odpłatnie nabyła pompę przenośną, dla której po ocenie parametrów technicznych, warunków zabudowy oraz sposobu wykorzystania ustaliła stawkę amortyzacyjną 20%, zgodnie z zakwalifikowaniem ww. środka trwałego do grupy 8 „narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie”. Wobec tak przedstawionego stanu faktycznego należy wskazać, że zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych roczna stawka amortyzacyjna dla grupy 8 „narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie” wynosi 20%.

Zatem, zasadne jest przyjęcie przez Wnioskodawcę, że w sytuacji, gdy ww. pompa zgodnie z klasyfikacją KŚT mieści się w grupie 8, to w konsekwencji zgodnie z poz. 08 wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, należy zastosować 20% stawkę amortyzacyjną.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że przedmiotem interpretacji nie jest ocena prawidłowości klasyfikacji środka trwałego na podstawie KŚT, jako że organ podatkowy dokonuje interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, nie jest więc właściwy do ustalenia do jakiej grupy KŚT należy zakwalifikować powyższą pompę.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy z powyższym zastrzeżeniem jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.