Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4513.86.2016.2.MC
z 10 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2016 r. (data wpływu 9 września 2016 r.), uzupełnionym w dniu 20 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 10 października 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 14 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 19 października 2016 r., złożonym w dniu 19 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 10 października 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - spółka X S.A. prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji oraz sprzedaży hurtowej piwa co stanowi podstawowy przedmiot jego działalności. Wnioskodawca prowadzi działalność jako przedsiębiorca w formie spółki akcyjnej i posiada Oddziały spółki w A, B, C, D oraz E. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku akcyzowego, składa odpowiednie deklaracje akcyzowe i prowadzi ewidencję ilościową wyrobów akcyzowych.

W Oddziale w A Wnioskodawca posiada instalację kogeneracji (służącej do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej) w postaci kogeneratora oraz urządzeń służących przemianom energetycznym odzyskiwanej energii cieplnej zasilanej naprzemiennie sieciowym gazem ziemnym oraz biogazem pozyskiwanym z oczyszczalni ścieków należącej do Spółki, który napędza generator energii elektrycznej. Kogenerator o mocy zainstalowanej elektrycznej źródła 999 kW (nie przekracza zatem mocy 1 MW) jest napędzany przez silnik spalinowy zasilany naprzemiennie sieciowym gazem ziemnym oraz biogazem. Gaz sieciowy oraz biogaz wykorzystane są w układzie zasilania silnika spalinowego napędzającego generator energii elektrycznej. W trakcie wytwarzania energii elektrycznej odzyskiwana jest energia cieplna (para, ciepło w wodzie). Część wytworzonej energii cieplnej jest zamieniana na energię chłodniczą. Zarówno całość wytworzonego ciepła, jak i chłodu są wykorzystywane wyłącznie na wewnętrzne potrzeby zakładu Spółki zlokalizowanego w Oddziale w A. Wytworzona energia elektryczna jest wykorzystywana na potrzeby zakładu produkcyjnego stanowiącego własność Wnioskodawcy, a w części jest przekazywana do sieci elektroenergetycznej. W związku posiadaniem wskazanego kogeneratora i wytwarzaniem na jego podstawie energii elektrycznej Wnioskodawca jest uznawany również za przedsiębiorstwo energetyczne w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne i posiada koncesję wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w dniu 19 lipca 2016 r. na wytwarzanie energii elektrycznej.

Jednocześnie Wnioskodawca realizuje w swoim Oddziale w D budowę jednostki kogeneracji składającej się z generatora o mocy 0,6 MW, zasilanego paliwem gazowym. Wskazana jednostka po zakończeniu budowy będzie produkować energię elektryczną podobnie jak w Oddziale w A, w części na potrzeby własne Wnioskodawcy - Browaru w D, a w części będzie przekazywana do sieci elektroenergetycznej. Zakończenie wskazanej inwestycji planowane jest na koniec 2016 r. Po zakończeniu inwestycji i uruchomieniu produkcji energii elektrycznej Wnioskodawca będzie posiadał łącznie dwie jednostki wytwórcze (kogeneratory) - jeden w Oddziale w A o mocy 0,999 MW i drugi w Oddziale w D o mocy 0,6 MW, z których będzie produkował energię elektryczną w celu zużycia na własne potrzeby oraz z możliwością jej odsprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku uruchomienia przez Wnioskodawcę - X S.A. dodatkowego kogeneratora w Oddziale w D o mocy 0,6 MW tj. którego moc będzie niższa niż 1 MW, oraz posiadania w Oddziale w A jednostki kogeneracyjnej o mocy 0,999 MW tj. również niższej niż 1 MW, czyli posiadaniu dwóch jednostek kogeneracji, których łączna moc przekroczy 1 MW, ale każda z osoba posiada moc niższą niż 1 MW, Wnioskodawca będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w § 5 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Na podstawie przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspótnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, w przypadku energii elektrycznej opodatkowaniu akcyzą podlega zużycie energii przez podmiot posiadający koncesję na przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią w rozumieniu Prawa energetycznego. Na podstawie art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy obowiązek podatkowy w akcyzie powstaje w takim przypadku w dniu zużycia energii elektrycznej.

Z kolei na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 8 lutego 2013 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 195 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r. „Zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.”

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż co do zasady - produkcja energii przez podmiot, który wykorzystuje tę energię na własne potrzeby, jest objęta akcyzą. Rozporządzenie wprowadza jednak w tym zakresie wyjątek, zwalniając z opodatkowania energię wytwarzaną w generatorach o mocy nieprzekraczającej 1 MW, przez podmiot który zużywa tę energię.

Kwestią budzącą wątpliwości jest sposób obliczenia limitu mocy 1 MW, o którym mowa w § 5 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, warunkującego zwolnienie podatkowe.

Wnioskodawca wskazuje, że w kwestii sposobu obliczania mocy MW generatorów warunkujących zwolnienie wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 29 czerwca 2010 r. (sygn. akt: III SA/Gl 889/10). We wskazanym wyroku Sąd ten uznał, że przy ocenie czy podatnik może zastosować zwolnienie z akcyzy wobec zużycia energii elektrycznej z generatorów, o którym mowa w § 9 Rozporządzenia (ówcześnie obowiązującego), limit 1 MW należy odnosić odrębnie do każdego z generatorów wykorzystywanych przed podatnika, a więc nie w odniesieniu do wszystkich łącznie generatorów energii używanych przez danego podatnika. Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 kwietnia 2012 r. (sygn. akt: I GSK 43/11). Zdaniem Sądu ilość 1 MW należy odnieść do danego urządzenia posiadanego przez podatnika, a nie wszystkich posiadanych przez niego urządzeń, co daje się wywieść z wykładni językowej przepisu, a ściślej biorąc z użycia przez ustawodawcę liczby pojedynczej słowa: „generator”. Za taką interpretacją przemawia ponadto brak przecinka przed słowami: „o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW”, który oddzielałby to określenie od słowa generator, powodując, że to określenie go nie charakteryzuje. Kolejnym argumentem na rzecz uznania, że wyrażenie: „o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW” odnosi się do generatora jest techniczna budowa tych urządzeń, mogących składać się z kilku elementów. Ponadto należy zaznaczyć, że użycie liczby pojedynczej w przedmiotowym przepisie powoduje, że moc generatora zawsze będzie równa mocy wytworzonej energii, o której jest w nim mowa.

Powyższe wyroki zostały wydane na gruncie obowiązującego ówcześnie Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 24 lutego 2009 r. (Dz. U. 32, poz. 228). Zgodnie § 9 wskazanego rozporządzania „Zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatora o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, niedostarczanej do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania energii elektrycznej, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.”

Zauważyć należy, że w obecnym stanie prawnym ustawodawca zastąpił liczbę pojedynczą „generator” na liczbę mnogą „generatorów”. Zdaniem Wnioskodawcy taka zmiana nie wpłynęła jednak na rozumienie przedstawione we wskazanych wyrokach. W ocenie Wnioskodawcy zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię, przy czym moc generatorów należy odnieść do konkretnej jednostki wytwórczej lub źródła wytwórczego w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne.

Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowe zwolnienie zawarte w Rozporządzeniu Ministra Finansów stanowi realizację fakultatywnego zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 5 akapit 3 dyrektywy 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 roku w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania wyrobów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L 283 z 31.10.2003, str. 51 ze zm.), zgodnie z którym „Jednostka produkująca energię elektryczną na swoje własne potrzeby jest uważana za dystrybutora. Bez względu na przepisy art. 14 ust. 1 lit. a, Państwa Członkowskie mogą zwalniać drobnych producentów energii elektrycznej, pod warunkiem że opodatkowują oni produkty energetyczne wykorzystywane do produkcji tej energii elektrycznej”. Określenie szczegółowych warunków zwolnienia, o którym mowa powyżej leży w kompetencji państwa członkowskiego, które decyduje się to zwolnienie wprowadzić. Warunki te powinny jednak odpowiadać wymogom prawa europejskiego, tj. powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady opodatkowania akcyzą produktów energetycznych i energii elektrycznej. Jednakże interpretacja szczegółowych warunków zwolnienia (pojęć stosowanych do opisania zwolnienia) powinna być zgodna z celami, do jakich dążą owe zwolnienia. Powyższa zasada ścisłej interpretacji nie oznacza jednak, że pojęcia użyte w celu opisania zwolnień mogą być interpretowane w sposób, który uniemożliwiałby osiągnięcie zakładanych przez nie skutków. Zasada ścisłej interpretacji oznacza, że interpretacja ta nie może prowadzić ani do zawężenia zakresu zwolnienia, ani do jego rozszerzenia.

W ocenie Wnioskodawcy brzmienie § 5 obecnie obowiązującego Rozporządzenia, a także brzmienie poprzednich rozporządzeń tj. Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 24 lutego 2009 r. oraz Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 23 sierpnia 2010 r. świadczy o tym, że intencją ustawodawcy było wyłączenie spod efektywnego opodatkowania akcyzą (poprzez zwolnienie) małej ilości energii elektrycznej wytwarzanej przez podmioty we własnym zakresie (co jest zgodne także z celem zwolnienia określonym w art. 21 ust. 5 akapit 3 dyrektywy 2003/96/WE). W celu ograniczenia ilości takiej energii elektrycznej podlegającej zwolnieniu, ustawodawca nie posłużył się jednak określeniem maksymalnej ilości energii elektrycznej wytworzonej z generatorów, ale mocą generatorów wykorzystywanych do jej wytworzenia.

Wskazać należy, że w praktyce przedsiębiorstwo energetyczne może posiadać tylko jedną jednostkę wytwórczą służącą do produkcji energii elektrycznej, rozumianą zgodnie z art. 3 pkt 43 Prawa energetycznego jako „wyodrębniony zespół urządzeń należący do przedsiębiorstwa energetycznego, służący do wytwarzania energii i wyprowadzania mocy”. Przedsiębiorca może również posiadać wiele jednostek wytwórczych w ramach jednego źródła wytwórczego, którym jest jedna lub więcej jednostek wytwórczych czyli połączone ze sobą zespoły urządzeń służące do wytwarzania energii elektrycznej lub posiadać kilka źródeł wytwórczych. Wreszcie przedsiębiorstwo energetyczne może posiadać kilka jednostek wytwórczych lub kilka źródeł wytwórczych, które nie są w żaden sposób ze sobą powiązane. W tym miejscu wskazać należy, że w ramach danej jednostki wytwórczej lub źródła wytwórczego przedsiębiorca może posiadać jeden lub kilka generatorów o różnej mocy służących do produkcji energii elektrycznej.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z ustawą Prawo energetyczne oraz ustawą o odnawialnych źródłach energii przedsiębiorca dysponujący małą jednostką wytwórczą jest uprawniony do otrzymania wsparcia m.in. w postaci kolorowych certyfikatów poświadczających pochodzenie energii elektrycznej, które przyznaje Prezes Urzędu Regulacji Energetyki. Zgodnie z ww. ustawami wsparcie w postaci kolorowych certyfikatów jest udzielane przedsiębiorcom posiadającym źródło wytwórcze o mocy zainstalowanej elektrycznej poniżej 1 MW. W przypadku kiedy przedsiębiorca dysponuje wieloma źródłami wytwórczymi, zgodnie z prawem energetycznym moc każdego z tych źródeł jest oceniana i koncesjonowana odrębnie. Taka procedura m.in. pozwala zachować uprawnienia do opisanego wyżej wsparcia. Jeżeli doszłoby do sumowania poszczególnych jednostek wytwórczych przedsiębiorca posiadający kilka takich jednostek, która każda posiadałaby moc poniżej 1 MW byłby pozbawiony ww. wsparcia.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy w przypadku, w którym przedsiębiorstwo energetyczne zużywa energię elektryczną wyprodukowaną z kilku generatorów w ramach jednej jednostki wytwórczej lub w ramach jednego źródła wytwórczego, które jednak nie przekracza 1 MW mocy jest uprawnione do zwolnienia od akcyzy na podstawie § 5 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego. W ocenie Wnioskodawcy takie rozumienie wskazanego przepisu pozostaje w zgodzie z celem ustawodawcy tj. wyłączenia spod opodatkowania akcyzą małej ilości energii elektrycznej produkowanej przez podmioty posiadające niewielkie urządzenia do produkcji prądu o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW. Wnioskodawca zauważa, że takich niewielkich urządzeń dany podatnik może posiadać znaczną ilość, a urządzenia te nie będą w żaden sposób ze sobą powiązane podobnie jak będzie w przypadku Wnioskodawcy kiedy zostanie wybudowana jednostka wytwórcza w Oddziale w D.

Zważyć należy również, że gdyby ustawodawca chciał uzależnić zwolnienie od zużycia energii elektrycznej wyprodukowanej ze wszystkich posiadanych generatorów przez podatnika to przedmiotowy przepis mógłby brzmieć następująco: „Zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej ze wszystkich generatorów posiadanych przez podmiot który zużywa tę energię, jeżeli łączna moc posiadanych generatorów nie przekracza 1 MW”. Natomiast skoro tego nie uczynił, należy wnioskować, że zwolnieniu z akcyzy podlega energia elektryczna, do której wytworzenia wykorzystano generatory o mocy nieprzekraczającej 1 MW w ramach jednostki wytwórczej lub źródła wytwórczego.

Ponieważ łączna moc generatorów w żadnej jednostce wytwórczej Wnioskodawcy nie będzie przekraczać 1 MW, Wnioskodawca uważa, że nie będzie mieć obowiązku uiszczania podatku akcyzowego od zużycia na potrzeby własne energii, którą wytwarza w jednostkach wytwórczych w Oddziale w A oraz w Oddziale w D.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r., poz. 752, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod poz 33 załącznika nr 1 do ustawy została wymieniona energia elektryczna o kodzie CN 2716 00 00.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

Stosowanie § 5 ust. 1 rozporządzania Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 195, z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzaniem, zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.

Zgodnie z § 5 ust. 2 rozporządzania w przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzących z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. 478) zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji oraz sprzedaży hurtowej piwa co stanowi podstawowy przedmiot jego działalności. Wnioskodawca prowadzi działalność jako przedsiębiorca w formie spółki akcyjnej i posiada Oddziały spółki w A, B, C, D oraz E. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku akcyzowego, składa odpowiednie deklaracje akcyzowe i prowadzi ewidencję ilościową wyrobów akcyzowych. W Oddziale w A Wnioskodawca posiada instalację kogeneracji (służącej do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej) w postaci kogeneratora oraz urządzeń służących przemianom energetycznym odzyskiwanej energii cieplnej zasilanej naprzemiennie sieciowym gazem ziemnym oraz biogazem pozyskiwanym z oczyszczalni ścieków należącej do Spółki, który napędza generator energii elektrycznej. Kogenerator o mocy zainstalowanej elektrycznej źródła 999 kW (nie przekracza zatem mocy 1 MW) jest napędzany przez silnik spalinowy zasilany naprzemiennie sieciowym gazem ziemnym oraz biogazem. Gaz sieciowy oraz biogaz wykorzystane są w układzie zasilania silnika spalinowego napędzającego generator energii elektrycznej. W trakcie wytwarzania energii elektrycznej odzyskiwana jest energia cieplna (para, ciepło w wodzie). Część wytworzonej energii cieplnej jest zamieniana na energię chłodniczą. Zarówno całość wytworzonego ciepła, jak i chłodu są wykorzystywane wyłącznie na wewnętrzne potrzeby zakładu Spółki zlokalizowanego w Oddziale w A. Wytworzona energia elektryczna jest wykorzystywana na potrzeby zakładu produkcyjnego stanowiącego własność Wnioskodawcy, a w części jest przekazywana do sieci elektroenergetycznej. W związku posiadaniem wskazanego kogeneratora i wytwarzaniem na jego podstawie energii elektrycznej Wnioskodawca jest uznawany również za przedsiębiorstwo energetyczne w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne i posiada koncesję wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w dniu 19 lipca 2016 r. na wytwarzanie energii elektrycznej. Jednocześnie Wnioskodawca realizuje w swoim Oddziale w D budowę jednostki kogeneracji składającej się z generatora o mocy 0,6 MW, zasilanego paliwem gazowym. Wskazana jednostka po zakończeniu budowy będzie produkować energię elektryczną podobnie jak w Oddziale w A, w części na potrzeby własne Wnioskodawcy - Browaru w D, a w części będzie przekazywana do sieci elektroenergetycznej. Zakończenie wskazanej inwestycji planowane jest na koniec 2016 r. Po zakończeniu inwestycji i uruchomieniu produkcji energii elektrycznej Wnioskodawca będzie posiadał łącznie dwie jednostki wytwórcze (kogeneratory) - jeden w Oddziale w A o mocy 0,999 MW i drugi w Oddziale w D o mocy 0,6 MW, z których będzie produkował energię elektryczną w celu zużycia na własne potrzeby oraz z możliwością jej odsprzedaży.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy w przypadku uruchomienia przez Wnioskodawcę dodatkowego kogeneratora w Oddziale w D o mocy 0,6 MW tj. którego moc będzie niższa niż 1 MW oraz posiadania w Oddziale w A jednostki kogeneracyjnej o mocy 0,999 MW tj. niższej niż 1 MW, czyli posiadaniu dwóch jednostek kogeneracji, których łączna moc przekroczy 1 MW, ale każda z osoba posiada moc niższą niż 1 MW, Wnioskodawca będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w § 5 ust. 1 rozporządzenia.

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że zgodnie z cytowanym powyżej § 5 ust. 1 rozporządzania zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię. Zatem dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia od akcyzy konieczne jest aby łączna moc generatorów, z których produkowana jest energia elektryczna nie przekraczała 1 MW.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku Wnioskodawca nie będzie korzystać ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w § 5 ust. 1 rozporządzania. W przedmiotowej sprawie bowiem Wnioskodawca będzie posiadać dwie jednostki wytwórcze, których łączna moc przekroczy 1 MW tj. kogenerator w Oddziale w A o mocy 0,999 MW oraz kogenerator w Oddziale w D o mocy 0,6 MW. Zatem w niniejszym przypadku nie zostanie spełniona jedna z przesłanek warunkujących zastosowanie analizowanego zwolnienia od akcyzy tj. warunek aby łączna moc generatorów, z których produkowana jest energia elektryczna nie przekraczała 1 MW. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w § 5 ust. 1 rozporządzania. W przypadku uruchomienia przez Wnioskodawcę dodatkowego kogeneratora w Oddziale w D o mocy 0,6 MW tj. którego moc będzie niższa niż 1 MW oraz posiadania w Oddziale w A jednostki kogeneracyjnej o mocy 0,999 MW tj. niższej niż 1 MW, czyli posiadaniu dwóch jednostek kogeneracji, których łączna moc przekroczy 1 MW, ale każda z osoba posiada moc niższą niż 1 MW, Wnioskodawca nie będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w § 5 ust. 1 rozporządzenia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 czerwca 2010 r. sygn. akt III SA/GI 889/10 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 kwietnia 2012 r. sygn. akt I GSK 43/11 podnieść należy, że niniejsze orzeczenia zostały wydane w oparciu o nieobowiązujące obecnie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 32, poz. 228). Zatem wskazane wyroki nie mogą stanowić poparcia stanowiska Wnioskodawcy w analizowanej sprawie bowiem rozstrzygały na gruncie innego stanu prawnego niż stan prawny będący podstawą do wydania rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.