INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4.04.2012 r. (data wpływu 6.04.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania towarów powracających z kraju trzeciego na terytorium Polski (pyt. nr 1 wniosku) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6.04.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania towarów powracających z kraju trzeciego na terytorium Polski (pyt. nr 1 wniosku).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik prowadzi działalność polegającą m.in. na sprzedaży detalicznej na Ukrainę. Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług, eksport towarów - to potwierdzony przez Urząd Celny wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 w/w ustawy. Organizacją całego wywozu (m.in. odprawa celna, transport) towarów z Polski poza terytorium Wspólnoty zajmuje się podatnik. Odwołując się do w/w podstawy prawnej - można zaklasyfikować te transakcje do eksportu bezpośredniego, gdyż spełnia wymogi ustawowe określone prawem.

Sprzedaż na Ukrainę osobie fizycznej - rejestrowana jest w księgach handlowych w PLN i EUR (przeliczana wg odpowiedniego kursu). Każda transakcja rejestrowana jest na kasie fiskalnej, a klient końcowy otrzymuje fakturę - invoice w hrywnach (UAH). Towar jest dostarczany przez kurierów i płatność od klientów jest inkasowana - za pobraniem. Ostatnio kilku klientów odmówiło przyjęcia zamówionego towaru. Przesyłki nieodebrane muszą wrócić na rynek polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy powracający towar (nieodebrany przez klienta) spółka ma potraktować jako import towarów i ovatować 23%...

Zdaniem Wnioskodawcy, powracającego towaru (nieodebranego przez klienta) nie należy traktować jako importu i opodatkować stawką 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą,, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z kolei art. 2 pkt 7 ustawy stanowi, że przez import towarów - rozumie się przez przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.W myśl art. 19 ust. 7. ustawy, obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego (…).

Z wniosku wynika, że Spółka dokonuje sprzedaży detalicznej towarów dla klientów z Ukrainy rozpoznając eksport bezpośredni. Towar jest dostarczany klientom przez kuriera. Kilku klientów odmówiło przyjęcia zamówionego towaru, w związku z czym przesyłki powrócą do Polski. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą konieczności potraktowania przywozu powrotnego towarów jako importu oraz opodatkowania tych towarów podatkiem VAT, w przedmiotowym przypadku 23%.

Z cyt. wcześniej przepisów wynika, iż importem towarów, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, jest przywóz tych towarów na terytorium Polski z terytorium kraju trzeciego. Przepisy nie wymagają spełnienia innych warunków dla uznania, że mamy do czynienia z importem towarów. Sam fakt przywozu towarów z terytorium kraju trzeciego na terytorium Polski, powoduje więc, że wystąpi import towarów.

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie dochodzi do importu towarów, w świetle definicji zawartej w cyt. wcześniej art. 2 pkt 7 ustawy. Towary bowiem są przywożone z terytorium Ukrainy na terytorium Polski.

Rozpatrując kwestię konieczności opodatkowania tych towarów podatkiem VAT, w przedmiotowej sprawie stawką 23%, należy zauważyć, że ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów z powstaniem długu celnego, z wyjątkami określonym w ustawie, które nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie. Zatem obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów, które nie zostały odebrane przez klientów Wnioskodawcy na Ukrainie, i które to zostaną z powrotem przewiezione na terytorium Polski, powstanie w sytuacji zaistnienia długu celnego, z chwilą jego powstania.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w pozostałym zakresie zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie nr IPPP3/443-391/12-2/BH.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.