Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB4/4511-654/16-1/JG
z 16 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego z tytułu zwrotu nakładów w postaci nasadzeń, urządzeń i obiektów działkowych jest:

• prawidłowe odnośnie pytań oznaczonych numerami 1, 2, 3, 4
• nieprawidłowe odnośnie pytań oznaczonych numerami 5, 6.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego z tytułu zwrotu nakładów w postaci nasadzeń, urządzeń i obiektów działkowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W lipcu br. Wnioskodawca zawarł jako osoba fizyczna umowę przeniesienia praw do użytkowania działki rekreacyjno-warzywnej, w ramach której określono także warunki i wysokość zapłaty za znajdujące się na działce nasadzenia, urządzenia i obiekty. Przedmiotowa działka znajduje się w (…), na terenie Rodzinnego Ogrodu Działkowego „(…)” (dalej zwanym „ROD”). We wspomnianej umowie Wnioskodawca był stroną zbywającą wspomniane prawa, nasadzenia, urządzenia i obiekty.

Wnioskodawca był użytkownikiem przedmiotowej działki od 1994 roku, kiedy to przejął ją od poprzedniego dzierżawcy na podstawie decyzji Zarządu Ogrodu Działkowego oraz po zapłacie poprzedniemu dzierżawcy na podstawie odpowiedniej umowy 17 milionów zł (kwota przed denominacją) za znajdujące się na działce urządzenia. Otrzymując przydział działki Wnioskodawca wniósł do Zarządu Ogrodu Działkowego „(…)” wpisowe w wysokości 500 tys. zł oraz opłatę inwestycyjną 400 tys. zł (obie kwoty również przed denominacją).

Przez ponad 20 lat użytkowania działki Wnioskodawca inwestował w nią w zakresie nasadzeń i obiektów. Przy tym nie dokumentował wspomnianych inwestycji rachunkami, ponieważ nie miał wiedzy o tym, że byłoby zasadne posiadanie tego typu dokumentów ze względu na późniejszy możliwy wpływ tego faktu na potencjalne przyszłe obciążenia podatkowe.

Oprócz wymienionych powyżej kosztów Wnioskodawca ponosił także coroczne opłaty na rzecz ROD z tytułu: opłaty działkowej, składki na rzecz Polskiego Związku Działkowców, opłaty za wywóz śmieci oraz zużycia wody i energii elektrycznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Jakie obciążenia podatkowe powstają po stronie Wnioskodawcy w wyniku zbycia praw do przedmiotowej działki, nasadzeń, urządzeń i obiektów i z jakiej klasyfikacji tego typu zdarzenia jako źródła przychodów one wynikają?
2. Kiedy wspomniane powyżej obciążenia powinny zostać uregulowane przez Wnioskodawcę?
3. Co powinno być kwalifikowane jako przychód w opisanym stanie faktycznym, a jakie składowe mogą zostać ujęte jako koszty uzyskania tego przychodu?
4. Jak należy ująć koszty wyrażone w złotych przed denominacją, obliczając dochód z opisanej transakcji?
5. Jak odzwierciedlić podczas obliczania kosztów uzyskania przychodu fakt, że wartość pieniądza ponad 20 lat temu była inna niż w momencie zbywania praw do działki, nasadzeń, urządzeń i obiektów przez Wnioskodawcę? Inaczej ujmując, w jaki sposób należy zwaloryzować poniesione koszty, żeby uzyskać spójny obraz sytuacji przychodowo-kosztowej?
6. Czy ze względu na fakt nieposiadania rachunków na wszystkie poniesione przez Wnioskodawcę koszty od momentu nabycia praw do działki można zastosować oświadczenia o poniesieniu kosztów na potrzeby ich udokumentowania? Jeżeli takie podejście jest prawidłowe, to jaką formę powinny mieć wspomniane oświadczenia oraz jak należy kalkulować koszty poniesione wiele lat temu, żeby wydatki poniesione wiele lal temu odzwierciedlały ich obecną wartość rynkową?

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pierwszego pytania:

Zapłata otrzymana z tytułu zbycia praw do działki, nasadzeń, urządzeń i obiektów powinna zostać wykazana jako przychód z praw majątkowych w podatkowym zeznaniu rocznym Wnioskodawcy za rok 2016. Równocześnie, we wspomnianym zeznaniu podatkowym Wnioskodawca powinien wykazać koszty uzyskania wspomnianego przychodu. W konsekwencji opodatkowany zostanie dochód z opisanej transakcji, będący różnicą pomiędzy wykazanym przychodem i kosztami jego uzyskania.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie drugiego pytania:

Podatek dochodowy od opisanej transakcji powinien zostać zapłacony przez Wnioskodawcę zgodnie z terminarzem rozliczania podatku od osób fizycznych za rok 2016, tj. do 30 kwietnia 2017 r.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie trzeciego pytania:

Przychodem Wnioskodawcy w ramach opisanej transakcji byłaby kwota zapłaty za znajdujące się na działce nasadzenia, urządzenia i obiekty, podana w umowie przeniesienia praw do użytkowania działki rekreacyjno-warzywnej z lipca br. Kosztami uzyskania przychodu w odniesieniu do transakcji z lipca br. byłyby:

1. kwota zapłaty za urządzenia na działce, którą poniósł Wnioskodawca na podstawie umowy z 1994 roku, kiedy przejmował działkę od poprzedniego użytkownika,
2. wpisowe oraz opłata inwestycyjna, wniesione przez Wnioskodawcę do Zarządu Ogrodu Działkowego „(…)” w 1994 roku, kiedy przejmował działkę w użytkowanie,
3. nakłady poniesione przez Wnioskodawcę w okresie użytkowania działki, dotyczące nasadzeń i obiektów,
4. coroczne opłaty na rzecz ROD z tytułu: opłaty działkowej, składki na rzecz Polskiego Związku Działkowców, opłaty za wywóz śmieci oraz zużycia wody i energii elektrycznej.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie czwartego pytania:

Koszty uzyskania przychodu, wykazane w odpowiednich dokumentach w kwotach przed denominacją powinny zostać wykazane w wartościach po denominacji, czyli zostać podzielone przez 10.000.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie piątego pytania:

W celu odzwierciedlania faktycznej wysokości kosztów uzyskania przychodu, powstałych w momencie przejmowania działki przez Wnioskodawcę (tj. w 1994 r.), powinny one zostać w zeznaniu podatkowym zwaloryzowane, np. inflacją podawaną przez GUS za lata 1994-2015.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie szóstego pytania:

Wydatki, które poniósł Wnioskodawca w związku z użytkowaniem działki i inwestycjami w nasadzenia, urządzenia i obiekty, a na które nie posiada rachunków powinny zostać wykazane jako koszty uzyskania przychodu i udokumentowane oświadczeniem Wnioskodawcy, zawierającym ich rodzaj oraz obecną wartość rynkową. Przy tym wartość rynkowa (np. wartość zakupionej sadzonki drzewka posadzonego na działce) może zostać określona na podstawie bieżących cen danego towaru w punktach sprzedaży detalicznej (z podaniem źródła informacji o cenie, np.: cena drzewka X w sklepie Y na dzień Z wynosiła A).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe odnośnie pytań oznaczonych numerami 1, 2, 3, 4 i nieprawidłowe odnośnie pytań oznaczonych numerami 5, 6.

W myśl art. 9 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. Nr 169, poz. 1419 ze zm.), rodzinne ogrody działkowe zakładane są na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz Polskiego Związku Działkowców. Jak stanowi art. 14 ust. 1 ww. ustawy, Polski Związek Działkowców ustanawia w drodze uchwały na rzecz swojego członka bezpłatne i bezterminowe prawo używania działki i pobierania z niej pożytków (użytkowanie działki). Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 2 ww. ustawy, na wniosek osoby wymienionej w ust. 1, Polski Związek Działkowców ustanawia na jej rzecz prawo użytkowania działki - w rozumieniu Kodeksu cywilnego - w drodze umowy cywilnoprawnej zawartej w formie aktu notarialnego, jeżeli grunty wchodzące w skład rodzinnego ogrodu działkowego znajdują się w użytkowaniu wieczystym Polskiego Związku Działkowców lub stanowią jego własność.

W dniu 19 stycznia 2014 r. weszła w życie ustawa z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. z 2014 r., poz. 40, z późn. zm.). Na mocy art. 66 tej ustawy rodzinne ogrody działkowe, w rozumieniu ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych, stają się rodzinnymi ogrodami działkowymi w rozumieniu niniejszej ustawy i z dniem wejścia w życie prawo używania działki i pobierania z niej pożytków ustanowione na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych, przekształca się w prawo do działki w rozumieniu niniejszej ustawy jako umowa dzierżawy działkowej.

W myśl art. 28 ust. 1 ww. ustawy przez umowę dzierżawy działkowej stowarzyszenie ogrodowe zobowiązuje się oddać działkowcowi działkę na czas nieoznaczony do używania i pobierania z niej pożytków, a działkowiec zobowiązuje się używać działkę zgodnie z jej przeznaczeniem, przestrzegać regulaminu oraz uiszczać opłaty ogrodowe. Umowa, o której mowa w ust. 1:

• może określać wysokość czynszu albo sposób ustalenia wysokości czynszu oraz termin jego płatności, wyłącznie w przypadku gdy stowarzyszenie ogrodowe jest zobowiązane do uiszczania na rzecz właściciela gruntu opłat z tytułu użytkowania albo użytkowania wieczystego nieruchomości zajmowanej przez ROD (ust. 2),
• jest zawierana w formie pisemnej pod rygorem nieważności (ust. 3).

Stosownie do art. 30 ww. ustawy, działkowiec ma prawo zagospodarować działkę i wyposażyć ją w odpowiednie obiekty i urządzenia zgodnie z przepisami ustawy oraz regulaminem. Nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca, stanowią jego własność.

Nowe zasady zbywania praw do działki zostały ustanowione w art. 41 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych. Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy działkowiec w drodze umowy może przenieść prawa i obowiązki wynikające z prawa do działki na rzecz pełnoletniej osoby fizycznej (przeniesienie praw do działki). Umowę zawiera się w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi. Na podstawie art. 42 ust. 1 i 2 ww. ustawy, w razie wygaśnięcia prawa do działki, działkowcowi przysługuje wynagrodzenie za znajdujące się na działce nasadzenia, urządzenia i obiekty stanowiące jego własność. W przypadku przeniesienia praw do działki warunki zapłaty i wysokość wynagrodzenia, za znajdujące się na działce nasadzenia, urządzenia i obiekty stanowiące własność działkowca określa umowa, o której mowa w art. 41 ust. 1. Działkowiec ma więc prawo sprzedać stanowiące jego własność nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce.

Z uwagi na brak definicji nieruchomości i rzeczy w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych należy odwołać się do odpowiednich przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu cywilnego są tylko przedmioty materialne. Stosownie do art. 46 § 1 ww. kodeksu nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie z ww. definicją, przedmiotami materialnymi są takie części przyrody, w stanie pierwotnym lub przetworzonym, które są na tyle wyodrębnione spośród innych (naturalnie lub sztucznie) w sposób umożliwiający ich traktowanie w stosunkach społecznych i gospodarczych jako dobra samoistne. Na pojęcie „rzeczy” składają się więc dwie cechy o charakterze konstytutywnym: materialny ich charakter i wyodrębnienie z przyrody, czyli muszą mieć samoistny byt materialny. Stąd też rzeczami są wyłącznie materialne części przyrody, przy czym nie ma znaczenia ich wartość materialna, chodzi tu o materialną postać.

Zgodnie z art. 47 § 1-3 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych. Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (art. 48 Kodeksu cywilnego). Zgodnie z zasadą prawa „superficies solo cedit” „to, co jest na powierzchni przypada gruntowi” odnoszącą się do związania własności budynku wzniesionego na gruncie z własnością tego gruntu, częścią składową gruntu są wszystkie rzeczy trwale złączone z tą nieruchomością.

Jednakże w przypadku używania działek należących do rodzinnych ogrodów działkowych opisana zasada doznaje istotnej zmiany, bowiem na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca, stanowią jego własność.

Zapis ten oznacza, że wszystkie znajdujące się na dzierżawionej działce rzeczy, zarówno w sposób przemijający, jak i trwale z nią związane, stanowią własność dzierżawcy i to pomimo, że własność samego gruntu przypada komu innemu. Z kolei istota i charakter dzierżawy, pomimo wspomnianego rozdzielenia własności wykonanych lub nabytych przedmiotów od własności gruntu, na którym się znajdują powodują, że rzeczy te zawsze stanowić będą jedynie nakłady na przedmiot dzierżawy. Wynika to bowiem z ich nierozerwalnego związku z działką, zaś skutek ten będzie trwał dopóki połączenie to nie zostanie przerwane.

Przeznaczenie działek należących do rodzinnych ogrodów działkowych, a także wymagania prawidłowej gospodarki pozwalają przyjąć, że normalnymi nakładami, o których mowa w cytowanym przepisie będą dla przykładu nasadzone rośliny i krzewy, ogrodzenia, wiaty, altany i tym podobne rzeczy pozwalające na realizację rekreacyjnego celu działki.

Zatem przyjąć należy, że nasadzenia, urządzenia i obiekty stanowią nakład dzierżawcy działki na przedmiot dzierżawy, czyli działkę.

W oparciu zatem o przywołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, nie można uznać za rzeczy, ponieważ do uznania ich za takie nie wystarczy sama fizyczna możliwość ich wyodrębnienia od gruntu – muszą one istnieć samoistnie. Niewątpliwie jednak nabywając, czy też dokonując na gruncie oddanym w dzierżawę określonych inwestycji (nasadzeń, budowy obiektów, urządzeń) Wnioskodawcy przysługuje prawo do tych nakładów, mające określony wymiar finansowy.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że przeniósł prawa do użytkowania działki rekreacyjno-warzywnej, w ramach której określono także warunki i wysokość zapłaty za znajdujące się na działce nasadzenia, urządzenia i obiekty, które znajdują się na terenie Rodzinnego Ogrodu Działkowego.

Oznacza to, że uzyskany przez Wnioskodawcę przychód z odpłatnego zbycia w 2016 r. nakładów w postaci nasadzeń, urządzeń i obiektów należy zakwalifikować do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z praw majątkowych.

W myśl art. 18 ww. ustawy za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Zawarte w tym przepisie wyliczenie praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy jako odrębne źródło przychodów ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Przyjęcie przez ustawodawcę otwartego katalogu tych przychodów pozwala na zaliczenie do tej kategorii wszystkich innych przychodów z praw majątkowych. Prawa majątkowe są bowiem prawami podmiotowymi, realizującymi interes ekonomiczny uprawnionego i składającymi się na jego majątek, co do zasady mającymi wymiar pieniężny. O zaliczeniu danego prawa do kategorii prawa majątkowego rozstrzygają bowiem łącznie dwie przesłanki, po pierwsze – czy dane prawo może być przedmiotem obrotu, czy jest więc zbywalne, po drugie – czy posiada ono dającą się określić wartość majątkową. Do praw majątkowych zaliczyć można więc nie tylko wszelkiego rodzaju wierzytelności i roszczenia o charakterze majątkowym, ale również – i przede wszystkim – prawo własności.

Dochody z praw majątkowych podlegają kumulacji z pozostałymi dochodami zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zatem wszystkie udokumentowane wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku ze znajdującymi się na działce nasadzeniami, urządzeniami i obiektami stanowiące własność działkowca stanowić będą koszt uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte w zacytowanym wyżej przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zatem kosztem uzyskania przychodów są tylko takie wydatki, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• fakt ich poniesienia musi być właściwie udokumentowany.

Tak więc do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego przeniesienia praw majątkowych związanych z prawem do działki Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć wydatki pozostające w związku z uzyskanym przychodem, poniesione w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia jego źródła oraz których poniesienie Wnioskodawca będzie mógł udokumentować. Zatem wszystkie udokumentowane wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku ze znajdującymi się na działce nasadzeniami, urządzeniami i obiektami stanowiącymi własność działkowca (czyli bezpośrednio ich dotyczących) stanowić będą koszty uzyskania przychodów.

W świetle przedstawionego rozstrzygnięcia wyjaśnić również należy, że za niewystarczające z punktu widzenia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać należy udokumentowanie poniesionych wydatków jedynie za pomocą oświadczeń Wnioskodawcy. W ocenie tutejszego organu fakt poniesienia wydatku, który ma zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, powinien zostać potwierdzony takim dokumentem, który w obiektywny sposób pozwalał będzie na zweryfikowanie przez właściwy w sprawie organ podatkowy przez kogo, kiedy i w jakiej wysokości wydatek taki został poniesiony.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego (Dz. U. Nr 84, poz. 386) wszelkie prawa majątkowe, a także zobowiązania i należności pieniężne powstałe przed datą 1 stycznia 1995 r., a płatne po tej dacie – podlegają przeliczeniu w stosunku określonym w art. 2 ust. 2 przedmiotowej ustawy. W szczególności przeliczeniu, o którym mowa w zdaniu poprzednim podlegają: wynagrodzenia za pracę, emerytury, renty, inne należności wynikające z praw i zobowiązań majątkowych (publicznych i prywatnych) bez względu na tytuł ich powstania, wartości materiałów i surowców, wkładów oszczędnościowych, lokat i depozytów bankowych. W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy o denominacji złotego, nowa jednostka pieniężna, będzie miała wartość równą 10.000 starych złotych. Stąd kwoty poniesione przed datą 1 stycznia 1995 r. należy przeliczyć na złote dzieląc je przez 10.000.

Wbrew stanowisku Wnioskodawcy kwoty wydatków poniesione na nabycie nasadzeń, urządzeń i obiektów działkowych nie podlegają waloryzacji. W żadnym przepisie omawianej ustawy podatkowej ustawodawca nie wprowadził unormowań przewidujących możliwość waloryzacji kwot wydatków stanowiących koszt uzyskania przychodów, które poniesiono w trakcie dotychczasowego długotrwałego używania przedmiotu opodatkowania.

Przychód uzyskany z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy, po pomniejszeniu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o koszty poniesione w celu uzyskania tego przychodu, podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych łącznie z dochodami z pozostałych źródeł.

W konsekwencji dochód, jaki Wnioskodawca uzyska w 2016 r. z odpłatnego zbycia nakładów z nasadzeń, urządzeń i obiektów rodzinnego ogrodu działkowego, obowiązany będzie rozliczyć łącznie z innymi dochodami opodatkowanymi według skali podatkowej w zeznaniu podatkowym (co do zasady jest to druk PIT-37 lub PIT-36) składanym stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. W tym też terminie należy dokonać zapłaty podatku należnego wynikającego ze złożonego zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 1).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.