Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-1.4514.528.2016.2.DP
z 22 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 16 sierpnia 2016 r. (data wpływu do Organu – 25 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym 26 października 2016 r. i 3 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania Wnioskodawcy przez inwestora środków pieniężnych na podstawie umowy nienazwanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2016 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania Wnioskodawcy przez inwestora środków pieniężnych na podstawie umowy nienazwanej.

Z uwagi na fakt, że wniosek w części dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 17 października 2016 r. znak: 2461.IBPB-2-1.4514.528.2016.1.DP wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 26 października 2016 r. (data wpływu dodatkowej opłaty) oraz 3 listopada 2016 r. (data uzupełnienia pozostałych braków formalnych).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (jako osoba fizyczna), na podstawie umów zleceń zawieranych z potencjalnymi inwestorami, będzie inwestował powierzone mu środki finansowe w fundusze inwestycyjne i inne instrumenty finansowe na giełdzie.

Projektowana treść przewidywanej umowy będzie następującej treści cyt. „Inwestor powierza kwotę i zleca Przyjmującemu jej inwestowanie, a Przyjmujący przyjmuje tę kwotę i zobowiązuje się do jej przeznaczenia na zakup i sprzedaż we własnym imieniu i na własny rachunek instrumentów finansowych w obrocie na rynku wtórnym oraz do dokonania rozliczenia kwoty podstawowej z Inwestorem po zakończeniu trwania niniejszej Umowy, która zostanie obliczona wg zasad w niej wskazanych”.

Wyboru sposobu inwestowania będzie dokonywał Wnioskodawca a inwestorzy nie będą mieli dostępu do rachunku inwestycyjnego.

W umowie będą zawierane następujące postanowienia:

• okres na jaki inwestor powierza Wnioskodawcy swoje środki,
• wysokość oprocentowania (jeśli rzeczywisty zysk z inwestycji będzie wyższy niż ustalony w umowie, wówczas nadwyżka dzielona jest pomiędzy Wnioskodawcą a inwestorem),
• wysokość opłat manipulacyjnych za wcześniejsze rozwiązanie umowy,
• częstotliwość i wysokość wypłaty zysków,
• wysokość straty na jaką inwestor się godzi – jeśli strata będzie większa, wówczas inwestor może wycofać się z umowy, bez żadnych konsekwencji, tj. odzyskuje wpłacony przez siebie wkład i następuje rozwiązanie umowy; jeśli strata nie byłaby większa niż ta, na którą godził się w treści umowy, wówczas za wcześniejsze rozwiązanie umowy musiałby ponieść koszt opłat manipulacyjnych,
• częstotliwość sporządzania przez Wnioskodawcę informacyjnych raportów z przebiegu inwestycji dla inwestora.
  
  

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż przekazanie inwestorowi środków pieniężnych nastąpi na podstawie umowy nienazwanej oraz, że inwestor otrzymuje oprocentowanie jako wynagrodzenie od inwestowania swoich własnych środków.

W związku z powyższym zadano, po przeformułowaniu, m.in. następujące pytanie:

Czy czynność przekazania środków pieniężnych Wnioskodawcy od inwestora podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przekazane środki pieniężne nie stanowią pożyczki podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca wskazał, że na podstawie art. 1 ust. 1 pkt lb (winno być: art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b)) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Definicja pożyczki wynika z art. 720 ustawy Kodeks cywilny, zgodnie z którą dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W ocenie Wnioskodawcy przekazane przez inwestora środki pieniężne nie odpowiadają wskazanej definicji, tym samym czynność przekazania środków pieniężnych przez inwestora nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie przez Organ uprawniony, tj. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Podatkowi podlegają zatem tylko te czynności (umowy), które zostały w ustawie wymienione. Zatem w sytuacji, gdy strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym i tym samym określenie jaka umowa w rzeczywistości miała miejsce.

Szczegółowe określenie w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając w ww. ustawie zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu nawet, gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

W myśl art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.), dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że Wnioskodawca (jako osoba fizyczna), na podstawie umów zleceń zawieranych z potencjalnymi inwestorami, będzie inwestował powierzone mu środki finansowe w fundusze inwestycyjne i inne instrumenty finansowe na giełdzie. Przekazanie Wnioskodawcy środków pieniężnych od innego inwestora nastąpi na podstawie umowy nienazwanej. Tenże inwestor otrzymuje oprocentowanie od Wnioskodawcy jako wynagrodzenie od inwestowania swoich własnych środków.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że jeżeli istotnie (jak wskazał Wnioskodawca) opisana we wniosku czynność przekazania mu środków pieniężnych od innego inwestora nie przybierze postaci jednej z umów wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w szczególności umowy pożyczki i w istocie nastąpi na podstawie umowy nienazwanej, to jako czynność niewymieniona w ww. przepisie, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotowa interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). A zatem tylko Wnioskodawca może czerpać z wydanej interpretacji ochronę prawną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.