Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1016/14/PS
z 4 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2014 r. (data wpływu 29 lipca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 4 listopada 2014 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowaniu sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego w trybie egzekucji komorniczej (Km ./12) prowadzonej przeciwko dłużnikom A. Ż. i J. Ż. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 4 listopada 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowaniu sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego w trybie egzekucji komorniczej (Km ./12) prowadzonej przeciwko dłużnikom A. Ż. i J. Ż.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pani postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikom A. Ż. (PESEL: xxx) i J. Ż. (PESEL: xxx, NIP: xxx), którym przysługuje prawo wieczystego użytkowania gruntu do dnia 26 lipca 2083 r., stanowiącego działkę ewidencyjną nr 474/37 o powierzchni 554 m², położoną w G. przy ul. B.. Dla nieruchomości prowadzona jest przez Sąd Rejonowy w … Wydział V Ksiąg Wieczystych księga wieczysta o numerze KW xxx. Nieruchomość zabudowana jest budynkiem mieszkalno-usługowym (warsztatowym) o powierzchni użytkowej części mieszkalnej 235,94 m² oraz powierzchni użytkowej zabudowanego tarasu wraz z basenem 44,76 m² i powierzchni netto części warsztatowej i piwnicy 186,10 m², wraz z dobudowanym do niego garażem, garażem wolnostojącym i budynkiem gospodarczym, stanowiącym odrębny od gruntu przedmiot własności (na zasadach wspólności majątkowej ustawowej małżeńskiej) przysługującej dłużnikom - według operatu szacunkowego sporządzonego przez biegłego sądowego. Grunt będący przedmiotem użytkowania wieczystego stanowi własność Miasta …. Budynki na gruncie stanowią odrębną własność dłużników, którzy nabyli ww. prawo w dniu 26 lipca 1984 r. Z informacji uzyskanej od Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w … wynika, że dłużnik A. Ż. (PESEL: xxx) nie prowadzi działalności gospodarczej. Z informacji uzyskanej od Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w … wynika, że dłużnik J. Ż. prowadzi działalność gospodarczą od dnia 13 listopada 1978 r. - PPHU xxx, która wg informacji na stronie Głównego Urzędu Statystycznego - rejestr REGON - polega na „produkcji pozostałej odzieży wierzchniej”, kod wg PKD xxx). Z informacji uzyskanej od Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w … (tajemnica skarbowa z dnia 26 czerwca 2012 r.) wynika, że jednym z odnotowanych adresów prowadzenia działalności gospodarczej jest ..-… …, ul. B. .. (adres nieruchomości). Według operatu szacunkowego sporządzonego przez biegłego sądowego nieruchomość zabudowana jest budynkiem mieszkalno–usługowym, garażem wolnostojącym i budynkiem gospodarczym. Według operatu szacunkowego część budynku mieszkalno-usługowego była wykorzystywana do wykonywania działalności gospodarczej: „suterena (na projekcie warsztat, piwnica) składa się z pomieszczeń w przeszłości wykorzystywanych jako warsztat krawiecki”.

Nie posiada Pani informacji czy:

• dłużnikom przysługiwało prawo odliczenia podatku w związku z budową budynków;
• część budynku wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej była przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze;
• dłużniczka dokonywała ulepszeń w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Ostatnie złożone deklaracje dłużnika: PIT-36 za 2011 r. i PIT-4R za 2011 r., VAT-7 za miesiąc maj 2012 r.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że dłużnik A. Ż. złożył oświadczenie, że budynek został oddany do użytku w dniu 4 maja 1987 r., dłużnicy nie korzystali z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Budynek nigdy nie był przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej czynności o podobnym charakterze. Nie były ponoszone wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Budynek służył celom mieszkalnym.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie sprowadzające się do kwestii.

Czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego nie podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy ustawodawca określił, co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z treści powyższego przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, bądź go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę lub najem, bowiem zarówno sprzedaż, dzierżawa, czy najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30 % wartości początkowej tych obiektów.

W myśl ust. 7a tego artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 powołanej ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z treści wniosku wynika, że prowadzi Pani wobec osób fizycznych postępowanie egzekucyjne dot. prawa użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej. Z informacji zgromadzonych w toku postępowania wynika, że jeden z dłużników prowadzi działalność gospodarczą, w której wykorzystywał część, budynku mieszkalno-usługowego. Przy budowie budynku dłużnikom nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Na budynek nie były ponoszone nakłady na ulepszenie. Budynek nie był przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że zbycie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej, o której mowa we wniosku, w trybie licytacji publicznej, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w odniesieniu do dłużnika A. Ż., gdyż dłużnik nie wystąpi w charakterze podatnika, ponieważ czynność ta nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy. Z uwagi na fakt, że – jak wskazano we wniosku – z powziętych w toku prowadzonego postępowania informacji nie wynika, że dłużnik prowadzi lub prowadził działalność gospodarczą, w związku z którą jest lub był czynnym podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarowi usług, sprzedaż licytacyjna nieruchomości będzie sprzedażą majątku osobistego tego dłużnika, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

W przypadku dłużnika J. Ż. sprzedaż nieruchomości w części wykorzystywanej w prowadzonej działalności będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż dłużnik będzie w tym zakresie działał jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta będzie stanowić działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Z uwagi na fakt, że dostawa będzie miała miejsce w ramach pierwszego zasiedlenia w myśl art. 2 pkt 14 ustawy, czynność ta nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10. Jednakże z uwagi na fakt, że dłużnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy budowie budynku oraz nie były ponoszone nakłady na jego ulepszenie, dostawa będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. W efekcie, przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy, dostawa gruntu, na którym posadowiony jest ww. budynek również będzie podlegała zwolnieniu od podatku. Natomiast sprzedaż, pozostałej części nieruchomości, która nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej czynność ta nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy i dłużnik nie będzie działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust.1 ustawy, a sprzedaż będzie sprzedażą majątku osobistego tego dłużnika, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania..

Jednocześnie podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.