Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-1.4511.478.2016.2.ZK
z 28 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który 22 sierpnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura, uzupełnionym 26 października 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

• określenia, sprzedaż których wskazanych we wniosku składników majątkowych generuje dla Wnioskodawcy przychód podatkowy – jest nieprawidłowe,
• formy (sposobu) opodatkowania dochodów uzyskanych z ww. tytułu – jest prawidłowe,
• konieczności dokonania korekty kosztów podatkowych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą wskazanych we wniosku składników majątku. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 11 października 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-1.4511.478.2016.1.ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 26 października 2016 r.

We wniosku zostało przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Od 6 maja 1985 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wybrał opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych 19% stawką (podatek liniowy, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ponadto Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Od momentu rozpoczęcia ww. działalności do 1 czerwca 2012 r., Wnioskodawca pozostawał w związku małżeńskim, a firma stanowiła majątek jego i jego żony, powstały na zasadzie wspólnoty ustawowej małżeńskiej. Prowadzeniem działalności firmy, Wnioskodawca zajmował się i zajmuje osobiście. W 2012 r.

zmarła żona Wnioskodawcy i zgodnie z jej testamentem z 24 kwietnia 2012 r. oraz Aktem Poświadczenia Dziedziczenia z 26 lipca 2012 r., spadek po zmarłej nabył wprost w całości syn Wnioskodawcy i jego żony, który spadek ten przyjął. W skład spadku weszły m.in.: ½ części nieruchomości położonej w miejscowości X, składającej się z działek nr 409 i 413 o łącznej powierzchni 0,52 ha oraz działki nr 412 o powierzchni 1,34 ha, udział ½ części budynków firmy oraz udział ½ części ww. firmy. W związku z powyższym syn Wnioskodawcy stał się w 2012 r. właścicielem udziałów w składnikach majątku związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością. W 2015 r. w celu zabezpieczenia własnych interesów, jak również dokonania zabezpieczenia swojej przyszłości, umową dożywocia Wnioskodawca przekazał swój udział w nieruchomościach synowi. W związku z powyższym, syn Wnioskodawcy stał się właścicielem nieruchomości firmy. Obecnie ze względu na wiek oraz stan zdrowia, Wnioskodawca zamierza sprzedać synowi prowadzoną obecnie działalność gospodarczą, czyli firmę, w której to jego syn posiada udziały na podstawie powyżej opisanego spadkobrania i umowy dożywocia. Syn po nabyciu firmy, będzie prowadził ją w tej samej siedzibie i pod tą samą nazwą (zmianie ulegnie jedynie imię przedsiębiorcy oraz NIP, co jest niezbędne z uwagi na rodzaj prowadzonej działalności).

W skład przedsiębiorstwa wejdzie zespół podległych pracowników - na podstawie art. 23¹ § 1 Kodeksu pracy, udział ½ w środkach trwałych, ½ wytworzonych produktów, ½ towarów i surowców, wiedza w zakresie technologii produkcji, obowiązujące regulaminy i wytyczne, umowy z dostawcami, klientami, bankami dotyczące spłat kredytów, koncesje, licencje i zezwolenia, zobowiązania wobec dostawców oraz należności od odbiorców. Przedmiotem umowy sprzedaży będzie przedsiębiorstwo rozumiane zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Mianowicie będzie to zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 24 października 2016 r. wskazano, że:

1. Wnioskodawca nie był spadkobiercą po zmarłej żonie,
   
2. W 2012 r. na podstawie spadku po zmarłej matce (żonie Wnioskodawcy) syn Wnioskodawcy nabył następujące składniki prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa:
   
   • udział wynoszący ½ części środków trwałych firmy,
     
   • udział wynoszący ½ części gruntów działek nr 409 i 413 o pow. 0,52 ha, działki nr 412 o pow. 1,34 ha,
     
   • udział wynoszący ½ części budynków firmy,
3. na podstawie umowy dożywocia Wnioskodawca przeniósł na rzecz swojego syna:
   
   • udział wynoszący ½ części we współwłasności nieruchomości położonej w X, składającej się z działek nr 409/1 i 413,
     
   • udział wynoszący ½ części we współwłasności nieruchomości, położonej w X, składającej się z działki nr 412,.
   
   w zamian za zapewnienie Wnioskodawcy dożywotniego utrzymania, tj. przyjęcia go jako domownika, dostarczenia mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła, zapewnienia mu odpowiedniej pomocy i pielęgnowania w chorobie, osobiście lub przez osoby trzecie (opiekuna lub instytucję zapewniającą opiekę oraz leczenie) i pokrycia wszelkich kosztów z tym związanych, w tym także wszelkich kosztów jego leczenia za granicą, wypłaty mu kwot niezbędnych na pokrycie wydatków związanych z zaspokojeniem bieżących potrzeb osobistych życia codziennego w przypadku, gdy posiadane przez niego środki nie będą wystarczające.
   
4. na podstawie umowy najmu obejmującej całość nieruchomości i ½ środków trwałych Wnioskodawca wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej składniki majątku, których właścicielem (współwłaścicielem) jest jego syn.
   
5. przedmiotem planowanej sprzedaży będą:
   
   • środki trwałe nabyte przed 1 czerwca 2012 r. w wysokości ½ wartości pozostałej do amortyzacji, a w przypadku całkowicie zamortyzowanych ½ aktualnej wartości rynkowej,
     
   • środki trwałe nabyte po 1 czerwca 2012 r. w wartości pozostałej do amortyzacji, a w przypadku całkowicie zamortyzowanych aktualnej wartości rynkowej,
     
   • wyroby gotowe, półprodukty, surowce i materiały, w wysokości wartości remanentowej na dzień sprzedaży.
   
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Od jakich składników majątkowych Wnioskodawca winien zapłacić podatek dochodowy w związku ze sprzedażą firmy, w której syn posiada udziały?
2. Według jakiej stawki Wnioskodawca powinien zapłacić podatek dochodowy w związku ze sprzedażą firmy, w której syn posiada udziały?
3. Czy Wnioskodawca powinien wyksięgować połowę kosztów uzyskania przychodów, w związku ze sprzedażą jedynie udziału w ww. firmie?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1.

Powinien zapłacić podatek dochodowy od połowy wartości ujętych w remanencie końcowym produktów, półproduktów, towarów i surowców oraz pozostałych do amortyzacji środków trwałych.

Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody. Wnioskodawca może uzyskać dochód jedynie od połowy wartości ujętych w remanencie końcowym produktów, półproduktów, towarów i surowców oraz pozostałych do amortyzacji środków trwałych, gdyż tylko ½ składników podlegać może sprzedaży. Wnioskodawca nie może sprzedać wszystkich składników synowi, gdyż syn nabył już w drodze spadkobrania udział wynoszący ½ firmy.

Ad. 2.

Powinien zapłacić podatek dochodowy, wg stawki wynoszącej 19%, gdyż dokonuje zbycia składników związanych z działalnością gospodarczą, z której dochody są opodatkowane zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z powołanym art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Ad. 3.

Nie powinien wyksięgowywać kosztów uzyskania przychodów, w związku ze sprzedażą jedynie udziału w firmie. Zgodnie bowiem z ogólną definicją wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wnioskodawca poniósł więc koszty w celu osiągnięcia przychodów i zabezpieczenia źródła przychodu. Z kolei zastrzeżenia wynikające z art. 23 nie mają zastosowania do zbycia udziału w firmie. Ponadto Wnioskodawca nie jest uprawniony do zbycia synowi wszystkich wspomnianych składników majątkowych, a jedynie ½ udziału w nich, gdyż syn nabył już wcześniej w drodze spadkobrania ½ udziału w firmie.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnych szczególnych unormowań odnoszących się do sprzedaży przedsiębiorstwa. W efekcie przy sprzedaży przedsiębiorstwa przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą mają, co do zasady, zastosowanie przepisy ww. ustawy regulujące zagadnienia dotyczące zbycia poszczególnych składników majątkowych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Wyjątek od powyższej zasady dotyczy wyłącznie tych składników przedsiębiorstwa, ze zbycia których przychód ustawa podatkowa zalicza do innych niż działalność gospodarcza źródła przychodów (np. przychód ze sprzedaży papierów wartościowych stanowi przychód z kapitałów pieniężnych chyba, że obrót papierami wartościowymi jest przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej). Uzyskany z tej sprzedaży przychód należy zatem z ww. zastrzeżeniem, zaliczyć do wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródła przychodu jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
   
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
   

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), stanowią co do zasady przychód z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że od 6 maja 1985 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, z której dochody opodatkowane są podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości 19% - tzw. podatkiem liniowym. Od momentu rozpoczęcia działalności do 1 czerwca 2012 r., Wnioskodawca pozostawał w związku małżeńskim, a firma stanowiła majątek jego i jego żony, powstały na zasadzie wspólnoty ustawowej małżeńskiej. Prowadzeniem działalności firmy, Wnioskodawca zajmował się i zajmuje osobiście. W 2012 r. zmarła żona Wnioskodawcy i spadek po niej nabył wprost w całości syn Wnioskodawcy i jego żony. W skład spadku weszły m.in.: ½ części nieruchomości położonej w miejscowości X, składającej się z działek nr 409 i 413 o łącznej powierzchni 0,52 ha oraz działki nr 412 o powierzchni 1,34 ha, udział wynoszący ½ części budynków firmy oraz ½ części środków trwałych firmy. W związku z powyższym syn Wnioskodawcy stał się w 2012 r. właścicielem udziałów w składnikach majątku związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalności. W 2015 r. umową dożywocia Wnioskodawca przekazał swój udział w ww. nieruchomościach synowi. Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać synowi prowadzoną działalność gospodarczą, czyli firmę, w której jego syn posiada udziały na podstawie powyżej opisanego spadkobrania i umowy dożywocia. Syn po nabyciu firmy, będzie prowadził ją w tej samej siedzibie i pod tą samą nazwą. Przedmiotem planowanej sprzedaży będą środki trwałe nabyte przed 1 czerwca 2012 r. (½ wartości) i po 1 czerwca 2012 r. oraz wyroby gotowe, półprodukty, surowce i materiały, w wysokości wartości remanentowej na dzień sprzedaży.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że przedmiotem sprzedaży mogą być wyłącznie te składniki majątku, które w dniu sprzedaży będą stanowić własność lub współwłasność Wnioskodawcy, a zatem te składniki majątku, lub udziały w tych składnikach majątku, których syn Wnioskodawcy nie nabył wcześniej w drodze spadku i umowy dożywocia. Wobec tego przedmiotem planowanej sprzedaży będzie: całość składników ujętych w remanencie końcowym (wyrobów gotowych, półproduktów, surowców i materiałów), udziały we własności środków trwałych, w których udział syn Wnioskodawcy nabył 1 czerwca 2012 r. i całość środków trwałych nabytych przez Wnioskodawcę po 1 czerwca 2012 r.

Odpłatne zbycie ww. składników majątku, w myśl art. 14 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, generować będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie sposób przy tym zgodzić się z Wnioskodawcą, że syn Wnioskodawcy nabył już uprzednio w drodze spadkobrania ½ udziału w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, bowiem jak wynika z uzupełnienia wniosku w wyniku spadkobrania nabył on wyłącznie udziały (½ części) w określonych składnikach majątku tego przedsiębiorstwa. Podobny charakter miało nabycie przez syna Wnioskodawcy udziałów w nieruchomościach na podstawie umowy o dożywociu.

Odnosząc się do sposobu opodatkowania dochodów z ww. tytułu zauważyć należy, że skoro Wnioskodawca w dacie sprzedaży ww. składników majątku będzie podlegał opodatkowaniu tzw. podatkiem liniowym, to również dochód z tej sprzedaży winien opodatkować w tej formie.

Dochodem ze sprzedaży poszczególnych składników majątku będzie nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. Przy czym, do przychodu ze sprzedaży każdego składnika majątku należy przypisać odpowiednie koszty podatkowe, w całości lub proporcjonalnie do udziału w tym składniku w zależności, czy Wnioskodawca jest ich właścicielem, czy też współwłaścicielem.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca dokona sprzedaży, a więc odpłatnego zbycia wskazanych we wniosku składników majątku, co do zasady, nie jest obowiązany do dokonania korekty (wyksięgowania) kosztów podatkowych związanych z ich nabyciem. Zauważyć przy tym należy, że fakt dokonywania uprzedniej amortyzacji zbywanych środków trwałych znajdzie odzwierciedlenie przy ustalaniu dochodu z ich sprzedaży, na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast składniki majątku, podlegające ujęciu w remanencie końcowym, podlegają (przez ich ujęcie w tym remanencie) swoistemu wyłączeniu z kosztów podatkowych.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

• określenia, sprzedaż których wskazanych we wniosku składników majątkowych generuje dla Wnioskodawcy przychód podatkowy – jest nieprawidłowe,
• formy (sposobu) opodatkowania dochodów uzyskanych z ww. tytułu – jest prawidłowe,
• konieczności dokonania korekty kosztów podatkowych – jest prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena dopuszczalności prawnej (skuteczności) wskazanej we wniosku umowy sprzedaży, jak również to czy przedmiotem tej umowy będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.