2016.11.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - 1462-IPPP2.4512.714.2016.1.MAO

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.714.2016.1.MAO
z 24 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm. ) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży składników majątku Wnioskodawcy w ramach Transakcji za czynność opodatkowaną podatkiem VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży składników majątku Wnioskodawcy w ramach Transakcji za czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą pod firmą A. (dalej: „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie dzierżawy obiektów/nieruchomości. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca wraz z żoną, z którą pozostaje w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, był właścicielem nieruchomości i składającej się z dwóch działek ewidencyjnych (dalej: „Nieruchomość”). Wnioskodawca wraz z żoną nabyli Nieruchomość do swojego majątku wspólnego.

8 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca wraz z żoną zawarli w formie aktu notarialnego umowę sprzedaży Nieruchomości wraz ze znajdującymi się na niej budynkami i budowlami oraz przynależnymi do nich ruchomościami (dalej: „Transakcja”) na rzecz spółki akcyjnej (dalej: „Nabywca”).

Przedmiotem Transakcji była wyłącznie Nieruchomość wraz z posadowionymi na niej budynkami i budowlami oraz przynależnymi do nich ruchomościami, tj.:

budynek sklepu wraz z wyposażeniem;
wiata nad dystrybutorami;
cztery dystrybutory;
dwa podziemnie zbiorniki paliwowe;
podziemny zbiornik gazowy;
myjnia bezdotykowa z zadaszeniem i urządzeniami;
odkurzacz;
kompresor;
agregat prądotwórczy;
inne przedmioty stanowiące substancję stacji paliw (np. separator).

Wnioskodawca potraktował Transakcję jako dostawę nieruchomości zabudowanej i opodatkował ją podatkiem VAT według stawki 23%. Na podstawie pisma z 7 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca wraz z Nabywcą złożyli, w trybie o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o VAT zgodne oświadczenie, że rezygnują ze zwolnienia z opodatkowania VAT Transakcji.

Przedmiotem Transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a Nabywcą było wyłącznie zbycie Nieruchomości oraz wymienionych wyżej budynków, budowli oraz przynależnych do nich ruchomości.

zobowiązań, które w ramach swojej działalności gospodarczej zaciągnął Wnioskodawca;
towarów handlowych (w tym paliwa);
kontaktów handlowych (danych stałych klientów Wnioskodawcy);
praw wynikających z umów handlowych zawartych przez Wnioskodawcę z dostawcami towarów i usług (nie doszło do ich cesji na Nabywcę);
tajemnic przedsiębiorstwa, know-how, ani innych wartości niematerialnych;
gotówki, ani jakichkolwiek środków pieniężnych.

Ponadto w ramach Transakcji nie doszło do przejęcia przez Nabywcę pracowników zatrudnionych u Wnioskodawcy w trybie odpowiednich przepisów prawa pracy.

Wnioskodawca w ramach swojej struktury organizacyjnej nie dokonał wyodrębnienia organizacyjnego przedmiotu Transakcji, tj. przedmiot Transakcji nie został w żaden formalny sposób wyodrębniony w ramach struktury organizacyjnej Wnioskodawcy np. jako oddział czy wydział.

Wnioskodawca nie dokonał również wyodrębnienia przedmiotu Transakcji w ujęciu finansowym, tj. Wnioskodawca nie przypisywał w ramach składanych sprawozdań finansowych składnikom majątkowym stanowiącym przedmiot Transakcji określonych przychodów, kosztów, należności i zobowiązań. Przedmiot Transakcji był traktowany w księgach Wnioskodawcy jako środki trwałe podlegające amortyzacji, nie były dla niego prowadzone odrębne księgi, jak również nie był sporządzany dla niego osobny bilans.

Wnioskodawca w okresie od 1 maja 2013 r. do 8 kwietnia 2016 r. udostępniał odpłatnie - na podstawie umowy dzierżawy - Nieruchomość wraz ze znajdującymi się na niej budynkami i budowlami swojemu podmiotowi powiązanemu. Przy wykorzystaniu Nieruchomości oraz znajdujących się na niej budynków i budowli podmiot powiązany Wnioskodawcy prowadził stację paliw, tj. prowadził działalność w zakresie sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych. Strona nadmienia, że przedmiotem Transakcji nie były żadne składniki niematerialne związane przedmiotową dzierżawą, ani żadne prawa lub zobowiązania związane z tą dzierżawą, żadne umowy bądź innego rodzaju składniki inne niż tylko wymienione wyżej składniki materialne.

Wnioskodawca po dokonaniu Transakcji nadal prowadzi działalność gospodarczą, w tym w zakresie dzierżawy obiektów/nieruchomości do prowadzenia na nich stacji paliw.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż składników majątku Wnioskodawcy w ramach Transakcji będzie stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w stanie faktycznym Transakcja polegająca na sprzedaży wskazanych elementów majątku Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i w związku z tym Zainteresowany powinien wykazać w związku z jej dokonaniem podatek VAT należny. W ocenie Wnioskodawcy Transakcja jest odpowiednio odpłatną dostawę towarów albo świadczeniem usług w rozumieniu odpowiednio art. 7 ust. 1 albo art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy przedmiot Transakcji nie stanowi przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”) w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a zatem Transakcja nie podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 tej ustawy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o VAT przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Stosownie do art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 380, dalej jako „KC”.) przedsiębiorstwem jest zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższą definicję pojęcia „przedsiębiorstwo” oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że w wyniku Transakcji nie doszło do sprzedaży przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. W konsekwencji, skoro Transakcja nie może być traktowana jako sprzedaż przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów KC, należy rozważyć czy Transakcję można zakwalifikować jako sprzedaż ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT przez ZCP rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W ocenie Wnioskodawcy Transakcja nie stanowiła sprzedaży ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Zgodnie z przytoczoną wyżej definicją ZCP podstawowym warunkiem dla uznania danej transakcji sprzedaży za dotyczącą ZCP jest więc to, aby jej przedmiot stanowił zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań.

W tym zakresie Wnioskodawca podkreśla, że przedmiotem Transakcji nie były żadne składniki niematerialne, bowiem w skład zbywanych w ramach Transakcji składników majątkowych weszły wyłącznie składniki materialne, tj. Nieruchomość oraz wymienione wyżej budynki, budowle i ruchomości.

Tym samym, przedmiot Transakcji jako nie obejmujący swoim zakresem żadnych składników niemajątkowych, w tym zobowiązań nie może zostać uznany za „zespół składników materialnych i niematerialnych”, o którym mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Mimo, że ze względu na brzmienie definicji ZCP zawartej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, brak w ramach Transakcji jakichkolwiek składników niematerialnych uniemożliwia jej kwalifikację jako ZCP, Wnioskodawca wskazuje również na inne okoliczności, które przemawiają za tym, że przedmiot Transakcji nie może zostać uznany za ZCP.

Kolejnym warunkiem pozwalającym w świetle art. 2 pkt 27e ustawy o VAT na uznanie przedmiotu danej transakcji sprzedaży za ZCP jest fakt wydzielenia zespołu składników majątku w istniejącym przedsiębiorstwie, tj. w przedsiębiorstwie zbywcy na trzech płaszczyznach, tj. organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Wyodrębnienie organizacyjne przedmiotu Transakcji u Wnioskodawcy

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że ZCP ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie i orzecznictwie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 16 kwietnia 2013 r., sygn. IPPP2/443-104/13-2/KOM).

W tym zakresie wskazać należy, że Wnioskodawca nie stworzył żadnego dokumentu wewnętrznego na podstawie, którego nastąpiło formalne wyodrębnienie organizacyjne przedmiotu Transakcji. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą przy wykorzystywaniu przedmiotu Transakcji, jednakże nie traktował go jako wyodrębnionej części swojego przedsiębiorstwa.

Oznacza to, że przedmiot Transakcji nie był wyodrębniony organizacyjnie u Wnioskodawcy.

Wyodrębnienie finansowe przedmiotu Transakcji u Wnioskodawcy

Z kolei przez wyodrębnienie finansowe ZCP należy rozumieć sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie konkretnych przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 27 lutego 2013 r. sygn. IPPP1/443-1232/12-4/JL).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego przedmiot Transakcji był traktowany w księgach Wnioskodawcy jako środki trwałe podlegające amortyzacji, nie były dla niego prowadzone odrębne księgi, jak również nie był sporządzany dla niego osobny bilans. W związku z tym, nie jest możliwe oddzielenie sytuacji finansowej Wnioskodawcy od sytuacji finansowej przedmiotu Transakcji oraz uznanie, że przedmiot Transakcji był wyodrębniony finansowo u Wnioskodawcy.

Wyodrębnienie funkcjonalne przedmiotu Transakcji

Jak podkreśla się w doktrynie prawa podatkowego oraz interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów, kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego sprowadza się do ustalenia, czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. ZCP musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Zatem, aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład ZCP muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa (tak m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 lutego 2013 r., sygn. IPPP3/443-1202/12-2/SM).

Podkreślić również należy, że ZCP nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką te składniki majątkowe odgrywały w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa, tj. przedsiębiorstwa Wnioskodawcy (tak m.in. interpretacja indywidualna Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 listopada 2012 r., sygn. IPPP1/443-886/12-2/IGo).

W tym zakresie należy uznać, że składniki stanowiące przedmiot Transakcji nie umożliwią Nabywcy podjęcia działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa w zakresie sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw. Przedmiot Transakcji nie będzie miał możliwości ani samodzielnego kontynuowania działalności polegającej na sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw ani rozpoczęcia prowadzenia żadnej innej działalności, w tym także działalności polegającej na dzierżawie lub wynajmie przedmiotu transakcji.

Ponadto w ramach Transakcji nie doszło do przeniesienia żadnych pracowników, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności w zakresie sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw, ani żadnej innej działalności, w tym także działalności polegającej na dzierżawie lub wynajmie przedmiotu transakcji.

Nie jest również możliwe prowadzenie działalności gospodarczej w dotychczasowym zakresie bez posiadania kadry zarządzającej, która jest odpowiedzialna za wszystkie procesy decyzyjne.

Tym samym, w opisanym stanie faktycznym zbywane w ramach Transakcji składniki majątku Wnioskodawcy nie są w stanie bez istotnych zmian i uzupełnień dokonanych już po dokonaniu Transakcji przez Nabywcę samodzielnie funkcjonować na rynku.

Tym samym, zbyte przez Wnioskodawcę w ramach Transakcji składniki majątkowe nie umożliwią samodzielnie Nabywcy podjęcia działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Powyższe pozwala uznać, że w opisanym stanie faktycznym składniki majątkowe zbywane w ramach Transakcji nie były wyodrębnione funkcjonalnie, przez co nie umożliwiały prowadzenia działalności gospodarczej jako samodzielny podmiot.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, że składniki materialne wchodzące w zakres Transakcji nie stanowiły ZCP w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a zatem Transakcja nie podlegała wyłączeniu spod opodatkowania podatkiem VAT. Transakcja ta stanowiła natomiast odpłatną dostawę towarów/świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT i tym samym Wnioskodawca prawidłowo zadeklarował i odprowadził podatek VAT należny z tytułu dokonania Transakcji.

Powyższych wniosków nie zmienia fakt, że Wnioskodawca używał zbytych składników materialnych wchodzących w zakres Transakcji do ich dzierżawy do podmiotu powiązanego. Przesądza o tym ugruntowane orzecznictwo Ministra Finansów tj. indywidualne interpretacje prawa podatkowego dotyczące stanów faktycznych, w których zbywane były np. budynki, dzierżawione podmiotom trzecim przed ich zbyciem. Przykładowo:

Interpretacja indywidualna z dnia 16 listopada 2010 r. nr IPPP1/443-1013/10-3/PR dotycząca zbycia gruntu z halą produkcyjno-składową, będącą przed zbyciem przedmiotem wynajmu, a zbywca prowadził działalność w zakresie wynajmu nieruchomości, w której stwierdzono, że jeżeli zbyciu gruntu i hali nie towarzyszy przeniesienie na nabywcę składników niematerialnych, takich jak know-how, goodwill czy znak towarowy lub osobne księgi, to nie mamy do czynienia z ze zbyciem ZCP;

Interpretacja indywidualna z dnia 11 grudnia 2012 r. nr IPPP2/443-1104/12-4/BH dotycząca zbycia budynku będącego przedmiotem najmu w całości (nawet łącznie z umową najmu dotyczącą tego budynku), w której stwierdzono, że nie dochodzi do zbycia ZCP, gdyż „ intencją Spółki jest zbycie samych nieruchomości i ich przynależności, stanowiących odrębne środki trwale, natomiast księgi rachunkowe, umowy związane z utrzymaniem nieruchomości czy też środki pieniężne i tajemnice przedsiębiorstwa nie zostaną przeniesione w ramach planowanej transakcji (wyjątek stanowią umowy najmu, jako że zostają przeniesione na nabywcę z mocy prawa, i związane z nimi depozyty najemców)”;

Interpretacja indywidualna z dnia 25 stycznia 2011 roku, znak IPPP3/443-1087/10-3/KT, w której organ, za prawidłowe uznał stanowisko podatnika, zgodnie z którym „w ramach przedmiotowej transakcji Wnioskodawca nabędzie jedynie środki trwale w postaci Nieruchomości wraz z posadowionym nań Budynkiem, niskocenny środek trwały w postaci centrali telefonicznej stanowiącej wyposażenie budynku, prawo do korzystania ze znaku towarowego oraz ściśle związane z Budynkiem prawa i obowiązki wynikające z umów dotyczących projektu architektonicznego oraz gwarancji budowlanych dotyczących Budynku. W konsekwencji po dacie przedmiotowej transakcji - oprócz wspomnianych powyżej wierzytelności w rękach Zbywcy pozostaną pewne aktywa należące obecnie do jego przedsiębiorstwa, w szczególności, środki pieniężne, wszelkie tajemnice przedsiębiorstwa Zbywcy oraz jego własny know-how. Doniosłe znaczenie ma również fakt, iż w związku z przedmiotową transakcją nie dojdzie do przejęcia przez Wnioskodawcę ksiąg rachunkowych Zbywcy oraz innych dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, jak również praw i obowiązków wynikających z kluczowych umów o świadczenie usług serwisowych i innych czynności związanych z bieżącą obsługą Nieruchomości i Budynku (w tym umowy o zarządzanie nieruchomością, ochronę, obsługę techniczną, sprzątanie, wywóz nieczystości, itd.). (...) zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowa transakcja będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów w rozumieniu przepisów art. 5 ust. I Ustawy o VAT i nie będzie mieściła się w katalogu czynności nie podlegających przepisom ustawy o VAT, określonym w art. 6 ustawy o VAT”.

Powyższe interpretacje (podane zupełnie dla przykładu bo jest ich dużo więcej), dotyczące zbycia składników majątkowych wykorzystywanych przez zbywcę do najmu/dzierżawy, które jak warto zauważyć dotyczyły nawet stanów faktycznych, gdzie przedmiotem zbycia były nawet obok środków trwałych także związane z nimi aktywa niematerialne (jednak nie kluczowe z perspektyw kwalifikacji przedmiotu transakcji do ZCP), potwierdzają stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwana dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Z opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyłączono czynności określone w art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ww. ustawy przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380). Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo w rozumieniu powyższego przepisu powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w powyżej przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa. Przy czym, zgodnie z art. 55^2> Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Ponadto ustawodawca na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wyłączył z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika z art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, przez którą rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Dla uznania zbywanego majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa podstawowym wymogiem jest to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Przy czym, jak wynika z treści art. 2 pkt 27e ustawy o VAT organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy. Zbywane składniki majątkowe muszą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą zatem składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług okolicznością determinującą możliwość wyłączenia na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania do zbywanego mienia musi ono - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie dzierżawy obiektów/nieruchomości.

Wnioskodawca wraz z żoną nabyli do swojego majątku wspólnego Nieruchomość składającą się z dwóch działek ewidencyjnych, po czym w dniu 8 kwietnia 2016 r. zawarli w formie aktu notarialnego umowę sprzedaży ww. Nieruchomości na rzecz spółki akcyjnej. Przedmiotem Transakcji była wyłącznie Nieruchomość wraz z posadowionymi na niej budynkami i budowlami oraz przynależnymi do nich ruchomościami, tj.: z budynkiem sklepu wraz z wyposażeniem, wiatą nad dystrybutorami, czterema dystrybutorami, dwoma podziemnymi zbiornikami paliwowymi, podziemnym zbiornikiem gazowym, myjnią bezdotykową z zadaszeniem i urządzeniami, odkurzaczem, kompresorem, agregatem prądotwórczym oraz innymi przedmiotami stanowiącymi substancję stacji paliw (np. separator).

W związku z dokonaniem Transakcji na Nabywcę nie przeszły, oprócz wymienionych powyżej składników materialnych inne składniki materialne ani jakiekolwiek składniki niematerialne stanowiące własność Wnioskodawcy. W szczególności w ramach transakcji Nabywca nie nabył od Wnioskodawcy: zobowiązań, towarów handlowych (w tym paliwa), kontaktów handlowych (danych stałych klientów Wnioskodawcy), praw wynikających z umów handlowych zawartych przez Wnioskodawcę z dostawcami towarów i usług (nie doszło do ich cesji na Nabywcę), tajemnic przedsiębiorstwa, know-how, ani innych wartości niematerialnych oraz gotówki, ani jakichkolwiek środków pieniężnych. Ponadto w ramach Transakcji nie doszło do przejęcia przez Nabywcę pracowników zatrudnionych u Wnioskodawcy w trybie odpowiednich przepisów prawa pracy.

Wnioskodawca w ramach swojej struktury organizacyjnej nie dokonał wyodrębnienia organizacyjnego przedmiotu Transakcji - nie został w żaden formalny sposób wyodrębniony w ramach struktury organizacyjnej Wnioskodawcy np. jako oddział czy wydział.

Strona nie dokonała również wyodrębnienia przedmiotu Transakcji w ujęciu finansowym, tj. Wnioskodawca nie przypisywał w ramach składanych sprawozdań finansowych składnikom majątkowym stanowiącym przedmiot Transakcji określonych przychodów, kosztów, należności i zobowiązań. Przedmiot Transakcji był traktowany w księgach Wnioskodawcy jako środki trwałe podlegające amortyzacji, nie były dla niego prowadzone odrębne księgi, jak również nie był sporządzany dla niego osobny bilans.

Wnioskodawca w okresie od 1 maja 2013 r. do 8 kwietnia 2016 r. udostępniał odpłatnie - na podstawie umowy dzierżawy - Nieruchomość wraz ze znajdującymi się na niej budynkami i budowlami swojemu podmiotowi powiązanemu, który prowadził na Nieruchomości stację paliw (działalność w zakresie sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych). Przedmiotem Transakcji nie były żadne składniki niematerialne związane przedmiotową dzierżawą, ani żadne prawa lub zobowiązania związane z tą dzierżawą, żadne umowy bądź innego rodzaju składniki inne niż tylko wymienione wyżej składniki materialne.

Wnioskodawca po dokonaniu Transakcji nadal prowadzi działalność gospodarczą, w tym w zakresie dzierżawy obiektów/nieruchomości do prowadzenia na nich stacji paliw.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy sprzedaż składników majątku w ramach Transakcji będzie stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

W świetle przywołanych uregulowań i przedstawionych okoliczności należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że przedmiotowa transakcja nie będzie sprzedażą przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Nie dojdzie więc do zastosowania wyłączenia spod przedmiotowego zakresu opodatkowania VAT przewidzianego w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Jak wynika z ww. treści wniosku Transakcja sprzedaży Nieruchomości nie obejmowała istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których mowa art. 55¹ Kodeksu cywilnego. W szczególności, w wyniku transakcji Nabywca nie nabył szeregu praw, obowiązków, zobowiązań i należności, które są związane z prawidłowym funkcjonowaniem Nieruchomości. Poza zbyciem Nieruchomości wraz z posadowionymi na niej budynkami i budowlami oraz przynależnymi do nich ruchomościami nie dojdzie do sprzedaży żadnych innych składników majątkowych, praw ani obowiązków. Przedmiotowej Transakcji nie towarzyszyło przeniesienie na Nabywcę zobowiązań, towarów handlowych (w tym paliwa), kontaktów handlowych (danych stałych klientów Wnioskodawcy), praw wynikających z umów handlowych zawartych przez Wnioskodawcę z dostawcami towarów i usług (nie doszło do ich cesji na Nabywcę), tajemnic przedsiębiorstwa, know-how, ani innych wartości niematerialnych oraz gotówki, ani jakichkolwiek środków pieniężnych. Ponadto w ramach Transakcji nie doszło do przeniesienia pracowników zatrudnionych u Wnioskodawcy. Poza tym przedmiotem Transakcji nie były żadne składniki niematerialne, prawa lub zobowiązania związane z umową dzierżawy przedmiotowej Nieruchomości, którą Strona zawarła z podmiotem powiązanym w okresie od 1 maja 2013 r. do 8 kwietnia 2016 r. Tym samym zbycie składników majątku, o których mowa w analizowanej sprawie nie będzie stanowić zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Przedmiotowe zbycie nie będzie również stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem - jak wskazał Wnioskodawca - Strona nie dokonała wyodrębnienia organizacyjnego oraz wyodrębnienia w ujęciu finansowym, jak również składniki majątkowe zbywane w ramach Transakcji nie były wyodrębnione funkcjonalnie. Składniki majątku będące przedmiotem Transakcji nie zostały w żaden formalny sposób wyodrębnione w ramach struktury organizacyjnej Wnioskodawcy (np. jako oddział czy wydział) oraz Strona nie przypisywała w ramach składanych sprawozdań finansowych ww. składnikom określonych przychodów, kosztów, należności i zobowiązań, a także przedmiot Transakcji był traktowany w księgach Wnioskodawcy jako środki trwałe podlegające amortyzacji (nie były dla niego prowadzone odrębne księgi, ani nie sporządzano dla niego osobnego bilansu). Skoro przedmiot Transakcji nie wykazuje odrębności organizacyjnej, finansowej ani nie stanowi zespołu składników majątkowych wraz ze zobowiązaniami, który mogłyby funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące określone cele gospodarcze to nie będzie mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W konsekwencji, skoro przedmiot Transakcji zbycia Nieruchomości nie stanowi ani przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa to jego zbycie nie podlega wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, Transakcja ta stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlegającą opodatkowaniu według właściwej stawki podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin