Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-639/16-6/AS
z 28 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2016 r. (data wpływu 11 sierpnia 2016 r.), uzupełnionego pismem nadanym w dniu 24 października 2016 r. (data wpływu 31 października 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie organu z dnia 12 października 2016 r. (skutecznie doręczone 18 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia prawa do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków inwestycyjnych na terenie ośrodka wypoczynkowego oraz obowiązku stosowania współczynnika lub prewspółczynnika VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków inwestycyjnych na terenie ośrodka wypoczynkowego oraz obowiązku stosowania współczynnika lub prewspółczynnika VAT.

Wniosek uzupełniono pismem nadanym w dniu 24 października 2016 r. (dat wpływu 31 października 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 12 października 2016 r. (skutecznie doręczone 18 października 2016 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Fundacja nieposiadająca statusu organizacji pożytku publicznego i będąca czynnym podatnikiem podatku VAT prowadzi działalność statutową nieodpłatną i działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT.

Dochody Fundacji pochodzą z:

1. darowizn
2. dochodów z działalności gospodarczej
   
   

Działalność gospodarcza jest prowadzona w zakresie: organizowanie warsztatów, kolonii, noclegów, obozów.

Fundacja działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach oraz na podstawie postanowień statutu.

Celem Fundacji (zgodnie ze statutem) jest:

1. poprawianie jakości życia ludzi poprzez dostarczanie narzędzi, wiedzy i przestrzeni, pozwalających na rozwijanie świadomości zarówno osobistej, jak, i otaczającego nas świata;
2. nauka, edukacja, oświata i wychowanie;
3. szerzenie odpowiedzialnych wzorców zachowań, służących utrzymaniu wysokiej jakości środowiska naturalnego i kulturowego;
4. podnoszenie świadomości ekologicznej, działania na rzecz środowiska naturalnego;
5. tworzenie warunków i możliwości dla wszelkich działań związanych z rozwojem osobistym człowieka, uwzględniających jego współzależność ze środowiskiem naturalnym;
6. działania na rzecz osób niepełnosprawnych;
7. przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu;
8. promocja i organizacja wolontariatu;
9. organizacja wypoczynku dla dzieci i młodzieży;
10. pomoc społeczna, w tym pomoc rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywanie szans tych rodzin i osób;
11. działalność charytatywna;
12. ochrona i promocja zdrowia;
13. działalność na rzecz równych praw kobiet i mężczyzn;
14. działalność wspomagająca rozwój wspólnot i społeczności lokalnych;
15. kultura, sztuka;
16. wspieranie i upowszechnianie kultury fizycznej;
17. działalność na rzecz rozwijania kontaktów i współpracy między społeczeństwami;
18. działalność na rzecz upowszechniania i ochrony praw dziecka;
19. przeciwdziałanie uzależnieniom i patologiom społecznym;
    
    

W 2015 roku Fundacja prowadziła działania, które w głównej mierze polegały na przygotowaniu niezbędnej infrastruktury dla działalności statutowej i gospodarczej Fundacji. Dzierżawa nieruchomości i wszelkie działania zmierzające do przystosowania przestrzeni wydzierżawionych pod planowaną działalność tj.: zamawianie projektów, instalacji, prowadzeniu remontów itp.. Podjęte przygotowania infrastrukturalne dotyczyły następujących projektów:

1. Ośrodek, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza czyli: organizowane są warsztaty, kolonie, obozy, za które Fundacja wystawia faktury ze stawką VAT 23%.
2. Restauracja Wegańska (ekologiczna), mająca na celu promowanie zdrowego trybu życia i świadomości ekologicznej, m.in. poprzez serwowanie posiłków przygotowywanych w najwyższym standardzie oraz z dużą starannością o zachowanie wartości odżywczych potraw, ponadto prowadzenie otwartych wykładów, warsztatów, happeningów. W planach działania na rzecz mieszkających w okolicy seniorów, mające na celu zachęcenie starszych osób do poszerzania wiedzy z zakresu zdrowego trybu życia (żywienie, aktywność fizyczna itp.) oraz do większej aktywności społecznej (spotkania na wykładach, udział w dyskusjach i degustacjach itp. sprzyjające nawiązywaniu nowych znajomości budowania poczucia przynależności). Ta działalność gospodarcza nie została jednak podjęta.
   
   

W 2016 roku Fundacja odstąpiła od inwestycji w Restaurację Wegańską i kontynuowana była jedynie inwestycja w ośrodek.

W związku z dwiema inwestycjami Fundacja dokonywała i dokonuje zakupów materiałów, wyposażenia, zakupu usług związanych z remontami i przystosowaniem zarówno Restauracji Wegańskiej jak i Ośrodka wypoczynkowego które dzierżawi dla potrzeb prowadzenia działalności.

Podatnik wykazuje w deklaracji VAT-7K sprzedaż - obrót opodatkowany podatkiem VAT czyli podatek VAT należny i wykazuje w deklaracji VAT-7K zakup towarów - podatek naliczony.

W związku z tym, iż podatek należny jest mniejszy od podatku naliczonego to powstaje podatek VAT do zwrotu. Fundacja w myśl ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., ma możliwość odliczenia podatku VAT.

Statut Fundacji określa również, iż dochody Fundacji pochodzą m.in. z darowizn, spadków i zapisów.

Otrzymane darowizny oraz dochody z działalności gospodarczej przeznaczone są na zakup materiałów, wyposażenia, konserwacji i remontów dzierżawionych obiektów.

Fundacja chciałby w przyszłości złożyć wniosek o zwrot nadwyżki podatku VAT.

W piśmie uzupełniającym, Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy o informacje:

– zakresie inwestycji na terenie ośrodka wypoczynkowego:

• wydatki inwestycyjne nie były ponoszone na nabycie nieruchomości ani na wytworzenie nieruchomości (w rozumieniu art. 2 pkt 14 a ustawy o podatku od towarów i usług) stanowiącej majątek przedsiębiorstwa,
  

• wydatki inwestycyjne były ponoszone na remont i modernizację obiektu z którego Fundacja korzysta na podstawie umowy użyczenia,
  

• wydatki inwestycyjne dotyczą okresu od marca 2015 do sierpnia 2016,
  

• wydatki inwestycyjne mają służyć czynnościom opodatkowanym (organizacja kolonii, warsztatów, obozów, podnajem obiektu),
  

• wnioskodawca jest w stanie przypisać zakupione towary i usługi do poszczególnych rodzajów działalności.
  
  
  

– w zakresie inwestycji w Restaurację Wegańską:

• wydatki inwestycyjne nie były ponoszone na nabycie nieruchomości ani na wytworzenie nieruchomości ( w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy o podatku od towarów i usług) stanowiącej majątek przedsiębiorstwa,
  

• wydatki inwestycyjne były ponoszone na remont i modernizację lokalu, z którego Fundacja korzystała na podstawie umowy użyczenia,
  

• wydatku inwestycyjne dotyczą okresu od 1 czerwca 2015 do dnia 31 marca 2016,
  

• wydatki inwestycyjne zgodnie z zamiarem wnioskodawcy powinny służyć czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT,
  

• wnioskodawca jest w stanie przypisać zakupione towary do poszczególnych rodzajów działalności,
  

• decyzja o odstąpieniu od inwestycji została podjęta 31.03.2016.
  
  
  

Ponadto Wnioskodawca doprecyzował, że:

• Fundacja świadczy usługi opodatkowane polegające na: organizacji koloni, organizacji warsztatów, organizacji obozów, podnajmie obiektu),
  

• Fundacja prowadzi też działalność statutową nieodpłatną która nie podlega opodatkowaniu,
  

• przedmiotem pytania nr 4 są wydatki wyłącznie administracyjne,
  

• wnioskodawca jest w stanie przypisać wydatki będące przedmiotem ww. pytania do poszczególnych rodzajów działalności.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Fundacja może odliczać podatek VAT w pełnej wysokości od wydatków na inwestycję na terenie Ośrodka wypoczynkowego polegającej na zakupie materiałów, remontów, usług projektowych i innych usług związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą?
2. Czy Fundacja powinna zastosować współczynnik lub prewspółczynnik do rozliczania VAT?Fundacja ma wpisane w statucie założenia działalności statutowej i działalności gospodarczej, jest również płatnikiem VAT. Czy Fundacja powinna zastosować współczynnik czy może prewspółczynnik z uwagi na to, że Fundacja ponosi wydatki administracyjne na usł. telekomunikacyjne, księgowość, energię? Usługi te dotyczą sprzedaży opodatkowanej i nieopodatkowanej. Jeśli tak to w jakiej kolejności, w jaki sposób wykonać obliczenia?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Fundacja może odliczać VAT od zakupionych towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ad. 2

Od 1 stycznia 2016 r. obowiązują przepisy określające zasady dokonywania odliczeń częściowych w przypadkach, gdy podatnicy dokonują zakupów towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT). Fundacja dokonuje zakupu usług administracyjnych tj: telekomunikacyjnych,księgowych, energii, które służą działalności gospodarczej jak i działalności statutowej nieodpłatnej.

Zdaniem Fundacji jedynie z uwagi na wydatki administracyjne wskazane jest zastosowanie prewspółczynnika do odliczeń VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ad. 1

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Zatem w sytuacji, gdy podatnik dokonuje nabycia towarów i usług z zamiarem wykorzystania ich do wykonywania czynności opodatkowanych VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to - bez względu na to jakie faktycznie będą efekty tej działalności - należy uznać, że w momencie nabycia zakupione towary i usługi miały związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Podkreślić w tym miejscu należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w związku z inwestycją na terenie ośrodka wypoczynkowego, Fundacja dokonywała i dokonuje zakupu materiałów, wyposażenia, zakupu usług związanych remontami i przystosowaniem nieruchomości dla potrzeb prowadzenia działalności. Wydatki inwestycyjne ponoszone były w okresie od marca 2015 r. do sierpnia 2016 r. i dotyczą remontu i modernizacji obiektu, z którego Fundacja korzysta na podstawie umowy użyczenia. Wydatki inwestycyjne będą służyć czynnościom podlegającym opodatkowaniu stawką 23% (organizacja kolonii, warsztatów, obozów, podnajem obiektu). Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z ww. inwestycją.

Ja wynika z opisu sprawy, wydatki związane z inwestycją na terenie ośrodka wypoczynkowego mają związek wyłącznie z działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, niekorzystającą ze zwolnienia z podatku.

Tym samym, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości od wydatków ponoszonych w związku z inwestycją na terenie ośrodka wypoczynkowego z uwzględnieniem wyłączeń określonych w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie jest prawidłowe.

Ad. 2

Stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Zgodnie z art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Na podstawie art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

W myśl art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 90c ust. 1 ustawy, w przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a, po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu, uwzględniając dane dla zakończonego roku podatkowego. Przepisy art. 91 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio.

Ponadto zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Na podstawie ust. 2 wyżej wskazanego artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Fundacja nieposiadająca statusu organizacji pożytku publicznego i będąca czynnym podatnikiem VAT prowadzi działalność statutową nieodpłatną niepodlegającą opodatkowaniu VAT oraz działalność gospodarczą, w ramach której wykonuje czynności opodatkowane polegające na: organizacji kolonii, organizacji warsztatów, organizacji obozów, podnajmie obiektów. Fundacja ponosi wydatki administracyjne na usł. telekomunikacyjne, księgowość, energię. Ponadto w uzupełnieniu opisu sprawy Wnioskodawca wskazał, że jest w stanie przypisać ww. wydatki do poszczególnych rodzajów działalności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku stosowania współczynnika lub prewspółczynnika do rozliczania VAT w odniesieniu do ponoszonych wydatków administracyjnych na usługi telekomunikacyjne, księgowość, energię.

Analizując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu z tytułu zakupu towarów i usług podkreślenia wymaga, że prawo do odliczenia podatku naliczonego występuje wyłącznie – zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – w części związanej z prowadzeniem przez podatnika działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, tzn. z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Jak wynika z okoliczności sprawy, ww. wydatki administracyjne ponoszone przez Wnioskodawcę są wykorzystywane do działalności opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (Wnioskodawca nie świadczy czynności zwolnionych od VAT). Tym samym oznacza to, że są wykorzystywane do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza.

Zatem w sytuacji, gdy podatnik jest w stanie przyporządkować kwoty podatku VAT naliczonego do czynności, w odniesieniu do których przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, tj. do czynności podlegających opodatkowaniu, powinien dokonać odliczenia podatku VAT naliczonego na zasadach określonych przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o ustawy (tj. na zasadach tzw. „bezpośredniej alokacji”).

Jeżeli natomiast nie jest możliwe przypisanie dokonanych zakupów towarów i usług w całości do czynności dających prawo do odliczenia, tj. do czynności podlegających opodatkowaniu, podatnik ma prawo do odliczenia jedynie tej kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać tym czynnościom, stosownie do art. 86 ust. 2a oraz art. 90 ustawy.

Przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Dotyczą zatem czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych). Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

Wobec tego należy stwierdzić, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie powinny być uwzględniane w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane i niepodlegające opodatkowaniu, zatem nie ma obowiązku stosowania proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Należy jednocześnie zauważyć, że nieuwzględnianie w kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy czynności pozostających poza zakresem VAT, nie stanowi przesłanki do przyznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu. Oznacza to jedynie, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT znajdują się poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług oraz ich wykonywanie, nie może stanowić podstawy do realizowania przewidzianych w niej praw.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Zatem, sytuacji wykorzystywania zakupionych towarów i usług zarówno do celów działalności gospodarczej jak i do celów pozostających poza działalnością, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe Wnioskodawca jest zobowiązany do stosowania współczynnika, określonego w art. 86 ust. 2a-2h ustawy

Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych nabyć. Warto nadmienić, że zastosowane przez Wnioskodawcę metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia, jaka część podatku naliczonego związana jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana jest dla potrzeb innych niż prowadzona działalność gospodarcza, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy. Należy również dodać, że zastosowana metoda wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego musi spełniać kryteria, o których mowa w art. 86 ust. 2b ustawy o VAT.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w przypadku wydatków administracyjnych, wykorzystywanych przez Wnioskodawcę zarówno do czynności podlegających opodatkowaniu, jak i niepodlegających opodatkowaniu, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, Wnioskodawca może dokonać odliczenia podatku naliczonego zawartego w ich cenie tylko w takiej części, którą można proporcjonalnie przypisać do jego działalności gospodarczej, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie prawa do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków inwestycyjnych na terenie ośrodka wypoczynkowego (pytanie nr 1 wniosku) oraz obowiązku stosowania współczynnika lub prewspółczynnika VAT (pytanie nr 4 wniosku). W zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków inwestycyjnych w przypadku zaniechania inwestycji (pytanie nr 2 wniosku) i opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymanych darowizn przeznaczonych na działalność statutową Fundacji (pytanie nr 3 wniosku) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57 a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.