Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP1.4512.790.2016.2.MG
z 29 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 października 2016 r. (data wpływu 13 października 2016 r.) uzupełnionym pismem z 14 listopada 2016 r. (data wpływu 22 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Wniosek został uzupełniony pismem z 14 listopada 2016 r. (data wpływu 22 listopada 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 4 listopada 2016 r. znak: 2461-IBPP1.4512.790.2016.1.MG.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W roku 2013 umową notarialną przedwstępną a w roku 2014 umową sprzedaży Wnioskodawca nabył od dewelopera strych w starej kamienicy na V kondygnacji w K. jako tzw. lokal niemieszkalny. Deweloper nie był płatnikiem podatku VAT. Na etapie kupna lokalu (strychu) planowana była instalacja windy osobowej, jednak konserwator zabytków nie wyraził na to zgody. Wspólnota mieszkaniowa z własnych środków wykonała remont części wspólnych zgodnie z pozwoleniem na budowę.

Właściciele poszczególnych lokali, w tym także i Wnioskodawca – każdy we własnym zakresie wykonali remont swojego samodzielnego lokalu zgodnie z odrębnymi pozwoleniami na budowę.

Po zakończeniu robót i uzyskaniu niezbędnych decyzji i zaświadczeń w: Nadzorze Budowlanym, Wydziale Arch., Wydziale Geodezji lokal Wnioskodawcy został przekształcony z lokalu niemieszkalnego na lokal mieszkalny co później zostało ujawnione w Księdze Wieczystej.

W dniu … 2016 Wnioskodawca sprzedał ten lokal miesz. i został poinformowany przez Notariusza o obowiązku zapłacenia podatku VAT czym jest zaskoczony.

Zbycie lokalu podyktowane było brakiem komfortu jakim jest winda.

W tej sprawie Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem o słuszność naliczania podatku VAT do Urzędu Skarbowego …, gdzie odpowiedziano Wnioskodawcy, że w tym przypadku podatek VAT nie będzie naliczany lecz tylko podatek dochodowy PIT rozliczony w PIT 39.

Niemniej jednak zalecono Wnioskodawcy postąpienie niniejszą drogą o interpretację.

Wnioskodawca pragnie nadmienić, że nie prowadzi i nigdy nie prowadził żadnej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

ad. 1. Wnioskodawca nie jest i nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

ad. 2. Wnioskodawca nabył lokal niemieszkalny (strych w kamienicy) w celu adaptacji na lokal mieszkalny z zamiarem zasiedlenia przez swoją rodzinę.

ad. 3. Wnioskodawca nie otrzymał faktury. Płatność składała się z części dla Strony Sprzedającej i części dla Wspólnoty Mieszkaniowej jako fundusz remontowy. Wnioskodawca zapłacił ustawowy podatek od czynności cywilnoprawnych.

ad. 4. Strona Sprzedająca była podatnikiem VAT korzystającym ze zwolnienia z tego podatku- Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. art. 43 ust. 1 pkt 10a

ad. 5. Wnioskodawca w lokalu niemieszkalnym od momentu nabycia wykonywał wyłącznie prace remontowe aż do momentu sprzedaży.

ad. 6. Wnioskodawca nie wykorzystywał lokalu niemieszkalnego w żadnym celu.

ad. 7. Lokal niemieszkalny został przekształcony na lokal mieszkalny w momencie wprowadzenia zmiany wpisu w księdze wieczystej tj. … 2016 r.

ad. 8. Wnioskodawca nie korzystał z lokalu po przekształceniu na lokal mieszkalny w żaden sposób. Lokal był przygotowywany do zasiedlenia.

ad. 9. Po przekształceniu lokal mieszkalny nie był zamieszkały.

ad. 10. Wydatki poniesione na remont lokalu i przekształcenie z lokalu niemieszkalnego na mieszkalny nie stanowiły 30% wartości początkowej.

ad. 11. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

ad. 12. Lokal nie był nigdy wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych.

ad. 13. Lokal nie był przedmiotem najmu/dzierżawy.

ad.14. Na pytanie tut. organu: „Jeżeli przedmiotowy lokal był przedmiotem najmu, to czy był to najem wyłącznie na cele mieszkaniowe?”, Wnioskodawca odpowiedział - jak pkt 12, 13.

ad. 15. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych jedynie kontakty osobiste.

ad. 16. Przyczyną zbycia lokalu była zmiana decyzji rodziny odnośnie lokalizacji miejsca zamieszkania i oczywiście brak windy.

ad. 17. Wnioskodawca przeznaczy środki uzyskane ze sprzedaży na zakup domu jednorodzinnego.

ad. 18. Na pytanie tut. organu odnośnie do sprzedanych wcześniej nieruchomości Wnioskodawca odpowiedział, że sprzedał nieruchomość:

1. mieszkanie w kamienicy
2. Wnioskodawca otrzymał spadek po zmarłych rodzicach. Ojciec zmarł w 1963 r., Matka w 1991 r. Postanowienie o nabyciu spadku wydane w dn. … r. przez Sąd Rejonowy w ….
3. spadek
4. Wnioskodawca wyczekiwał na opuszczenie lokalu przez lokatorów zasiedlonych w … r. z przydziału Rady Narodowej, dokonał następnie remontu i sprzedał.
5. Wnioskodawca sprzedał mieszkanie w dn. 20 grudnia 2012 r. Lokalizacja mieszkania była w innej miejscowości oddalonej o 100 km od miejsca zamieszkania.
6. Na pytanie zadane w wezwaniu: „Ile działek zostało sprzedanych i jakich (niezabudowanych czy zabudowanych, jeśli zabudowanych to czy były to nieruchomości mieszkalne czy użytkowe)?”, Wnioskodawca odpowiedział - nie dotyczy.
7. Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT ani nie wykonywał innych czynności z tym podatkiem związanych.
8. Wnioskodawca przekazał środki na zakup przedmiotowego lokalu niemieszkalnego i remont.

ad. 19. Na pytanie tut. organu „Czy Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości przeznaczone w przyszłości do sprzedaży (oprócz opisanego we wniosku lokalu), jeśli tak to jakie?”, Wnioskodawca odpowiedział, że zamierza sprzedać posiadany lokal mieszkalny o pow. 34,58 m2 na potrzeby kupna domu jednorodzinnego jak poz. 17.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy należy w tym wypadku naliczać podatek VAT, kiedy nie ma cech działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy (uzupełnionym pismem z 14 listopada 2016 r.), nie powinno się naliczać podatku VAT w tym szczególnym przypadku, ponieważ nie jest to działalność handlowa. Podatek (PIT) dochodowy jest dla Wnioskodawcy oczywisty.

Wnioskodawca nie był i nie jest płatnikiem podatku VAT, nie prowadził też nigdy działalności gospodarczej. Nieruchomość nabył z własnych środków na osobisty majątek.

Wydatki poniesione na ulepszenie lokalu i jego przekształcenie na lokal mieszkalny były niższe niż 30% jego wartości początkowej. Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana jako środek trwały i nie służyła w celach dochodowych Wnioskodawcy.

Sprzedaż lokalu nastąpiła z przyczyn obiektywnych tj. rezygnacji Wspólnoty Mieszkaniowej z montażu windy w kamienicy i zmiany decyzji rodziny odnośnie lokalizacji zamieszkania.

Środki pozyskane ze sprzedaży są przeznaczone na zakup domu jednorodzinnego.

Wnioskodawca nigdy nie zamierzał nabywając ten lokal niemieszkalny wykorzystywać go w celach handlowych a tylko do poprawy warunków mieszkaniowych rodziny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

W świetle przedstawionych wyżej przepisów nieruchomości spełniają definicję towaru wynikającą art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów zgodnie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków, budowli lub ich części) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. W tym miejscu należy podkreślić, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Tym samym określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wykażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w roku 2014 umową sprzedaży nabył strych w starej kamienicy jako tzw. lokal niemieszkalny. Wnioskodawca nabył lokal niemieszkalny w celu adaptacji na lokal mieszkalny z zamiarem zasiedlenia przez swoją rodzinę. Na etapie kupna lokalu (strychu) planowana była instalacja windy osobowej, jednak konserwator zabytków nie wyraził na to zgody. Wnioskodawca wykonał remont swojego samodzielnego lokalu zgodnie z odrębnymi pozwoleniami na budowę. Po zakończeniu robót i uzyskaniu niezbędnych decyzji i zaświadczeń lokal został przekształcony z lokalu niemieszkalnego na lokal mieszkalny co później zostało ujawnione w księdze wieczystej. Lokal niemieszkalny został przekształcony na lokal mieszkalny w momencie wprowadzenia zmiany wpisu w księdze wieczystej tj. 12 września 2016 r. Wnioskodawca nie korzystał z lokalu po przekształceniu na lokal mieszkalny w żaden sposób. Lokal był przygotowywany do zasiedlenia. Po przekształceniu lokal mieszkalny nie był zamieszkały. Lokal nie był nigdy wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych. Lokal nie był przedmiotem najmu/dzierżawy. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych w celu jego sprzedaży jedynie kontakty osobiste. W dniu 6 października 2016 r. Wnioskodawca sprzedał ten lokal mieszkalny. Przyczyną zbycia lokalu była zmiana decyzji rodziny odnośnie lokalizacji miejsca zamieszkania i oczywiście brak windy. Wnioskodawca przeznaczy środki uzyskane ze sprzedaży na zakup domu jednorodzinnego.

Biorąc zatem pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży lokalu mieszkalnego nie działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W przedmiotowej sprawie brak jest bowiem przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. W ocenie tut. organu aktywność Wnioskodawcy w związku ze sprzedażą lokalu mieszkalnego nie wykraczała poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nabył bowiem lokal niemieszkalny w celu adaptacji na lokal mieszkalny z zamiarem zasiedlenia przez swoją rodzinę. Lokal znajduje się na V kondygnacji. Na moment zakupu tego lokalu planowana była budowa windy osobowej, która jednak nie została wybudowana w związku z niewyrażeniem zgody przez konserwatora zabytków. Lokal nie był nigdy wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych. Lokal nie był przedmiotem najmu/dzierżawy. Lokal był przygotowywany do zasiedlenia. Natomiast przyczyną zbycia lokalu była zmiana decyzji rodziny odnośnie miejsca zamieszkania i brak windy. Zatem działania podjęte przez Wnioskodawcę mieszczą się w zakresie czynności związanych z zarządzaniem majątkiem prywatnym niemających cech działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że nie powinno się naliczać podatku VAT w tym szczególnym przypadku, ponieważ nie jest to działalność handlowa, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu dokonanej już sprzedaży mieszkania w kamienicy otrzymanego w spadku oraz planowanej sprzedaży posiadanego lokalu mieszkalnego, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca zadał pytania i nie przedstawił własnego stanowiska. Przedmiotem niniejszej interpretacji jest jedynie kwestia uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT z tytułu dokonanej 6 października 2016 r. sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Tym samym Wnioskodawca ponosi wszelkie negatywne konsekwencje przedstawienia opisu sprawy w sposób niezgodny z rzeczywistością.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw

z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.