Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-398/16-2/PS
z 10 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z póź. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2016 r. (data wpływu 21 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konieczności rozpoznania przychodu w związku z wygaśnięciem wierzytelności z tytułu umowy pożyczki na skutek konfuzji, będącej wynikiem połączenia spółek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konieczności rozpoznania przychodu w związku z wygaśnięciem wierzytelności z tytułu umowy pożyczki na skutek konfuzji, będącej wynikiem połączenia spółek.

W ww. wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest osobą prawną (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością) z siedzibą na terytorium Polski, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”) oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”). Główną działalnością Spółki jest dystrybucja i wytwarzanie ciepła oraz wytwarzanie energii elektrycznej.

Spółka jest jedynym udziałowcem X sp. z o. o. (dalej: „Sp. z o. o.” lub „Spółka Przejmowana”) prowadzącej działalność w zakresie produkcji i dystrybucji ciepła na cele ogrzewania i cele technologiczne oraz w zakresie usług telekomunikacyjnych. Spółka jest wierzycielem Sp. z o. o. z tytułu umowy pożyczki długoterminowej, która zgodnie z umową ma zostać spłacona w terminie do dnia 11 grudnia 2020 r.

Spółka zamierza uzyskać dofinasowanie z funduszy unijnych na rozbudowę miejskiej sieci ciepłowniczej w celu połączenia jej z dotychczasową siecią Sp. z o. o. Warunkiem uzyskania dofinansowania jest likwidacja źródła węglowego będącego własnością Sp. z o. o. Dzięki połączeniu systemów miejskiej sieci ciepłowniczej i sieci Spółki możliwa będzie dalsza rozbudowa systemu w kierunku kolejnych dzielnic.

Otrzymanie dotacji jest możliwe, jeżeli efekt środowiskowy uzyskany będzie poprzez likwidację kotłowni węglowej oraz budowę sieci w jednej ze Spółek, przy jednoczesnym zachowaniu trwałości projektu przez 5 kolejnych lat. W związku z tym, konieczne jest przeprowadzenie restrukturyzacji Spółki i Sp. z o. o., w ramach której Spółka przejmie majątek Sp. z o. o. w ramach połączenia. Bez dokonania tego połączenia, Spółka nie będzie miała możliwości wystąpienia z wnioskiem o uzyskanie dotacji.

W związku z opisanym zdarzeniem Spółka zamierza połączyć się z Sp. z o. o. (dalej: „Połączenie”). Połączenie to nastąpi w trybie przewidzianym w art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, z późn. zm.; dalej: „KSH”), to jest poprzez przeniesienie całego majątku Spółki Przejmowanej na Spółkę Przejmującą. Połączenie, zgodnie z art. 506 § 1 i § 4 KSH, zostanie dokonane na podstawie uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki Przejmującej oraz uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki Przejmowanej, obejmującej zgodę na Plan Połączenia. W związku z tym, że Spółka Przejmująca jest jedynym wspólnikiem Spółki Przejmowanej, nie nastąpi wydanie udziałów Spółki Przejmującej wspólnikom Spółki Przejmowanej. Połączenie nastąpi bez podnoszenia kapitału zakładowego Spółki Przejmującej, zgodnie z art. 515 § 1 KSH. Planowane jest również, że Połączenie zostanie rozliczone w księgach rachunkowych metodą łączenia udziałów, wymagającą m.in. przekształcenia danych porównawczych. Po Połączeniu Spółka będzie w całości kontynuowała działalność prowadzoną przez Sp. z o. o.

W myśl art. 494 § 1 KSH w wyniku Połączenia Spółka Przejmująca z dniem Połączenia (dalej: „Dzień Połączenia”) wstąpi we wszystkie prawa i obowiązki Spółki Przejmowanej. Na Spółkę Przejmującą z Dniem Połączenia przejdą w szczególności zezwolenia, koncesje oraz ulgi, które zostały przyznane Spółce Przejmowanej przed ich Połączniem, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji albo ulgi stanowi inaczej. W wyniku Połączenia Spółka Przejmująca zgodnie z art. 93 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej wstąpi we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki Spółki Przejmowanej.

Za dokonaniem Połączenia Spółki z Sp. z o. o. przemawia szereg argumentów. Powody, dla których planowane jest przejęcie, są następujące:

• złożenie wniosku o uzyskanie dotacji z funduszy unijnych na rozbudowę sieci i likwidację źródła węglowego;
• posiadanie zarówno sieci ciepłowniczych, jak i kotłowni (przeznaczonych do likwidacji) w jednym podmiocie;
• Połączenie Spółki z Sp. z o.o. spowoduje integrację przedsiębiorstw obydwu spółek i prowadzonej przez te spółki działalności, co ułatwi procesy zarządzania tymi działalnościami; na skutek Połączenia nastąpi również integracja zasobów obydwu podmiotów, co w założeniu powinno umożliwić bardziej efektywne wykorzystanie tych zasobów oraz osiągnięcie efektu synergii w działalności Połączonych spółek;
• Połączenie Spółki ze Sp. z o. o. ograniczy koszty zarządzania środkami finansowymi w ramach Grupy;
• Połączenie umożliwi łączącym się spółkom redukcję kosztów administracyjnych i operacyjnych związanych z funkcjonowaniem dwóch odrębnych osób prawnych; zbędne stanie się sporządzanie odrębnych planów finansowych, uproszczeniu ulegną także procedury związane ze składaniem deklaracji podatkowych.

W związku z powyższym planowane Połączenie nastąpi z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, a jego głównym, bądź jednym z głównych celów nie będzie unikanie lub uchylenie się od opodatkowania, o którym mowa w art. 10 ust. 4 ustawy o CIT.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytanie.

Czy w uwarunkowaniach zaprezentowanego zdarzenia przyszłego, wygaśnięcie wierzytelności z tytułu umowy pożyczki na skutek konfuzji, będącej wynikiem Połączenia Spółki Przejmującej ze Spółką Przejmowaną, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych po stronie Spółki występującej w charakterze następcy podatkowego Spółki Przejmowanej?

Zdaniem Spółki, wygaśnięcie wierzytelności z tytułu umowy pożyczki, które nastąpi na skutek Połączenia Spółki i Spółki Przejmowanej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych po stronie Spółki występującej w charakterze następcy podatkowego Spółki Przejmowanej. W ocenie Spółki konfuzja, do której dojdzie w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, będzie neutralna na gruncie rozliczeń w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych i nie będzie skutkowała powstaniem przychodu po stronie Spółki.

W przypadku spółek kapitałowych, zasady ich łączenia i dzielenia regulują przepisy art. 491 i następne KSH. Artykuł 494 § 1 KSH stanowi, że w przypadku łączenia się spółek, spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki. Oznacza to, że z dniem połączenia (przejęcia) spółka przejmująca stanie się stroną wszystkich praw i zobowiązań spółki przejmowanej.

Z kolei, zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji Podatkowej osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się osób prawnych, osobowych spółek handlowych, osobowych i kapitałowych spółek handlowych, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek. Natomiast w myśl art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej, przepis art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie innej osoby prawnej (osób prawnych) lub osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).

W świetle powyższych przepisów, na skutek Połączenia Spółka stanie się jednocześnie dłużnikiem i wierzycielem z tytułu tego samego zobowiązania - umowy pożyczki. W efekcie, w momencie Połączenia się Spółki Przejmującej ze Spółką Przejmowaną zobowiązania Spółki Przejmowanej względem Spółki oraz związane z nimi wierzytelności Spółki względem Spółki Przejmowanej wygasną. Tym samym dojdzie do konfuzji (confusio). Zaznaczyć należy, że instytucja konfuzji nie została uregulowana wprost w ustawie z dnia 26 kwietnia 1964 Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.; dalej: „KC”).

Jak powszechnie przyjmuje się w literaturze prawniczej oraz orzecznictwie, warunkiem koniecznym trwania zobowiązania jest istnienie dwóch stron - wierzyciela i dłużnika, nikt bowiem nie może sam od siebie żądać spełnienia świadczenia ani też go egzekwować (tak też w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 10 lutego 2015 r., sygn. I SA/Wr 2128/14). W doktrynie prawa cywilnego konfuzja jest połączeniem (skupieniem) długu i wierzytelności w jednej osobie, powodując wygaśnięcie zobowiązania bez zaspokojenia wierzyciela (T. Hencelewski, Instytucja konfuzji w polskim prawie cywilnym, PPH nr 4, 2011 r., s. 51-56). Tak też wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 25 sierpnia 2008 r. (sygn. IBPBI/2/423-638/11/SD): „W przypadku, gdy dochodzi do połączenia w jednej osobie wierzyciela i dłużnika, wzajemne prawa i obowiązki ulegają wygaśnięciu. W konsekwencji zobowiązania w momencie połączenia się Wnioskodawcy ze Spółką E przestaną istnieć wobec zaniku niezbędnych elementów stosunku zobowiązaniowego – nie będzie bowiem dwóch stron, z których każda reprezentowałaby przeciwstawne interesy.”

Podkreślić jednak należy, że konfuzja, do której dochodzi w wyniku połączenia spółek, powodująca wygaśnięcie zobowiązania, nie jest tożsamą czynnością ze zwolnieniem z długu, czyli następstwem zawarcia między wierzycielem a dłużnikiem stosownej umowy o zwolnienie z długu. Żaden z podmiotów uczestniczących w połączeniu nie składa bowiem względem drugiego oświadczenia w charakterze wierzyciela lub dłużnika w odniesieniu do określonego zobowiązania. Do wygaśnięcia zobowiązania dochodzi w następstwie innego niż umowa o zwolnienie z długu zdarzenia prawnego, jakim jest połączenie spółek.

Wygaśnięcie zobowiązania w drodze konfuzji należności i zobowiązań nie zostało wymienione w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako skutkujące powstaniem przychodu. Zatem należy przeanalizować przedmiotowe zdarzenie przyszłe w oparciu o zasady ogólne, przy uwzględnieniu rozwiązań wypracowanych przez praktykę oraz doktrynę prawa cywilnego jak i prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty zaś w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22 ustawy przedmiotem opodatkowania jest przychód. Natomiast w myśl art. 7 ust. 2 ustawy dochodem (z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a ustawy) jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera jedynie przykładowy katalog źródeł przychodu. W myśl bowiem art. 12 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ww. ustawy, przychodami (z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14) są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe, wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

W oparciu o powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że co do zasady, przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną. Takie podejście jest również akceptowane przez orzecznictwo sądów administracyjnych. Przykładowo w wyroku NSA z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. III SA 382/02 Sąd stwierdził, iż ,,do przychodów zaliczyć można tylko takie wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika. Z powyższych uwag wynika, że jako przychód dla celów podatkowych należy traktować tylko takie zdarzenia, które powodują rzeczywisty wzrost majątku podatnika”.

Zdaniem Spółki, w opisywanym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia, gdyż nie powstanie jakiekolwiek przysporzenie majątkowe ani po stronie Spółki Przejmowanej ani po stronie Spółki Przejmującej. Zaistnienie konfuzji nie wiąże się z uzyskaniem jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego przez Spółkę, to jest z otrzymaniem przez nią realnych, określonych wartości w sensie ekonomicznym.

Tak też wskazał w zbliżonym stanie faktycznym Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 28 sierpnia 2014 r. (sygn. ITPB3/423-272/14/AW): „Rozważając zatem kwestię kwalifikacji podatkowej opisanego we wniosku zdarzenia należy zauważyć, że wygaśnięcie zobowiązania w drodze konfuzji nie zostało bezpośrednio wymienione w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako skutkujące albo nie skutkujące powstaniem przychodu. Jednocześnie, zaistnienie tego zdarzenia prawnego nie wiąże się z uzyskaniem jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego przez Wnioskodawcę, z otrzymaniem przez niego realnych, określonych wartości w sensie ekonomicznym. Wobec powyższego, nie można stwierdzić, że zdarzenie to skutkuje dla niego powstaniem przychodu.”

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodem jest m.in. wartość, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek, z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy oraz umorzonych lub przedawnionych środków na rachunkach bankowych - w bankach.

Instytucję umorzenia reguluje art. 508 KC, zgodnie z którym zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Zauważyć należy, że art. 508 KC definiuje umorzenie długu jako czynność dwustronną, wymagającą nie tylko oświadczenia woli wierzyciela o umorzeniu, ale także przyjęcia tego oświadczenia przez dłużnika. Podobna sytuacja ma miejsce w przypadku dokonania zwrotu pożyczki, który wymaga oświadczenia dłużnika o zwrocie kwoty pożyczki oraz odpowiadającego mu oświadczenia wierzyciela o przyjęciu kwoty pożyczki.

Mając powyższe na uwadze, należy zauważyć, że opisana w zdarzeniu przyszłym konfuzja wzajemnych należności i zobowiązań nie może być rozumiana jako żadna ze wskazanych powyżej form umorzenia zobowiązania, przede wszystkim z uwagi na fakt, iż następuje ona z mocy prawa. Ponadto, ani Spółka Przejmująca ani Spółka Przejmowana nie składają żadnych oświadczeń o zwolnieniu, nawet w sposób dorozumiany, co dodatkowo potwierdza, że żadna z form umorzenia zobowiązania nie będzie miała miejsca w opisywanych okolicznościach.

Podobne stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 11 czerwca 2012 r. (sygn. ITPB3/423-115b/12/AM) stwierdzając, że: „Umorzeniem zobowiązania w rozumieniu omawianej ustawy podatkowej jest zwolnienie dłużnika z obowiązku jego wykonania, tj. zwolnienie go z długu. Instytucję tę reguluje art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93, ze zm.), zgodnie z którym zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. W opisanym stanie faktycznym wygaśnięcie zobowiązania Spółki nastąpiło z mocy prawa wskutek skumulowania w rękach jednego podmiotu praw przysługujących wierzycielowi i obowiązków dłużnika (tzw. konfuzja), a nie w wyniku zwolnienia jej z długu. Nie można zatem stwierdzić, że zobowiązania te zostały umorzone w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Co więcej, zdarzenie przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie spowoduje również konieczności rozpoznania kosztów podatkowych, ponieważ ze swej natury prowadzi do wygaśnięcia stosunku zobowiązaniowego bez zaspokojenia wierzyciela, jednakże bez winy dłużnika. Nie można tym samym uznać powyższej czynności za uregulowanie zobowiązania.

Tym samym, w opinii Spółki Przejmującej, w przypadku konfuzji wierzytelności z tytułu pożyczki nie może być mowy o umorzeniu zobowiązania, gdyż wygasa ono z mocy prawa (bez wzajemnych oświadczeń stron) poprzez połączenie w jednej osobie obu stron powstałego wcześniej stosunku zobowiązaniowego. W konsekwencji konfuzja nie może zostać uznana za umorzenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy.

W przypadku Połączenia, wygaśnięcie zobowiązań następuje nie w wyniku umorzenia, lecz w konsekwencji podjęcia decyzji o połączeniu dwóch spółek poprzez przejęcie, skutkiem którego jest wygaśnięcie wzajemnych wierzytelności i zobowiązań. Stanowisko Spółki dotyczące neutralności konfuzji pożyczki na gruncie podatku CIT znajduje potwierdzenie w licznych indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 maja 2016 r., sygn. IBPB-1-2/4510-359/16/AnK; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 marca 2015 r., sygn. IPPB3/423-1248/14-3/MC).

Tytułem kolejnego przykładu Spółka wskazuje na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 sierpnia 2014 r. (sygn. IBPBI/2/423-552/14/SD), w której stwierdzono, iż „(…) w przedmiotowej sprawie dochodzi zatem do wygaśnięcia wzajemnych wierzytelności i zobowiązań nie w wyniku umorzenia zobowiązania, lecz w konsekwencji podjęcia decyzji o połączeniu dwóch podmiotów. W tej sytuacji nie może mieć zatem zastosowania przepis art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to tym samym, że wygaśnięcie wierzytelności, jak i zobowiązania w wyniku przejęcia drugiej strony stosunku, nie prowadzi do powstania po stronie przejmującego przychodu podatkowego z tytułu tej wierzytelności. Wygaśnięcie wierzytelności i zobowiązania będzie więc dla Spółki neutralne podatkowo.”

Oznacza to tym samym, że wygaśnięcie wierzytelności, jak i zobowiązania w wyniku przejęcia drugiej strony stosunku, nie prowadzi do powstania po stronie przejmującego przychodu podatkowego z tytułu tej wierzytelności. Wygaśnięcie wierzytelności i zobowiązania będzie więc dla Spółki neutralne podatkowo. Przychód nie powstaje również w związku z przejęciem praw i obowiązków podatkowych Spółki Przejmowanej. Wygaśnięcie wierzytelności oraz zobowiązania w wyniku konfuzji będzie więc neutralne podatkowo dla Spółki Przejmowanej, a co za tym idzie również dla Spółki jako następcy podatkowego Spółki Przejmowanej.

W ocenie Spółki, w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, nie znajdzie zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 1, pkt 2, pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednakże w przypadku odsetek naliczonych z tytułu pożyczki udzielonej przez Spółkę Przejmującą Spółce Przejmowanej, które nie zostaną zapłacone przez Spółkę Przejmowaną do momentu Połączenia, zastosowanie powinien znaleźć art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek.

W związku z tym, stwierdzić należy, że w sytuacji naliczenia, lecz nieotrzymania od Spółki Przejmującej odsetek od pożyczki udzielonej Spółce Przejmowanej, po stronie Spółki Przejmującej nie wystąpi przychód podlegający opodatkowaniu. W świetle powyższych przepisów należy uznać, że wygaśnięcie w drodze konfuzji zobowiązań Spółki Przejmowanej wobec Spółki Przejmującej nie doprowadzi do powstania po stronie Spółki jako Spółki Przejmującej, przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Takie stanowisko potwierdził także Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 4 kwietnia 2016 r. (sygn. IBPB-1-3/4510-204/16/AW) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 28 sierpnia 2013 r., (sygn. IPPB3/423-419/13-2/KK), w której uznane zostało za w pełni prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym „konfuzja zobowiązań i wierzytelności z tytułu umowy pożyczki, będąca następstwem połączenia Spółki z o. o. z Wnioskodawcą nie będzie prowadziła do powstania dla Wnioskodawcy (w tym jako następcy prawnego Sp. z o. o.) przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, ani kosztów uzyskania takich przychodów z tytułu pożyczki oraz z tytułu naliczonych odsetek od tej pożyczki.”

Reasumując, w opinii Spółki, z uwagi na przywołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, analiza przedstawionego stanu faktycznego prowadzi do wniosku, iż konfuzja wierzytelności z tytułu umowy pożyczki, będąca następstwem Połączenia przez przejęcie Spółki Przejmowanej ze Spółką Przejmującą, nie będzie prowadziła do powstania u Spółki Przejmującej przychodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym konfuzja, do której dojdzie w następstwie Połączenia Spółki Przejmowanej i Spółki Przejmującej, będzie zdarzeniem neutralnym na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnośnie powołanych interpretacji indywidualnych oraz orzeczeń sądów administracyjnych, wskazać należy również, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą. Nie są natomiast wiążące dla tut. organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016, poz. 718, z późn zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.