Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB1.4511.1090.2016.1.RK
z 1 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późń. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży odziedziczonych udziałów w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży odziedziczonych udziałów w nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Krzysztof B. (dalej również jako Wnioskodawca) był współwłaścicielem - w udziale wynoszącym 5/9 części - nieruchomości oznaczonej numerem 30, dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (dalej również jako Nieruchomość).

Podstawą faktyczną żądania przez Sąd uzgodnienia z rzeczywistym stanem prawnym stanu prawnego Nieruchomości były następujące zdarzenia prawne:

1. orzeczenie Prezydium Rady Narodowej z dnia 31 grudnia 1952 r. (na podstawie przepisów dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych do realizacji narodowych planów gospodarczych - Dz. U. z 1952 r., nr 4, poz, 31) nieruchomość, oznaczona jako działka nr 30, stanowiąca własność Lucyny i Czesława K. została wywłaszczona na rzecz Skarbu Państwa,
2. wydanie przez Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzji z dnia 29 maja 2001 r., (nieważność orzeczenia wywłaszczeniowego Prezydium Rady Narodowej),
3. wydanie przez Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzji z dnia 10 września 2001 r., (utrzymanie w mocy decyzji z 29 maja 2001 r.),
4. wydanie decyzji przez Wojewodę dnia 1 lutego 2002 r. o stwierdzeniu nabycia przez Powiat z dniem 1 stycznia 1999 r., z mocy prawa, nieodpłatnie, własności Nieruchomości,
5. zawarcie Umowy darowizny z dnia 30.09.2002 r., sporządzonej przed notariuszem za aktem notarialny (nabycie własności przez Miasto w drodze darowizny dokonanej przez Powiat ),
6. wydanie decyzji przez Ministra Skarbu Państwa z dnia 30 kwietnia 2015 r., stwierdzającej nieważność decyzji o stwierdzeniu nabycia przez Powiat z dniem 1 stycznia 1999 r., z mocy prawa, nieodpłatnie, własności Nieruchomości (stała się ostateczna z dniem 20 maja 2015 r.)
   
   

Fakt stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Rady Narodowej z dnia 31 grudnia 1952 r„ miał decydujące znaczenie dla stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 1 lutego 2002 r., Stwierdzenie nieważności powyższej decyzji ze skutkiem ex tunc spowodowało, że Skarb Państwa stracił prawo własności spornej Nieruchomości, ponieważ została wyeliminowana z obrotu prawnego decyzja, na podstawie której Skarb Państwa stał się właścicielem Nieruchomości.

W związku ze stwierdzeniem nieważności decyzji wywłaszczeniowej prawo własności Nieruchomości powróciło do ich prawowitych właścicieli, a tym samym do Wnioskodawcy, według kolejności nabywania praw spadkowych:

1. spadek po Czesławie K. nabyła jego żona Lucyna K.,
2. spadek po Lucynie K. nabyła córka Ewa B.,
3. spadek po Ewie B. (zmarła w dniu 25 listopada 1991 roku) nabyli: mąż Eugeniusz B., syn Krzysztof B., córka Małgorzata R.,
4. spadek po Eugeniuszu B. (zmarłym w dniu 24 listopada 1999 r.), nabyła jego żona Ewa K. , syn Krzysztof B., córka Małgorzata R.,
5. udział w spadku po Eugeniuszu B., jego żona Ewa K. darowała Krzysztofowi B.
   
   

Prawo Wnioskodawcy do własności udziału w Nieruchomości wynika z następujących orzeczeń sądowych i dokumentów:

• postanowienia Sądu Rejonowego, Wydział Cywilny z dnia 15.02.1990 r., w sprawie o stwierdzeniu nabycia spadku,
• postanowienia Sądu Rejonowego, Wydział Cywilny z dnia 13.05.1992 r. w sprawie o stwierdzeniu nabycia spadku,
• postanowienia Sądu Rejonowego, Wydział Cywilny z dnia 24.05.2000 r., w sprawie o stwierdzeniu nabycia spadku,
• umowy darowizny z dnia 29.05.2013 r., za aktem notarialnym, sporządzonej przed notariuszem.
  
  

O odzyskania prawa własności do udziału w Nieruchomości Wnioskodawca dowiedział się dopiero w roku 2013, kiedy to miasto wezwało go do zwrotu odszkodowania wypłaconego poprzednikom prawnym w związku z wywłaszczeniem Nieruchomości, Pomimo zapłaty żądanej kwoty, miasto odmówiło zwrotu Nieruchomości, zasłaniając się wpisem prawa własności na swoją rzecz w księdze wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości.

W związku z powyższym koniecznym stało się wystąpienie przez Wnioskodawcę do sądu cywilnego z żądaniem wykazania praw Wnioskodawcy.

Prawo własności Wnioskodawcy do udziału w przedmiotowej Nieruchomości zostało potwierdzone prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego, Wydział Cywilny, wydanym w dniu 22 października 2015 r. w sprawie, w którym Miasto było pozwanym, zgodnie z którym Sąd dokonał uzgodnienia z rzeczywistym stanem prawnym stanu prawnego Nieruchomości położonej, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą poprzez nakazanie wykreślenia z działu II (drugiego) tej księgi Miasta jako właściciela i wpisanie w to miejsce Krzysztofa B. w udziale wynoszącym 5/9 (pięć dziewiątych) części oraz Małgorzaty R. w udziale wynoszącym 4/9 (cztery dziewiąte) części.

Na skutek wystosowanego wezwania w dniu 29 lutego 2016 r. został podpisany pomiędzy Miastem a Wnioskodawcą protokół wydania Nieruchomości, co nastąpiło z dniem 1 marca 2016 r.

Wnioskodawca w dniu 30 września 2016 r. dokonał sprzedaży posiadanych udziałów w Nieruchomości na mocy umowy sprzedaży zawartej przed Notariuszem. Sprzedaż obejmowała wszystkie udziały posiadane przez Wnioskodawcę, nabyte w wyniku dziedziczenia po swoich rodzicach oraz nabyte w drodze darowizny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jako podatnik, jest zobowiązany zapłacić podatek dochodowy w stawce 19%, o którym mowa w art. 30e ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), czy też jest z tego podatku zwolniony w związku z upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału w nieruchomości w drodze dziedziczenia, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8a powołanej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) (dalej jako updof), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52,52a i 52c ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 10 ust. 1 pkt 8a updof stanowi natomiast, że źródłami przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a do c tego przepisu - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zaś zgodnie z art. 30e ust. 1 updof od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i lub ich części oraz udziału w nieruchomości podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W chwili sprzedaży przez Wnioskodawcę udziału w Nieruchomości, w przypadku, gdyby od końca roku, w którym nastąpiło nabycie, nie upłynęło 5 lat, byłby on zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego w wysokości 19% podstawy obliczeni tego podatku.

Należy jednak zwrócić uwagę, iż art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. Z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.) (dalej jako KC) stanowi, że prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą na spadkobierców z chwilą jego śmierci. Jak wynika dalej z art. 924 KC spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, zaś spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 KC).

W opisanym zaistniałym zdarzeniu, negatywne przesłanki wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 8a updof należy uznać za spełnione. Zdaniem Wnioskodawcy pomimo, że wszedł on w fizyczne posiadanie Nieruchomości dopiero w dniu 29 lutego 2016 r. nabył on udział w przedmiotowej Nieruchomości w drodze dziedziczenia z chwilą śmierci spadkodawców, co oznacza, że od tego momentu (końca roku) upłynęło już ponad 5 lat.

Z powyższego wynika, iż cena uzyskana przez Wnioskodawcę tytułem sprzedaży udziału w Nieruchomości, nabytego w drodze dziedziczenia, nie pochodzi ze źródła przychodów podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu updof, a zatem nie podlegała opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W powyższym stanowisku Wnioskodawcy tut. Organ odniósł się do zbycia udziałów w nieruchomości nabytych w drodze dziedziczenia, zgodnie z zadanym pytaniem, natomiast nie odniósł się do zbycia udziałów nabytych na podstawie umowy darowizny.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.