Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-1.4511.514.2016.3.ZK
z 6 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 września 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 7 września 2016 r.), uzupełnionym 9 i 29 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków, o których mowa we wniosku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków, o których mowa we wniosku. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 28 października 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-1.4511.514.2016.1.ZK i z 17 listopada 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-1.4511. 514.2016.2.ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 9 i 29 listopada 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W kwietniu 2015 r. Urząd Miasta ogłosił przetarg na dzierżawę istniejącego od dziesiątek lat przedszkola. Przedszkole to powstało i funkcjonuje niezmiennie od 1964 r., w budynku nad którym pieczę sprawuje konserwator zabytków. Początkowo do 1983 r. była to placówka państwowa, potem prowadzona jako prywatne przedszkole.

Placówka składa się z 3 kondygnacji oraz ogrodu o łącznej powierzchni 2629 m².

Z uwagi na krótkoterminowe umowy najmu budynku z miastem (1-roczne, potem 3-letnie) poprzedni najemcy nie dokonywali żadnych remontów przez kilkadziesiąt lat.

W związku z powyższym budynek został bardzo zaniedbany. Cykliczne kontrole Państwowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej od blisko dziesięciu lat wskazywały na bardzo poważne problemy sanitarne (cieknące rury wod.-kan., grzyb na ścianach, przestarzałe i zniszczone sanitariaty, ubytki w glazurze i terakocie, ubytki w stopniach w zabytkowej klatce schodowej, dziurawe nawierzchnie wewnątrz, jak i na zewnątrz budynku). Obiekt z każdą kolejną kontrolą otrzymywał dopuszczenie do funkcjonowania pod warunkiem usunięcia niezbędnych prac mających na celu poprawę bezpieczeństwa uczęszczających do przedszkola dzieci.

Przedszkole z uwagi na brak tego typu placówek w mieście nie mogło zostać zamknięte, czego domagał się sanepid. Dotychczasowy najemca z kolei nie realizował zaleceń, które były dla niego ogromnym ciężarem finansowym zasłaniając się zbyt krótkim okresem umowy najmu i wątpliwą stopą zwrotu poniesionych nakładów. Obiekt również z uwagi na swój zabytkowy charakter nie spełniał podstawowych wymogów bezpieczeństwa w zakresie przepisów przeciwpożarowych (przedszkole jest kwalifikowane do obiektu ZL II). Okładziny ścian (łatwopalne drewniane lamperie zastosowane w całym budynku liczącym 932 m²), stolarka oraz materiały i farby zastosowane do wcześniejszych, doraźnych konserwacji nie spełniały wymagań ppoż., jak również nie posiadały atestów wymaganych przez sanepid. Sanepid wskazał również wymianę nawierzchni chodnika wzdłuż przedszkola. Wspomniana nawierzchnia posiadała dziury gromadzące wody opadowe, a zarazem narażała zarówno podopiecznych, jak i doprowadzających do przedszkola rodziców na uszczerbek na zdrowiu.

Koniecznym stało się więc przeprowadzenie gruntownych prac remontowych w każdym pomieszczeniu obiektu, w skład których wchodzą:

• kompleksowa wymiana instalacji elektrycznej (wymiana okablowania z instalacji aluminiowej na miedzianą, wymiana rozdzielni z topikowych na zabezpieczoną bezpiecznikami typu "S", wymiana gniazdek i włączników oraz lamp),
• kompleksowa wymiana instalacji wod.-kan. (rury kanalizacyjne, rury doprowadzające wodę do sanitariatów i grzejników, umywalki, muszle sedesowych, baterie, grzejniki),
• usunięcie materiałów nieposiadających atestów i niespełniających wymogów ppoż. ze ścian, podłóg i sufitów (łatwopalne lamperie, pękające tynki, łuszczące się farby),
• remont podłóg, ścian i sufitów (wymiana nawierzchni i uzupełnienie struktury płaszczyzn ze wskazaniami konserwatora zabytków),
• wymiana stolarki posiadającej ponad 50 lat (odtworzenie stolarki ze wskazaniami konserwatora zabytków - zachowanie witraży, odtworzenie wyglądu okien i drzwi - półkola i zdobienia),
• remont zabytkowej klatki schodowej zgodnie z wytycznymi konserwatora zabytków (manualne wypełnianie masą żywiczną ubytków w wytartych, zabytkowych schodach, manualne obkuwanie i konserwacja kutych barierek i poręczy),
• dostosowanie obiektu do przepisów ppoż. (ZL II) w zakresie dróg ewakuacyjnych (usunięcie dwóch ścianek uniemożliwiających bezpieczną ewakuację),
• wyrównanie ubytków w gruncie ogrodu/placu zabaw poprzez nawiezienie ziemi, jej wyplantowanie, nasianie traw i roślin.
  
  

Wstępny kosztorys prac remontowych po oględzinach obiektu oszacowany przez fachowców z branży budowlanej, konserwatorskiej i przeciwpożarowej określony został na kwotę około 615 tys. zł brutto. Taka też kwota została przez Wnioskodawcę zaproponowana w przetargu, a dzięki której to kwocie wygrał przetarg. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że prace remontowe mają zakończyć się do końca 2016 r.

By zrealizować założenia umowy prace są wykonywane etapami, tj. każde pomieszczenie osobno, z kolei łazienki pionami (w obiekcie znajduje się 6 łazienek) w godzinach nocnych oraz w weekendy.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 7 listopada 2016 r. wskazano m.in., że:

1. Wnioskodawca prowadzenie działalności rozpoczął 1 kwietnia 2006 r. Przedmiotem działalności było pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, wg PKD 70.22.Z. Działalność ta obejmowała w szczególności obsługę firm polegającą na doradztwie, na rzecz firmy X. Od 1 lutego 2012 r. Wnioskodawca dodatkowo rozpoczął prowadzenie sklepu spożywczego, a 1 października 2013 r. poszerzył działalność o prowadzenie żłobka (wg PKD 88.91.Z). Idąc dalej tym profilem działalności 1 sierpnia 2016 r. zaczął świadczyć usługi wg PKD 85.10.Z - otwarte zostało przedszkole.
   
2. Okres dzierżawy budynku, o którym mowa we wniosku, wg § 4 pkt 1 Umowy opiewa na okres od 1 sierpnia 2015 r. - 31 lipca 2025 r.
   Ponadto jednym z głównych warunków podpisania umowy na okres dziesięciu lat, był zapis: "Dzierżawca zobowiązuje się do wykonania na własny koszt i we własnym zakresie następujących prac i przedsięwzięć do końca 2016 r. przeznaczając na to kwotę 615.000 zł:
   ­
   • termomodernizacja budynku,
     ­
   • wymiana instalacji elektrycznej - wymiana instalacji wod.-kan.,
     ­
   • remont łazienek i WC,
     ­
   • przebudowa klatki schodowej,
     ­
   • remont ścian i podłóg".
   Nie spełniono wymagań odnośnie przebudowy klatki schodowej. Zabytkowa klatka schodowa nie została naruszona zgodnie z nakazem konserwatora zabytków.
   
3. Wskazane we wniosku prace, nie wymagały pozwolenia na budowę.
   
4. Prace, o których mowa we wniosku rozpoczęły się 1 sierpnia 2016 r.
   
5. Nieruchomość, o której mowa we wniosku jest wykorzystywana na działalność gospodarczą w formie prowadzenia przedszkola od 1 sierpnia 2016 r. Zobowiązanie umowne, o którym mowa w § 1 pkt 4, brzmiące: „Będący przedmiotem dzierżawy obiekt powinien być wykorzystywany na działalność oświatową w zakresie wychowania przedszkolnego z zachowaniem standardów powierzchniowych, przewidzianych dla tego typu placówek oświatowych i norm techniczno-budowlanych”, nie daje możliwości wykorzystywania budynku w inny sposób. W związku z tym, że w tym samym czasie było rozpoczęcie prowadzenia prac i rozpoczęcie funkcjonowania przedszkola, remonty są prowadzone etapami. W sierpniu nie było pełnej obsady dzieci, co dało możliwość wyremontowania trzech sal na parterze budynku, które od września mogły już w pełni funkcjonować.
   
6. Wskazane we wniosku prace polegające na usunięciu dwóch ścianek uniemożliwiających bezpieczną ewakuację, nie miały charakteru ulepszeniowego. Usunięte zostały 2 ścianki, tak by ułatwić bezpieczną ewakuację z jednej z sal z wychowankami. Ścianki usytuowane były bezpośrednio na szlaku ewakuacyjnym z sali, ponadto nigdy nie widniały na planach budynku, o którym mowa we wniosku. Nie wiadomym jest, kto i w jakim celuje postawił. Ścianki miały wysokość 170 cm, a powyżej były przeszklone.
   
   

Natomiast w uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 25 listopada 2016 r. wskazano, że w przedmiotowym budynku przedszkola nie realizowano termomodernizacji budynku z uwagi na jego zabytkowy charakter (zdobiona elewacja). Po konsultacji z konserwatorem zabytków koniecznym byłoby odtworzenie wszystkich elementów zdobionej elewacji co wiązałoby się z ogromnymi nakładami finansowymi. Termomodernizacja nie jest również planowana w najbliższej przyszłości. Z zewnętrznych elementów zostały wymienione wszystkie okna i drzwi zgodnie z wytycznymi konserwatora zabytków. Nawiązując do zapisów § 3 pkt 1 umowy dzierżawy z 29 czerwca 2015 r., termomodernizacja budynku jest jedną z możliwości zainwestowania wymaganych środków finansowych zapisanych w umowie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy poniesione nakłady na prace remontowe będą kosztem uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione wydatki będą kosztami uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, ponieważ znaczącym jest tu charakter przeprowadzonych robót budowlanych. Prowadzone prace Wnioskodawca traktuje jako remont, gdyż przywracają one nieruchomości pierwotny stan techniczny, tj. wymiana stolarki okiennej, czy też instalacji wod.-kan. i elektrycznej. Nie można zastosować materiałów, które nie spełniają wymogów dzisiejszych przepisów. Układ pomieszczeń w budynku nie zmienił się, jak również nie uległ zmianie rodzaj prowadzonej w nim działalności. Wykonane prace należy zakwalifikować, jako remont, ponieważ w budynku nie doszło do jego przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji czy też adaptacji lub modernizacji, a wymienione czynności powodujące ulepszenie środka trwałego tworzą katalog zamknięty. Ponadto należy wskazać, że działalność w przedmiotowej nieruchomości jest prowadzona od sierpnia 2015 r., natomiast prace remontowe rozpoczęły się jak wskazano w uzupełnieniu wniosku 1 sierpnia 2016 r. Więc nakłady ponoszone na remont przedszkola w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej, powinny być odnoszone bezpośrednio w ciężar kosztów działalności.

Pojęcie "remont" nie zostało zdefiniowane w ustawach o podatku dochodowym. Gdy nakłady dotyczą obiektów budowlanych, można posiłkować się definicją remontu ustaloną w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623 ze zm.). W myśl tego przepisu, remont stanowi wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Więc pojęcie remontu obejmuje wszystkie zmiany trwałe, przywracające pierwotny poziom techniczny środków trwałych, ich pierwotne zdolności użytkowe utracone na skutek upływu czasu i eksploatacji.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. - dalej „u.p.d.o.f.”, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które to wydatki zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość początkową środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Tego rodzaju ograniczenia nie znajdziemy natomiast w odniesieniu do wydatków o charakterze remontowym, które tym samym podlegają kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych (czyli bezpośrednio i w dacie poniesienia). Zasada ta wyrażona jest w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., a zgodnie z nią kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia tych przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast stosownie do art. 22a ust. 2 pkt 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”, zwane także środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższych przepisów wynika, że sposób zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków ponoszonych na środek trwały uzależniony jest od charakteru tych wydatków. Wydatki o charakterze remontowym, co do zasady podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, o ile spełniają przesłanki uznania ich za ww. koszty wskazane w art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie środków trwałych, w tym również stanowiące inwestycję w obcych środkach trwałych, są rozliczane w czasie i podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tych środków.

Należy zaznaczyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych. Definiuje natomiast pojęcie „inwestycji”. Zgodnie z art. 5a pkt 1 tej ustawy, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.). Środki trwałe w budowie to – w myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości – zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Biorąc pod uwagę ww. definicje można stwierdzić, że inwestycja w obcym środku trwałym to ogół działań (nakładów) podatnika, odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa sądowego poprzez „inwestycje w obcych środkach trwałych” należy rozumieć nakłady ponoszone na ulepszenie istniejącego już środka trwałego, który nie stanowi własności (współwłasności) podatnika, jest jednak przez niego wykorzystywany, na podstawie stosownej umowy (najmu, dzierżawy, użyczenia, itp.).

Zgodnie natomiast z 22g ust. 17 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Powyższe oznacza, że wydatki o charakterze ulepszeniowym, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od podwyższonej wartości początkowej środka trwałego. Jeżeli jednak wydatki te nie przekroczą kwoty 3.500 zł, mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu jednorazowo w dacie poniesienia.

Z cyt. powyższego art. 22g ust. 17 ww. ustawy wynika, że ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane chociaż z jedną z tych prac, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten środek. Przebudową jest rezultat prac budowlanych, którego istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, nie powodująca jednak zwiększenia ani jego powierzchni, ani też kubatury. Rozbudowa polega na zwiększeniu, w wyniku prac budowlanych, powierzchni lub kubatury budynku. Rekonstrukcja to ponowna budowa, w efekcie której nastąpi odtworzenie określonych elementów obiektu w tej przestrzeni, którą dotychczas elementy te zajmowały. Zazwyczaj dotyczy elementów zużytych lub zniszczonych. Adaptacja natomiast polega na przystosowaniu obiektu do nowej funkcji, której dotychczas nie pełnił, a modernizacja to unowocześnienie, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej. Ulepszenie środka trwałego polega zatem na dokonywaniu nakładów na tenże środek, które powodują wzrost wartości użytkowej tego środka.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu, dlatego też zasadne jest w tym przypadku odwołanie się do definicji sformułowanej w innych aktach prawnych, a w szczególności w przepisach prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 290 ze zm.), remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

W odniesieniu do wydatków na środek trwały co do zasady, wydatki na jego remont, a więc odtworzenie pierwotnej wartości użytkowej oraz inne wydatki, które nie mają charakteru ulepszenia (w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), nie podlegają zaliczeniu do jego wartości początkowej (nie powiększają jej). Tym samym mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dzierżawi budynek, w którym znajduje się przedszkole. Jednym z warunków podpisania umowy dzierżawy ww. budynku było zobowiązuje się Wnioskodawcy do wykonania do końca 2016 r. na własny koszt i we własnym zakresie wskazanych we wniosku prac remontowych. Prace te (nie wymagające pozwolenia na budowę) rozpoczęto 1 sierpnia 2016 r. Prowadzone są etapami, w toku funkcjonowania przedszkola, tj. każde pomieszczenie osobno, a łazienki pionami, w godzinach nocnych oraz w weekendy. W sierpniu nie było pełnej obsady dzieci, co dało możliwość wyremontowania trzech sal na parterze budynku, które od września mogły już w pełni funkcjonować.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie wskazane we wniosku prace mają na celu wyłącznie odtworzenie pierwotnego stanu technicznego budynku, a w wyniku ich przeprowadzenia nie nastąpi wzrost wartości użytkowej tego środka trwałego, to wydatki poniesione w związku z ich przeprowadzeniem, jako wydatki remontowe, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, w momencie ich poniesienia w rozumieniu art. 22 ust. 5d lub ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.

Wskazać przy tym należy, że powyższa kwestia może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Z uwagi na powyższe przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy, z ww. zastrzeżeniem, uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.