INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2012 r. (data wpływu: 14 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2012 r. (data wpływu: 25 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą olejów smarowych klasyfikowanych do kodów CN 2710 19 71 - 83 oraz CN 2710 19 87 - 99 - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2012 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim wpłynął wniosek Spółki o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą olejów smarowych klasyfikowanych do kodów CN 2710 19 71 - 83 oraz CN 2710 19 87 - 99. Wniosek został uzupełniony w dniu 25.maja 2012 r. o pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności w Polsce Wnioskodawca nabywa w drodze wewnątrzwspólnotowego nabycia m.in. oleje smarowe, pozostałe oleje klasyfikowane do kodów CN 2710 19 71 - 83 oraz CN 2710 19 87 - 99.

Spółka prowadzi dystrybucję tych olejów na rzecz kontrahentów zlokalizowanych w Polsce. Ww. oleje, będące przedmiotem transakcji dokonywanych przez Wnioskodawcę (wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz sprzedaży na terytoriom kraju) są wykorzystywane jako oleje smarowe (tj. do celów innych niż napędowe lub opałowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych albo jako oleje smarowe do silników albo do produkcji paliwsilnikowych, olejów opałowych, dodatków lub domieszek do paliw silnikowych lub olejów smarowych do silników).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku dokonywania WNT, a następnie sprzedaży krajowej olejów smarowych, pozostałych olejów sklasyfikowanych do kodów CN 2710 19 71 - 83 oraz 2710 19 87 – 99, wykorzystywanych do celów innych niż napędowe i opałowe, transakcje te będą podlegały opodatkowaniu podatkiem akcyzowym w Polsce (zwolnienie ze względu na przeznaczenie), pomimo niespełnienia warunków określonych w art. 32 ust. 5 – 13 ustawy o podatku akcyzowym ...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dokonywania WNT, a następnie sprzedaży krajowej olejów smarowych, pozostałych olejów klasyfikowanych do kodów CN 2710 19 71 – 83 oraz 2710 19 87 – 99, wykorzystywanych do innych celów niż napędowe i opałowe, transakcje te nie będą podlegały opodatkowaniu akcyzą w Polsce (zwolnienie ze względu na przeznaczenie), pomimo niespełnienia warunków określonych w art. 32 ust. 5 – 13 ustawy o podatku akcyzowym. Powyższy wniosek jest konsekwencja stosowania przepisów prawa wspólnotowego oraz niesprzecznych z prawem wspólnotowym przepisów prawa krajowego.

Opodatkowanie olejów smarowych i pozostałych olejów (w zakresie najważniejszych, przedmiotowych kwestii) regulują następujące akty prawa wspólnotowego:

1. Dyrektywa Rady 92/121 EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym i ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. U. UE 1992 L 76 s.1; dalej jako Dyrektywa horyzontalna);
2. Dyrektywa Rady 2003/96/EWG z dnia 27 października 2001 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE 2003 L 283 s. 51, dalej jako Dyrektywa energetyczna).
   
   

Dyrektywa horyzontalna w art. 1 ust. 1 definiuje zakres przedmiotowy regulacji stanowiąc, iż „(…) wyznacza system dotyczący wyrobów objętych podatkiem akcyzowym (…)”. Pozwala to stwierdzić, iż wskazana Dyrektywa jest podstawą wspólnotowego systemu podatku akcyzowego. Zgodnie z art. 3 ust. 1 Dyrektywy stosuje się ją do trzech grup wyrobów, tj.: do olejów mineralnych, alkoholu i napojów alkoholowych oraz do wyrobów tytoniowych, jednocześnie odsyłając do stosownych dyrektyw, celem uszczegółowienia zakresu wyrobów podlegających wskazanym grupom. W zakresie olejów mineralnych stosowną dyrektywą jest Dyrektywa Energetyczna. Zgodnie z art. 1 tej Dyrektywy Państwa Członkowskie nakładają podatki na produkty energetyczne zgodnie z tą Dyrektywą, przy czym przez produkty energetyczne należy rozumieć m.in. produkty objęte kodami CN 2701, 2702, 2704 do 2715 (vide art. 2 ust. 1 lit. b Dyrektywy). Jednakże Dyrektywa nie znajduje zastosowania w odniesieniu do produktów energetycznych wykorzystywanych do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwa do ogrzewania (vide art. 2 ust. 1 Dyrektywy).

Oleje smarowe sklasyfikowane przy użyciu kodów CN 2710 19 71 – 83 oraz 2710 19 87 – 99, wykorzystywane do celów innych niż napędowe i opałowe (do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwa do ogrzewania nie będą podlegały zharmonizowanemu systemowi opodatkowania podatkiem akcyzowym. Pogląd ten został zaaprobowany przez ETS, który w wyroku z dnia 5 lipca 2007 r. wydanym w sprawach połączonych C-145/D6 oraz 146/06,stwierdził m.in., że:" nawet, jeśli oleje smarowe wykorzystywane w inny sposób niż jako paliwo silnikowe lub grzewcze objęte są definicją pojęcia produktów energetycznych w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2003/96, to są one wprost wyłączone z zakresu zastosowania tej Dyrektywy na mocy jej art. 2 ust. 4 lit. b tiret pierwsze i przez to nie są objęte systemem ujednoliconego podatku akcyzowego.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy w przedmiotowym przypadku nie znajdą zastosowania przepisy Dyrektywy Energetycznej.

W zakresie Dyrektywy Horyzontalnej należy odnotować, iż również nie znajdzie ona zastosowania w przedmiotowej sprawie. Wnioskowanie to opiera się na fakcie,iż art. 2 ust. 4 lit. b in fine Dyrektywy energetycznej wskazuje, że art. 20 tej Dyrektywy ma zastosowanie w odniesieniu do produktów energetycznych, które nie są objęte Dyrektywą energetyczną na podstawie art. 2 ust. 4 lit. b. Jednakże zamknięta regulacja art. 20 Dyrektywy Energetycznej pozwala zastosować tę regulację jedynie do wymienionych w niej produktów. Nie ma wśród nich olejów smarowych. W konsekwencji należy twierdzić, iż mamy do czynienia z kaskadowym wyłączeniem olejów smarowych (wykorzystywanych do celów innych niżnapędowe i opałowe) z zakresu przedmiotowego Dyrektywy Energetycznej oraz Dyrektywy Horyzontalnej.

Polski ustawodawca w drodze rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 23 sierpnia 2010 r. w § 10 ust. 2 zwalnia od akcyzy oleje smarowe, pozostałe oleje o kodach 2710 19 71-83 i 2710 19 87-99, przeznaczone do celów innych niż napędowe lub opałowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych albo jako oleje smarowe do silników albo do produkcji paliw silnikowych, olejów opałowych, dodatków lub domieszek do paliw silnikowych lub olejów smarowych do silników, w przypadkach o których mowa w art. 32 ust. 3 ustawy - jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w art. 32 ust. 5-13 ustawy. Odesłanie do art. 32 ust. 5 -13 ustawy wprowadza wymóg spełnienia szeregu formalnych warunków, celem uzyskania zwolnienia.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż polski ustawodawca w sposób błędny dokonał legislacji w zakresie zwolnienia olejów smarowych klasyfikowanych do kodów CN 2710 19 71 - 83 oraz 2710 19 87- 99, wykorzystywanych do celów innych niż napędowe i opałowe.

Zgodnie z zasadą prymatu prawa wspólnotowego ustawodawca polski nie może dokonać regulacji materii uprzednio uregulowanej przez ustawodawcę wspólnotowego w sposób sprzeczny z regulacją unijną. Ustawodawca wspólnotowy wyłączył spod opodatkowania podatkiem akcyzowym określone produkty energetyczne, w tym oleje smarowe wykorzystywane do celów innych niż napędowe i opałowe, tym samym przesądził, iż w ramach wspólnoty produkty te nie będą podlegały obciążeniom akcyzowym. Wyłączenie to nie zostało uzależnione przez ustawodawcę europejskiego od wymogu spełnienia jakichkolwiek formalnoprawnych warunków.

Ustawodawca krajowy wprowadzając określone wymogi formalnoprawne zwolnień od podatku akcyzowego dokonał naruszenia kilku podstawowych zasad prawa wspólnotowego:

1. zasada pierwszeństwa prawa wspólnotowego - zdaniem Wnioskodawcy, w systemie prawa stanowionego, z pojęciem prawa należy wiązać zarówno przepisy prawa krajowego, jak również przepisy prawa stanowione i stosowane przez instytucje Wspólnoty Europejskiej, przy czym krajowe przepisy prawa powinny być przystosowane do regulacji wspólnotowych. W przypadku wystąpienia jakichkolwiekniezgodności, w ocenie Wnioskodawcy, zastosowanie znajdzie zasada bezpośredniego stosowania prawa wspólnotowego.
2. zasada bezpośredniego stosowania prawa wspólnotowego - Wnioskodawca wskazuje, iż przyjętym poglądem jest, że pod pewnymi warunkami, dyrektywy obok rozporządzeń mogą uzyskać moc bezpośredniej skuteczności. Przyjmuje się, że bezpośrednią skuteczność uzyskują te postanowienia dyrektyw, które przyznają prawa jednostkom w sposób dostatecznie precyzyjny i bezwarunkowy, przy jednoczesnej błędnej implementacji dyrektywy (vide ETS w sprawie 8/81 Ursula Becker przeciwko Finanzamt Munster-Innenstadt). Za błędną implementację uznaje się zarówno zaniechanie implementacji, jak i implementację nieprawidłową (vide ETS w połączonych sprawach C-253-258/96 Helmut Kampelmann i inni przeciwko Landschattsverband Westfalek-Lippe, Stadtwerke Waten GmbH przeciwko Andreas Schade oraz Klaus Haseley przeciwko Sladtwerke Altena GmbH ).
   
   

W kontekście powyżej poczynionych uwag należy wskazać, iż w przedmiotowej sprawie bez wątpienia mamy do czynienia z błędną, bo sprzeczną z prawem wspólnotowym implementacją Dyrektyw współkształtujących system podatku akcyzowego we Wspólnocie.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie zastosowanie musi znaleźć bezpośrednio prawo wspólnotowe, które ipso iure, bez nakładania dodatkowych wymogów formalnoprawnych czy proceduralnych zwalnia oleje smarowe wykorzystywane do celów innych niż napędowe oraz opałowe od akcyzy, co in concreto prowadzi do stwierdzenia, iż w przypadku dokonywania WNT, a następnie sprzedaży krajowej olejów smarowych, pozostałych olejów klasyfikowanych do kodów CN 2710 19 71 - 83 oraz 2710 19 87 - 99, wykorzystywanych do celów innych niż napędowe i opałowe, transakcje te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem akcyzowym w Polsce, (zwolnienie ze względu na przeznaczenie), pomimo nie spełnienia warunków określonych w art. 32 ust. 5- 13 ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym ( t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 108, poz. 626 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Do wyrobów energetycznych, w rozumieniu art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715, co oznacza, iż wyroby opisane we wniosku, to jest oleje smarowe sklasyfikowane do grupowania CN 2710 są wyrobami akcyzowymi – energetycznymi, podlegającymi ustawie o podatku akcyzowym.

Stawka akcyzy, zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 11 ustawy, dla olejów smarowych, pozostałych olejów o kodach CN od 2710 19 71 do 2710 19 99, z wyłączeniem wyrobów o kodzie CN 2710 19 85 (oleje białe, parafina ciekła) oraz smarów plastycznych zaliczanych do kodu CN 2710 19 99 wynosi 1.180,00 zł/1000 litrów.

Z opisu sprawy wynika, ze Wnioskodawca nabywa wewnątrzwspólnotowo ww. wyroby, a następnie sprzedaje je kontrahentom krajowym, którzy wykorzystują przedmiotowe wyroby jako oleje smarowe (to jest do celów innych niż napędowe lub opałowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych albo jako oleje smarowe do silników albo do produkcji paliw silnikowych, olejów opałowych, dodatków lub domieszek do paliw silnikowych lub olejów smarowych do silników).

Należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. produkcja wyrobów akcyzowych;
2. wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;
3. import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów;
4. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;
5. wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, o którym mowa w art. 13 ust. 3;
6. wysłanie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów.
   
   

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również:

1. użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie:
   1. było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy lub
   2. nastąpiło bez zachowania warunków uprawniających do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy;
2. dostarczenie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, jeżeli odbyło się ono bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia od akcyzy;
3. sprzedaż wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, objętych określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich sprzedaż odbyła się bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania tej stawki akcyzy;
4. nabycie lub posiadanie wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.
   
   

Jednocześnie w myśl art. 8 ust. 6 ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Z przytoczonych powyżej regulacji wynika, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie wyrobów akcyzowych dokonywane nie do składu podatkowego podlega opodatkowaniu akcyzą (art. 8 ust. 1 pkt 4 ustawy).

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy co do błędnej implementacji prawa wspólnotowego dokonanej przez polskiego ustawodawcę, na wstępie należy wskazać, iż aktualnie obowiązującymi źródłami prawa wspólnotowego w zakresie podatku akcyzowego od wyrobów energetycznych są Dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca wskazaną przez Wnioskodawcę Dyrektywę Rady 92/12/EWG (Dz. Urz. UE L 9), zwana dalej Dyrektywą horyzontalną oraz Dyrektywa Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L Nr 283 str. 1 ze zm.), zwana dalej Dyrektywą energetyczną.

W świetle wskazanych przepisów prawa wspólnotowego oleje smarowe zostały ujęte w katalogu wyrobów energetycznych określonym w art. 2 ust. 1 Dyrektywy 2003/96/WE. Jednocześnie z art. 2 ust. 4 Dyrektywy 2003/96/WE wynika, iż paliwa silnikowe i oleje opałowe wykorzystane do celów innych niż napędowe i opałowe nie podlegają obligatoryjnemu obowiązkowi objęcia ich przez państwa członkowskie podatkiem akcyzowym. Na mocy art. 2 ust. 1 lit. b) w związku z ust. 5 tej Dyrektywy, produktami energetycznymi są produkty objęte kodem CN 2710, czyli miedzy innymi oleje smarowe. Zatem oleje smarowe wykorzystywane do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwa do ogrzewania nie są objęte zakresem stosowania dyrektywy 2003/96/WE.

Jednocześnie wyroby energetyczne w rozumieniu Dyrektywy energetycznej, które podlegają przepisom Dyrektywy horyzontalnej w zakresie kontroli i przemieszczania wyrobów (w tym m.in. w zakresie składów podatkowych i procedury zawieszenia poboru akcyzy), zostały wymienione w art. 20 ust. 1 Dyrektywy 2003/96/WE. W powyższym katalogu ww. wyrobów energetycznych nie zostały ujęte oleje smarowe, co oznacza, iż państwa członkowskie nie mają obowiązku stosowania wobec tych wyrobów szczególnych zasad kontroli i przemieszczania określonych w dyrektywie horyzontalnej w sposób obligatoryjny.

Podkreślić należy, że objęcie przez państwo członkowskie wyrobów nie wymienionych w art. 20 ust. 1 Dyrektywy 2003/96/WE postanowieniami Dyrektywy 2008/118/WE na terytorium tego państwa członkowskiego, nie stanowi naruszenia przepisów prawa wspólnotowego. Przepis ten wymienia bowiem tylko wyroby energetyczne, w stosunku do których przepisy Dyrektywy 2008/118/WE dotyczące kontroli i przemieszczania stosuje się obligatoryjnie w wymianie wewnątrzwspólnotowej.

Zatem produkty energetyczne, które nie są objęte ujednoliconym podatkiem akcyzowym, stanowią produkty inne niż te, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2008/118/WE.

Należy podkreślić, iż państwa członkowskie nie zostały pozbawione możliwości wprowadzenia własnych regulacji, niepodlegających harmonizacji z prawem wspólnotowym w tym zakresie.

Obecnie zgodnie z art. 1 ust. 3 lit. a) Dyrektywy horyzontalnej, Polska zachowuje prawo do nałożenia podatku konsumpcyjnego na oleje smarowe wykorzystywane do celów innych niż napędowe lub opałowe, pod warunkiem, że nakładanie takich podatków nie spowoduje zwiększenia formalności przy przekraczaniu granic w handlu pomiędzy państwami członkowskimi.

Powyższe regulacje wskazują, że unijna Dyrektywa energetyczna nie stanowi przeszkody w ustanowieniu przez państwo członkowskie przepisów krajowych, które przewidują pobieranie podatku konsumpcyjnego od olejów wykorzystywanych do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwa do ogrzewania. Wyłączenie na podstawie art. 2 ust. 4 lit. b tiret pierwsze Dyrektywy energetycznej, produktów energetycznych wykorzystywanych do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwa do ogrzewania spod działania tej Dyrektywy, nie jest równoznaczne z zakazem ich opodatkowania. Wyłączenie to oznacza jedynie, że państwo członkowskie przy opodatkowaniu takich produktów nie jest związane regułami harmonizacyjnymi na poziomie wspólnotowym.

Odnośnie cytowanych przez Wnioskodawcę wyroków należy stwierdzić, iż wydano wiele orzeczeń potwierdzających prawo krajów Wspólnoty do ustanowienia własnych regulacji w przedmiotowym zakresie, przy zachowaniu warunku niezwiększania formalności przy przekraczaniu granic w handlu. Jako przykład należy przytoczyć wyrok ETS z dnia 5 lipca 2007 roku w połączonych sprawach C-145/06 i C-146/06 dotyczący wykładni Dyrektywy energetycznej, w którym stwierdzono, iż Dyrektywę tą należy interpretować w ten sposób, że nie stoi ona na przeszkodzie stosowania przepisów krajowych, które przewidują pobieranie podatku konsumpcyjnego od olejów smarowych w przypadku, gdy są one przeznaczone, oferowane do sprzedaży lub wykorzystywane do innych celów niż jako paliwo silnikowe lub grzewcze.

W związku z powyższym tutejszy organ stwierdza, że krajowe regulacje dotyczące opodatkowania obrotu olejami smarowymi sklasyfikowanymi do kodów CN wskazanych przez Wnioskodawcę są zgodne z przepisami prawa wspólnotowego obowiązującymi w tym zakresie, gdyż państwo członkowskie ma prawo do opodatkowania produktów innych niż obligatoryjnie objęte ujednoliconym podatkiem akcyzowym przy zachowaniu warunku nie powodowania zwiększenia formalności przy przekraczaniu granic w handlu między państwami członkowskimi.

Odnosząc się natomiast do powołanego przez Wnioskodawcę art. 32 ust. 5-13 ustawy, w którym określono warunki zwolnień od akcyzy wyrobów akcyzowych ze względu na ich przeznaczenie należy stwierdzić, iż wyroby będące przedmiotem wniosku, jako podlegające podatkowi akcyzowemu zgodnie z ustawą, której przepisy nie są sprzeczne z prawem wspólnotowym w tym zakresie, w ściśle określonych sytuacjach podlegają zwolnieniu od akcyzy.

I tak, zgodnie z § 10 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2010 r. Nr 159, poz. 1070), zwanego dalej rozporządzeniem zwalnia się od akcyzy oleje, pozostałe oleje o kodach CN 2710 19 71-83 i 2710 19 87-99, przeznaczone do wykorzystania do celów innych niż napędowe lub opałowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, albo jako oleje smarowe do silników albo do produkcji paliw silnikowych, olejów opałowych, dodatków lub domieszek do paliw silnikowych lub olejów smarowych do silników, w przypadkach, o których mowa w art. 32 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 32 ust. 3 ustawy zwolnienie od akcyzy wyrobów, o których mowa w ust. 1, stosuje się wyłącznie w przypadku ich:

1. dostarczenia ze składu podatkowego na terytorium kraju do podmiotu zużywającego lub
2. dostarczenia ze składu podatkowego na terytorium kraju do podmiotu pośredniczącego, lub
3. dostarczenia od podmiotu pośredniczącego do podmiotu zużywającego, lub
4. nabycia wewnątrzwspólnotowego przez zarejestrowanego odbiorcę, z wyłączeniem zarejestrowanego odbiorcy posiadającego zezwolenie na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca, w celu zużycia przez niego jako podmiot zużywający, lub
5. nabycia wewnątrzwspólnotowego przez zarejestrowanego odbiorcę, z wyłączeniem zarejestrowanego odbiorcy posiadającego zezwolenie na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca, w celu dostarczenia do podmiotu zużywającego, lub
6. importu przez podmiot pośredniczący, lub
7. importu przez podmiot zużywający, lub
8. zużycia przez podmiot prowadzący skład podatkowy występujący jako podmiot zużywający, lub
9. zużycia przez podmiot pośredniczący występujący jako podmiot zużywający.
   
   

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie następujące wyroby akcyzowe:

1. używane do statków powietrznych: benzyny lotnicze o kodzie CN 2710 11 31, paliwo typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 11 70 oraz paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 lub oleje smarowe do silników lotniczych – w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13;
2. używane do celów żeglugi, włączając rejsy rybackie, wyroby energetyczne – w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13;
3. używane do celów opałowych, pozostałe węglowodory gazowe o kodach CN od 2711 12 11 do 2711 19 00 - w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13.
   
   

Zgodnie z art. 32 ust. 5 warunkiem zwolnień od akcyzy wyrobów akcyzowych ze względu na ich przeznaczenie jest również:

1. objęcie wyrobów akcyzowych będących przedmiotem zwolnienia zabezpieczeniem akcyzowym lub w przypadku importu - zabezpieczeniem złożonym w trybie stosowanym przy zabezpieczeniu należności celnych na podstawie przepisów prawa celnego, złożonym przez, odpowiednio: podmiot prowadzący skład podatkowy, podmiot pośredniczący lub zarejestrowanego odbiorcę, z wyłączeniem zarejestrowanego odbiorcy posiadającego zezwolenie na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca, w wysokości zobowiązania podatkowego mogącego powstać w przypadku użycia tych wyrobów niezgodnie z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy lub naruszenia warunków zwolnienia - do czasu potwierdzenia odbioru wyrobów akcyzowych przez, odpowiednio: podmiot zużywający lub podmiot pośredniczący; warunek ten nie dotyczy sytuacji, o której mowa w ust. 3 pkt 4 lub 8;
2. dołączenie do przemieszczanych wyrobów akcyzowych dokumentu dostawy wyrobów objętych zwolnieniem od akcyzy, zwanego dalej "dokumentem dostawy"; prowadzenie ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem przez podmiot prowadzący skład podatkowy, zarejestrowanego odbiorcę, z wyłączeniem zarejestrowanego odbiorcy posiadającego zezwolenie na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca, podmiot pośredniczący oraz podmiot zużywający prowadzący działalność gospodarczą z użyciem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, z wyłączeniem podmiotu zużywającego, który wyłącznie używa do celów opałowych pozostałe węglowodory gazowe o kodach CN od 2711 12 11 do 2711 19 00.
   
   

Zgodnie z art. 32 ust. 6 warunkiem zwolnień od akcyzy wyrobów akcyzowych ze względu na ich przeznaczenie w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 1, 3 i 5, jest ponadto przedstawienie przez mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju podmiot zużywający prowadzący działalność gospodarczą z użyciem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie podmiotowi dostarczającemu te wyroby akcyzowe, pisemnego potwierdzenia przyjęcia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 16 ust. 3.

Ewidencja, o której mowa w ust. 5 pkt 3, może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia (art. 32 ust. 7 ustawy). Ewidencja, o której mowa w ust. 5 pkt 3, powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości wysłanych lub otrzymanych wyrobów akcyzowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu wysłania lub odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania oraz informacje o dokumentach dostawy (art. 32 ust. 8 ustawy). Ewidencja, o której mowa w ust. 5 pkt 3, powinna być przechowywana do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została sporządzona (art. 32 ust. 9 ustawy).

Dokument dostawy może być zastąpiony przez inny dokument, w przypadku gdy dokument ten zawiera takie same dane, jakie są wymagane dla dokumentu dostawy i znajduje swoją podstawę w porozumieniach międzynarodowych lub w przepisach prawa Unii Europejskiej. Do dokumentu zastępującego dokument dostawy, stosuje się odpowiednio przepisy o dokumencie dostawy (art. 32 ust. 10 ustawy).

Odbierający wyroby akcyzowe zwolnione od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie jest obowiązany do potwierdzenia odbioru tych wyrobów na dokumencie dostawy (art. 32 ust. 11 ustawy).

Podmiot zużywający będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej nabywającą wyroby akcyzowe zwolnione od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie jest obowiązany do okazania dostarczającemu dowodu osobistego lub innego dokumentu stwierdzającego jego tożsamość, w celu potwierdzenia jego tożsamości (art. 32 ust. 12 ustawy).

Podmiot, który dostarcza wyroby akcyzowe zwolnione od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie podmiotowi zużywającemu, o którym mowa w ust. 12, jest obowiązany odmówić wydania tych wyrobów w przypadku, gdy podmiot zużywający odmawia okazania dowodu osobistego lub innego dokumentu stwierdzającego jego tożsamość lub gdy dane podane przez podmiot zużywający do dokumentu dostawy nie zgadzają się z danymi wynikającymi z dowodu osobistego lub innego dokumentu stwierdzającego jego tożsamość (art. 32 ust. 13 ustawy).

Mając na uwadze fakt, iż oleje smarowe sklasyfikowane do podanych przez Wnioskodawcę kodów jako wyroby akcyzowe podlegają ustawie o podatku akcyzowym należy stwierdzić, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie tych wyrobów będzie przedmiotem opodatkowania akcyzą w przypadku braku warunków do zwolnienia od akcyzy przewidzianych w art. 32 ustawy i § 10 pkt 2 rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.