INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 08.03.2012 r. (data wpływu 14.03.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania czynności wydania przedmiotu zastawu w wykonaniu zaspokojenia wierzytelności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.03.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania czynności wydania przedmiotu zastawu w wykonaniu zaspokojenia wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zobowiązany jest do spłaty pożyczki udzielonej mu przez inną spółkę prawa handlowego. Pożyczka udzielona została pod zastaw praw autorskich dotyczących wszystkich pól eksploatacji oprogramowania interfejsu dostępowego wspomagającego zarządzanie wraz z odpowiednią dokumentacją, będącego własnością Wnioskodawcy. Na skutek niemożności spłaty zaciągniętej pożyczki w wyznaczonym terminie wierzyciel pragnie zaspokoić swoje roszczenia poprzez przejęcie praw autorskich do oprogramowania będącego przedmiotem zastawu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie :

Czy ewentualne wydanie przedmiotu zastawu w wykonaniu zaspokojenia wierzytelności z przejmowanego przez Wierzyciela przedmiotu zastawu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i powinno być potwierdzone wystawieniem faktury VAT ...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność wydania przedmiotu zastawu nie rodzi obowiązku w zakresie podatku od towarów i usług i nie powoduje obowiązku wystawienia faktury VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, definiowane jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Tak więc istotą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest obrót cywilnoprawny, czynności prawne dwustronne (wielostronne) obejmujące swym zakresem towary i usługi, jednakże, realizowane w warunkach odpłatności i ekwiwalencji. Można zatem stwierdzić, iż kryterium podstawowym dla opodatkowania określonych czynności podatkiem VAT jest wykonanie świadczenia za wynagrodzeniem, stanowiącym jednocześnie należność/ekwiwalent realizowanego świadczenia. Ważne aby odpłatność była związana ze świadczeniem i była jego konsekwencją.

Instytucja zastawów, jej ramy prawne i funkcjonalne regulowane są w ramach przepisów Kodeksu Cywilnego. Zasadą jest, iż zaspokajanie się przez zastawnika z przedmiotu zastawu następuje w trybie sądowego postępowania egzekucyjnego, jednak, jeżeli umowa tak stanowi, zaspokojenie to może nastąpić także poprzez przejęcie przez zastawnika na własność przedmiotu zastawu. Istotnym z punktu widzenia możliwości stosowania przepisów ustawy o podatku VAT (ewentualnego opodatkowania) jest fakt, iż ww. tryb zaspokojenia zastawnika poprzez przejęcie na własność przedmiotu zastawu jest jednostronną czynnością prawną rozporządzającą, która dochodzi do skutku w następstwie złożenia stosownego oświadczenia woli przez zastawnika. Złożenie oświadczenia woli o przejęciu powoduje przejście własności przedmiotu zastawu z zastawcy na zastawnika, a dzień złożenia wniosku jest określany mianem przejęcia. Czynność ta stanowi zatem jednostronną realizację ograniczonego prawa rzeczowego jakim jest zastaw i jako taka nie wymaga wykonania czynności/świadczenia ze strony dłużnika/zastawcy.

Tym samym uznać należy, iż realizacja takiej umowy i przejęcie na własność rzeczy zastawionej, jako czynność prawna dokonywana wyłącznie przez wierzyciela, z punktu widzenia dłużnika/zastawcy nie może być traktowana jako świadczenie za wynagrodzeniem, czy też świadczenie w miejsce wykonania, i jako taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym fakturowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy ruchome oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawcy udzielona została pożyczka pod zastaw praw autorskich dotyczących wszystkich pól eksploatacji oprogramowania interfejsu dostępowego wspomagającego zarządzanie wraz z odpowiednią dokumentacją, będącego jego własnością. Na skutek niemożności spłaty zaciągniętej pożyczki w wyznaczonym terminie wierzyciel pragnie zaspokoić swoje roszczenia poprzez przejęcie praw autorskich do oprogramowania będącego przedmiotem zastawu.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. z 2006 r. Dz. U. Nr 90, poz. 631 ze zm.), prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Efektem pracy twórcy jest utwór w rozumieniu ww. ustawy. Utworem jest więc każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Konsekwencją utworzenia utworu jest nabycie przez twórcę wyłącznego prawa do korzystania z niego, rozporządzania nim oraz do wynagrodzenia za korzystanie z niego. Twórcy przysługuje prawo autorskie do takiego utworu, które jest prawem zbywalnym, co oznacza, że autor na podstawie umowy może przenieść swoje prawo na inny podmiot.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega świadczenie usług na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Świadczeniem usług będzie także przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych obejmuje m.in. przeniesienie praw do utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Oznacza to, że czynność ta jest objęta zakresem przedmiotowym ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie wystąpiły wszystkie konieczne elementy świadczenia opodatkowanego podatkiem od towarów i usług, określone w art. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług.. Świadczeniem w przedmiotowym przypadku jest przeniesienie przez Wnioskodawcę praw autorskich dotyczących oprogramowania interfejsu dostępowego wspomagającego zarządzanie wraz z odpowiednią dokumentacją, a opisana transakcja ma charakter odpłatny.

Wydanie przedmiotu zastawu w postaci przeniesienia praw autorskich do oprogramowania stanowi z jednej strony wynagrodzenie dla zastawnika (za udzieloną pożyczkę na rzecz Wnioskodawcy), ale również świadczenie usług na jego rzecz. W tym ostatnim przypadku odpłatnością za to świadczenie jest kwota środków pieniężnych jaka została przekazana w ramach udzielonej pożyczki pod zastaw praw autorskich, z nabycia której powstała wierzytelność zabezpieczona tym zastawem .

W przedmiotowej sprawie spełniona zatem zostanie przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą należności, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wydanie przedmiotu zastawu jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, w świetle obowiązujących przepisów należy stwierdzić, że wydanie wierzycielowi (zastawnikowi) przedmiotu zastawu w postaci przeniesienia praw autorskich do oprogramowania stanowi świadczenie usług, które na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług..

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zatem, wydanie przedmiotu zastawu w wykonaniu zaspokojenia wierzytelności z przejmowanego przez wierzyciela przedmiotu zastawu, jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, winno być udokumentowane fakturą VAT wystawioną przez świadczącego usługę (Wnioskodawcę).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.