Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-1.4514.515.2016.1.MZ
z 5 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z 7 września 2016 r. (data wpływu do Biura – 13 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w postępowaniu egzekucyjnym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w postępowaniu egzekucyjnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zarząd Spółdzielni Mieszkaniowej X (Wnioskodawcy) uczestniczył w postępowaniu egzekucyjnym wszczętym na wniosek Spółdzielni (jako wierzyciel). Spółdzielnia skierowała do organu egzekucyjnego wniosek o wszczęcie egzekucji z ograniczonego prawa rzeczowego przysługujące osobie fizycznej jakim było spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego (w związku z dużym zadłużeniem z tytułu opłat).

W wyniku przeprowadzonego postępowania egzekucyjnego Spółdzielnia, działając w oparciu o art. 984 Kodeksu postępowania cywilnego, skierowała w dniu 15 czerwca 2015 r. wniosek do Sądu o przejęcie określonego wyżej ograniczonego prawa rzeczowego.

W konsekwencji powyższego Sąd postanowieniem z 25 lutego 2016 r. (sygn. akt:…) udzielił przybicia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, a następnie postanowieniem z dnia 20 czerwca 2016 r. (sygn. akt:…) przysądził spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego Spółdzielni Mieszkaniowej X.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy i na jakiej podstawie Spółdzielnia Mieszkaniowa X powinna uiścić podatek od czynności cywilnoprawnych od przejścia na Spółdzielnię (jako właściciela lokalu) ograniczonego prawa rzeczowego jakim jest spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu i zaistnienia tzw. konfuzji – wygaśnięcia tego ograniczonego prawa rzeczowego?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przejście spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu (ograniczonego prawa rzeczowego) na Spółdzielnię (właściciela) nie wywołuje obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ przejście ograniczonego prawa rzeczowego na właściciela rzeczy obciążonej powoduje wygaśnięcie ograniczonego prawa rzeczowego z powodu zaistnienia tzw. konfuzji – wygaśnięcia ograniczonego prawa rzeczowego (art. 247 Kodeksu cywilnego). Orzeczenia Sądu nie wywołały takich samych skutków prawnych co czynności cywilnoprawne wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 1 lub 2 (ograniczone prawo rzeczowe może być jedynie przeniesione lub uprawniony może zrzec się tego prawa – art. 2451 i 246 Kodeksu cywilnego).

W uzasadnieniu swojego stanowiska Wnioskodawca wskazał, co następuje:

Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu zawarte jest w katalogu ograniczonych praw rzeczowych, zawartym w art. 244 Kodeksu cywilnego; z kolei art. 17² ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych określa, iż spółdzielcze własnościowe i prawo do lokalu jest ograniczonym prawem rzeczowym.

Do powstania spółdzielczych własnościowych praw do lokali stosowano obowiązujące do dnia 23 kwietnia 2001 r. przepisy art. 204 § 2, art. 213 § 2 i 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. – Prawo spółdzielcze.

Warunkiem przydziału spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu było wniesienie wkładu budowlanego na podstawie obowiązującej treści art. 208 § 1 Prawa spółdzielczego.

Możliwość ustanawiania spółdzielczych własnościowych praw do lokalu nie była możliwa od 24 kwietnia 2001 r. do 14 stycznia 2003 r.

Na podstawie nowelizacji ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych od 15 stycznia 2003 r. (Dz. U. z 2002 r., Nr 240, poz. 2058) ustawodawca umożliwił ponowne ustanawianie spółdzielczych własnościowych praw do lokali. Stan ten istniał do 30 lipca 2007 r. (zmiana ustawy: Dz. U. z 2007 r., Nr 125, poz. 873). Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu istniało w dacie zarówno złożenia wniosku o przejęcie tego prawa jak również w dacie przysądzenia na rzecz spółdzielni tego prawa przez Sąd.

Zgodnie z art. 17² ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, obowiązującym w dacie wykonywania czynności egzekucyjnych oraz w dacie wydania przez Sąd ww. postanowień, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu podlegało egzekucji.

Zatem w wyniku postanowienia Sądu z 20 czerwca 2016 r. (sygn. akt:…) doszło do przejścia na Spółdzielnię Mieszkaniową ograniczonego prawa rzeczowego jakim było spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, co wywołało skutki wynikające z art. 247 Kodeksu cywilnego (z mocy prawa).

Zapis art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określa, iż podatkowi podlegają orzeczenia sądów (...) jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 i 2 art. 1 ust. 1 ww. ustawy.

Wnioskodawca wyjaśnił, iż żadne czynności prawne zawarte w art. 1 ww. ustawy nie są tożsame i nie wywołują skutków przejścia ograniczonego prawa rzeczowego na właściciela nieruchomości obciążonej – taki skutek wywoła jedynie instytucja zrzeczenia (art. 246 Kodeksu cywilnego), na podstawie jednostronnej czynności uprawnionego.

Mimo, iż art. 2451 Kodeksu cywilnego oraz art. 17² ust. 1 ustawy o spółdzielniach przewiduje zbywalność ograniczonego prawa rzeczowego, nie daje jednak możliwości zbycia tegoż prawa na właściciela jakim jest Spółdzielnia Mieszkaniowa.

Podobnie będzie w przypadku pozostałych ograniczonych praw rzeczowych, tj. użytkowania, służebności, zastawu czy hipoteki zawartych także w art. 244 Kodeksu cywilnego jako katalog ograniczonych praw rzeczowych (obok spółdzielczego prawa do lokalu) – nie jest możliwe, aby wskazane wyżej prawa były przedmiotem sprzedaży lub zbycia na rzecz właścicieli nieruchomości, którzy te prawa ustanowili lub ustanowionych na nieruchomościach właścicieli.

Art. 2451 Kodeksu cywilnego przewiduje jedynie instytucje przeniesienia i to za zgodą pomiędzy uprawnionym, a nabywcą. Tym samym wyklucza właścicieli nieruchomości z kręgu osób, którzy podlegają czynności przeniesienia. Mimo, iż art. 17² ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych przewiduje możliwość zbywania spółdzielczych własnościowych prawa do lokali to nabywcą nie może być spółdzielnia mieszkaniowa, ponieważ jest już właścicielem lokalu.

Z kolei art. 246 Kodeksu cywilnego przewiduje możliwość zrzeczenia się ograniczonego prawa przez uprawnionego, a oświadczenie takie winno być złożone właścicielowi rzeczy uprawnionej. W wyniku tej czynności ograniczone prawo rzeczowe wygaśnie (por. uchwała Sądu Najwyższego z 19 maja 2006 r., sygn. akt III CZP 26/06), analogicznie – Spółdzielnia Mieszkaniowa nie będzie jednocześnie i w tym samym czasie właścicielem lokalu oraz nie będzie jej przysługiwać spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.

Właściciel rzeczy obciążonej (spółdzielnia), jako właściciel nieruchomości w wyniku przysądzenia na niego ograniczonego prawa rzeczowego (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu) nie posługuje się tymże ograniczonym prawem rzeczowym, ponieważ unicestwia się ono w momencie przejścia na tego właściciela (w wyniku konfuzji) – w dalszym obrocie występuje wyłącznie własność, a nie spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.

Właściciel zatem nie dysponuje ograniczonym prawem rzeczowym, nie przekształca się nawet ono w prawo własności, ponieważ spółdzielnia była i jest właścicielem tego lokalu. Dodatkowo wygaśnięcie czy też inaczej unicestwienie ograniczonego prawa rzeczowego nie zależy od woli właściciela nieruchomości obciążonej, ale następuje z mocy prawa. Istnieje ono do czasu uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu ograniczonego prawa rzeczowego na rzecz właściciela (w tym wypadku) lub do czasu złożenia oświadczenia o zrzeczeniu się ograniczonego prawa rzeczowego.

Przepis art. 247 Kodeksu cywilnego wyraża generalną zasadę wygaśnięcia ograniczonego prawa rzeczowego, które następuje w momencie przejścia tego prawa na właściciela rzeczy obciążonej albo nabycia prawa własności rzeczy obciążonej przez uprawnionego – konfuzja (confusio). Sam przepis art. 247 Kodeksu cywilnego posługuje się instytucjami „przejścia” prawa na właściciela oraz „nabycia” własności rzeczy obciążonej przez uprawnionego. Daje tym samym wytyczne, iż w zakresie objętym niniejszym wnioskiem nie funkcjonuje „sprzedaż” rzeczy i praw majątkowych, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Sama konfuzja polega na tym, że dochodzi do zlania się uprawnień wynikających z prawa rzeczowego i prawa własności rzeczy obciążonej w rękach jednej osoby. Ze względu na to, że uprawnienia wynikające z prawa rzeczowego ograniczonego mieszczą się w zakresie prawa własności, którego zasięg jest większy, na skutek ich połączenia, szersze z uprawnień pochłania węższe, prowadząc do wygaśnięcia tego ostatniego (S. Rudnicki, w: Komentarz..., 2006, s. 436; B. Burian, w: E. Gniewek (red.), Kodeks..., 2008, s. 423).

Przepis art. 247 określa konsekwencje zlania się (confusio) prawa własności i ograniczonego prawa rzeczowego do tej samej rzeczy. Chodzi o zjednoczenie samego prawa z odpowiadającymi mu obowiązkami (uchwała Sądu Najwyższego z 29 października 2002 r., sygn. akt III CZP 47/02, OSNC 2003, nr 7-8, poz. 93). Tak więc, uprawnienia składające się na treść prawa własności pochłaniają obciążające rzecz ograniczone prawa rzeczowe, o ile przepis szczególny lub wzgląd na cele realizowane przez określone prawo ograniczone nie wyłączają takiego skutku (por. wyrok Sądu Najwyższego z 20 listopada 2009 r., sygn. akt III CSK 56/09, Lex nr 688687).

W niniejszym przypadku doszło do przejścia na Spółdzielnię Mieszkaniową spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, będącym jednak już własnością Spółdzielni, co spowodowało unicestwienie ww. ograniczonego prawa rzeczowego na mocy prawa. Przejście ograniczonego prawa na właściciela na podstawie orzeczenia Sądu, nie jest w omawianym przypadku jednak tożsame z umową sprzedaży rzeczy i praw majątkowych, ponieważ nie istnieje możliwość sprzedaży ograniczonego prawa rzeczowego jakim jest spółdzielcze własnościowe prawo o lokalu na rzecz spółdzielni mieszkaniowej, będącej już właścicielem tego lokalu.

Zdaniem Wnioskodawcy mając na uwadze powyższe wyjaśnienia czynność ta jako niewymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Natomiast stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 2 cyt. ustawy przepisy ustawy o czynnościach cywilnoprawnych – stosuje się odpowiednio do przedmiotów opodatkowania określonych w ust. 1 pkt 2 i 3.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 pkt 3 tejże ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia sądu, doręczenia wyroku sądu polubownego lub zawarcia ugody – od przedmiotów opodatkowania określonych w art. 1 ust. 1 pkt 3.

Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca – Spółdzielnia Mieszkaniowa skierował do organu egzekucyjnego wniosek o wszczęcie egzekucji z ograniczonego prawa rzeczowego przysługujące osobie fizycznej jakim było spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego (w związku z dużym zadłużeniem z tytułu opłat). W wyniku przeprowadzonego postępowania egzekucyjnego Wnioskodawca, działając w oparciu o art. 984 Kodeksu postępowania cywilnego, skierował w dniu 15 czerwca 2015 r. wniosek do Sądu o przejęcie określonego wyżej ograniczonego prawa rzeczowego. Sąd postanowieniem z 25 lutego 2016 r. udzielił przybicia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, a następnie postanowieniem z 20 czerwca 2016 r. przysądził Wnioskodawcy spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego.

Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego należy do ograniczonych praw rzeczowych, o których mowa w art. 244 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r. poz. 380, ze zm.). Cechą charakterystyczną ograniczonych praw rzeczowych jest to, że są to prawa związane z rzeczą – w przypadku przedmiotowego prawa, z nieruchomością.

Zgodnie z art. 247 ustawy – Kodeks cywilny ograniczone prawo rzeczowe wygasa, jeżeli przejdzie na właściciela rzeczy obciążonej albo jeżeli ten, komu prawo takie przysługuje, nabędzie własność rzeczy obciążonej.

Szczegółowe unormowania dotyczące spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu zawarte są w ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1222, ze zm.). W myśl art. 17² ust. 1 tej ustawy spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu jest prawem zbywalnym, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Jest ono ograniczonym prawem rzeczowym.

Z kolei przez postępowanie egzekucyjne, należy rozumieć postępowanie regulowane przepisami ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2014 r., poz. 101, ze zm.).

Wnioskodawca wskazał, że w wyniku przeprowadzonego postępowania egzekucyjnego, działając w oparciu o art. 984 Kodeksu postępowania cywilnego, skierował w dniu 15 czerwca 2016 r. wniosek do Sądu o przejęcie tego prawa, po czym 25 lutego 2016 r. Sąd w wydanym postanowieniu udzielił przybicia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu a 20 czerwca 2016 r. zostało wydane postanowienie o przysądzeniu prawa na rzecz Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 984 § 1 ustawy – Kodeks postępowania cywilnego jeżeli również na drugiej licytacji nikt nie przystąpi do przetargu, przejęcie nieruchomości na własność może nastąpić w cenie nie niższej od dwóch trzecich części sumy oszacowania, przy czym prawo przejęcia przysługuje wierzycielowi egzekwującemu i hipotecznemu oraz współwłaścicielowi. Jeżeli przedmiotem egzekucji jest nieruchomość rolna, stosuje się art. 982 z wynikającą z niniejszego przepisu zmianą co do ceny przejęcia. W wypadku gdy osoby określone w art. 982 nie skorzystają z prawa przejęcia nieruchomości rolnej, prawo to przysługuje także wierzycielowi egzekwującemu i hipotecznemu.

W myśl art. 999 § 1 zdanie pierwsze ww. ustawy prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w postępowaniu egzekucyjnym, na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wywołuje takie skutki prawne jak nabycie tego prawa na podstawie umowy sprzedaży i z tej przyczyny podlega temu podatkowi na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) w związku z art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zatem z tytułu ww. czynności stosownie do regulacji art. 3 ust. 1 pkt 3 i art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia sądu i ciąży na nabywcy tego prawa.

A zatem nabycie przez Wnioskodawcę spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, dokonane w postępowaniu egzekucyjnym, podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych i powoduje po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązku podatkowego w tym podatku. Okoliczność, że nabywca (Wnioskodawca) jest właścicielem nieruchomości, w której znajduje się lokal mieszkalny, do którego przysługiwało spółdzielcze własnościowe prawo, pozostaje bez znaczenia dla celów podatku od czynności cywilnoprawnych. Istotne jest to, że Wnioskodawca nabył prawo majątkowe na podstawie czynności, która wywołuje takie same skutki prawne jak sprzedaż. W świetle art. 247 Kodeksu cywilnego ograniczone prawo rzeczowe wygasa, jeżeli przejdzie na właściciela rzeczy obciążonej albo jeżeli ten, komu prawo takie przysługuje, nabędzie własność rzeczy obciążonej. Z przepisu tego wynika więc, że najpierw dochodzi do przejścia prawa a dopiero wówczas prawo to wygasa.

Przede wszystkim należy bowiem zauważyć, że normami prawa materialnego, które pozwoliły Wnioskodawcy, jako Spółdzielni Mieszkaniowej, wystąpić z żądaniem sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu i przysądzenia tego prawa w postępowaniu egzekucyjnym są przepisy art. 17¹⁰ ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz art. 16 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. (Dz.U. z 2015 r., poz. 1892) o własności lokali, dotyczące przymusowej sprzedaży lokalu, m.in. w przypadku długotrwałych zaległości z zapłatą opłat. Przepis art. 17¹⁰ ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych nakazuje bowiem stosowanie w tym względzie odpowiednio przepisu art. 16 ustawy o własności lokali. Zgodnie z tym ostatnim przepisem, jeżeli właściciel lokalu, m.in. zalega długotrwale z zapłatą należnych od niego opłat, wspólnota mieszkaniowa może żądać sprzedaży lokalu w drodze licytacji na podstawie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o egzekucji z nieruchomości. Ponadto, do egzekucji ze spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu stosuje się odpowiednio przepisy o egzekucji z nieruchomości (art. 17¹³ ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych).

Mając na względzie powyższe przepisy o przymusowej sprzedaży lokalu, spółdzielnia mieszkaniowa może żądać sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w drodze licytacji na podstawie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o egzekucji z nieruchomości. W tym też trybie, w wyniku przeprowadzonego postępowania egzekucyjnego, Sąd przysądził Wnioskodawcy (Spółdzielni Mieszkaniowej) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu tego prawa Wnioskodawcy, zgodnie z art. 999 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego przeniosło to prawo na Wnioskodawcę. W konsekwencji spowodowało powstanie obowiązku podatkowego na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) i art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, jako wywołujące takie same skutki prawne, jak umowa sprzedaży. Podnoszone przez Wnioskodawcę przekształcenie z mocy prawa spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w prawo odrębnej własności (konfuzja) jest następstwem nabycia tego prawa przez Spółdzielnię Mieszkaniową będącą właścicielem nieruchomości, którą to prawo obciążało i nie znosi obowiązku podatkowego powstałego z tytułu przedmiotowego nabycia.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.