2016.08.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-588/16-2/MK
z 12 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z poźn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2016 r. (data wpływu 9 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz nierezydenta z tytułu świadczonych usług pośrednictwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz nierezydenta z tytułu świadczonych usług pośrednictwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: „A.” lub „Spółka”) jest właścicielem sieci sklepów z artykułami do majsterkowania, budowy, remontu, urządzania domu, pielęgnowania ogrodu, etc. Spółka jest członkiem międzynarodowej grupy kapitałowej K. (dalej „Grupa”).

Przy nabywaniu towarów Spółka korzysta z usług S. (dalej: „S.”). S. współpracuje z różnymi spółkami należącymi do Grupy. Działalność S. umożliwia bezpośrednie dostarczanie produktów od producenta do spółek operacyjnych, eliminując pośredników z łańcucha dostaw. S. odpowiada za dostarczanie szeregu produktów do spółek operacyjnych (np. elektronarzędzi, narzędzi ręcznych, wyposażenia ogrodniczego, itp.).

S. składa się z kilku podmiotów, które odpowiadają za zakupy towarów na różnych rynkach. Spółka przy nabywaniu towarów współpracuje z B. Ltd (dalej: „B.”), której przedmiotem działalności jest sprowadzanie towarów z Chin i Azji południowo-wschodniej oraz współpraca z zewnętrznymi firmami sourcingowymi w Indiach i Brazylii. B. to spółka z siedzibą w Hongkongu. B. nie ma zarządu w Polsce.

A. zawarła z B. umowę agencyjną (dalej „Umowa”). Przedmiotem Umowy jest określenie zasad i warunków współpracy między Spółką a B. W szczególności Umowa zawiera opis czynności, do podejmowania których zobowiązuje się B. jako agent Spółki. B. zajmuje się między innymi:

Negocjowaniem cen i innych warunków handlowych oraz zawieraniem umów dotyczących dostawy towarów w imieniu i na rzecz Spółki,

Znajdowaniem dostawców towarów dla Spółki, zgodnie z wytycznymi otrzymanymi od Spółki (Spółka przekazuje B. jakie wymogi produktowe i jakościowe mają spełniać towary), dodatkowo B. może informować Spółkę o towarach innowacyjnych, które mogą przyczynić się do zwiększenia sprzedaży Spółki (wskazywać na opcję ich zakupu),

Nawiązywaniem z dostawcami relacji handlowych, w imieniu Spółki, oraz utrzymywaniem takich relacji handlowych,

Kontrolowaniem, w imieniu Spółki, jakości towarów zamawianych przez Spółkę. Obejmuje to audyty norm jakościowych i etycznych w zakładach, kontrolę norm produktów, testowanie próbek i produktów, zatwierdzanie projektów graficznych opakowań, przekazywanie informacji dostawcom na temat nowych przepisów i dyrektyw, które muszą być przestrzegane przy produkcji towarów,

Zarządzaniem dostawami i zamówieniami składanymi przez Spółkę, zapewnianiem efektywności łańcucha dostaw (co obejmuje między innymi planowanie terminów dostaw, szacowanie i weryfikację terminów produkcji, identyfikację zapotrzebowania na zwiększenie produkcji, zarządzanie czasem realizacji zamówienia, przetwarzanie zamówień, organizowanie logistyki, itp.).

Usługi świadczone przez B. są w całości wykonywane poza Polską, głównie na terytorium Chin oraz w Hongkongu, Malezji, Indonezji, Singapurze, Tajwanie, Tajlandii, Japonii.

Za wykonywanie usług B. przysługuje wynagrodzenie (dalej „Prowizja”). Wysokość wynagrodzenia należnego B. zależy od ilości towarów kupionych przez Spółkę przy wsparciu B. Jest to wynagrodzenie ustalone w wysokości 10% ceny zakupionych towarów.

W Umowie zastrzeżono, iż czynności B. na rzecz A. nie będą obejmowały usług konsultacyjnych, doradztwa, zarządzania, czy kontroli, księgowości, analizy rynku, usług prawniczych, reklamy, przetwarzania danych, rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu oraz świadczeń o podobnych charakterze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Prowizja wypłacana przez Spółkę na rzecz B. podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem u źródła i czy Spółka powinna pobierać 20% podatek u źródła w związku z zapłatą Prowizji?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowizja wypłacana przez Spółkę na rzecz B. nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem u źródła. W związku z tym, Spółka nie ma obowiązku pobierania podatku u źródła przy dokonywaniu płatności Prowizji na rzecz B.

Uzasadnienie stanowiska

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby ani zarządu, podlegają w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W związku z tym, B. - jako nierezydent - podlega w Polsce opodatkowaniu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 Ustawy CIT podatek dochodowy z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Polski przez nierezydentów obliczany jest w następujący sposób:

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej

Zgodnie z art. 21 ust. 2 Ustawy CIT, zasady wynikające z ust. 1 tego przepisu, stosowane są z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu nie będzie jednak możliwe. Jak była o tym mowa B. jest spółką z siedzibą w Hongkongu. W takim wypadku, zdaniem Ministra Finansów, nie można stosować umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Chinami. W interpretacji z dnia 14 lutego 2008 r., znak DD7/0682/68/ZDA/08/1464/07, Minister Finansów uznał, że „postanowienia umowy z dnia 7 czerwca 1988 r., między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1989 r., Nr 13, poz. 65) nie mają zastosowania do Hong Kongu. Zgodnie z prawem chińskim Hong Kong ma własną niezależną jurysdykcję prawno-podatkową i system egzekucji prawa w sprawach podatkowych.”

W związku z brakiem odrębnej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Hongkongiem przy ustalaniu zasad opodatkowania B. na terenie Polski należy skoncentrować się na analizie art. 21 ust. 1 Ustawy CIT.

Zdaniem Spółki, z uwagi na zakres czynności wykonywanych przez B., należy rozważyć, czy w przedmiotowej sprawie nie należy zastosować art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT. Przychody uzyskiwane przez B. na podstawie Umowy zawartej ze Spółką nie mogą być bowiem zaliczone do przychodów wymienionych w innych punktach art. 21 ust. 1 Ustawy CIT.

Art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT dotyczy przychodów z tytułu świadczenia usług:

doradczych,

księgowych,

badania rynku,

usług prawnych,

reklamowych,

zarządzania i kontroli,

przetwarzania danych,

usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu,

udzielania gwarancji i poręczeń,

usług o podobnym charakterze.

Ponieważ w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT mowa jest o „usługach o podobnym charakterze” przyjmuje się, że katalog przychodów podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT jest katalogiem otwartym. Nie oznacza to jednak, że wszystkie usługi niematerialne można uznać za usługi, które podlegają w Polsce opodatkowaniu przy zastosowaniu 20% podatku u źródła. Potwierdza to wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 marca 2015 r., sygn. III SA/Wa 1758/14. Sąd ten stwierdził: „(...) poprawna wykładnia pojęcia „świadczenie o podobnym charakterze” z art. 21 ust.1 pkt 2a u.p.d.p. prowadzi do wniosków, że „świadczenie o podobnym charakterze” to nie każde świadczenie niematerialne, ale tylko świadczenie równorzędne pod względem prawnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu lub gwarancji i poręczeń.”

W związku z powyższym, aby dane świadczenie mogło zostać uznane za objęte art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT konieczne jest ustalenie jego związku z usługami wymienionymi w tym przepisie. Decydujące znaczenie dla klasyfikacji danego świadczenia ma przy tym treść postanowień umowy zawartej z zagranicznym kontrahentem oraz charakter czynności faktycznie wykonywanych przez taki podmiot.

Jak była o tym mowa B. i Spółka zawarły Umowę, która jest umową agencyjną. Umowa agencyjna to umowa, która „należy do umów z zakresu pośrednictwa handlowego. Na jej podstawie agent zobowiązuje się do stałego pośredniczenia przy zawieraniu umów z klientami na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do ich zawierania w jego imieniu. Agent zobowiązuje się do tych działań w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa oraz za wynagrodzeniem” (tak Kidyba A. (red.), Gawlik Z., Janiak A., Kopaczyńska-Pieczniak K., Kozieł G., Niezbecka E., Sokołowski T., Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część szczególna, 2014).

Z definicji umowy agencyjnej nie wynika, aby umowa ta obejmowała usługi zarządzania, kontroli, doradcze, prawne, itp. Do wykonania tego rodzaju usług nie zobowiązywał się też B.. Jak była o tym mowa B. zajmuje się negocjowaniem cen i innych warunków handlowych oraz zawieraniem umów dotyczących dostawy towarów w imieniu i na rzecz Spółki, znajdowaniem dostawców towarów dla Spółki, nawiązywaniem z dostawcami relacji handlowych, kontrolowaniem, w imieniu Spółki, jakości towarów zamawianych przez Spółkę, zarządzaniem dostawami i zamówieniami składanymi przez Spółkę, czy zapewnianiem efektywności łańcucha dostaw. Celem wykonywanych przez B. usług jest doprowadzenie do zakupu przez Spółkę towarów na rynku, który obsługiwany jest przez B. (głownie Chiny i Azja Południowo-Wschodnia). Spółka nie współpracuje z B. celem pozyskania usług prawnych, reklamowych, doradczych, czy innych wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT. Spółce zależy na zakupie towarów wyprodukowanych na terenie Chin i Azji Południowo-Wschodniej i zwiększeniu swojej oferty.

Nawet jeśli B. - w ramach pełnienia funkcji agenta Spółki - przekazuje jej informacje o możliwych do nabycia towarach (np. towarach innowacyjnych, które mogą przyczynić się do zwiększenia sprzedaży Spółki) to nie jest to usługa doradcza sensu stricto, ale czynność całkowicie podporządkowana usłudze pośrednictwa handlowego. Podobnie w przypadku, gdy B. akceptuje projekt graficzny etykiety to nie jest to usługa reklamowa, ale usługa uboczna względem usługi pośrednictwa. Jej celem jest bowiem zagwarantowanie, że Spółka sprowadzi do Polski towary posiadające prawidłowe etykiety umożliwiające ich sprzedaż na polskim rynku.

Nie bez znaczenia jest również to, że w Umowie wprost zaznaczono, że czynności B. nie będą obejmowały usług konsultacyjnych, doradztwa, zarządzania czy kontroli, księgowości, analizy rynku, usług prawniczych, reklamy, przetwarzania danych, rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu. Taki zapis dodatkowo potwierdza wolę stron Umowy - wolę ograniczenia współpracy do pośrednictwa handlowego i usług agencyjnych.

O takiej woli świadczy też sposób ustalenia wynagrodzenia jako Prowizji uzależnionej od cen kupionych towarów. Jeśli Spółka nie dokonałaby zakupu towarów B. nie otrzymałby wynagrodzenia. Wynagrodzenie prowizyjne jest częste w wypadku pośrednictwa handlowego zarazem jest rzadkością w wypadku usług reklamowych, doradczych, zarządczych, itp.

W związku z powyższym Spółka uważa, że usługi wykonywane przez B. nie powinny być uznawane za usługi wskazane w art. 21 ust 1 pkt 2a Ustawy CIT, bo usługi B. ograniczają się do usług agencyjnych i pośredniczenia w zakupie towarów.

Usługi agencyjne i usługi pośrednictwa handlowego nie są usługami, których charakter jest podobny do usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, czy usług gwarancji i poręczeń. Takie stanowisko powszechnie prezentują organy podatkowe. Przykładowo Spółka pragnie zwrócić uwagę na stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wyrażone w interpretacji z dnia 17 grudnia 2013 r., znak IPPB5/423-721/13-4/IŚ. Organ ten stwierdził: „Usług pośrednictwa handlowego nie można także zaliczyć do „świadczeń o podobnym charakterze” wymienionych w tym przepisie. W przeciwieństwie bowiem do wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop usług, tj. doradczych, księgowych, badania rynku, tj. usług bezpośrednio obejmujących zobowiązania dwóch podmiotów, usługa pośrednictwa handlowego polega na doprowadzeniu do zawarcia umowy przez zleceniodawcę tej usługi z podmiotem trzecim. W przypadku więc usługi pośrednictwa handlowego, jej konsekwencją są wzajemne zobowiązania dotyczące trzech podmiotów - zleceniodawcy, zleceniobiorcy oraz podmiotu trzeciego zawierającego w następstwie usługi pośrednictwa handlowego umowę ze zleceniodawcą.”

O odrębności usług pośrednictwa handlowego od usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT przekonane są też inne organy podatkowe. Przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 lutego 2015 r., znak IBPBI/2/423- 1396/14/BG, czytamy: „W odniesieniu do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a updop zauważyć należy, że katalog usług w nim wskazanych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. W ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy jednakże uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane. Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem, który kwalifikuje daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Wśród przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 updop brak jest przychodów z tytułu usług pośrednictwa w sprzedaży. Usługi pośrednictwa w sprzedaży nie można również zaliczyć do świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń”.

Podobny pogląd wyrażony został w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 października 2014 r., znak IPPB5/423-721/14-2/MK. Organ podatkowy podzielił w pełni stanowisko podatnika, który argumentował, że usługi pośrednictwa nie są usługami o podobnym charakterze do wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT. Dodatkowo organ podatkowy zgodził się z podatnikiem, że takiej kwalifikacji nie zmienia fakt wykonywania - w ramach pośrednictwa handlowego - usług dodatkowych np. usług promocyjnych, czy marketingowych: „(...) przychody z tytułu pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego nie mieszczą się w żadnym z przypadków wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, w którym to został określony katalog należności wypłacanych przez polskie podmioty, podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązany do jego pobrania i odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego jest podmiot polski. Jest to tzw. podatek u źródła. (…) Zasadniczym bowiem celem usług pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego jest doprowadzenie do zawarcia umowy i jej realizacji (tutaj sprzedaży danych towarów), z kolei istotą usług doradczych, czy też badania rynku jest pozyskanie przez zlecającego określonych informacji, które będą mogły mieć zastosowanie w procesie zarządzania przedsiębiorstwem. (…) Powyższego stanowiska nie zmienia również fakt, że Spółka A poza usługami pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego świadczy usługi dodatkowe takie jak: prowadzenie działalności promocyjnej i marketingowej dotyczącej produktów Wnioskodawcy, dostarczanie informacji o danym kliencie z terytorium umownego oraz o sytuacji na rynku. Należy bowiem zaznaczyć, że głównym celem łączącej Wnioskodawcę i Spółkę A tzw. ramowej umowy na wyłączność sprzedaży i przedstawicielstwo handlowe - jest zwiększenie lub w ogóle możliwość sprzedaży określonych towarów Wnioskodawcy na terytorium umownym. Z kolei w/w usługi dodatkowe mają jedynie charakter uboczny względem usługi pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego, bowiem prowadząc usługi pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego niezbędne jest prowadzenie działalności promocyjnej danych towarów, jak również uzyskanie informacji o kliencie lub też o sytuacji na rynku. Tym samym w/w usługi dodatkowe mające charakter uboczny, pomocniczy stanowią jedynie dopełnienie głównej działalności jaką jest pośrednictwo i przedstawicielstwo handlowe”.

Spółka chciałaby też zwrócić uwagę na stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, który analizował zasady opodatkowania usług kontroli jakości towarów i terminowości dostaw. W interpretacji z dnia 16 lipca 2009 r., znak ITPB2/415-437/09/IB, organ ten stwierdził: „Jak wynika z treści wniosku podmiot prawny z siedzibą w Hongkongu, który nie prowadzi działalności na terenie Polski świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługi kontroli jakości i ilości towarów, tj. czynności polegające na sprawdzeniu jakości towarów (czy są wolne od wad fizycznych), ich ilości oraz kontrolowaniu terminowości dostaw. (…) W sytuacji zatem, gdy ww. czynności nie wchodzą w skład innego świadczenia np. o charakterze doradczym lub monitorowania procesu produkcji towarów, to nie mieszczą się w dyspozycji przepisu art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

W art. 26 ust. 1 Ustawy CIT postanowiono, że osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Przepis ten nakłada zatem na płatnika (w tym wypadku na Spółkę) obowiązki poboru podatku u źródła. Dlatego też Spółka zdecydowała się na wystąpienie z wnioskiem o interpretację celem potwierdzenia zasad opodatkowania Prowizji należnej B. na gruncie Ustawy CIT.

Z uwagi na wcześniej powołane argumenty Spółka uważa, że Prowizja wypłacana B. nie będzie opodatkowana w Polsce podatkiem u źródła. W związku z tym Spółka nie jest zobowiązana do potrącenia oraz zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 26 ust. 1 Ustawy CIT. Warto zauważyć, że taki pogląd został uznany za prawidłowy przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 24 stycznia 2014 r., znak ILPB4/423-422/13-4/DS. Interpretacja ta była wydana w stanie faktycznym bardzo zbliżonym do przedstawionego w niniejszym wniosku. Organ podatkowy uznał za prawidłowe zaprezentowane przez wnioskodawcę stanowisko: „Reasumując, Wnioskodawca uważa, że zarówno od wypłaconego na rzecz Zleceniobiorcy wynagrodzenia za usługę pomocy przy obsłudze importu towarów z Chin, wynagrodzenia za usługę badania jakości towarów, a także ryczałtowego wynagrodzenia miesięcznego Spółka nie jest obowiązana do zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, gdyż tego rodzaju usługi świadczone przez Zleceniobiorcę na rzecz Spółki nie są wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.”

Z uwagi na powyższe, Spółka zwraca się z prośbą o uznanie jej stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność

są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin