2016.11.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - 3063-ILPP1-3.4512.83.2016.2.PR

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP1-3.4512.83.2016.2.PR
z 30 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2016 r. (data wpływu 15 września 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 listopada 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zachowania prawa do odliczenia podatku naliczonego wskazanego w fakturach otrzymanych w formie papierowej a przechowywanych wyłącznie w formie elektronicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zachowania prawa do odliczenia podatku naliczonego wskazanego w fakturach otrzymanych w formie papierowej przechowywanych wyłącznie w formie elektronicznej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 listopada 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.) o adres siedziby Wnioskodawcy oraz wskazanie, że pytania dotyczą zdarzeń przyszłych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej także: Spółka) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności nabywa towary i usługi, których zakup jest dokumentowany fakturami. W ciągu miesiąca otrzymuje dużą ilość faktur papierowych, które obecnie przechowywane są w formie papierowej. W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę polityki, wszystkie odbierane przez niego dokumenty są w trakcie księgowania w systemie SAP skanowane oraz umieszczane na specjalnie do tego przystosowanym serwerze. Oprócz tego są one także przechowywane w formie tradycyjnej, co z uwagi na prężną działalność gospodarczą Wnioskodawcy powoduje powstawanie wysokich kosztów archiwizowania. Wnioskodawca, celem ich zminimalizowania rozważa zmianę praktyki przechowywania części lub całości faktur otrzymywanych w formie papierowej (dotyczy to także paragonów oraz innych podobnych dokumentów). Planuje przechowywanie ww. dokumentów w części lub w całości wyłącznie w formie elektronicznej (skanów).

Procedura przechowywania dokumentów w formie elektronicznej będzie wyglądała następująco:

elektroniczne przechowywanie dotyczyć będzie dokumentów otrzymywanych w formie papierowej (a także paragonów oraz innych podobnych dokumentów), stanowiących dowody dokonywanych przez Wnioskodawcę transakcji;
dokumenty wprowadzane będą przez specjalnie do tego przeszkolonego pracownika oraz opatrzone zostaną indywidualizującą nazwą;
po zeskanowaniu danego dokumentu nie będzie możliwości dokonywania jakichkolwiek zmian w jego treści, przez co jest to wierna kopia elektroniczna dokumentu papierowego;
po zeskanowaniu obrazy dokumentów papierowych przechowywane będą w formacie pliku PDF, który nie podlega możliwości edycji lub zmiany;
skany będą czytelne oraz kompletne, za co odpowiada pracownik;
będzie istniała możliwość wydruku skanów i zapisania ich na nośniku danych w każdym czasie;
dostęp do skanów zostanie ograniczony jedynie do kręgu osób, które będą zajmowały się danym rodzajem spraw;
ustawienia systemowe uniemożliwiać będą usuwanie skanów wprowadzanych dokumentów za wyjątkiem uprawnień administratora niezbędnych do prawidłowego nadzorowania funkcjonowania systemu;
po zakończeniu procesu wprowadzania dokumentu do systemu, będzie on każdorazowo, bez wyjątku, niszczony.

Elektroniczna forma dokumentu gwarantować będzie zachowanie autentyczności pochodzenia; integralności (nienaruszalności) treści; czytelności takiej, jak w przypadku dokumentu w formie papierowej, w okresie od momentu otrzymania dokumentu do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego oraz poufności, oznaczającej, że dane nie będą w sposób niedozwolony przekazywane osobom do tego nieupoważnionym lub upubliczniane. Serwer, na którym będą przechowywane dokumenty zostanie odpowiednio zabezpieczony przed wirusami oraz wszelkiego rodzaju zagrożeniami związanymi z utratą danych, w tym także zagwarantowana będzie ciągłość jego cech eksploatacyjnych w czasie wymaganym do przechowywania dokumentów. Dostęp do serwera będzie także fizycznie ograniczony w sposób zapewniający zabezpieczenie przed nieupoważnionym dostępem do znajdujących się na nim danych. Systematycznie tworzone będą także kopie zapasowe zeskanowanych dokumentów na odpowiednio zabezpieczonych nośnikach danych tak, aby informacje na nich przetrwały wymagany okres archiwizacji. Niemożliwe będzie dokonywanie zmian w elektronicznej formie dokumentu, albowiem sposób wprowadzania oraz przechowywania dokumentów na serwerze ma uniemożliwić modyfikację danych, a wysoka jakość urządzeń skanujących dokumenty zagwarantować ma wyraźny odczyt danych na skanie dokumentu. Archiwizowane skany dokumentów będą przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób umożliwiający ich szybkie odszukanie. Na żądanie organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego, zostanie zapewniony bezzwłoczny dostęp do zarchiwizowanych dokumentów, także poprzez zgranie na nośnik informatyczny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, gdy Spółka będzie dysponowała tylko elektronicznym obrazem faktur otrzymanych pierwotnie w formie papierowej, w 2016 r. oraz w latach kolejnych, które to faktury będą dokumentowały wydatki na nabycie towarów i usług dających prawo do odliczenia, zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka zachowa prawo do odliczenia podatku naliczonego wskazanego w takich fakturach w przypadku poddania utylizacji postaci papierowej faktur pierwotnie ujętych w przyjętych okresach rozliczeniowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124) w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia usług lub dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi. Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego od towarów i usług o kwotę podatku naliczonego przysługuje po spełnieniu ww. przesłanek. Art. 106b ust. 1 pkt 1 nakłada na podatnika obowiązek wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenia usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Art. 2 pkt 31 wskazuje, że fakturą jest dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej, zawierający dane wymagane ustawą. Podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Art. 112 ust. 4 nakłada na podatnika obowiązek zapewnienia organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłocznego dostępu do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej – również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych. Zdaniem Wnioskodawcy z przytoczonych wyżej przepisów nie wynika nakaz przechowywania dokumentów wyłącznie w formie elektronicznej. W związku z przechowywaniem dokumentów otrzymywanych przez Wnioskodawcę w sposób wskazany wyżej, uważa on, że jest uprawniony do przechowywania ich wyłącznie w sposób elektroniczny, niszcząc ich papierowe odpowiedniki, albowiem spełnione zostaną wszelkie wymagania stawiane podatnikom przez ustawę do przechowywania dokumentów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć jest mowa w przepisach ustawy o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Na mocy art. 106g ust. 1 ustawy – faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Art. 112 ustawy stanowi, że podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego (…).

Zgodnie z art. 112a ust. 1 ustawy – podatnicy przechowują:

wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury wystawione ponownie,
otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie

– w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Na podstawie art. 112a ust. 2 ustawy – podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju są obowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju.

Podatnicy zapewniają organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej – również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych (art. 112a ust. 4 ustawy).

Natomiast – na podstawie art. 106m ust. 1 ustawy – podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.

Art. 106m ust. 2 stanowi, że przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.

Przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura (art. 106m ust. 3 ustawy).

Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług (art. 106m ust. 4 ustawy).

Poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub
elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych (art. 106m ust. 5 ustawy).

Zauważyć należy, że dla potrzeb przepisów o podatku od towarów i usług, pojęcie „kontrole biznesowe” należy rozumieć jako proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu wystawienia faktury aż do końca okresu przechowywania. Kontrola biznesowa powinna dawać pewną ścieżkę kontrolną, dzięki której można powiązać fakturę ze stanowiącą podstawę jej wystawienia dostawą towarów bądź usługą.

Kontrole biznesowe powinny być odpowiednie do wielkości działalności i rodzaju podatnika oraz powinny uwzględniać ilość i wartość transakcji, jak również ilość i rodzaj dostawców lub usługodawców oraz nabywców lub usługobiorców. W stosownych przypadkach uwzględnione powinny być także inne czynniki.

Z kolei pojęcie „wiarygodna ścieżka audytu” oznacza, że związek pomiędzy dokumentami uzupełniającymi oraz realizowanymi transakcjami jest łatwy do prześledzenia (dzięki posiadaniu dostatecznych danych dla powiązania dokumentów), zgodny z ustalonymi w przedsiębiorstwie procedurami oraz odzwierciedla procesy, które faktycznie miały miejsce. Ścieżka audytu dla celów podatku VAT powinna zapewnić możliwy do skontrolowania związek pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług tak, aby umożliwić sprawdzenie, czy faktura odzwierciedla to, że dostawa towarów lub świadczenie usług miało miejsce. Przy czym środki – przy wykorzystaniu których podatnik może wykazać powyższy związek – pozostawia się uznaniu podatnika.

Minister Finansów wykorzystując delegację zawartą w art. 106o ustawy, w rozporządzeniu z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r., poz. 1485) w § 3 ust. 1 pkt 1-5 określił przypadki, w których faktury mogą uwzględniać mniejszy zakres informacji niż ten wynikający z art. 106e ustawy. Wyjaśnić należy, że dokumenty wymienione w tym przepisie można traktować na równi z fakturami tylko wtedy, gdy zawierają wszystkie wymagane elementy.

Jeżeli zatem otrzymywany przez Wnioskodawcę dokument – paragon bądź inny podobny dokument – zawiera dane określone w art. 106e ustawy jest on fakturą w rozumieniu ustawy i stosują się do niego wszystkie regulacje odnośnie przechowywania faktur oraz odliczenia wykazanego w nim podatku naliczonego. Natomiast jeżeli dokument zakupowy (paragon bądź inny dokument) nie zawiera ww. danych, to nie może zostać uznany za fakturę i nie znajdują do niego zastosowania regulacje dotyczące przechowywania faktur zawarte w ustawie.

Należy stwierdzić, że regulacje prawne dopuszczają możliwość przechowywania faktur (wystawianych bądź otrzymywanych w formie papierowej) w formie elektronicznej, w dowolny sposób, jednakże sposób ten – jak wymaga ustawodawca – ma zapewniać przechowywanie faktur w podziale na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Ponadto, podatnik zobowiązany jest zapewnić odpowiednim organom na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej – również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka rozważa zmianę praktyki w zakresie przechowywania części lub całości faktur otrzymywanych w formie papierowej (dotyczy to także paragonów oraz innych podobnych dokumentów). Spółka planuje przechowywanie ww. dokumentów w części lub w całości wyłącznie w formie elektronicznej (skanów w formacie plików PDF).

Serwer, na którym będą przechowywane dokumenty zostanie odpowiednio zabezpieczony przed wirusami oraz wszelkiego rodzaju zagrożeniami związanymi z utratą danych, w tym także zagwarantowana będzie ciągłość jego cech eksploatacyjnych w czasie wymaganym do przechowywania dokumentów. Dostęp do serwera będzie także fizycznie ograniczony w sposób zapewniający zabezpieczenie przed nieupoważnionym dostępem do znajdujących się na nim danych.

Systematycznie tworzone będą także kopie zapasowe zeskanowanych dokumentów na odpowiednio zabezpieczonych nośnikach danych tak, aby informacje na nich przetrwały wymagany okres archiwizacji. Po zakończeniu procesu wprowadzania danego dokumentu do systemu, będzie on każdorazowo, bez wyjątku niszczony. Niemożliwe będzie dokonywanie zmian w elektronicznej formie dokumentu albowiem sposób wprowadzania oraz przechowywania dokumentów na serwerze ma uniemożliwić modyfikację danych, a wysoka jakość urządzeń skanujących dokumenty zagwarantować ma wyraźny odczyt danych na skanie dokumentu.

Archiwizowane skany dokumentów będą przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób umożliwiający ich szybkie odszukanie. Na żądanie organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego, zostanie zapewniony bezzwłoczny dostęp do zarchiwizowanych dokumentów, także poprzez zgranie na nośnik informatyczny.

Zatem przechowywanie części lub całości faktur wyłącznie w formie elektronicznej (bez konieczności przechowywania ich w wersji papierowej) – w sposób opisany przez Spółkę, czyli przy zapewnieniu autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności tych dokumentów, a także umożliwieniu dostępu do nich na żądanie odpowiedniego organu – będzie zgodne z przytoczonymi przepisami.

Sposób przechowywania dokumentów określony w powołanych przepisach w okresie do czasu upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego, pozwoli na stosowanie elektronicznego modelu archiwizacji, pomimo otrzymywania dokumentów w formie papierowej.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi:

suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;
w przypadku importu towarów – kwota podatku:
1. wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,
2. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,
3. wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b;
zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
kwota podatku należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9,
4. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11;
(uchylony)
różnica podatku, o której mowa w art. 30c ust. 2 i art. 37;
u podatnika, o którym mowa w art. 16, kwota stanowiąca równowartość 22% kwoty należnej z tytułu dostawy nowego środka transportu, nie wyższa jednak niż kwota podatku zawartego w fakturze stwierdzającej nabycie tego środka lub dokumencie celnym, albo podatku zapłaconego przez tego podatnika od wewnątrzwspólnotowego nabycia tego środka.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Art. 88 ustawy określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle przytoczonych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że Spółka dysponując tylko elektronicznym obrazem faktur w ramach opisanej procedury przechowywania – przy zapewnieniu autentyczności pochodzenia, integralności treści i ich czytelności – zachowa prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w nich, w zakresie w jakim nabyte towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji, fakt poddania utylizacji papierowych wersji przedmiotowych faktur, które zostaną objęte opisanym systemem archiwizacji, nie będzie miał wpływu na możliwość odliczenia podatku VAT z nich wynikającego.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Spółka mając do dyspozycji tylko elektroniczny obraz faktur otrzymanych pierwotnie w formie papierowej (które dokumentują wydatki na nabycie towarów i usług dających prawo do odliczenia zgodnie z art. 86 ustawy) zachowa prawo do odliczenia podatku naliczonego wskazanego w tych fakturach w przypadku poddania utylizacji postaci papierowej faktur pierwotnie ujętych w przyjętych okresach rozliczeniowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. W związku z powyższym, interpretacja ta zachowuje swoją aktualność, o ile zmianie nie ulegną powołane w niej przepisy.

Tut. Organ wskazuje, że w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w podatku od towarów i usług w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie zachowania prawa do odliczenia podatku naliczonego wskazanego w fakturach otrzymanych w formie papierowej, a przechowywanych wyłącznie w formie elektronicznej. Natomiast w części dotyczącej dysponowania przez Wnioskodawcę wystarczającymi dowodami w toczących się ewentualnie z jego udziałem postępowaniach przed organami podatkowymi lub organami kontroli skarbowej zostało wydane postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 30 listopada 2016 r. nr 3063-ILPP1-3.4512.161.2016.1.PR.

Odrębne rozstrzygnięcie zostanie wydane w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin