Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-2.4511.825.2016.2.JG
z 7 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm. ) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 29 sierpnia 2016 r. (data otrzymania 1 września 2016 r.), uzupełnionym 10 listopada i 1 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków pobrania przez płatnika podatku od wypłacanej renty bieżącej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków pobrania przez płatnika podatku od wypłacanej renty bieżącej.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku pismem z 3 listopada 2016 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.825.2016.1.JG wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 10 listopada i 1 grudnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Tytułem wyroku Sądu Okręgowego – Wydział Cywilny z 26 kwietnia 2002 r. na rzecz powoda – Pana G. – zasądzono od Wnioskodawcy rentę bieżącą w wysokości 315 zł – od 1 maja 2000 r. płatną do 10-tego każdego miesiąca. Pozwany Wnioskodawca kwotę tę wypłaca regularnie od ww. daty potrącając podatek od osób fizycznych.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych orzeczeniem z 24 stycznia 1996 r. ustalił powodowi 30% uszczerbku na zdrowiu zaliczając go do III grupy inwalidztwa – otrzymał rentę, którą pobierał do lipca 2000 r. Z dniem 1 lipca 2000 r. prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy zawieszono kolejnymi orzeczeniami Komisji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 19 czerwca 2000 r., 16 grudnia 2003 r., 30 czerwca 2004 r. uznając powoda za zdolnego do pracy z wyjątkiem bardzo ciężkiej pracy fizycznej i odmówiono mu przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy.

W uzasadnieniu stwierdzono, że według ustaleń biegłych lekarzy ze względu na rodzaj schorzeń stwierdzonych w następstwie wypadku w pracy – jest zdolny do pracy w rozumieniu art. 12 i art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U z 2004 r. Nr 39 poz. 353).

Wnioskodawca wskazał, że nie stosował przepisów podatkowych m.in. art. 21 ust. 1 pkt 3c Ordynacji podatkowej (winno być ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) „Odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych” ponieważ ww. nie posiadał renty z tytułu niezdolności do pracy od lipca 2000 r. Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacona kwota 315 zł zgodnie z wyrokiem Sądu Cywilnego stanowi dochód podlegający opodatkowaniu i nie podlega zwolnieniu z art. 21 ust. 1 pkt 3c Ordynacji podatkowej (winno być ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że rentę bieżącą na rzecz Pana G. Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca słusznie potrąca podatek dochodowy od renty bieżącej?

Zdaniem Wnioskodawcy, Sąd Cywilny wydając wyrok określił świadczenie dla powoda jako rentę bieżącą oraz biorąc pod uwagę fakt, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał ww. za zdolnego do pracy i odmówił mu prawa do renty od lipca 2000 r. do nadal wypłacana renta bieżąca podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. w pkt 1 wymienia się stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Należy podkreślić, że przytoczona definicja renty, określona w art. 12 ust. 7 ustawy, nie ogranicza pojęcia renty wyłącznie do świadczeń rentowych wypłacanych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Obejmuje również renty mające charakter odszkodowawczy, otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego.

W myśl natomiast przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymanej na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że wyrokiem Sądu od Wnioskodawcy na rzecz powoda od 1 maja 2000 r. została zasądzona renta bieżąca w wysokości 315 zł. Renta bieżąca została przyznana na podstawie art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego. Wnioskodawca na rzecz powoda wypłaca regularnie rentę potrącając podatek dochodowy.

Zgodnie z treścią art. 444 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 poz. 380 ze zm.) – jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt omawianej sprawy stwierdzić należy, że wypłacana w wyniku wyroku Sądu renta bieżąca otrzymywana na podstawie przepisów prawa cywilnego mieści się w definicji renty określonej w art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym stanowi przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, który jest zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro tak, to Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierać zaliczki na podatek dochodowy od wypłacanej renty. Z przyczyn powyższych okoliczność, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił prawa do renty nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.