INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2012 r. (data wpływu 16 stycznia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 marca 2012 r. (data wpływu 2 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości skradzionego towaru - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości skradzionego towaru.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 7 czerwca 2011 r. komenda powiatowa policji została powiadomiona o kradzieży z włamaniem do pomieszczeń biurowych Wnioskodawcy, skąd sprawcy zabrali w celu przywłaszczenia, półfabrykaty do produkcji sztucznej biżuterii w postaci kamieni oraz srebrnych i metalowych elementów o wartości 45.695 zł 74 gr netto oraz inne elementy wyposażenia biura tj. stoły jubilerskie, grzejniki, krany, lodówkę, telewizor, elektronarzędzia, bojler do podgrzewania wody, wibro prasę oraz inne metalowe przedmioty.

Teren na którym znajduje się budynek do którego się włamano był ogrodzony, brama wjazdowa była zabezpieczona kłódką. Drzwi wejściowe do budynku były zabezpieczone dwoma zamkami. Skradzione półfabrykaty do produkcji biżuterii były przechowywane w metalowej szafie, która była zabezpieczona kłódką.

Sprawcy włamali się na teren na którym znajduje się budynek poprzez przecięcie kłódki bramy wjazdowej. Sprawcy do budynku dostali się poprzez wybicie szyb w oknach. Sprawcy włamali się do metalowej szafy, w której były przechowywane półfabrykaty do produkcji biżuterii poprzez przecięcie kłódki. W dniu 28 września 2011 r. z komendy powiatowej policji przysłano postanowienie o umorzeniu dochodzenia w sprawie zaistniałej kradzieży z włamaniem, w wyniku której, sprawcy zabrali elementy wyposażenia biura tj. stoły jubilerskie, grzejniki, krany, lodówkę, telewizor, elektronarzędzia, bojler do podgrzewania wody, wibro prasę oraz inne metalowe przedmioty, wobec niewykrycia sprawców przestępstwa oraz postanowienie o umorzeniu dochodzenia w sprawie zaistniałej kradzieży z włamaniem, w wyniku której, sprawcy zabrali w celu przywłaszczenia, półfabrykaty do produkcji sztucznej biżuterii w postaci kamieni oraz srebrnych i metalowych elementów, wobec braku danych, dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu zabronionego.

Postanowieniem prokuratora rejonowego z dnia 18 stycznia 2012 r. podjęto na nowo umorzone postępowanie dotyczące zaistniałej kradzieży z włamaniem do pomieszczeń biurowych.

Wnioskodawca ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze na podstawie ksiąg rachunkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość skradzionego towaru można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 23 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku nieobjętych zwolnieniem od podatku akcyzowego ubytków wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków. Skoro ustawodawca wyłączył z kosztów tylko te konkretne niedobory, inne mogą być ujęte w wyniku podatkowym na ogólnych zasadach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

1. musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
3. musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

W przypadku strat w majątku obrotowym trudno mówić, że zmierzają one do osiągnięcia przychodów. Mogą one jednak co do zasady stanowić element kosztowy w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Możliwość zaliczenia poniesionej straty do kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest jednakże od spełnienia następujących warunków:

• strata musi być związana z całokształtem prowadzonej działalności,

• jej powstanie musi być spowodowane działaniem niezawinionym przez podatnika,

• musi być właściwie udokumentowana,

• podatnik winien wykazać, iż podjął właściwe działania zabezpieczające przed powstaniem tejże straty.

Przyjmuje się, iż dla celów podatkowych, tylko kradzież powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia przez racjonalnie działający podmiot, można uznać za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Jeżeli więc faktycznie poniesiono stratę – mimo prowadzenia racjonalnych działań w ramach działalności gospodarczej lub strata ta poniesiona została w wyniku zdarzeń losowych, chociaż starannie zabezpieczono się przed jej powstaniem, ponadto poniesienie straty było właściwie udokumentowane i nie miało związku z nadużyciami, niegospodarnością lub zaniedbaniem podatnika (brak nadzoru i odpowiedzialności) mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu.

Ocena, czy podatnik dochował należytej staranności przy zabezpieczeniu składników majątkowych ma charakter indywidualny i jest uzależniona od konkretnych faktów i okoliczności towarzyszących powstałej stracie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 7 czerwca 2011 r. powiadomił Policję o kradzieży z włamaniem do pomieszczeń biurowych, skąd sprawcy zabrali półfabrykaty do produkcji sztucznej biżuterii w postaci kamieni oraz srebrnych i metalowych elementów o wartości 45.695 zł 74 gr netto oraz inne elementy wyposażenia biura tj. stoły jubilerskie, grzejniki, krany, lodówkę, telewizor, elektronarzędzia, bojler do podgrzewania wody, wibro prasę oraz inne metalowe przedmioty. Teren na którym znajduje się budynek do którego się włamano był ogrodzony, brama wjazdowa była zabezpieczona kłódką. Drzwi wejściowe do budynku były zabezpieczone dwoma zamkami. Skradzione półfabrykaty do produkcji biżuterii były przechowywane w metalowej szafie, która była zabezpieczona kłódką.

Sprawcy włamali się na teren na którym znajduje się budynek poprzez przecięcie kłódki bramy wjazdowej. Sprawcy do budynku dostali się poprzez wybicie szyb w oknach. Sprawcy włamali się do metalowej szafy, w której były przechowywane półfabrykaty do produkcji biżuterii poprzez przecięcie kłódki.

Odnosząc się do powyższego, podkreślić należy, że podatnik nie może bezkrytycznie kwalifikować do kosztów uzyskania przychodów wszelkich strat, w tym będących następstwem niezachowania przez niego należytej staranności. Działalność podmiotu gospodarczego powinna cechować dbałość i zachowanie należytej staranności tak w procesie decyzyjnym jak i wykonawczym.

Prowadzenie działalności z którą wiąże się przechowywanie materiałów do produkcji wyrobów jubilerskich, wymaga zachowania w miejscu prowadzenia tej działalności szczególnej staranności, zastosowania podwyższonych standardów zabezpieczeń przed ewentualną kradzieżą.

W przedmiotowej sprawie, brak w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej, gdzie przechowywane były materiały do produkcji wyrobów jubilerskich, odpowiednich zabezpieczeń adekwatnych do rodzaju i charakteru prowadzonej działalności w postaci chociażby krat w oknach, zamontowanego alarmu, monitoringu, objęcia tego budynku ochroną wyspecjalizowanych podmiotów gospodarczych - nie może zostać uznane za zachowanie należytej staranności, czy właściwe działanie zabezpieczające przed powstaniem straty. Określając należytą staranność, należy mieć na uwadze staranność ogólnie wymaganą w stosunkach danego rodzaju, chodzi tu o pewien wzorzec zachowania w zakresie zaangażowania i dbałości w wykonaniu pewnych czynności. Ocena należytej staranności w zakresie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej musi tym bardziej uwzględniać zawodowy charakter tej działalności. W tym przypadku, zawodowy charakter działalności określa obiektywny wzorzec wymaganej staranności.

Podkreślić równocześnie należy, że uczestniczące w obrocie gospodarczym podmioty prowadzące działalność gospodarczą na własne ryzyko, nie mogą wynikających z niego konsekwencji „przerzucać” na Skarb Państwa. Ciężar właściwego zabezpieczenia przechowywanych materiałów do produkcji wyrobów jubilerskich spoczywał na Wnioskodawcy, a samo zaistnienie kradzieży, nie uprawnia do zaliczenia powstałej straty z tytułu kradzieży do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe ustalenie potwierdza także treść postanowienia Policji o umorzeniu dochodzenia w sprawie zaistniałej kradzieży z włamaniem, w wyniku której, sprawcy zabrali w celu przywłaszczenia, półfabrykaty do produkcji sztucznej biżuterii w postaci kamieni oraz srebrnych i metalowych elementów, z powodu braku danych, dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu zabronionego.

W nakreślonym stanie faktycznym, Wnioskodawca nie wykazał, że podjął wszelkie niezbędne działania zabezpieczające przed powstaniem tejże straty, tj. że dochował należytej staranności w przechowywaniu materiałów do produkcji wyrobów jubilerskich.

Biorąc powyższe pod uwagę, nie można zgodzić się z argumentacją, iż Wnioskodawcy przysługuje możliwość zaliczenia przedmiotowej straty do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko z tego względu, że nie jest to koszt wymieniony w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.