INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. z 2005 roku Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2011 r. (data wpływu 10 października 2011 r.), uzupełnionym w dniach 19 i 28 grudnia 2011 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego:

• od nabywanych usług kateringowych – jest prawidłowe,
• od nabywanych usług gastronomicznych i noclegowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 19 i 28 grudnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych usług gastronomicznych, kateringowych i noclegowych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Uniwersytet - uczelnia publiczna, jest organizatorem konferencji naukowych. Na koszty organizacji konferencji składają się m.in. koszty noclegów (zakwaterowania uczestników) i wyżywienia. Uniwersytet zawiera umowy dotyczące noclegów (zakwaterowania) oraz wyżywienia uczestników konferencji - najczęściej są to umowy z hotelami, restauracjami, itp. Podmioty te wystawiają faktury za usługi noclegowe, usługi zakwaterowania. W przypadku organizowania konferencji naukowych, gdy usługa kształcenia nie ma zasadniczego udziału, Uniwersytet stosuje 23% stawkę podatku. Z faktur za noclegi (zakwaterowanie) i wyżywienie nie odlicza podatku naliczonego, gdyż stosuje art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Poza usługami gastronomicznymi i noclegowymi, Uniwersytet nabywa również usługi kateringowe, które mają związek z organizowanymi konferencjami naukowymi.

W związku z powyższym, w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku organizowania konferencji naukowych, w których usługa kształcenia nie ma zasadniczego udziału, a koszt noclegów (zakwaterowania) i wyżywienia (usługi gastronomiczne i kateringowe) stanowią jeden z elementów kalkulacji ceny konferencji, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego...

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, zastosowanie prawa do zmniejszenia podatku należnego o podatek naliczony jest prawidłowe. Uniwersytet wskazał, iż na szkoleniu z zakresu podatku od towarów i usług przekazano informację, że w przypadku, gdy koszt noclegów (zakwaterowania) i wyżywienia składa się na „pakiet” organizacji konferencji - konferencja opodatkowana jest podatkiem w wysokości 23%, w związku z czym Uniwersytet ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu usług związanych z noclegami (zakwaterowaniem) i wyżywieniem. Raz jeszcze podniósł, iż do tej pory stosował art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy i nie odliczał podatku naliczonego od ww. usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych usług kateringowych,
• nieprawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych usług gastronomicznych i noclegowych.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, iż przedmiotowe prawo, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

Przepis art. 88 ustawy przewiduje sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, mimo tego, że spełnione są generalne przesłanki upoważniające podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób (art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy).

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z powyższego przepisu wynika, iż oznaczenie PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniach sytuacjach, tzn., gdy przepis wprost odnosi się do tej klasyfikacji.

W myśl art. 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 77/1), usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Stosownie do brzmienia ust. 2 powyższego artykułu, za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Uregulowania powyższego rozporządzenia weszły w życie z dniem 1 lipca 2011 r. i wiążą w całości oraz są bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Należy więc je stosować w celu identyfikacji usług cateringowych i restauracyjnych.

Wprawdzie w odniesieniu do usług wymienionych w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku o towarów i usług ustawodawca nie powołał symbolu PKWiU, nie ma jednak przeszkód, aby posłużyć się tą klasyfikacją pomocniczo.

Od dnia 1 stycznia 2011 r., dla celów podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług, stanowiącą załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

W dziale 56 („Usługi związane z wyżywieniem”) tej klasyfikacji, pod symbolem PKWiU 56.2 normodawca wskazał „Usługi przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering) i pozostałe usługi gastronomiczne”, pod symbolem PKWiU 56.21 – „Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)”, natomiast pod symbolem PKWiU 56.29 „Pozostałe usługi gastronomiczne”.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż usługi kateringowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Uniwersytet jest organizatorem konferencji naukowych. Na koszty organizacji konferencji składają się m.in. koszty noclegów (zakwaterowania uczestników) i wyżywienia. Poza usługami gastronomicznymi i noclegowymi, Uniwersytet nabywa również usługi kateringowe. W przypadku organizowania konferencji naukowych, gdy usługa kształcenia nie ma zasadniczego udziału, Uniwersytet stosuje 23% stawkę podatku. Z faktur za noclegi (zakwaterowanie) i wyżywienie nie odlicza podatku naliczonego, gdyż stosuje art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż Uniwersytetowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabywaniem usług kateringowych, jeżeli usługi te - jak wynika z treści wniosku - są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, o ile nie zachodzą inne przesłanki wyłączające to prawo, określone w art. 88 ustawy.

Natomiast w odniesieniu do nabywanych usług gastronomicznych i noclegowych Uniwersytet nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, z uwagi na brzmienie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, przy czym bez znaczenia pozostaje fakt, iż usługi te składają się na tzw. „pakiet” organizacji przez Uniwersytet konferencji.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Uniwersytetu należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawidłowość stosowania przez Uniwersytet 23% stawki podatku do świadczonych usług, gdyż nie postawiono w tym zakresie pytania oraz nie przedstawiono stanowiska.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego – w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.