Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-2.4510.840.2016.2.JP
z 16 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 września 2016 r. (data wpływu do tut. Biura – 19 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka ma prawo amortyzować tabor konny według stawki 14% – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka ma prawo amortyzować tabor konny według stawki 14%.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której świadczy m.in. usługi leasingu operacyjnego oraz finansowego. Spółka otrzymuje od aktualnych oraz potencjalnych klientów zapytania ofertowe dotyczące możliwości skorzystania z usług leasingu oferowanych przez Wnioskodawcę w odniesieniu do przedmiotów klasyfikowanych zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej: „KŚT”) (Dz.U. z 2010 r., Nr 242, poz. 1622 ze zm. – dalej: „Rozporządzenie KŚT”) jako tabor konny (grupa 7 – Środki transportu, podgrupa 75 – Tabor konny, rodzaj 750 – Tabor konny - dalej: „Tabor konny”).

W związku z powyższymi zapytaniami, Spółka planuje ustalić prawidłową stawką amortyzacji dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „CIT”) dla Taboru konnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo amortyzować Tabor konny roczną stawką amortyzacyjną w wysokości 14%?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo amortyzować Tabor konny roczną stawką amortyzacyjną w wysokości 14%.

W uzasadnieniu swojego stanowiska Spółka wskazała, że brak ujęcia Taboru konnego w aktualnie obowiązującym Załączniku nr 1 do ustawy o CIT jest wynikiem przeoczenia, do jakiego doszło podczas zmiany ustawy o CIT dokonanej ustawą z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2002 r., nr 141, poz. 1179 – dalej: „Ustawa zmieniająca”).

Spółka zauważyła, że treść powyższego załącznika w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie zmian wprowadzonych Ustawą zmieniającą, tj. przed 1 stycznia 2003 r., uwzględniała Tabor konny, podając dla podgrupy 75 KŚT – Tabor konny w pozycji nr 6 Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych roczną stawkę amortyzacyjną na poziomie 14%.

Jednocześnie analizując treść uzasadnienia Ustawy zmieniającej – w ocenie Wnioskodawcy – nie można przyjąć, aby intencją ustawodawcy było wyłączenie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla Taboru konnego. W szczególności, jak wskazano w uzasadnieniu Ustawy zmieniającej: „Zgodnie z założeniami pakietu „Przede wszystkim przedsiębiorczość” zmieniono również Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych, ograniczając liczbę pozycji Wykazu. Wprowadzono też możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością dostosowania ustaw podatkowych z rozwiązaniami przyjętymi w ustawie o rachunkowości oraz stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników”. Co więcej, skoro Tabor konny został ujęty jako jedna z pozycji w Rozporządzeniu KŚT, to nie ma podstaw do twierdzenia, aby nie mógł być uznany za środek trwały – wszak Rozporządzenie KŚT stanowi właśnie klasyfikację środków trwałych. Jednocześnie, jak wynika z treści Rozporządzenia KŚT, w części I. Objaśnienia wstępne, 1.1. Uwagi ogólne: ,,Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych [podkreślenie Spółki] oraz badań statystycznych”. 

Finalnie Spółka zauważyła, że uzasadnienie Ustawy zmieniającej nie wskazuje również, aby intencją ustawodawcy była zmiana wysokości stawki amortyzacyjnej właściwej dotychczas dla Taboru konnego, tj. zmiana stawki 14% na jakąkolwiek inną. Wskazana w uzasadnieniu Ustawy zmieniającej konieczność dostosowania ustaw podatkowych do rozwiązań przyjętych w ustawie o rachunkowości również nie może stanowić uzasadnienia do jakiejkolwiek zmiany dotychczas obowiązującej stawki amortyzacyjnej, gdyż przepisy rachunkowe nie określają poziomu stawek amortyzacyjnych, nakazując w tym zakresie ustalanie stawek amortyzacyjnych w oparciu o okres ekonomicznej użyteczności danego środka trwałego.

W świetle przedstawionej powyżej argumentacji, Spółka stoi na stanowisku, iż ma ona prawo amortyzować Tabor konny roczną stawką amortyzacyjną w wysokości 14%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.