Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-709/16-1/BK
z 10 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.) uzupełnionym w dniu 19 września 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania ryczałtu za wykorzystywanie samochodu prywatnego do służbowych jazd lokalnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 19 września 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania ryczałtu za wykorzystywanie samochodu prywatnego do służbowych jazd lokalnych.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada umowę z pracownikiem o używanie samochodu prywatnego do celów służbowych.

Zgodnie z postanowieniami ww. umowy Wnioskodawca wyraża zgodę na używanie przez pracownika prywatnego samochodu do celów służbowych, tj. jazd lokalnych na terenie miasta i zobowiązuje się do pokrywania kosztów używania tego samochodu.

Pracownik posiada przyznany miesięczny limit na jazdy lokalne w wysokości 500 km, a zwrot kosztów jazd lokalnych następuje w formie ryczałtu stanowiącego iloczyn limitu przyznanych kilometrów i stawki 0,8358 zł za 1 kilometr przebiegu (według rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r., Dz. U. Nr 27, poz. 271 ze zm.).

Wypłata ryczałtu następuje po złożeniu przez pracownika pisemnego oświadczenia o używaniu samochodu osobowego do celów służbowych w danym miesiącu. Kwotę miesięcznego ryczałtu zmniejsza się o 1/22 za każdy dzień, za który ryczałt nie przysługuje (czyli np. za dni nieobecności w pracy z powodu urlopu, choroby, podróży służbowej itp.).

Ponadto, w celu wypłaty ryczałtu pracownik nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Na podstawie art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z kwoty ryczałtu należnej pracownikowi za dany miesiąc obecnie potrącany jest podatek dochodowy od osób fizycznych, ponieważ kwota wypłaty traktowana jest jako przychód pracownika ze stosunku pracy. Wprawdzie art. 21 ust. 1 pkt 23b wymienionej ustawy stanowi, iż ryczałty są zwolnione z PIT, ale tylko wówczas, gdy są wypłacane wprost na podstawie odrębnych ustaw, natomiast ustawy te nie dotyczą pracowników Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazuje, że w dniu 14 grudnia 2015 r. została wydana interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (znak IPPB4/4511-3-95/15-2/JK3). Stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie jest zgodne ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażonym w wyroku z dnia 2 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2387/12. Skład orzekający stwierdził, że skoro prawidłowe i efektywne wykonywanie obowiązków pracowniczych wymaga od pracownika użycia prywatnego samochodu, to sfinansowanie kosztów tej czynności przez pracodawcę nie jest korzyścią pracownika i w takiej sytuacji, to pracodawca uzyskuje konkretne i wymierne korzyści.

Mając na uwadze powyższe, po stronie pracownika nie sposób mówić o realnym charakterze przysporzenia majątkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wypłacany przez Wnioskodawcę na rzecz pracownika zwrot kosztów używania samochodu prywatnego do celów służbowych podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód ze stosunku pracy?
2. Czy w przypadku, jeśli ww. zwrot kosztów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to należy zwrócić pracownikowi potrącany podatek za poszczególne miesiące 2016 r., czy jedynie nie opodatkowywać zwrotu kosztów od momentu wydania interpretacji?

W opinii Wnioskodawcy nie należy opodatkowywać podatkiem dochodowym od osób fizycznych zwrotu kosztów używania samochodu prywatnego do celów służbowych, ponieważ jazdy lokalne na terenie miasta pracownik odbywa w celach służbowych na rzecz pracodawcy. Tak więc, to pracodawca uzyskuje wymierne korzyści w postaci prawidłowo i efektywnie wykonywanej pracy przez pracownika. Oznacza to, że pracownik nie uzyskuje realnego przysporzenia majątkowego, które pozwoliłoby kwalifikować dokonywany przez Wnioskodawcę zwrot, jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zatem ustawodawca definiując na potrzeby ustawy pojęcie przychodu w art. 11 ust. 1 ustawy, dokonał rozróżnienia pieniędzy i wartości pieniężnych od wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wyodrębniając pojęcie nieodpłatnych świadczeń od pieniędzy uznał tym samym, że nieodpłatne świadczenia muszą mieć postać niepieniężną. Stanowisko to potwierdza również brzmienie art. 11 ust. 2-2b ustawy, w których to regulacjach ustawodawca wskazuje sposób ustalania wartości świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, że jednym ze źródeł przychodu jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 tejże ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wpłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń.

Ponieważ, zgodnie z literalnym brzmieniem art. 12 ust. 1 ustawy przychodami ze stosunku pracy są wszelkie świadczenia otrzymywane przez pracownika w związku z pozostawaniem w stosunku pracy, to zaliczyć do nich należy również wypłacany pracownikom zwrot kosztów używania pojazdu prywatnego do celów służbowych

Jedocześnie wyjaśnienia wymaga, że zwrot ten, przy spełnieniu warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy może korzystać ze zwolnienia od podatku. Przepis ten stanowi, że wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Z powyższego wynika, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdu stanowiącego własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku dochodowego, jeżeli samochód jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy, albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw.

Odrębnymi ustawami, do których odsyła art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy są:

• ustawa z dnia 5 września 2008 r. o komercjalizacji państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej „Poczta Polska” (Dz. U. Nr 180, poz. 1109),
• ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2015 r., poz. 2100),
• ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r., poz. 930).

Powyższe zwolnienie obejmuje zatem zwrot kosztów (wypłacenie ryczałtu) tylko niektórym pracownikom, dla których ww. ustawy przewidują możliwość przyznania prawa do zwrotu kosztów poniesionych z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika lub nakładają na pracodawcę obowiązek ich zwrotu.

W pozostałych przypadkach ryczałt samochodowy (zwrot kosztów) za tzw. jazdy lokalne jest opodatkowany.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada umowę z pracownikiem o używanie samochodu prywatnego do celów służbowych.

Zgodnie z postanowieniami ww. umowy Wnioskodawca wyraża zgodę na używanie przez pracownika prywatnego samochodu do celów służbowych, tj. jazd lokalnych na terenie miasta i zobowiązuje się do pokrywania kosztów używania tego samochodu.

Pracownik posiada przyznany miesięczny limit na jazdy lokalne w wysokości 500 km, a zwrot kosztów jazd lokalnych następuje w formie ryczałtu stanowiącego iloczyn limitu przyznanych kilometrów i stawki 0,8358 zł za 1 kilometr przebiegu (według rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r., Dz. U. Nr 27, poz. 271 ze zm.).

Wypłata ryczałtu następuje po złożeniu przez pracownika pisemnego oświadczenia o używaniu samochodu osobowego do celów służbowych w danym miesiącu. Kwotę miesięcznego ryczałtu zmniejsza się o 1/22 za każdy dzień, za który ryczałt nie przysługuje (czyli np. za dni nieobecności w pracy z powodu urlopu, choroby, podróży służbowej itp.).

Ponadto, w celu wypłaty ryczałtu pracownik nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Mając powyższe na uwadze, kwota wypłaconego przez Wnioskodawcę pracownikom ryczałtu za wykorzystywanie samochodów prywatnych do służbowych jazd lokalnych, stanowi przychód pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy, bowiem prawo do takiego zwrotu wynika z umowy opartej na przepisach rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy a nie wprost z przepisów odrębnych ustaw. Dlatego też winien być opodatkowany wraz z innymi przychodami ze stosunku pracy, a na Wnioskodawcy z tytułu dokonywania ww. świadczeń, ciążą obowiązki płatnika określone w art. 31, 32 i 38 ww. ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W związku z treścią niniejszego rozstrzygnięcia, pytanie oznaczone we wniosku nr 2 stało się bezprzedmiotowe. Wobec tego odstąpiono od udzielenia odpowiedzi w tym zakresie.

Odnosząc się natomiast do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku sądu administracyjnego i interpretacji indywidualnej wskazać należy, że rozstrzygnięcia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw w określonym stanie faktycznym i wyłącznie w nich są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 788 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.