Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP3.4512.577.2016.3.JP
z 19 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 17 sierpnia 2016 r. (data wpływu 25 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 31 października 2016 r. (data wpływu 2 listopada 2016 r.) oraz pismem z 22 listopada 2016 r. (data wpływu 25 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży sprzętu i aparatury medycznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży sprzętu i aparatury medycznej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 31 października 2016 r. (data wpływu 2 listopada 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 21 października 2016 r. znak: 2461-IBPP3.4512.577.2016.1.JP oraz pismem z 22 listopada 2016 r. (data wpływu 25 listopada 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 14 listopada 2016 r. znak: 2461-IBPP3.4512.577.2016.2.JP.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Województwo …) planuje sprzedaż spółce M Sp. z o.o. z siedzibą w … sprzętu i aparatury medycznej przeznaczonych do intensywnej terapii noworodka.

Przedmiotowy sprzęt został zakupiony przez Województwo za środki z dofinansowania na realizację projektu pt. „…” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013. Dla zachowania trwałości projektu, konieczne było, aby do końca pięcioletniego okresu od refundacji ostatniego wydatku, Województwo występowało jako beneficjent. Zakup sprzętu nastąpił w 2010 r. w celu przekazania do używania przez Wojewódzki Szpital nr …, dla którego Województwo … było organem założycielskim. Zakup sprzętu podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Województwu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wojewódzki Szpital nr … używał przedmiotowego sprzętu, od momentu jego zakupu przez Województwo, na mocy zawartej z Województwem umowy użyczenia. Od 2012 r. przedmiotowy sprzęt jest przez Województwo użyczony spółce M Sp. z o.o., która przejęła działalność w zakresie prowadzenia szpitala od Wojewódzkiego Szpitala nr …. Od momentu nabycia przez Województwo sprzęt mający być przedmiotem sprzedaży wykorzystywany jest do prowadzenia działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług określonej w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz.U. 2016 r, poz. 710 z późn. zm.).

W związku z powyższym zachodzi wątpliwość, czy zapis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz.U. 2016 r., poz. 710 z późn. zm.) będzie miał zastosowanie do sytuacji gdy Województwo jako dokonujący dostawy, któremu z tytułu nabycia towarów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie był podmiotem wykorzystującym towary, natomiast towary były wykorzystywane przez wyżej wymienione podmioty, którym zostały użyczone, wyłącznie do prowadzenia działalności zwolnionej od podatku określonej w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz.U. 2016 r., poz. 710 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedmiotowej sytuacji, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz.U. 2016 r., poz. 710 z późn. zm.) sprzedaż przez Województwo sprzętu i aparatury medycznej spółce M Sp. z o.o. będzie podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy (uzupełnione pismem z 31 października 2016 r.):

Województwo jako dokonujący dostawy, któremu z tytułu nabycia towarów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie był podmiotem wykorzystującym towary, natomiast towary były wykorzystywane przez wyżej wymienione podmioty, którym zostały użyczone, wyłącznie do prowadzenia działalności zwolnionej od podatku określonej w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz.U. 2016 r., poz. 710 z późn. zm.).

Wymienione powyżej okoliczności spełniają warunki zwolnienia od podatku od towarów i usług określone w zapisie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz.U. 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), tzn.:

• towary były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku,
• dokonującemu dostawy z tytułu nabycia towarów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
  
  

Okoliczność, że towary były wykorzystywane przez podmioty, którym zostały one użyczone, a nie były wykorzystywane przez dokonującego dostawy, nie wpływa w żaden sposób na zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz.U. 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), z uwagi na brak wymogu, by wykorzystującym towary był dokonujący dostawy.

Sprzedaż sprzętu i aparatury medycznej spółce M Sp. z o.o. z siedziba w … będzie podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika działającego w takim charakterze.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ będą uznane za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach ich zadań oraz, gdy wykonują czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Stosownie do przepisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 486), Samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami. W szczególności zadania te obejmują sprawy promocji i ochrony zdrowia (art. 14 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o samorządzie województwa).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1638), Skarb Państwa reprezentowany przez ministra, centralny organ administracji rządowej albo wojewodę może utworzyć i prowadzić podmiot leczniczy w formie:

1. spółki kapitałowej;
2. jednostki budżetowej;
3. jednostki wojskowej;
4. samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej.
   
   

W myśl art. 114 ust. 1 pkt 1 ustawy o działalności leczniczej, podmiot wykonujący działalność leczniczą może otrzymać środki publiczne z przeznaczeniem na realizację zadań w zakresie programów polityki zdrowotnej, programów zdrowotnych i promocji zdrowia, w tym na zakup aparatury i sprzętu medycznego oraz wykonanie innych inwestycji koniecznych do realizacji tych zadań.

Trybunał w dniu 20 marca 2014 r. wydał postanowienie w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, w którym orzekł, że „dyrektywę 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji takich jak te zamierzone przez gminę Wrocław, o ile sąd odsyłający stwierdzi, iż transakcje te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy oraz iż nie są wykonywane przez rzeczoną gminę w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy owej dyrektywy. Jeśli jednak należałoby uznać te transakcje za wykonywane przez wspomnianą gminę działającą w charakterze organu władzy publicznej, przepisy dyrektywy 2006/112 nie sprzeciwiałyby się ich opodatkowaniu, gdyby sąd odsyłający stwierdził, że ich zwolnienie mogłoby prowadzić do znaczących zakłóceń konkurencji w rozumieniu art. 13 ust. 2 tej dyrektywy.”

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do zwolnienia od podatku przysługuje wówczas, gdy łącznie są spełnione przesłanki w nim określone, a mianowicie:

1. towar mający być przedmiotem dostawy służył wyłącznie wykonywaniu czynności zwolnionych od podatku,
2. przy nabyciu towaru nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku należnego.
   
   

Spełnienie tylko jednego warunku oznacza, że sprzedaż będzie opodatkowana.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są dwa warunki. Jeden z tych warunków to fakt, że z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów dokonującemu ich dostawy nie mogło przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dodatkowo jednak konieczne jest, aby przedmiotem dostawy były towary wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku (warunek ten dotyczy całego okresu posiadania towaru, a w zasadzie – całego okresu posiadania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel).

Należy zwrócić uwagę, że w art. 43 ust. 1 
pkt 2 ustawy o VAT – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. – mowa jest o działalności zwolnionej od podatku, a więc działalności polegającej na wykonywaniu czynności zwolnionych z VAT (czyli czynności podlegających opodatkowaniu, lecz zwolnionych od podatku).

Od działalności takiej należy odróżnić działalność opodatkowaną, tj. działalność polegającą na wykonywaniu czynności opodatkowanych (czynności podlegających opodatkowaniu, które nie są zwolnione od podatku). Dostawy towarów wykorzystywanych (choćby incydentalnie) do wykonywania działalności opodatkowanej nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Od działalności zwolnionej od podatku trzeba również odróżnić działalność niepodlegającą opodatkowaniu, a więc działalność polegającą na wykonywaniu czynności niepodlegających opodatkowaniu. Również dostawy towarów wykorzystywane do wykonywania takiej działalności (mimo że jest to działalność, która nie pozwala podatnikom na odliczanie podatku naliczonego przy dokonywaniu dotyczących jej zakupów) nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (Województwo) planuje sprzedaż spółce z o.o. sprzętu i aparatury medycznej przeznaczonych do intensywnej terapii noworodka. Zakup sprzętu nastąpił w 2010 r. w celu przekazania do używania przez Wojewódzki Szpital dla którego Województwo było organem założycielskim. Zakup sprzętu podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Województwu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wojewódzki Szpital używał przedmiotowego sprzętu, od momentu jego zakupu przez Województwo, na mocy zawartej z Województwem umowy użyczenia. Od 2012 r. przedmiotowy sprzęt jest przez Województwo użyczony spółce z o.o., która przejęła działalność w zakresie prowadzenia szpitala. Od momentu nabycia przez Województwo, sprzęt mający być przedmiotem sprzedaży, wykorzystywany jest do prowadzenia działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług określonej w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi, czy zapis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług będzie miał zastosowanie do sytuacji gdy Województwo jako dokonujący dostawy, któremu z tytułu nabycia towarów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie był podmiotem wykorzystującym towary, natomiast towary były wykorzystywane przez wyżej wymienione podmioty, którym zostały użyczone, wyłącznie do prowadzenia działalności zwolnionej od podatku określonej w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług.

W oparciu o przedstawione zdarzenia przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, należy stwierdzić, że zakupione w ramach realizacji projektu pn. „…” sprzęt i aparatura medyczna, nie zostały nabyte na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu VAT, w związku z czym – co wprost wskazane zostało w opisie sprawy – Wnioskodawcy nie przysługiwało z tytułu ich nabycia prawo do odliczenia podatku VAT. Przedmiotowe sprzęt i aparatura medyczna zostały bowiem nabyte w celu przekazania do używania przez szpital wojewódzki, który używał przedmiotowy sprzęt na mocy zawartej umowy użyczania, a następnie został on użyczony spółce z o.o., która przejęła działalność w zakresie prowadzenia szpitala.

Wskazać w tym miejscu należy, że umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną, bowiem zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r. poz. ze 380 zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność. W konsekwencji oddanie sprzętu i aparatury w użyczenie (nieodpłatne używanie) stanowi nieodpłatne świadczenie usług.

Wykorzystywanie zaś to „używanie czegoś”, „użytkowanie” (Słownik współczesnego języka polskiego, t. 2 pod red. B. Dunaj, Warszawa 1999), a zatem chodzi o posługiwanie się czymś, wykorzystanie czegoś w charakterze narzędzia, użycie czegoś dla osiągnięcia jakiegoś celu, zysku. Przez używanie zaś rozumieć należy posługiwanie się czymś, wykorzystywanie czegoś w charakterze narzędzia. Zatem nie jest wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru, jeżeli posiadaniu nie towarzyszy faktyczne wykorzystywanie towaru, aby można było mówić o wykorzystywaniu.

Warunkiem zastosowania zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest konieczność wykorzystywania towarów, będących przedmiotem dostawy przez podatnika, wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku VAT. W konsekwencji z tego zwolnienia nie może korzystać dostawa towarów, które nigdy nie zostały wykorzystane, choć zostały zakupione w takim celu. Warunek wykorzystania wyłącznie na cele działalności zwolnionej oznacza, że od momentu ich nabycia do momentu zbycia muszą służyć wyłącznie takiej działalności, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że sprzęt zakupiony w 2010 r. przez Województwo za środki z dofinansowania na realizację projektu pt. „…” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013 został nabyty na potrzeby prowadzenia działalności, która nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, w konsekwencji czego stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Powyższego nie zmienia fakt, że przedmiotowy sprzęt i aparatura medyczna były wykorzystywane na podstawie umowy użyczenia przez inne podmioty (do 2012 r. przez szpital wojewódzki a następnie przez spółkę z o.o.) do prowadzenia działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług określonej w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy.

Tym samym w okolicznościach niniejszej sprawy warunek wykorzystywania towarów wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku wskazany w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie został spełniony.

W konsekwencji w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W kontekście okoliczności, że sprzęt i aparatura medyczna były faktycznie użytkowane dla realizacji celów, które stanowią działalność publicznoprawną (pozostającą poza VAT), w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy uznać, że Wnioskodawca sprzedając sprzęt i aparaturę medyczną nie będzie działał w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, zatem ich sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż sprzętu i aparatury medycznej spółce będzie podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie okoliczności przedstawionych we wniosku i traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.