Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP4.4513.353.2016.1.PK
z 14 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 11 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w przedmiocie opodatkowania dostawy na stacje LPG gazu płynnego o kodzie CN 271112 97 i 2711 12 94 przeznaczonych do napędu silników spalinowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego, w przedmiocie opodatkowania dostawy na stacje LPG gazu płynnego o kodzie CN 271112 97 i 2711 12 94 przeznaczonych do napędu silników spalinowych.

We wniosku przedstawiono stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Wnioskodawca posiada zezwolenie z dnia 12.09.2012 r. na wysyłanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany wysyłający NR PLX, nr referencyjny Y oraz zezwolenie wydane przez Naczelnika Urzędu Celnego w B. z dnia 03.12.2015 r. na prowadzenie składu podatkowego NR PLV, nr referencyjny Z. Ponadto, decyzją z dnia 03.12.2015 r. Naczelnik Urzędu Celnego w B. nadał mu - podmiotowi prowadzącemu skład podatkowy numer akcyzowy PLW, nr referencyjny XX. Aktualnie posiada również koncesję na obrót paliwami ciekłymi (decyzja Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 07,06.2004 r. ZZ do dnia 31.12.2030 r. zmieniona decyzją Prezesa Urzędu Regulacji i Energetyki z dnia 01.02.2013 r., a następnie decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 03.03.2016 r. - w zakresie rozszerzenia koncesji o rozlewanie gazu), koncesję na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą (decyzja Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 09.01.2015 r., XZ do dnia 31.12.20130 r.) oraz koncesję na wytwarzanie paliw ciekłych (decyzja Prezesa Regulacji Energetyki z dnia 03.03.2016 r., XV do dnia 31.12.2030 r.). Prowadząc skład podatkowy Wnioskodawca cały obrót ewidencjonuje w tonach. Jako importer Wnioskodawca płaci podatek akcyzowy w zaliczkach dziennych jako podstawę opodatkowania przyjmując ilość (w tonach) zakupionych przeze niego gazów węglowodorowych (płaci podatek akcyzowy od jednostki miary przyjmowanej na Skład podatkowy). Następnie w składzie podatkowym zużywa zakupione gazy węglowodorowe z przeznaczeniem na cele grzewcze ze zwolnioną akcyzą, do napełniania butli w kg, dokonuje wydań innym podmiotom w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, dokonuje dostaw do podmiotów zużywających w litrach przy pomocy legalizowanych układów dystrybucyjnych oraz dokonuję dostaw do stacji LPG w litrach.

Dodać przy tym należy, że zakup towarów z krajów unijnych i krajów trzecich wprowadzany jest na Składu Podatkowego w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Uwidocznione to jest w Ewidencji Wyrobów Akcyzowych. Od daty wyprowadzenia gazu ze Składu Podatkowego zgodnie 2 art. 23 ust. 2 nie później niż 25 dnia po dniu zakończenia procedury poboru akcyzy i powstania zobowiązania podatkowego opłacana jest akcyza od ilości (tak jak jest przyjmowane na Skład Podatkowy) wyprowadzonej ze Składu na stację LPG. Wydanie gazu węglowodorowego (skroplonego) ze składu podatkowego następuje do własnej cysterny, za pomocą której następnie gaz jest dostarczany na stacje paliwowe. Przedmiotem sprzedaży jest gaz skroplony. Nabywane i sprzedawane gazy objęte zapytaniem do stacji LPG są przeznaczone do napędów silników spalinowych. Pełne kody Nomenklatury Scalonej CN nabywanych i sprzedawanych gazów to: Gaz propan - butan: kod 2711 12 97, gaz propan: kod 2711 12 94. Mając na uwadze, że na skład podatkowy Wnioskodawca przyjmuje gazy węglowodorowe w tonach, a dokonuję następnie dostaw w litrach, to stosuje przelicznik kg do litra opracowany przez ASTM (Amerykańskie Stowarzyszenie ds. Badania Materiałów ) wg tabeli gęstości propan - butan w danej temperaturze. Uszczegóławiając: Importowany gaz jako gaz węglowodorowy Wnioskodawca wprowadza na Skład Podatkowy w kilogramach w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Następnie w procesie wydania ze składu Podatkowego sprzedaje go jako gaz płynny. Sprzedaż gazu płynnego w litrach w postaci jako: gaz grzewczy (zawieszona akcyza), do nabijania butli (zawieszona akcyza) i do tankowania silników pojazdów samochodowych (obowiązek opłacenia akcyzy, opłaty paliwowej i opłaty zapasowej, w terminie ustawowym).

W tym miejscu należy zauważyć, że cechą charakterystyczną gazu propan - butan jest to, że w wysokich temperaturach podlega on rozprężeniu. W rzeczywistości - mając na uwadze przeliczniki kg do litra - dochodzi do sytuacji, w której niejako Wnioskodawca sprzedał więcej (w litrach) niż miał wcześniej (w tonach). I tak np. mając pierwotnie 20 000 kg (zgodnie z legalizowaną wagą) sprzedał 36 500 litrów co nastąpiło przy użyciu legalizowanego układu dystrybucyjnego). Współczynnik kg do litra w tym wypadku wyniósł więc 0,5479. Mając na uwadze powyższe, dotychczas uiszczał podatek zarówno od ilości pierwotnej (zakupionej w tonach) jak również od różnic powstałych w wyniku przeliczenia kg do litra. Podstawą, z której wywodził dotychczas ten obowiązek wynika z art. 9c ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r, (Dz. U, 2014, poz. 752), zgodnie z którym: „W przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest: (...) sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu”. Chodziło tu o słowo sprzedaż, której Wnioskodawca dokonuje m.in, na stacje LPG.

Nie dokonując głębszej analizy przepisów ustawy o podatku akcyzowym Wnioskodawca przyjął, że dokonywane przeze niego dostawy są sprzedażą wyrobów gazowych finalnemu odbiorcy, co na dzień dzisiejszy jest wg niego stanowiskiem nieprawidłowym. Otóż zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku akcyzowym: „finalny nabywca gazowy - to podmiot, który: a) nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowe wyroby gazowe, lub b) posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyrób gazowe - niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym”. Z kolei zaś zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 b) wyroby gazowe - to wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust, 1 pkt 15 lit, b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00. W tym miejscu zaznaczenia wymaga fakt, że zgodnie z posiadanym przeze Wnioskodawcę zezwoleniem na prowadzenie składu podatkowego z dnia 03.12.2015 r. (decyzja Naczelnika UC w B. nr ...) wyrobami akcyzowymi na jakie zostało udzielone przedmiotowe zezwolenie są wyroby energetyczne: gaz płynny i inne węglowodory gazowe (LPG) o kodzie CN 2711 z wyjątkiem 271111, 271121 i 271129 (art. 20 ust, 1 lit. d; załącznik 1 tabela A rząd piąty, załącznik 1 tabela C rząd czwarty Dyrektywy 2003/96/WE). Ponad wszelką wątpliwość nie są to wyroby gazowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1b. Nie mogą być więc one objęte dyspozycją art, 9c ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, w którym mowa o sprzedaży właśnie wyrobów gazowych finalnemu odbiorcy, który dotychczas w mojej ocenie stanowił podstawę opodatkowania różnic powstałych na skutek wydania gazu płynnego w litrach (przyjętego wcześniej na skład podatkowy w tonach). Sprzedawany przeze Wnioskodawcę gaz płynny i inne węglowodory gazowe (LPG) nie jest wyrobem gazowym, a jest innym wyrobem akcyzowym w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.

Dotychczas Wnioskodawca płaci wskazane wstępne wpłaty akcyzy za okresy dzienne nie później niż 25 dnia po dniu zakończenia procedury poboru akcyzy i powstania zobowiązania podatkowego od ilości gazu wyprowadzonego ze Składu Podatkowego wcześniej przyjętego w jednostkach miary.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Mając na uwadze opisane zdarzenie zwracam się z pytaniem czy Wnioskodawca działając jako przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego i dokonując dostaw do stacje LPG gazu płynnego i innych gazów węglowodorowych (LPG) przy użyciu legalizowanych układów dystrybucyjnych powinien jak dotychczas uiszczać podatek akcyzowy także od sprzedaży dokonanej w litrach na stacje LPG pomimo wcześniejszego uiszczenia podatku (na zasadzie zaliczek dziennych) obliczonego od tego samego gazu płynnego i innych gazów węglowodorowych przyjętych i zaewidencjonowanych na składzie podatkowym w tonach?

Zdaniem Wnioskodawcy, uiszczanie podatku akcyzowego także od sprzedaży dokonanej w litrach na stacje LPG pomimo wcześniejszego uiszczenia podatku (na zasadzie zaliczek dziennych) obliczonego od tego samego gazu płynnego i innych gazów węglowodorowych przyjętych i zaewidencjonowanych na składzie podatkowym w tonach jest nieprawidłowe bowiem gaz płynny i inne węglowodory gazowe (LPG) o kodzie CN 2711 z wyjątkiem 271111, 271121 i 271129 nie są objęte dyspozycją definicji legalnej wyrobów gazowych z art. 2 ust. 1b ustawy o podatku akcyzowym a więc w sytuacji Wnioskodawcy nie mogą stanowić podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 9 c ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwaną dalej „ustawą” (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 752 ze zm.), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, użyte w ustawie określenie „wyroby akcyzowe” oznacza - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zakres opodatkowania akcyzą wyrobów energetycznych, w tym również wyrobów gazowych, został określony w Rozdziale 1 Działu IV ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

W ww. załączniku nr 1, stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych, umieszczono pod pozycją 28, z kodem CN 2711 - gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1b) ustawy przez wyroby gazowe rozumie się wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że nie wszystkie wyroby akcyzowe - będące gazowymi wyrobami energetycznymi - są wyrobami gazowymi w rozumieniu ustawy. W konsekwencji, do wyrobów gazowych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy nie zalicza się wyrobów o kodzie CN 271112 97 i 2711 12 94 przeznaczonych do napędu silników spalinowych, będących przedmiotem przedstawionego stanu faktycznego i objętych (jak wskazano w stanie faktycznym) zapytaniem. W odniesieni do tych wyrobów znajdą zastosowanie przepisy ogólne.

Przedmiotem opodatkowania akcyzą, wskazanym w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy jest wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego.

Jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej (art. 8 ust. 6 ustawy).

Zgodnie zaś z art. 10 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu akcyzą, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Stosownie do ww. przepisów opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlega m.in. wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego, a obowiązek podatkowy powstaje z dniem wprowadzeni wyrobów akcyzowych do składu podatkowego. Zgodnie z art. 8 ust. 6 ustawy formułującym zasadę jednofazowości opodatkowania podatkiem akcyzowym, jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 40 ust. 1 pkt 1 ustawy zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy następuje z dniem wyprowadzenia wyrobów akcyzowych ze składu podatkowego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, z zastrzeżeniem ust. 1a; zobowiązanie podatkowe nie powstaje i wygasa obowiązek podatkowy wobec podmiotu prowadzącego skład podatkowy, jeżeli powstał obowiązek podatkowy z tytułu czynności, o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 5;

Art. 45 ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zakończenia tej procedury, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Zastosowanie procedury zawieszenia poboru akcyzy oznacza, że powstały obowiązek podatkowy nie przekształca się w zobowiązanie podatkowe. W przypadku podatku akcyzowego, powstanie obowiązku podatkowego nie powoduje konieczności zapłaty akcyzy jeżeli wyroby akcyzowe są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy. Inaczej mówiąc procedura zawieszenia poboru akcyzy oznacza przesunięcie w czasie daty powstania zobowiązania podatkowego, a więc powoduje ona przesunięcie daty zapłaty akcyzy. Dopiero zakończenie tej procedury skutkuje przekształceniem powstałego obowiązku podatkowego w zobowiązanie podatkowe, co dla podatnika oznacza obowiązek zapłaty podatku.

Zgodnie z art. 23 ust. 1-3 i 6 ustawy zarejestrowani odbiorcy, z wyłączeniem zarejestrowanego odbiorcy posiadającego zezwolenie na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca, podmioty prowadzące składy podatkowe oraz podatnicy, o których mowa w art. 13 ust. 3, są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, do obliczenia i zapłaty akcyzy wstępnie za okresy dzienne, na rachunek właściwej izby celnej.

Wstępnych wpłat akcyzy za okresy dzienne, zwanych dalej "wpłatami dziennymi", dokonuje się nie później niż 25. dnia po dniu, w którym powstał obowiązek podatkowy, a w przypadku podmiotu prowadzącego skład podatkowy - po dniu, w którym nastąpiło zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy i powstało zobowiązanie podatkowe.

Wpłaty dzienne dokonane za miesiąc rozliczeniowy są uwzględniane w deklaracjach podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub ust. 2 pkt 1. Wpłaty dzienne stanowią zaliczkę na akcyzę.

Wpłaty dzienne stanowią m.in. uregulowanie zobowiązania podatkowego, które powstaje w wyniku zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy poprzez wyprowadzenia wyrobów akcyzowych ze składu podatkowego Podmioty prowadzące składy podatkowe dokonują wpłaty dzienne nie później niż 25. dnia po dniu, w którym nastąpiło zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy i powstało zobowiązanie podatkowe. Wpłaty dzienne uwzględnia się odpowiednio w deklaracji podatkowej.

Stosownie do art. 88 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15°C lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 12 ustawy stawki akcyzy na wyroby energetyczne wynoszą dla gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych:

1. gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711 oraz gazowych węglowodorów alifatycznych objętych pozycją CN 2901:
• skroplonych - 695,00 zł/1000 kilogramów,
  
• w stanie gazowym - 11,04 zł/1 gigadżul (GJ),
2. wyprodukowanych w składzie podatkowym i spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach:
• biogazu, bez względu na kod CN - 0 zł,
  
• wodoru i biowodoru o kodzie CN 2804 10 00 - 0 zł,
3. pozostałych - 14,72 zł/1 GJ;
   
   

Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy akcyzowej, w stosunku do gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711, występujących w stanie skroplonym i wykorzystywanych do napędu silników, podstawa opodatkowania wyrażona została w kilogramach, gdyż stawka akcyzowa dla tych wyrobów wynosi 695 zł na 1000 kg.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi skład podatkowy, a cały obrót ewidencjonuje w tonach. Wnioskodawca płaci podatek akcyzowy w zaliczkach dziennych jako podstawę opodatkowania przyjmując ilość (w tonach) zakupionych przeze niego gazów węglowodorowych (płaci podatek akcyzowy od jednostki miary przyjmowanej na Skład podatkowy). W składzie podatkowym zużywa zakupione gazy węglowodorowe z przeznaczeniem na cele grzewcze ze zwolnioną akcyzą, do napełniania butli w kg, dokonuje wydań innym podmiotom w procedurze zawieszenia poboru akcyzy oraz dokonuje dostaw do podmiotów zużywających w litrach przy pomocy legalizowanych układów dystrybucyjnych oraz dokonuje dostaw do stacji LPG w litrach gazu płynnego o kodzie CN 271112 97 i 2711 12 94 przeznaczonych do napędu silników spalinowych. Zakupiony towarów z krajów unijnych i krajów trzecich wprowadzany jest na Składu Podatkowego w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Dotychczas Wnioskodawca płaci wskazane wstępne wpłaty akcyzy za okresy dzienne nie później niż 25 dnia po dniu zakończenia procedury poboru akcyzy i powstania zobowiązania podatkowego od ilości gazu wyprowadzonego ze Składu Podatkowego wcześniej przyjętego w jednostkach miary.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania sprzedaży gazów do stacji LPG.

Jak wskazano powyżej wyroby o kodzie CN 2711 12 97 i 2711 12 94 nie stanowią wyrobów gazowych, a tym samym do ich opodatkowanie nie mają zastosowania przepisy art. 9c ust. 1 pkt 2 ustawy. W przedmiotowym przypadku opodatkowaniu podlega wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego. Natomiast zobowiązanie podatkowe powstaje z tytułu wyprowadzenia ww. wyrobów ze składu podatkowego. Zobowiązanie to winno być uregulowane poprzez uiszczenie wpłat dziennych. Jako podstawę opodatkowania, dla wyrobów o kodzie CN 2711 12 97 i 2711 12 94 przeznaczonych do napędu silników, należy przyjąć wartość wyrażoną w kilogramach, a wartość ta winna odzwierciedlać ilości wyrobów wyprowadzonych ze składu podatkowego.

Zatem Wnioskodawca zasadnie uważa, że sprzedaż wyroby o kodzie CN 2711 12 97 i 2711 12 94 do stacji LPG nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 9c ust. 1 pkt 2 ustawy oraz że obliczając podatek - z tytułu wyprowadzenia ww. wyrobów ze składu podatkowego - winien za podstawę przyjąć ilość wyprowadzonych wyrobów mierzoną w kilogramach (tonach).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, zmiany stanu prawnego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.