Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB3.4510.468.2016.1.MJ
z 25 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2016 r. (data wpływu 8 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

1. zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. updop przedmiotem opodatkowania jest dochód bez względu na rodzaj źródła przychodów - jest nieprawidłowe,
2. niezamortyzowana część - wartość budynków i budowli będzie dla Spółdzielni stanowiła koszt uzyskania przychodu w pełnej niezamortyzowanej wysokości - jest prawidłowe, ale z innych względów niż to wskazał Wnioskodawca.

(Pytania nr 1 i 2 wniosku).

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia, czy zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. updop przedmiotem opodatkowania jest dochód bez względu na rodzaj źródła przychodów oraz niezamortyzowana cześć - wartość budynków i budowli będzie dla Spółdzielni stanowiła koszt uzyskania przychodu w pełnej niezamortyzowanej wysokości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia „A” w X została założona w 1974 r. oraz zarejestrowana w KRS pod numerem 0. Jej założycielami są trzy osoby prawne: Kółka Rolnicze w (…) przez pięć osób fizycznych. W 1996 r. aktem notarialnym spółdzielnia od Gminy otrzymała we wieczyste użytkowanie na 99 lat działki o numerach (…), które to zabudowane nieruchomościami, które to A sam pobudował z własnych środków również w latach 70-tych. W skład nieruchomości wchodzi: magazyn, rampa wyładowcza, warsztat wraz z pomieszczeniami biurowymi, ogrodzenie, sieć wodno-kanalizacyjna, drogi i inne urządzenia wraz z infrastrukturą.

Spółdzielnia prowadzi działalność gospodarczą na zasadach ogólnych i jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług a jej działalność to wyłącznie działalność opodatkowana podatkiem VAT. W momencie budowy nieruchomości nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego. Budynki od samego początku wykorzystywane były tylko do działalności gospodarczej opodatkowanej oraz ponoszone były wydatki i nakłady na ich ulepszenie, ale nie w okresie ostatnich 10 lat licząc od dnia złożenia wniosku. Budynki i obiekty przyjęte są na stan środków trwałych, przy czym wartość początkowa nie została jeszcze w pełni zamortyzowana, oraz ich wartość początkowa przekracza 15.000,00 zł. Od 2013 r. obiekty te są oddane w wynajem Gminie.

Spółdzielnia w 2017 r. zamierza zrzec się prawa wieczystego użytkowania oraz przekazać obiekty Gminie. Na tę okoliczność dokonała wyceny nieruchomości jak i prawa wieczystego użytkowania gruntu. Budynki wyceniono na wartość 228.723,00 zł, a wieczyste [użytkowanie] na 234.049,00 zł brutto.

Spółdzielnia jest na etapie przygotowywania rozmów z Gminą oraz porozumienia w sprawie rozwiązania umowy wieczystego użytkowania gruntów, przy czym ustala się, że z tytułu wynagrodzenia, o którym mowa w art. 33 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz rozliczenie roczne za użytkowanie wieczyste, o którym mowa w art. 33 ust. 3 ww. ustawy Gmina zapłaci Spółdzielni 100.000,00 zł brutto, a w pozostałym zakresie Spółdzielnia zrzeknie się należności określonej w wycenie rzeczoznawcy, o ile Rada Gminy Z. zobowiąże się dokonać inwestycji w infrastrukturę i na rzecz wsi X Y Z za łączną kwotę 350.000,00 zł brutto.

Budynki i budowle są jedynymi budynkami jakie Spółdzielnia posiada jak i prawo wieczystego użytkowania gruntów. Budynki i budowle na dzień złożenia wniosku, ani w dniu przekazania Gminie nie są i nie będą w pełni zamortyzowane. Służą do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, zostaną przekazane za wynagrodzenie za zrzeczenie się prawa wieczystego [użytkowania] gruntu o którym mowa w art. 33 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami Gminie. Gmina nie będzie użytkowała ich w działalności gospodarczej i zwolnionej. W przyszłości grunt wraz z nieruchomościami przekaże w formie aportu do swojej jednoosobowej Spółki samorządowej. Następnie Spółdzielnia zamierza się zlikwidować.

W związku z powyższym zadano min. następujące pytania:

1. Czy zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. updop przedmiotem opodatkowania jest dochód bez względu na rodzaj źródła przychodów, w tym przypadku przychodem do opodatkowania będzie wartość wynagrodzenia, czyli 100.000,00 zł, czy wartość oceniona przez rzeczoznawcę?
2. Czy niezamortyzowana cześć - wartość budynków i budowli będzie dla Spółdzielni stanowiła koszt uzyskania przychodu w pełnej niezamortyzowanej wysokości?

(w zakresie pozostałych pytań wniosku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcia).

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

Ad. 1.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód został osiągnięty. I tak zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 uopdop, przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności pieniądze, wartości pieniężne, a w tym różnice kursowe. Wnioskodawca uważa, że przychodem będzie wynagrodzenie jakie spółdzielnia otrzyma od Gminy, czyli 100.000,00 zł pomniejszone o ewentualny podatek VAT.

Ad. 2.

Niezamortyzowana część wartości początkowej budynków i budowli będzie kosztem uzyskania przychodu, z uwagi na to, że zrzeczenie się prawa wieczystego użytkowania gruntu, nastąpiło za wynagrodzeniem, czyli odpłatnie. Z uwagi na fakt, iż zgodnie z art. 29 ust. 8 o VAT, budynków i gruntu nie wyodrębnia się osobno, traktuje jako jedno.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego – jest w zakresie pytania nr:

1. - nieprawidłowe.
2. - prawidłowe, jednak z innych względów niż to wskazał Wnioskodawca.

Ad. 1.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji, zgodnie z zadanym we wniosku pytaniem wyznaczającym jej zakres, nie jest kwestia rozliczenia podatkiem dochodowym od osób prawnych czynności dotyczących zobowiązania się Gminy do dokonania inwestycji na rzecz wsi X Y Z w związku ze zrzeczeniem się Wnioskodawcy z części wynagrodzenia.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851, z późn zm., dalej „updop”), przychodem co do zasady są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. W punktach od 2 do 10 tego przepisu wymienione zostały szczególne rodzaje zdarzeń prawnych, które na gruncie przepisów updop powodują powstanie przychodu.

Ustęp 3 tego artykułu stanowi natomiast, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. W orzeczeniu NSA z dnia 14 maja 1998 r. sygn. akt SA/Sz 1305/97 Sąd wskazał, że: „z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem - jako źródłem dochodu - jest tylko taka wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa”. Natomiast w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 1993 r., sygn. akt ARN 6/93 czytamy, że: „należne przychody to te które wynikają ze źródła jakie stanowi działalność gospodarcza – i stały się w jej następstwie należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie jeszcze ich nie uzyskano”.

W myśl art. 235 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121) budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

Natomiast § 2 tego artykułu stanowi, że przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.

Zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2014 r. poz. 518 z późn zm.), użytkowanie wieczyste wygasa z upływem okresu ustalonego w umowie albo przez rozwiązanie umowy przed upływem tego okresu. Natomiast ust. 2 tego przepisu stanowi, że w razie wygaśnięcia użytkowania wieczystego na skutek upływu okresu ustalonego w umowie albo na skutek rozwiązania umowy przed upływem tego okresu, użytkownikowi wieczystemu przysługuje wynagrodzenie za wzniesione przez niego lub nabyte na własność budynki i inne urządzenia. Wynagrodzenie powinno być równe wartości tych budynków i urządzeń określonej na dzień wygaśnięcia użytkowania wieczystego. Za budynki i inne urządzenia wzniesione wbrew postanowieniom umowy wynagrodzenie nie przysługuje.

Z powyższych przepisów wynika, że skutkiem wygaśnięcia użytkowania wieczystego jest wygaśniecie przysługującej użytkownikowi wieczystemu własności budynków, względnie innych urządzeń znajdującym się na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste. Z mocy bowiem art. 235 § 2 Kodeksu cywilnego, własność ta jest prawem związanym z prawem użytkowania wieczystego, a zatem dzieli ona los prawny prawa głównego (por. też post. SN z 10 listopada 2010 r. II CSK 198/10). Użytkownikowi wieczystemu należy się jednak wynagrodzenie za wzniesione przez niego lub nabyte na własność budynki i inne urządzenia.

Prawo podatkowe jest odrębną od prawa cywilnego gałęzią systemu prawnego obowiązującego w Polsce i posiada pewną niezależność (autonomię). W doktrynie uważa się, że „Instytucja autonomii prawa podatkowego wynika z niepodważalnego założenia, że dla realizacji celów tego prawa niektóre pojęcia i instytucje są uregulowane odmiennie od regulacji zawartych w przepisach innych dyscyplin prawa, z których pojęcia te i instytucje się wywodzą. Zatem w myśl powyższego „normy prawa podatkowego w sposób spójny i uporządkowany regulują obszerne kategorie stosunków społecznych. Czynią to zarazem w sposób pełny. Biorąc pod uwagę powyższe zespół norm tworzących prawo podatkowe kreuje wewnętrznie jednolitą strukturę prawną, która w swej istocie pozostaje w całkowitym braku zależności od innych gałęzi prawa, konstytuując w swym zakresie własne instytucje prawne” (A. Gomuowicz, J. Małecki: „Podatki i Prawo Podatkowe” Wydanie IV, Warszawa 2008 r., str. 151). Powyższa autonomia prawa podatkowego znajduje także swe odzwierciedlenie także w linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego. Dla przykładu w uchwale z dnia 2 kwietnia 2012 r. sygn. akt II FPS 3/11 czytamy między innymi, że: „z uwagi na swą niezależność poszczególne gałęzie prawa to samo zdarzenie faktyczne mogą odmiennie oceniać i przypisywać mu odmienne skutki prawne”. Niezależność prawa podatkowego daje możliwość oceny, jakie skutki podatkowe będą miały zawierane przez podatnika czynności cywilnoprawne.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w 1996 r. aktem notarialnym otrzymał od Gminy w wieczyste użytkowanie na 99 lat dwie działki, które to działki sam z własnych środków zabudował. W skład nieruchomości wchodzi: magazyn, rampa wyładowcza, warsztat wraz z pomieszczeniami biurowymi, ogrodzenie, sieć wodno-kanalizacyjna, drogi i inne urządzenia wraz z infrastrukturą.

Budynki i obiekty przyjęte są na stan środków trwałych, przy czym wartość początkowa nie została jeszcze w pełni zamortyzowana.

Spółdzielnia w 2017 r. zamierza zrzec się prawa wieczystego użytkowania oraz przekazać obiekty Gminie. Na tę okoliczność dokonała wyceny nieruchomości jak i prawa wieczystego użytkowania gruntu. Budynki wyceniono na wartość 228.723,00 zł, a wieczyste użytkowanie na 234.049,00 zł brutto.

Spółdzielnia jest na etapie przygotowywania rozmów z Gminą oraz porozumienia w sprawie rozwiązania umowy wieczystego użytkowania gruntów, przy czym ustala się, że z tytułu wynagrodzenia, o którym mowa w art. 33 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz rozliczenie roczne za użytkowanie wieczyste, o którym mowa w art. 33 ust. 3 ww. ustawy Gmina zapłaci Spółdzielni 100.000,00 zł brutto, a w pozostałym zakresie Spółdzielnia zrzeknie się należności określonej w wycenie rzeczoznawcy, o ile Rada Gminy Z. zobowiąże się dokonać inwestycji w infrastrukturę i na rzecz wsi X Y Z za łączną kwotę 350.000,00 zł brutto.

Budynki i budowle na dzień złożenia wniosku, ani w dniu przekazania Gminie nie są i nie będą w pełni zamortyzowane. Służą do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, zostaną przekazane za wynagrodzenie za zrzeczenie się prawa wieczystego użytkowania gruntu o którym mowa w art. 33 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami Gminie.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że wygaśniecie użytkowania wieczystego oraz zrzeczenie się części należności przez Wnioskodawcę, i ile Rada Gminy zobowiąże się do dokonania inwestycji w infrastrukturę na rzecz kilku wsi stanowią na gruncie updop odrębne zdarzenia prawne, i każde z nich należy rozpatrywać odrębnie. Późniejsze czynności cywilnoprawne, tj. zrzeczenie się części należnego wynagrodzenia oraz ewentualne zobowiązanie się Gminy do wykonania określonych czynności są odrębnymi zdarzeniami gospodarczymi, których efektem mogą być określone konsekwencje podatkowe. Jednak jak już zaznaczono na wstępie niniejszej interpretacji, kwestie te nie są jej przedmiotem.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w związku z wygaśnięciem prawa użytkowania wieczystego Wnioskodawcy będzie przysługiwało roszczenie o wypłatę wynagrodzenia należnego użytkownikowi wieczystemu za budynki i budowle posadowione na gruncie, które będzie przychodem należnym w rozumieniu art. 12 ust. 3 updop, przy czym wynagrodzenie to powinno być równe wartości tych budynków i urządzeń określonej na dzień wygaśnięcia użytkowania wieczystego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 wniosku należy uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Natomiast na podstawie art. 16a. ust. 1 pkt 1 ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z brzmieniem art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie.

Jedną z podstawowych zasad polskiego prawa cywilnego jest zasada superficies solo cedit, zgodnie z którą wszystko, co znajduje się na gruncie, stanowi jego część składową. Zasada ta wyrażona została w art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), zgodnie z którym, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Z kolei, w świetle art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. W konsekwencji, co do zasady, w polskim systemie prawnym nie jest możliwe istnienie prawa własności budynku (budowli) całkowicie oderwanego od prawa własności gruntu, na którym ten budynek jest posadowiony. Właściciel gruntu jest bowiem właścicielem budynku (budowli).

Od powyższej zasady istnieje kilka wyjątków:

1. Zgodnie z art. 235 § 1 Kodeksu cywilnego budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.
2. Zgodnie z art. 272 § 2 Kodeksu cywilnego budynki i inne urządzenia wzniesione przez rolniczą spółdzielnię produkcyjną na użytkowanym przez nią gruncie Skarbu Państwa stanowią własność spółdzielni, chyba że w decyzji o przekazaniu gruntu zostało zastrzeżone, iż mają się stać własnością Skarbu Państwa.
3. Zgodnie z art. 279 § 1 Kodeksu cywilnego budynki i inne urządzenia wzniesione przez rolniczą spółdzielnię produkcyjną na gruncie stanowiącym wkład gruntowy stają się jej własnością. To samo dotyczy drzew i innych roślin zasadzonych lub zasianych przez spółdzielnię.

W związku z powyższymi uregulowaniami, Wnioskodawca jako właściciel wybudowanych budynków i budowli na gruncie oddanym mu w wieczyste użytkowanie dokonuje odpisów amortyzacyjnych na podstawie ww. art. 16a. ust. 1 pkt 1 updop.

Przepisem, którego treść należy w przedmiotowej sprawie wziąć pod uwagę będzie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

• nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
• nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
• ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W przywołanym przepisie możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej części wydatków na nabycie lub wytworzenie środków trwałych uwarunkowana została odpłatnością zbycia środków trwałych. Tym samym pod tym kątem należy przeanalizować opisany we wniosku stan faktyczny.

Kluczowe znaczenie ma wykładnia pojęcia „odpłatnego zbycia” składników majątku (środków trwałych). Z uwagi na to, że ustawodawca nie zdefiniował tego określenia, dla ustalenia znaczenia powyższego wyrażenia, należy w pierwszej kolejności skorzystać z wykładni językowej. W Słowniku Języka Polskiego czytamy, że "odpłatność – to obowiązek zwrotu kosztów, obowiązek zapłacenia" oraz "odpłatny – to taki za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrotu kosztów" (zob. M. Szymczak (red.), tom II s. 467.). Podobny sposób rozumienia tego zwrotu został także zaprezentowany w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2011 r., - sygn. akt II FSK 2252/10, LEX nr 794163), w którym stwierdza się, że przymiotnik "odpłatny", którym posłużył się ustawodawca w celu określenia opodatkowanego zbycia, należy rozumieć tak, jak w języku polskim, w którym oznacza on taki, za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Wskazać przy tym należy, iż użyte przez ustawodawcę pojęcie „odpłatnego zbycia” obejmuje zarówno klasyczną sprzedaż, jak i czynności prawne o podobnym charakterze (zamiana, inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych).

Użyty zwrot „odpłatne zbycie” oznacza, iż przedmiotem opodatkowania jest nie każde, a tylko odpłatne zbycie rzeczy i praw, w wyniku którego następuje przeniesienie prawa własności.

W związku z powyższym, w wyniku przekazania Gminie odpłatnie (za ww. wynagrodzeniem) wybudowanych przez Wnioskodawcę budynków i budowli, może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu niezamortyzowaną ich część wartości początkowej. W niniejszej sprawie znajdzie zastosowanie ww. art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop a nie jak we własnym stanowisku wskazała Spółdzielnia – art. 29 ust. 8 ustawy o VAT (artykuł ten został uchylony i nie dotyczył podatku dochodowego).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.