Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB2.4510.138.2016.1.PS
z 12 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek członkowskich opłacanych na rzecz:

• Stowarzyszenia – jest nieprawidłowe,
• Izb – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek członkowskich opłacanych na rzecz Stowarzyszenia oraz Izb.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. jest Spółką ze 100% udziałem Gminy (zwanym Operatorem) na podstawie zawartej z Miastem (zwanym Organizatorem publicznego transportu zbiorowego) umowy świadczy odpłatnie usługi w zakresie:

1. publicznego transportu zbiorowego organizowanego przez Miasto na sieci komunikacyjnej Miasta oraz na terenie gmin sąsiadujących, na mocy zawartego z nimi Porozumienia Komunalnego,
2. związanych z bieżącym utrzymaniem w należytym stanie technicznym torowisk tramwajowych, sieci i podstacji trakcyjnych,
3. dystrybucji biletów,
4. związanych z zamieszczaniem rozkładów jazdy i innych informacji przystankowych znajdujących się w gestii Organizatora.
   
   

Wynagrodzenie Spółki za świadczone ww. usługi przewozowe będące sumą wynagrodzeń miesięcznych ujmowane jest w rachunku należnej rekompensaty.

Rekompensata wyliczana jest na zasadach określonych w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającym rozporządzenia Rady (EWG) nr …. i (EWG) nr …..

Zgodnie z zawartą umową wysokość rekompensaty przyznanej Spółce nie może przekroczyć kwoty niezbędnej do pokrycia całości kosztów związanych z wykonywaniem usług użyteczności publicznej określonych w zawartej z Organizatorem umowy przy uwzględnieniu związanych z tym przychodów i rozsądnego zysku.

W ramach prowadzonej działalności Spółka przynależy do różnych organizacji aby zapewnić sobie ochronę praw i reprezentowanie interesów oraz wsparcie w prowadzonej działalności itp. Spółka, jest członkiem:

1. Stowarzyszenia Księgowych w Polsce, zwanego dalej Stowarzyszeniem. Udział Spółki w tej organizacji jest dobrowolny. Z tytułu uczestnictwa w Stowarzyszeniu Spółka opłaca składkę członkowską.
2. Izby Przemysłowo-Handlowej, zwanej dalej Izbą. Udział Spółki w tej organizacji jest dobrowolny. Z tytułu uczestnictwa w Izbie Spółka opłaca składkę członkowską.
3. Organizacji Pracodawców, zwanej dalej Izbą. Udział Spółki w tej organizacji jest dobrowolny. Z tytułu uczestnictwa w Izbie Spółka opłaca składkę członkowską.
4. Izby Gospodarczej Komunikacji Miejskiej, zwanej dalej Izbą. Udział Spółki w tej organizacji jest dobrowolny. Z tytułu uczestnictwa w Izbie Spółka opłaca składkę członkowską.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy składki członkowskie opłacone na rzecz Stowarzyszenia (Stowarzyszenie Księgowych) i Izb (Izby Przemysłowo-Handlowej, Organizacja Pracodawców, Izba Gospodarcza Komunikacji Miejskiej), do których przynależność nie jest obowiązkowa, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54 poz. 654), dalej jako ustawa o pdop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem wydatków, które z kosztów uzyskania przychodów zostały wyłączone.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 37 lit c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa, z wyjątkiem składek na rzecz organizacji zrzeszających przedsiębiorców i pracodawców, działających na podstawie odrębnych ustaw – do wysokości łącznie nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty odpowiadającej 0,15% kwoty wynagrodzeń wypłaconych w poprzednim roku podatkowym, stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Jak wynika z powyższych przepisów, Spółka ma prawo zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów sumę wydatków poniesionych na opłacenie składek członkowskich przy założeniu, że spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

• wydatek taki spełnia definicję kosztu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• organizacja, na rzecz której uiszczane są składki działa na podstawie odrębnych ustaw,
• organizacja, na rzecz której uiszczane są składki zrzesza pracodawców i przedsiębiorców,
• kwota opłaconych składek nie przekracza w roku podatkowym kwoty odpowiadającej 0,15% kwoty wynagrodzeń wypłaconych w poprzednim roku podatkowym, stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.
  
  

Spółka ma prawo zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów sumę wydatków poniesionych na opłacenie składki członkowskiej z tytułu uczestnictwa w Stowarzyszeniu i Izbach z uwzględnieniem ograniczenia co do wysokości wynikającego z omawianego przepisu.

Zdaniem Spółki, za prawem zaliczenia do kosztów tych wydatków przemawiają następujące argumenty:

1. Spółka prowadząc działalność gospodarczą zobowiązana jest do prowadzenia ksiąg rachunkowych i podatkowych. W ramach członkostwa w Stowarzyszeniu (pkt 2) i Izbach (pkt 3-5), Spółka szkoli pracowników księgowości, konsultuje poprawność przeprowadzonych operacji gospodarczych, zapewnia sobie ochronę i reprezentowanie interesów oraz wsparcie w prowadzonej działalności itp. Członkostwo w organizacjach związane jest z działalnością gospodarczą Spółki, a składka opłacana w związku z członkostwem ponoszona jest w celu uzyskania lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W związku z tym, uważamy, że wydatki poniesione na opłacenie składki członkowskiej spełniają definicję kosztu uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
2. Stowarzyszenie Księgowych jest organizacją działającą na podstawie ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2001 r., Nr 79, poz. 855), dalej jako ustawa o stowarzyszeniach. W związku z tym, Spółka uważa, że warunek nałożony przez art. 16 ust. 1 pkt 37 lit. c ww. ustawy, od którego uzależnione jest prawo zaliczenia do kosztów kwotę wydatków poniesionych na opłacenie składek członkowskich jest spełniony.
3. Organizacja Pracodawców działa na podstawie ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o organizacjach pracodawców (Dz. U. Nr 55/91, poz. 235, z późn, zm.). W związku z tym, Spółka uważa, że warunek nałożony przez art. 16 ust. 1 pkt 37 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od którego uzależnione jest prawo zaliczenia do kosztów kwotę wydatków poniesionych na opłacenie składek członkowskich jest spełniony.
4. Izba Przemysłowo-Handlowa działa na podstawie ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych (Dz. U. nr 35 poz. 195 z 1989 r., z późn. zm.). W związku z tym, Spółka uważa, że warunek nałożony przez art. 16 ust. 1 pkt 37 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od którego uzależnione jest prawo zaliczenia do kosztów kwotę wydatków poniesionych na opłacenie składek członkowskich jest spełniony.
5. Izba Gospodarcza Komunikacji Miejskiej działa na podstawie ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych (Dz. U. nr 35 poz. 195 z 1989 r., z późn. zm.).W związku z tym, Spółka uważa, że warunek nałożony przez art. 16 ust. 1 pkt 37 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od którego uzależnione jest prawo zaliczenia do kosztów kwotę wydatków poniesionych na opłacenie składek członkowskich jest spełniony.
   
   

W związku z powyższym Spółka uważa, że ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwotę wydatków poniesionych na opłacenie składek na rzecz organizacji: Stowarzyszenia Księgowych, Organizacja Pracodawców, Zachonia Izba Przemysłowo-Handlowa, Izba Gospodarcza Komunikacji Miejskiej w wysokości nie wyższej niż 0,15% kwoty wynagrodzeń wypłaconych w poprzednim roku podatkowym, stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek członkowskich opłacanych na rzecz:

• Stowarzyszenia – jest nieprawidłowe,
• Izb – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa, z wyjątkiem:

• składek organizacji spółdzielczych na rzecz związków rewizyjnych i Krajowej Rady Spółdzielczej, z tym że górną granicę składki określi minister właściwy do spraw finansów publicznych w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Spółdzielczej (lit. a) oraz
• składek na rzecz organizacji zrzeszających przedsiębiorców i pracodawców, działających na podstawie odrębnych ustaw - do wysokości łącznie nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty odpowiadającej 0,15% kwoty wynagrodzeń wypłaconych w poprzednim roku podatkowym, stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne (lit. c).
  
  

Z powyższego wynika więc, że jednym z wyjątków od zasady niezaliczania do kosztów uzyskania przychodów składek w organizacjach, w których członkostwo jest dobrowolne (fakultatywne), są składki (w określonym tym przepisem limicie) na rzecz organizacji zrzeszających przedsiębiorców i pracodawców, działających na podstawie odrębnych ustaw – art. 16 ust. 1 pkt 37 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wyżej wymieniony przepis art. 16 ust. 1 pkt 37 lit. c jest wyjątkiem od ogólnej reguły zapisanej w art. 16 ust. 1 pkt 37, zgodnie z którą za koszty uzyskania przychodów nie uważa się składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa i jako taki musi być interpretowany ściśle.

Podnieść należy, że zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami, wykładnia gramatyczna jest metodą podstawową, a pozostałe rodzaje wykładni mogą być stosowane w sytuacji, gdy wykładnia językowa prowadzi do wątpliwości interpretacyjnych. Jak uznał Sąd Najwyższy „w procesie wykładni pierwszeństwo mają dyrektywy językowe. Oznacza to, że odwoływanie się do innych reguł wykładni dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy wykładnia językowa nie daje jednoznacznego wyniku, tzn. gdy z językowego punktu widzenia możliwe jest co najmniej dwojakie rozumienie tekstu prawnego” (wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2004 r. sygn. akt V KK 337/03).

Natomiast według Słownika języka polskiego PWN (Warszawa 1979, s. 472 oraz wersji internetowej) „odrębny” oznacza odmienny od innych, niepodobny do innych (głównie o przedmiotach, cechach), a „odrębnie” – osobno, niezależnie, w sposób odmienny. W konsekwencji stwierdzić należy, że wykładnia językowa daje jednoznaczny wynik, tzn. z językowego punktu widzenia możliwe jest jednoznaczne rozumienie przedmiotowego tekstu prawnego. We wskazanym w przepisie przypadku „działania organizacji na podstawie odrębnych ustaw”, pojęcie to obejmuje te z nich, które ze swej natury mogą zrzeszać tylko przedsiębiorców i pracodawców.

W konsekwencji, aby wydatek na opłacenie przedmiotowych składek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki:

• wydatek powinien być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu,
• organizacja, na rzecz której opłacane są składki, zrzesza przedsiębiorców i pracodawców,
• organizacja ta działa na podstawie odrębnych ustaw (właściwych ze względu na wskazaną w przepisie cechę przynależności do danej kategorii).
  
  

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, aby zapewnić sobie ochronę praw i reprezentowanie interesów oraz wsparcie w prowadzonej działalności itp., w ramach prowadzonej działalności przynależy do różnych organizacji:

1. Stowarzyszenia Księgowych – działającej na podstawie ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. prawo o stowarzyszeniach,
2. Organizacji Pracodawców – działającej na podstawie ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o organizacjach pracodawców,
3. Izbie Przemysłowo-Handlowej – działającej na podstawie ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych,
4. Izbie Gospodarczej Komunikacji Miejskiej – działającej na podstawie ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych.
   
   

W ramach członkostwa w Stowarzyszeniu oraz Izbach, Spółka szkoli pracowników księgowości, konsultuje poprawność przeprowadzonych operacji gospodarczych, zapewnia sobie ochronę i reprezentowanie interesów oraz wsparcie w prowadzonej działalności itp. Członkostwo w organizacjach związane jest z działalnością gospodarczą Spółki, a składka opłacana w związku z członkostwem ponoszona jest w celu uzyskania lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Kwestią budzącą wątpliwość Wnioskodawcy jest możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek członkowskich opłacanych na rzecz ww. Stowarzyszenia oraz Izb, do których przynależność nie jest obowiązkowa.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że odrębnymi ustawami, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 37 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są np. ustawa z dnia 23 maja 1991 r. o organizacjach pracodawców (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 2029), czy też inne ustawy regulujące działalność samorządowych organizacji przedsiębiorców. Zatem organizacjami, o których mowa w omawianym przepisie są zasadniczo te z nich, które ze swojej natury mogą zrzeszać tylko przedsiębiorców i pracodawców, jak np. organizacje przewidziane w ustawie z dnia 22 marca 1989 r. o rzemiośle (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1285), ustawie z dnia 30 maja 1989 r. o izbach gospodarczych (t.j. Dz. U. z 2009 r., Nr 84, poz. 710, z późn. zm.), ustawie z dnia 30 maja 1989 r. o samorządzie zawodowym niektórych przedsiębiorców (Dz. U. Nr 35 poz. 194, z późn. zm.).

Podstawą działania wymienionego w opisie stanu faktycznego Stowarzyszenia, którego m.in. Spółka jest członkiem, jest ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 1393, z późn. zm.) prawo o stowarzyszeniach. Ustawa ta jest zbiorem regulacji prawnych skierowanym do ogółu społeczeństwa, stwarzającym warunki do realizacji gwarantowanej przepisami Konstytucji wolności zrzeszania się.

W świetle powyższego, niezależnie od faktu, że spektrum działalności Stowarzyszenia jest szerokie, przez co w ramach statutowych może mieścić się również działalność zbliżona charakterystyką do działań organizacji przedsiębiorców i pracodawców, brak jest podstaw do przyjęcia twierdzenia, że stowarzyszenie jest organizacją przedsiębiorców i pracodawców na podstawie ustawy regulującej zawiązywanie takich organizacji.

Zatem mimo że przynależność do Stowarzyszenia ma na celu zapewnienie Spółce ochronę praw i reprezentowanie interesów oraz wsparcie w prowadzonej działalności, a to członkostwo można oceniać w aspekcie możliwości osiągnięcia z tego tytułu przez Wnioskodawcę przychodów czy też zachowania lub zabezpieczenia ich źródła, to nie zostaną spełnione przesłanki wynikające z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 37 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. opisane Stowarzyszenie nie jest organizacją, która zrzesza przedsiębiorców i pracodawców oraz nie działa na podstawie odrębnych ustaw (właściwych ze względu na wskazaną w przepisie cechę przynależności do danej kategorii).

Podsumowując, mimo, że tut. organ nie kwestionuje faktu, że członkostwo w opisanym Stowarzyszeniu można oceniać w aspekcie możliwości osiągnięcia z tego tytułu przez Wnioskodawcę przychodów czy też zachowania lub zabezpieczenia ich źródła, to jednoznaczne postanowienia cytowanego przepisu art. 16 ust. 1 pkt 37 lit. c ww. ustawy przesądzają, że poniesione z tego tytułu składki nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się natomiast do składek opłacanych na rzecz Izb, tj. Organizacji Pracodawców, Izby Przemysłowo-Handlowej oraz Izby Gospodarczej Komunikacji Miejskiej, spełniają one definicję kosztów uzyskania przychodów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym skoro członkostwo Spółki w omawianych organizacjach ma charakter dobrowolny (nie jest obowiązkowe), a składki są płacone na rzecz organizacji zrzeszających przedsiębiorców i pracodawców, działających na podstawie odrębnych ustaw, to składki na rzecz tych organizacji stanowią koszty uzyskania przychodów.

Reasumując, składki członkowskie opłacane na rzecz Organizacji Pracodawców, Izby Przemysłowo-Handlowej oraz Izby Gospodarczej Komunikacji Miejskiej, mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów do wysokości limitu określonego w art. 16 ust. 1 pkt 37 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast składki opłacane na rzecz Stowarzyszenia Księgowych nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Końcowo wskazać należy, że Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Rozwoju i Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.