Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB4.4511.1091.2016.2.AK
z 21 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2016 r. (data wpływu 21 września 2016 r.) uzupełnione pismem z dnia 22 listopada 2016 r. (data nadania 24 listopada 2016 r., data wpływu 28 listopada 2016 r.) stanowiące odpowiedź na wezwanie z dnia 15 listopada 2016 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1091.2016.1.AK (data nadania 15 listopada 2016 r., data doręczenia 17 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 15 listopada 2016 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1091.2016.1.AK (data nadania 15 listopada 2016 r., data doręczenia 17 listopada 2016 r.), wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 22 listopada 2016 r. (data nadania 24 listopada 2016 r., data wpływu 28 listopada 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca będąc podatnikiem, wspólnie z małżonką złożył w Urzędzie Skarbowym, zeznanie podatkowe PIT-37 z osiągniętych dochodów w 2015 r. W zeznaniu podatkowym małżonkowie odliczyli ulgę prorodzinną na syna, ur. dnia 15 marca 1989 r. Syn jest osobą niepełnosprawną z głębokim obustronnym niedosłuchem. Posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności umiarkowanym o symbolu, od urodzenia pobiera zasiłek pielęgnacyjny. Odliczoną ulgę prorodzinną małżeństwo przeznacza na rehabilitację mowy syna i pomoce naukowe, pomocne w zdobyciu wyższego wykształcenia. W 2015 r. syn ukończył studia II stopnia i otrzymał stopień magistra. Urząd Skarbowy zakwestionował prawidłowość odliczenia ulgi prorodzinnej za 2015 r. W okresie będącym przedmiotem zapytania w stosunku do pełnoletniego niepełnosprawnego syna nie ciążył na Wnioskodawcy i jego żonie obowiązek alimentacyjny ustalony przez sąd. Rodzina zamieszkuje razem pod jednym adresem, prowadzi wspólne gospodarstwo domowe, rodzice wspierają częściowo materialnie syna w utrzymaniu, zdobyciu wykształcenia i rehabilitacji. Syn w okresie zapytania nie wstąpił w związek małżeński. Syn jest jedynym dzieckiem, na które Wnioskodawca chce dokonać odliczenia ulgi prorodzinnej. Łączne dochody przez cały rok podatkowy 2015 w związku małżeńskim Wnioskodawcy i jego żony nie przekroczyły kwoty 112.000 zł. W roku podatkowym 2015 syn Wnioskodawcy pracował i przekroczył roczny dochód 3.091 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy skorzystanie z odliczenia ulgi prorodzinnej jest prawidłowe i zgodne z obowiązującą Ordynacją podatkową w 2015 r. i ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Skorzystanie z odliczenia ulgi prorodzinnej Wnioskodawca uważa za prawidłowe. W poprzednich latach Wnioskodawca wraz z żoną odliczali ulgę prorodzinną na podstawie dokumentów: o niepełnosprawności, zasiłku pielęgnacyjnym i osiągniętych dochodach. Obowiązująca ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w 2015 r. nie uległa zmianie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Z przepisu art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

W świetle art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z art. 27f ust. 7 wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym nie korzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Treść art. 27f ust. 6, w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
• w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
  
  

Z opisu stanu faktycznego wynika, że małżonkowie mają niepełnosprawnego syna. Syn posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności umiarkowanym, o symbolu 03-L, od urodzenia pobiera zasiłek pielęgnacyjny. W okresie będącym przedmiotem zapytania w stosunku do pełnoletniego niepełnosprawnego syna nie ciążył na Wnioskodawcy i jego żonie obowiązek alimentacyjny ustalony przez sąd. Rodzina zamieszkuje razem pod jednym adresem, prowadzi wspólne gospodarstwo domowe i wspierają częściowo materialnie syna w utrzymaniu, zdobyciu wykształcenia i rehabilitacji. Syn w okresie zapytania nie wstąpił w związek małżeński. Syn jest jedynym dzieckiem, na które Wnioskodawca chce dokonać odliczenia ulgi prorodzinnej. Łączne dochody przez cały rok podatkowy 2015 w związku małżeńskim Wnioskodawcy i jego żony nie przekroczyły kwoty 112.000 zł. W roku podatkowym 2015 syn Wnioskodawcy pracował i przekroczył roczny dochód 3.091 zł

Podkreślenia wymaga fakt, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Z treści art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 tej ustawy – bo to właśnie wynik analizy tego przepisu stanowi sedno rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie – wynika, że uprawnienie do tzw. ulgi prorodzinnej przysługuje wówczas, gdy podatnik utrzymuje pełnoletnie dzieci bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymują zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, a to utrzymywanie ma miejsce w związku z wykonywaniem ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego.

Zatem do zastosowania ulgi w tej sytuacji konieczne jest zaistnienie jednocześnie dwóch warunków:

• musi mieć miejsce wykonywanie ciążącego obowiązku alimentacyjnego,
• musi mieć miejsce utrzymywanie.
  
  

Zgodnie natomiast z art. 128 ww. ustawy, obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

Zgodnie z art. 133 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.), rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

W myśl art. 135 § 1 i § 2 cyt. ustawy, zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Z powołanych wyżej przepisów wynika więc, że osoby, które zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym obciąża obowiązek alimentacyjny względem dziecka legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności, uprawnione są do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dzieci.

Z treści wniosku wynika, że syn Wnioskodawcy, ze względu na posiadanie orzeczenia o niepełnosprawności, pobiera zasiłek pielęgnacyjny. Rodzina zamieszkuje razem pod jednym adresem, prowadzi wspólne gospodarstwo, rodzice częściowo wspierają syna w utrzymaniu, zdobyciu wykształcenia i rehabilitacji. Odliczoną ulgę prorodzinną małżeństwo przeznacza na rehabilitację mowy syna i pomoce naukowe, pomocne w zdobyciu wyższego wykształcenia. Wnioskodawca wskazał, że w okresie będącym przedmiotem zapytania w stosunku do pełnoletniego niepełnosprawnego syna nie ciążył na Wnioskodawcy i jego żonie obowiązek alimentacyjny ustalony przez sąd. W 2015 r. syn Wnioskodawcy pracował i przekroczył roczny dochód 3.091 zł.

Zauważyć należy, że obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dzieci wynika z przepisów KRiO. Żaden przepis nie przewiduje, aby obowiązek ten miał być ustalony przez sąd.

Zatem, Wnioskodawca wykonuje obowiązek alimentacyjny z ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy. tj. wspiera syna częściowo w utrzymywaniu się, zdobyciu wykształcenia i rehabilitacji. Pomimo, że syn Wnioskodawcy osiąga swoje dochody, nie może funkcjonować samodzielnie. Niepełnosprawny syn zamieszkuje we wspólnym gospodarstwie domowym z ojcem (Wnioskodawcą) i matką.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że Wnioskodawca uprawniony jest do skorzystania z ulgi prorodzinnej w 2015 r., o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawnym, pełnoletnim synem, w ramach ciążącego na Nim obowiązku alimentacyjnego.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie wskazuje się, że organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach stanu faktycznego przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawcę. Organ interpretacyjny nie ocenia zgodności opisu zdarzenia sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zatem zdarzenie przedstawione we wniosku (stan faktyczny) nie odpowiada rzeczywistości (co może zostać ustalone na etapie postępowania wyjaśniającego prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy) interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.