Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-2.4511.891.2016.1.HS
z 22 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku opatrzonym datą 22 października 2016 r. (data otrzymania 26 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku podstaw do wykazania przez Wnioskodawcę w informacjach PIT-11 składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne z tytułu przychodów osiąganych przez pracowników Wnioskodawcy na podstawie umów cywilnoprawnych zawartych z kontrahentem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku podstaw do wykazania przez Wnioskodawcę w informacjach PIT-11 składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne z tytułu przychodów osiąganych przez pracowników Wnioskodawcy na podstawie umów cywilnoprawnych zawartych z kontrahentem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Zespół Opieki Zdrowotnej – ZOZ), będąc uprawnionym do udzielania świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia, ma możliwość zawierania z innymi podmiotami umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej – na podstawie art. 133 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.). Tym samym, podmioty te udzielają świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie umowy z Wnioskodawcą. Stosownie do art. 26 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej podmioty te są wybrane na podstawie konkursu ofert w wyniku udzielania zamówienia podmiotowi wykonującemu działalność leczniczą lub osobie legitymującej się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub określonej dziedzinie medycyny.

Podmiot, który został wybrany przez Wnioskodawcę i z którym została zawarta umowa na świadczenia zdrowotne, to podmiot prawa handlowego działający w formach określonych przepisami Kodeksu spółek handlowych. Do wykonywania usług objętych zakresem umów wskazana firma zatrudnia pracowników Wnioskodawcy, którzy świadczą usługi na rzecz tych firm w ramach umów cywilnoprawnych.

Wnioskodawca – zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137 poz. 887) – wprowadził do umów z ww. podmiotem zapisy, które mówią o tym, że kontrahent ma obowiązek informacyjny względem Wnioskodawcy polegający na przekazywaniu wszelkich informacji na temat umów zleceń oraz o dzieło, a także innych, do których stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o umowie zlecenia, zawieranych przez tego kontrahenta z osobami pozostającymi z Wnioskodawcą w stosunku pracy. Z zapisów tych wynika również m.in. obowiązek ponoszenia przez kontrahenta wszelkich kosztów wynikających lub pozostających w związku z powyższymi umowami, w tym także kosztów publicznoprawnych na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) lub innego podmiotu powstałego w jego miejsce z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczenie społeczne, Fundusz Pracy oraz innych, które okażą się należne na podstawie obowiązujących przepisów prawa. Po zakończeniu każdego miesiąca trwania umowy kontrahent przekazuje Wnioskodawcy wykaz pracowników, którzy w tym okresie świadczyli usługi na rzecz kontrahenta w ramach zawartej z Wnioskodawcą umowy a także kwotę pieniężną, którą Wnioskodawca odprowadza na rzecz ZUS w związku z treścią art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137 poz. 887) z uwzględnieniem w indywidualnych deklaracjach danego pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę w ZOZ, jak również będącego w zatrudnieniu w ramach umowy zlecenia u ww. podmiotu, z którym została zawarta umowa na świadczenia zdrowotne.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy informacja o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11) sporządzona przez Wnioskodawcę (ZOZ) ma uwzględniać składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, które jak wcześniej zaznaczono są odprowadzane przez ZOZ zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych czy jednak taki obowiązek spoczywa na podmiocie, który świadczy usługi na rzecz Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w wystawianych informacjach o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11) należy uwzględniać wyłącznie składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne z tytułu wynagrodzenia osiągniętego z ZOZ (Wnioskodawcy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta,
2. działalność wykonywana osobiście.
   
   

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przepisu art. 12 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy – za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu – odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) cytowanej ustawy stanowi, że podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych – obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przepisu art. 32 ust. 2 zdanie pierwsze ww. ustawy wynika, że za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a.

Na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33–35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (art. 38 ust. 1a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 39 ust. 1 cytowanej ustawy – w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 1 ww. ustawy – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 1a ww. ustawy – zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1.

Z przepisu art. 42 ust. 1 ww. ustawy wynika, że płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy – w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Z przepisu art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 963 ze zm.) wynika, że za pracownika, w rozumieniu ustawy, uważa się także osobę wykonującą pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy.

Natomiast przepis art. 18 ust. 1a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi, że w przypadku ubezpieczonych, o których mowa w art. 8 ust. 2a, w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe uwzględnia się również przychód z tytułu umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia albo umowy o dzieło.

Stosownie do postanowień wynikających z art. 16 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – pracodawca ma obowiązek finansowania z własnych środków części składek do ZUS związanych z zatrudnieniem pracownika; natomiast część składek finansowana jest ze środków pracownika.

Na podstawie art. 17 ust. 1 ww. ustawy – składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz chorobowe za ubezpieczonych, o których mowa w art. 16 ust. 1-3, 5, 6 i 9-12, obliczają, rozliczają i przekazują co miesiąc do Zakładu w całości płatnicy składek.

Natomiast w myśl art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1793 ze zm.) – składkę na ubezpieczenie zdrowotne opłaca osoba podlegająca ubezpieczeniu zdrowotnemu, z zastrzeżeniem art. 85 i 86.

Zgodnie z art. 85 ust. 1 ww. ustawy – za osobę pozostającą w stosunku pracy, w stosunku służbowym albo odbywającą służbę zastępczą składkę jako płatnik oblicza, pobiera z dochodu ubezpieczonego i odprowadza pracodawca, a w razie wypłaty świadczeń pracowniczych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o których mowa w ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. z 2002 r. Nr 9, poz. 85, z późn. zm.) – podmiot obowiązany do wypłaty tych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 85 ust. 4 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych – za osobę wykonującą pracę na podstawie umowy zlecenia, umowy agencyjnej lub innej umowy o świadczenie usług oraz za osobę z nią współpracującą składkę jako płatnik oblicza, pobiera z dochodu ubezpieczonego i odprowadza zamawiający, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 1 pkt 13a.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca (ZOZ) podpisał umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z wybranym przez siebie kontrahentem i która to firma zatrudnia pracowników Wnioskodawcy, którzy świadczą usługi na rzecz kontrahenta w ramach umów cywilnoprawnych. Z postanowień umowy wynika, że kontrahent ma obowiązek informacyjny względem Wnioskodawcy polegający na przekazywaniu wszelkich informacji na temat umów zleceń oraz o dzieło, a także innych, do których stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o umowie zlecenia, zawieranych przez tego kontrahenta z osobami pozostającymi z Wnioskodawcą w stosunku pracy. Z zapisów tych wynika również m.in. obowiązek ponoszenia przez kontrahenta wszelkich kosztów wynikających lub pozostających w związku z powyższymi umowami, w tym także koszty publicznoprawne na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub innego podmiotu powstałego w jego miejsce z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczenie społeczne, Fundusz Pracy oraz innych, które okażą się należne na podstawie obowiązujących przepisów prawa. Po zakończeniu każdego miesiąca trwania umowy kontrahent przekazuje Wnioskodawcy wykaz pracowników, którzy w tym okresie świadczyli usługi na rzecz kontrahenta w ramach zawartej z Wnioskodawcą umowy a także kwotę pieniężną, którą Wnioskodawcą odprowadza na rzecz ZUS w związku z treścią art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych z uwzględnieniem w indywidualnych deklaracjach danego pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę w ZOZ, jak również będącego w zatrudnieniu w ramach umowy zlecenia u ww. podmiotu, z którym została zawarta umowa na świadczenia zdrowotne.

Wnioskodawca uważa, że w wystawianych informacjach o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11) należy uwzględniać wyłącznie składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne z tytułu wynagrodzenia osiągniętego z ZOZ (Wnioskodawcy)

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny przede wszystkim stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie jest płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu osiągniętego przez zleceniobiorców wynagrodzenia. Skoro bowiem kontrahent zawarł z niektórymi pracownikami Wnioskodawcy (ZOZ) umowy cywilnoprawne i ponosi ekonomiczny ciężar wypłaty wynagrodzeń tym osobom, to w świetle regulacji podatkowych to na nim ciążą obowiązki płatnika związane z obliczeniem, poborem i wpłatą zaliczek na podatek dochodowy.

Wnioskodawca jest natomiast zobowiązany do pełnienia funkcji płatnika składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne od ww. umów cywilnoprawnych – w myśl art. 8 ust. 2a i art. 18 ust. 1a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Organ nadmienia, że z żadnej z wyżej przywołanych ustaw, tj. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie wynika, aby bycie płatnikiem na gruncie jednej z tych ustaw rodziło automatyczny obowiązek bycia płatnikiem na gruncie tej drugiej.

Tak więc Wnioskodawca obliczając pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, winien odliczyć od przychodów ze stosunku pracy składki na ubezpieczenie społeczne pobrane w związku z uzyskanymi przez pracowników dochodami u kontrahenta z tytułu zawartych umów cywilnoprawnych.

Należy bowiem zauważyć, że w myśl art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrącanych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika. Skoro w niniejszej sprawie Wnioskodawca będący płatnikiem ww. składki na ubezpieczenie społeczne potrąca ją zgodnie z uregulowaniami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, to ustalając podstawę obliczenia podatku, ma prawo do pomniejszenia dochodu o ww. składki na ubezpieczenie społeczne pobrane ze środków podatnika (pracownika Wnioskodawcy).

Zasada powyższa dotyczy również zmniejszenia zaliczki na podatek dochodowy o składki na ubezpieczenie zdrowotne. Wnioskodawca, obliczając pracownikowi zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od przychodów ze stosunku pracy może obniżyć zaliczkę o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne obliczoną od przychodów pracownika z tytułu umowy cywilnoprawnej uzyskanych u kontrahenta.

Należy bowiem zauważyć, iż w myśl art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

W rozpatrywanej sprawie na kontrahencie ciążą obowiązki podatkowe związane z obliczeniem, poborem i wpłatą zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Tymczasem na Wnioskodawcy (ZOZ) ciążą obowiązki pełnienia płatnika ww. składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. W informacji PIT-11 składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne może wykazać tylko ten płatnik, który dokonał tych potrąceń. W tej sytuacji Wnioskodawca ustalając podstawę opodatkowania winien odliczyć kwotę łącznie pobranych składek, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych oraz w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

W sporządzanej przez Wnioskodawcę (ZOZ) informacji PIT-11 winny zatem zostać uwzględnione potrącone przez Wnioskodawcę składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne w związku z przychodami osiąganymi przez pracowników z tytułu zawartych z kontrahentem umów cywilnoprawnych.

Nie można zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, że w informacji PIT-11 należy wykazywać wyłącznie składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne z tytułu wynagrodzenia osiągniętego u Wnioskodawcy (ZOZ). W informacji PIT-11 winny być bowiem również uwzględnione składki od przychodów osiąganych przez pracowników z tytułu zawartych z kontrahentem umów cywilnoprawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.