INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23.11.2011 r. (data wpływu 28.11.2011 r.) uzupełnionym w dniu 10.02.2012 r. (data wpływu 14.02.2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 30.01.2012 r. (skuteczne doręczone w dniu 03.02.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur przez nabywcę niemieckiego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od Spółki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.11.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur przez nabywcę niemieckiego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od Spółki.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym wezwano do jego uzupełnienia pismem z dnia 30.01.2012 r. nr IPPP3/443-1519/11-2/JF. Wezwanie doręczono w dniu 03.02.2012 r. Uzupełnienia dokonano w dniu 10.02.2012 r. (data wpływu 14.02.2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także: Spółka polska) świadczy dostawę kosmetyków i produktów kosmetycznych (dalej: Dostawa) na rzecz niemieckiej spółki (dalej: Spółka niemiecka). Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: Ustawa o VAT), Spółka polska dokonuje zatem sprzedaży i dostawy towarów a Spółka niemiecka nabywa towary w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego tj. zgodnie z definicją w art. 5 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu czyli miejscem świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki niemieckiej jest terytorium Niemiec.

Na podstawie art. 106 ust. 2 ustawy o VAT Wnioskodawca wystawia Spółce niemieckiej faktury za wykonane usługi. Wnioskodawca jest spółką mającą siedzibę w Polsce oraz na potrzeby prowadzonej działalności jest zarejestrowana jako podatnik VAT, jak również jako podatnik VAT UE. Spółka niemiecka jest spółką mającą siedzibę w Niemczech oraz zarejestrowana jest dla potrzeb podatku od wartości dodanej w tym kraju. Spółka niemiecka nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności w rozumieniu przepisów o VAT.

Na podstawie art. 224 dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT) Spółka niemiecka chce zawrzeć z Wnioskodawcą umowę o „samofakturowanie” i zamierza w imieniu Wnioskodawcy wystawiać faktury za wykonane przez Wnioskodawcę dostawy.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. Tym samym faktury wystawiane przez Spółkę niemiecką nie będą zawierały kwoty polskiego podatku VAT, bowiem dostawa taka nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce.

Faktura będzie zawierała informację, że:

1. usługa podlega opodatkowaniu w kraju nabywcy i podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT będzie nabywca (Spółka niemiecka) (zgodnie z § 5 ust. 15 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (dalej: Rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie faktur),
2. będzie zawierała - zgodnie z art. 226 pkt 11a Dyrektywy VAT - wyrazy „odwrotne obciążenie” oraz zgodnie z art. 226 pkt 10a Dyrektywy VAT - wyraz „samofakturowanie”.

Faktura wystawiona w oparciu o zasady samofakturowania dodatkowo zawierać będzie informację, kto był wystawcą faktury (Spółka niemiecka) i że została wystawiona w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jako sprzedawca (Wnioskodawcę).

Umowa o samofakturowaniu będzie zawierała wszystkie elementy zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o VAT, tzn.:

1. postanowienia, iż Wnioskodawca świadczący sprzedaż i dostawę:
   1. upoważnia Spółkę niemiecką do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów, w jego imieniu i na jego rachunek,
   2. zapis, iż Wnioskodawca poinformuje w trybie natychmiastowym Spółkę niemiecką w przypadku wykreślenia Go z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa;
2. postanowienia, iż Spółka niemiecka jako dokonująca nabycia towarów:
   1. będzie wystawiała faktury, faktury korygujące i duplikaty zgodnie z obowiązującymi przepisami,
   2. będzie przedstawiała Wnioskodawcy oryginał i kopię faktury do jej akceptacji w formie podpisu, z tym że termin przedstawienia do akceptacji oryginału faktury będzie tak określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez Wnioskodawcę, kopia faktury pozostaje u świadczącego dostawę,
   3. zapis, iż Spółka niemiecka poinformuje Wnioskodawcę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia jej z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa,
   4. określenie terminu jej obowiązywania z tym, że termin ten nie będzie dłuższy niż 2 lata,
   5. określenie towarów w odniesieniu do których Spółka niemiecka będzie wystawiała faktury w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy w okresie obowiązywania umowy/porozumienia.
   
   
   

Informacja o podpisanej umowie będzie w ciągu 14 dni od daty podpisania umowy dostarczona do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy z punktu widzenia polskich przepisów wystawianie faktur w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy (Spółki polskiej) przez kontrahenta (Spółkę niemiecką) dokumentujących wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) na podstawie opisanego powyżej porozumienia jest możliwe...
2. Czy faktury sprzedaży wystawione w powyższym trybie samofakturowania (pkt 1 powyżej) będą dla Spółki właściwą podstawą umożliwiającą rozliczenie WDT w Polsce zgodnie z polskimi przepisami w tym względzie...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. Pytanie 1

Zdaniem Wnioskodawcy wystawianie przez nabywcę towarów faktur stwierdzających dostawę/sprzedaż towarów przewidziane zostało w art. 106 ust. 8 pkt 3 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, wprowadzenie samofakturowania musi być poprzedzone spełnieniem następujących warunków:

1. nabywca jest podatnikiem zarejestrowanym w Polsce jako podatnik VAT czynny;
2. strony zawarły odpowiednią, umowę upoważniającą nabywcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów, w imieniu i na rachunek usługodawcy,
3. treść umowy dotyczącej samofakturowania spełnia wymogi określone w przepisach Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie faktur,
4. w terminie 14 dni od zawarcia umowy, nabywca powinien dostarczyć właściwemu urzędowi skarbowemu pisemną informację o zawarciu takiej umowy.

Spółka niemiecka nie jest czynnym podatnikiem VAT (nie ma polskiego numeru VAT). Wnioskodawca ma wątpliwości czy w sytuacji gdy Wnioskodawca i Spółka niemiecka spełnią jeszcze pozostałe warunki tzn. podpiszą umowę o samofakturowaniu oraz zostanie dostarczona pisemna informacja o zawarciu takiej umowy do właściwego naczelnika US nie ma formalnych przeszkód, aby faktury dokumentujące sprzedaż i dostawę towarów przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki niemieckiej wystawiała Spółka niemiecka.

Uzupełniając złożony wniosek Spółka wskazała, że Jej zdaniem kontrahent niemiecki czyli nabywca towarów (Spółka niemiecka) nie może wystawiać w przedstawionej sytuacji faktur.

Ad. Pytanie 2

Ustawa o VAT nie reguluje jakie elementy powinna zawierać faktura wystawiana przez zagranicznego nabywcę dla udokumentowania usługi wykonanej przez polskiego podatnika. Przepis § 6 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie faktur potwierdza, iż faktura wystawiana przez nabywcę w ramach samofakturowania jest wystawiana w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jako sprzedawca (dostawca). W konsekwencji w opinii Wnioskodawcy, faktura wystawiana przez nabywcę (Spółkę niemiecką) może spełniać te same wymagania, jakie spełniałaby faktura wystawiana przez sprzedawcę (czyli Wnioskodawcę), gdyby strony nie stosowały mechanizmu samofakturowania.

Faktura - zgodnie z przepisami dotyczącymi faktur dokumentujących świadczenie dostaw, które podlegają opodatkowaniu w innym niż Polska kraju Wspólnoty - powinna zawierać między innymi następujące informacje:

1. numer, pod którym nabywca (Spółka niemiecka) jest zidentyfikowany dla potrzeb VAT na terytorium Niemiec;
2. informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca towarów (Spółka niemiecka) lub odesłanie do odpowiedniego przepisu Dyrektywy VAT, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT jest nabywca towarów;
3. informację, kto był wystawcą faktury (Spółka niemiecka) i że wystawiła ją w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jako sprzedawca towarów (Wnioskodawca).

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż zgodnie z przyjętą praktyką, na fakturze VAT zamieszcza się dane podmiotu dokonującego sprzedaży i podmiotu dokonującego nabycia towaru. Dla potrzeb identyfikacji tychże podmiotów wskazuje się na fakturze VAT ich numery NIP, które posiadają w Polsce, jako podatnicy VAT czynni.

Zdaniem Wnioskodawcy faktura VAT bez numeru NIP nabywcy towarów nie jest pełnym i prawidłowym dokumentem, na podstawie którego Wnioskodawca może dokonać prawidłowego rozliczenia VAT w Urzędzie Skarbowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - zwanej dalej również ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast w myśl art. 106 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze.

Przepisy dotyczące szczegółowych zasad wystawiania faktur, danych, które powinny zawierać, oraz sposobu i okresu ich przechowywania są określone w rozdziale 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z przepisem § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”. Faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT” wystawiają również podatnicy, o których mowa w art. 16 ustawy, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu (§ 4 ust. 2 rozporządzenia).

Stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży, w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Winna zatem zawierać przewidziane prawem elementy określone w wyżej cytowanych przepisach. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u sprzedawcy okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty, niż wymienione w art. 106 ust. 1 i 2 ustawy, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach zostały ściśle określone w ww. rozporządzeniu.

I tak, zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia, nabywcy towarów i usług od podatnika, o którym mowa w § 4 ust. 1, mogą wystawiać faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług oznaczone jako „FAKTURA VAT”, w tym również faktury, o których mowa w § 10, jeżeli nabywca towarów lub usług:

1. jest podatnikiem zarejestrowanym, jako podatnik VAT czynny;
2. ma zawartą z dokonującym dostawy towarów lub świadczącym usługi umowę odpowiadającą warunkom wymienionym w ust. 2, upoważniającą do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów – w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy;
3. w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy, o której mowa w pkt 2, dostarczy właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemną informację o zawarciu takiej umowy, zawierającą w szczególności:
   1. dane dotyczące dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi, z którym zawarł tę umowę,
   2. datę zawarcia umowy,
   3. okres obowiązywania umowy.
   
   
   

Stosownie natomiast do § 6 ust. 2 rozporządzenia, umowa, o której mowa w ust. 1 pkt 2, powinna zawierać:

1. postanowienia, iż podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi:
   1. upoważnia nabywcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów, w jego imieniu i na jego rachunek,
   2. poinformuje nabywcę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa;
2. postanowienia, iż podatnik dokonujący nabycia towarów lub usług:
   1. będzie wystawiał faktury, faktury korygujące i duplikaty zgodnie z obowiązującymi przepisami,
   2. będzie przedstawiał drugiej stronie umowy oryginał i kopię faktury do jej akceptacji w formie podpisu, z tym że termin przedstawienia do akceptacji oryginału faktury ma tak być określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi; kopia faktury pozostaje u dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi,
   3. poinformuje drugą stronę w trybie natychmiastowym w przypadku wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa;
   1. określenie terminu jej obowiązywania, z tym że termin ten nie może być dłuższy niż 2 lata;
   2. określenie towarów lub usług, w odniesieniu do których nabywca będzie wystawiał faktury w imieniu i na rzecz dokonującego dostawy lub usługodawcy w okresie obowiązywania umowy.
   
   
   

Na podstawie § 6 ust. 3 rozporządzenia faktura wystawiona na zasadach określonych w ust. 1 i 2 powinna dodatkowo zawierać informację, kto był wystawcą faktury i że wystawił ją w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jako sprzedawca.

Natomiast w myśl § 6 ust. 5 rozporządzenia, przepisy ust. 1 pkt 2, ust. 2-4 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jeżeli:

1. nabywcą towarów jest podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. dokonującym wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest podatnik, który został zarejestrowany jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97 ustawy;
3. dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dostarczył właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy pisemną informację, o której mowa w ust. 1 pkt 3, wraz z danymi nabywcy, z którym zawarł umowę.

Z powyższego wynika, iż ustawodawca w przepisie § 6 ust. 5 rozporządzenia dopuścił możliwość wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów przez nabywcę towarów w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowej, jednakże przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie. Pierwszy z warunków dotyczy obowiązku dostawcy do bycia zarejestrowanym podatnikiem dla dostaw wewnątrzewspólnotowych - podatnikiem VAT EU. Po drugie, nabywca towarów winien być podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym dla potrzeb dostaw wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego (w rozpatrywanym przypadku Niemiec). Ponadto prawo do wystawiania faktur przez nabywcę towarów wynikać ma z zawartej umowy spełniającej warunki wymienione w § 6 ust. 2 rozporządzenia. Pisemną informację o zawarciu takiej umowy dokonujący dostawy winien dostarczyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 14 dni od zawarcia przedmiotowej umowy. Spełnienie wymienionych warunków uprawnia nabywcę wewnątrzwspólnotowego do wystawienia faktury dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od podatnika VAT EU. W konsekwencji faktura wystawiona przez nabywcę w ww. sposób stanowi podstawę dla dostawcy do rozliczenia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Jednocześnie podkreślić należy, iż skoro przepisy krajowe pozwalające na wystawienie faktury przez nabywcę wewnątrzwspólnotowego niebędącego zarejestrowanym dla potrzeb VAT w Polsce, to tym samym faktura wystawiona przez takiego nabywcę nie będzie zawierała krajowego numeru identyfikacji podatkowej a będzie zawierała numer, pod którym nabywca jest zidentyfikowany dla transakcji wewnątrzwspólnotowej na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska. Taka faktura, pod warunkiem zawwarcia pozostałych elementów, jest zgodna z krajowymi przepisami.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka będąca zarejestrowanym podatnikiem dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (podatnik VAT UE), zamierza dokonywać wewnątrzwspólnotowej dostawy kosmetyków i produktów kosmetycznych na rzecz podatnika niemieckiego zarejestrowanego dla transakcji wewnątrzwspólnotowej na terytorium Niemiec. Strony transakcji wewntąrzwspólnotowej zamierzają zawrzeć umowę o samofakturowaniu dokonywanym przez kontrahenta niemieckiego. Umowa ta będzie zawierać wszystkie elementy zgodnie z obowiązującymi przepisami o podatku od towarów i usług w tym zakresie, w szczególności określone w § 6 rozporządzenia. Będzie zawierała również wynikające z art. 226 pkt 11a i art. 226 pkt 10a dyrektywy wyraz „obciążenie” i „samofakturowanie”. Informacja o zawarciu umowy zostanie w ciągu 14 dni od daty podpisania przedłożona właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Odnosząc przedstawiony stan sprawy do obowiązujących przepisów w zakresie samofakturowania przy transakcjach wewnątrzwspólnotowych należy zauważyć, iż zamiarem Spółki jest sprzedaż towarów dla podatnika posiadającego siedzibę na terytorium Niemiec. Strony są zarejestrowanymi podatnikami dla czynności wewnatrzwspólnotowych. Ponadto wskazano, iż zawarta umowa o samofakturowaniu będzie zawierała wszystkie elementy wymagane przez przepisy VAT. W przedstawionych okolicznościach zostaną spełnione zatem przesłanki, o których mowa w § 6 pkt 5 rozporządzenia.

W opisanym zdarzeniu przyszłym wskazano, iż wystawiona przez nabywcę faktura będzie zawierała informacje, iż transakcja podlega opodatkowaniu w kraju nabywcy i podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku będzie nabywca (Spółka niemiecka). Wystawca faktury jest podatnikiem od wartości dodanej zidentyfikowanym dla potrzeb transakcji wewnatrzespólnotowych na terytorium Niemiec. Posiada zatem numer identyfikacji podatkowej dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Ponadto wystawiona faktura będzie zawierała informację kto jest wystawcą faktury (w tym przypadku Spółka niemiecka) oraz że faktura została wystawiona w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jako sprzedawca, tj. Wnioskodawcy dokonującego dostawy wewnątrzwspólnotowej. Okoliczności te potwierdzają spełnienie przesłanek wynikających z § 6 ust. 3 rozporządzenia.

Ad. 1

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym możliwe jest zastosowanie procedury wystawiania faktury dla transakcji wewnątrzwspólnotowej przez nabywcę towarów Spółki - kontrahenta niemieckiego będącego zarejestrowanym podatnikiem od wartości dodanej zidentyfikowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Niemiec, bowiem spełnione zostaną warunki wymienione w § 6 ust. 5 rozporządzenia.

Wobec powyższego stanowisko Spółki w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Ad. 2

Przeprowadzona analiza obowiązujących przepisów potwierdza, iż dla prawidłowości faktury wystawionej w ww. okolicznościach nie jest wymagane posługiwanie się przez wystawcę faktury w trybie samofakturowania polskim numerem identyfikacji podatkowej. Tym samym w rozpatrywanej sprawie wystarczającym jest posługiwanie się przez nabywcę towaru numerem identyfikacji podatkowej nadanym przez niemiecki organ podatkowy.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że Spółka (Wnioskodawca) będzie mogła na podstawie tak wystawionej faktury rozliczyć wewnątrzwspólnotową dostawę towarów dla Spółki niemieckiej.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Spółki w zakresie możliwości rozliczenia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na podstawnie faktury wystawionej przez nabywcę w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, tj. faktury niezawierającej polskiego numeru NIP ale zawierającej niemiecki numer identyfikacji podatkowej dla nabycia wewnątrzwspólnotowego należy uznać za nieprawidłowe.

Dodać należy, iż oznaczenie „odwrotne obciążenie” wymagane jest na podstawie § 26 ust 4 rozporządzenia w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, natomiast w rozpatrywanej sytuacji sprawa dotyczy dostawy towarów przez krajowego podatnika VAT na rzecz podatnika niemieckiego i tym samym posługiwanie się na fakturze oznaczeniem „odwrotne obciążenie” nie jest konieczne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.