Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP1.4512.814.2016.3.MPe
z 28 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2016 r. (data wpływu 6 października 2016 r.) uzupełnione w dniu 9 listopada 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.) na wezwanie z dnia 28 października 2016 r. (data odbioru 2 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku uiszczonego na rzecz wystawcy faktury w drodze egzekucji komorniczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2016 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku uiszczonego na rzecz wystawcy faktury w drodze egzekucji komorniczej.

Wniosek został uzupełniony w dniu 9 listopada 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.) na wezwanie z dnia 28 października 2016 r. (data odbioru 2 listopada 2016 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W roku 2008 Spółka T. Sp. z o.o. otrzymała od dostawcy E. Sp. z o.o. fakturę z dnia 14 lutego 2008 r., która opiewała na kwotę brutto 162.482,59 zł w tym VAT 22% 29.300,14 zł. W związku z zakwestionowaniem jej wysokości Spółka odesłała oryginał ww. faktury bez księgowania.

Wyrokiem Sądu w sprawie z dnia 23 lipca 2009 r. prawomocnie zasądzono na rzecz dostawcy całą należność wynikającą z ww. faktury wraz z odsetkami i kosztami postępowania zapłacić.

Na skutek czynności egzekucyjnych Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym cała zasądzona należność została uregulowana w 2016 r. Postanowieniem z dnia 22 marca 2016 r. Komornik zakończył postępowanie wobec zapłaty należności przez dłużnika.

W związku z tym Spółka T. Sp. z o.o. w dniu 17 sierpnia 2016 r. wystąpiła do dostawcy E. Sp. z o.o. o przesłanie ww. faktury (jej duplikatu) celem jej zaewidencjonowania w zapisach księgowych. Pismo to pozostało bez odpowiedzi.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że potwierdzone fakturą VAT z dnia 14 lutego 2008 r. (na łączną kwotę 162.482,59 zł, w tym podatek od towarów i usług w wysokości 22% tj. 29300,14 zł) nabycie towarów służyło czynnościom opodatkowanym (stawka podatku 22%). Faktura dokumentowała dostawę towarów wykorzystanych przez Spółkę przy realizacji kontraktu (a więc wydatek na ten cel był związany z działalnością gospodarczą wykonywaną przez Spółkę).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku od towarów i usług uiszczonego na rzecz wystawcy faktury w drodze egzekucji komorniczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, wystawca faktury, domagając się przed Sądem zasądzenia należności z niej wynikających, zobowiązany był do uprzedniego zaksięgowania faktury we własnych księgach oraz odprowadzić naliczony podatek. W związku z powyższym wystawca jest zobowiązany do posiadania we własnej dokumentacji księgowej fakturę obejmującą dochodzoną należność (Spółka jest w posiadaniu kserokopii faktury, którą przy piśmie przesłała wystawcy) i na żądane nabywcy wystawić duplikat faktury. Wobec braku zajęcia jakiegokolwiek stanowiska przez wystawcę dotyczącego złożonego przez nabywcę żądania duplikatu faktury, nabywca (Spółka) nie ma możliwości rozliczenia zwindykowanej przez Komornika kwoty we własnych dokumentach księgowych w sposób inny niż na podstawie prawomocnego wyroku sądowego. W tych okolicznościach, zdaniem Spółki, jest ona uprawniona do dokonania zapisów księgowych w oparciu o wyrok Sądu. Zaspokojenie w całości zobowiązania wynikającej z faktury stanowi prawo do odliczenia podatku w okresie, w którym uregulował swe zobowiązanie i otrzymał fakturę. Skoro podatnik nie otrzymał faktury, to jedynym dokumentem na podstawie którego może dokonać odliczenia podatku jest wyrok Sądu zasądzającego zapłatę omawianej faktury i dowód jej zapłaty.

W ocenie Spółki, wyrok Sądu zasądzający zobowiązanie do zapłaty faktury wraz z podatkiem VAT i umorzenie postępowania egzekucyjnego przez Komornika po dokonaniu zapłaty w całości stanowi podstawę do dokonania stosownych zapisów księgowych i odliczenia zapłaconego podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowa zasada dotycząca odliczania podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Według art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z kolei stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Realizacja prawa do odliczenia podatku powinna nastąpić na zasadach zawartych w art. 86 ust. 10, ust. 11 i ust. 13 ustawy.

Na podstawie art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Prawo do obniżenia podatku należnego może być realizowane także w trybie art. 86 ust. 13 ustawy. W myśl tego przepisu, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Natomiast od 1 stycznia 2014 r. – w związku ze zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35, z późn. zm.) – ww. przepisy art. 86 ust. 10, 11 i 13 ustawy otrzymały następujące brzmienie: Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy).

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny (art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy).

Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi (art. 86 ust. 10c ustawy).

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d, 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. 86 ust. 13 ustawy).

Przy czym zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. do rozliczeń za okresy rozliczeniowe, które upływają w dniu 31 grudnia 2013 r., stosuje się przepisy art. 86 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w roku 2008 Wnioskodawca otrzymał z tytułu nabycia towarów fakturę z dnia 14 lutego 2008 r. W związku z zakwestionowaniem jej wysokości Spółka odesłała oryginał ww. faktury bez księgowania. Wyrokiem Sądu w sprawie z dnia 23 lipca 2009 r. prawomocnie zasądzono na rzecz dostawcy całą należność wynikającą z ww. faktury wraz z odsetkami i kosztami postępowania. Na skutek czynności egzekucyjnych Komornika Sądowego cała zasądzona należność została przez Wnioskodawcę uregulowana w 2016 r. Postanowieniem z dnia 22 marca 2016 r. Komornik zakończył postępowanie wobec zapłaty wskazanej należności.

Wnioskodawca wystąpił do wystawcy faktury o przesłanie jej duplikatu w celu jej zaewidencjonowania w zapisach księgowych. Pismo to pozostało bez odpowiedzi.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że potwierdzone fakturą z dnia 14 lutego 2008 r. nabycie towarów służyło czynnościom opodatkowanym (stawka podatku 22%). Faktura dokumentowała dostawę towarów wykorzystanych przez Spółkę przy realizacji kontraktu - wydatek na ten cel był związany z działalnością gospodarczą wykonywaną przez Spółkę.

Na tle przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego uiszczonego na rzecz wystawcy faktury w drodze egzekucji komorniczej.

W ocenie Spółki, wyrok Sądu zasądzający zobowiązanie do zapłaty faktury wraz z podatkiem VAT i umorzenie postępowania egzekucyjnego przez Komornika po dokonaniu zapłaty w całości stanowi podstawę do odliczenia zapłaconego podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że nabyte przez Wnioskodawcę towary, potwierdzone fakturą z dnia 14 lutego 2008 r. służyły czynnościom opodatkowanym. Zatem uznać należy, że na podstawie przepisu art. 86 ust. 1 ustawy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów. Jednakże po otrzymaniu niniejszej faktury od dostawcy, w związku z zakwestionowaniem jej wysokości, Wnioskodawca nie odliczył podatku naliczonego i odesłał ją do dostawcy.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku problemu w pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że ustawodawca wyraźnie wskazał, na podstawie jakich dokumentów podatnicy mogą dokonać odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabywanych towarów i usług. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, odliczenie jest możliwe w sytuacjach, gdy wydatki są udokumentowane fakturami VAT.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106l ust. 1 pkt 1 ustawy w przypadku gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia, wystawia ponownie fakturę:

1. na wniosek nabywcy – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika,
2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy.
   
   

Faktura wystawiona ponownie powinna zawierać wyraz „DUPLIKAT” oraz datę jej wystawienia – art. 106l ust. 2 ustawy.

Wskazać należy, że faktura lub jej duplikat jest dokumentem potwierdzającym dokonanie transakcji opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Jej posiadanie warunkuje możliwość odliczenia podatku naliczonego w niej zawartego.

Wymóg posiadania faktury w celu skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego jest zgodny z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

Zgodnie z przepisem art. 178 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w celu dokonania odliczenia, o którym mowa w art. 168 lit. a), w odniesieniu do dostaw towarów lub świadczenia usług, musi posiadać fakturę sporządzoną zgodnie z tytułem XI rozdział 3 sekcje 3-6.

Z uwagi na przepisy art. 86 ust. 1, w związku z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, należy stwierdzić, że w związku z brakiem faktury VAT dokumentującej zakup towarów od dostawcy, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tego tytułu.

W konsekwencji powyższego Wnioskodawca, na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, nie ma możliwości odliczenia podatku VAT na podstawie orzeczenia sądowego, gdyż przepisy prawa nie dopuszczają możliwości zastąpienia faktury VAT innym dokumentem.

Końcowo, należy również zwrócić uwagę na treść ww. art. 86 ust. 13 ustawy, z którego wynika, że w sytuacji, gdy Podatnik nie skorzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego, może to uczynić poprzez złożenie korekt deklaracji podatkowych, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zatem prawo do odliczenia podatku VAT z faktury z dnia 14 lutego 2008 r. (lub jej duplikatu) objęte zostało przedawnieniem.

W niniejszej sprawie otrzymanie wyroku Sądu zobowiązującego do zapłaty omawianej faktury i dokonanie jej zapłaty nie uprawnia Wnioskodawcy do odliczenia zapłaconego podatku naliczonego, gdyż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie dopuszczają możliwości zastąpienia faktury VAT innym dokumentem.

W związku z powyższym Wnioskodawca przedstawił nieprawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.