Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-586/16-3/WM
z 31 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 lipca 2016 r. (data wpływu 12 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 października 2016 r. (data wpływu 21 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu z usług internetowych oraz ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku przyrostu „credyt paków” uzyskanych ze środków wypracowanych za oglądanie reklam i uzyskiwaniem środków w M. i premii z pozyskanych tzw. referali, oraz kosztów uczestnictwa na tej platformie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów z tytułu świadczenia usług internetowych na serwerach zagranicznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca świadczy usługi internetowe na serwerach zagranicznych, podmiotu zarejestrowanego w Panamie. Wskazana powyżej działalność internetowa jest dodatkowym świadczeniem usług Wnioskodawcy w ramach prowadzonego biura rachunkowego.

Usługi internetowe polegają na zakupie credyt paków (dalej CP), w zamian za które udostępnia się kupującemu CP możliwość świadczenia reklam przez ich oglądanie. Jeden CP to wartość 49,99 Euro. Zakupu CP dokonuje się za pośrednictwem procesora płatniczego X, na który przekazywane są środki finansowe świadczącego usługi. Następnie z procesora płatniczego dokonuje się zakupu CP na M., (M.). Przy zakupie CP na M. pobierane są prowizje na różnych etapach transakcji, to jest w bankach polskich za przewalutowanie, jak i w procesorze płatniczym X. Za oglądanie reklam na koncie M. przyrasta stan Euro za które można jedynie kupić kolejną ilość CP, bądź pokryć koszty członkostwa. Stan zgromadzonych Credyt paków skutkuje dodatkowo uzyskiwanie prowizji, to jest udziału w zyskach, chociaż występuje wyraźna informacja, że nie jest ona gwarantowana. Udziały w zyskach są zróżnicowane i nie są stałe. Te wszystkie operacje odbywają się na tzw. M. (dalej M.). Każdy z uczestników posiada indywidualną stronę, na której pokazywane są bieżąco wszelkie stany i rozliczenia wewnątrz M. Aby rozpocząć pracę reklamowania przez Internet wpierw należy dokonać zakupu CP, przy czym zakup ten nie ma ograniczonej ilości minimalnej, ale jest ilość maxymalna, która wynosi 1.000 CP. Bez zakupu CP nie ma możliwości rozpoczęcia czynności oglądania reklam i zarabiania. Po przelaniu pieniędzy do programu uczestnik zakupuje jednostki reklamowe, dzięki którym generuje ruch na wskazanych stronach przez firmy, oglądając produkty oraz usługi różnych podmiotów zagranicznych i krajowych. Programy działają wedle ściśle określonych zasad i po określonym czasie administratorzy programów wypłacają uczestnikom wypracowany zysk za oglądanie reklam. O wypłacie zysku z zebranych środków decyduje uczestnik. Wypłata zysku następuje wyłącznie poprzez procesor płatniczy X, a następnie z procesora płatniczego dokonywane są wypłaty na rachunek walutowy w euro.

Na samym początku następuje zawarcie umowy partnerskiej z M. i wykup CP w ramach serwisu M.. Wykupując credit pack otrzymuje się 10 sekundowe reklamy tekstowe, oraz boostery wydłużające czas wyświetlania tych reklam.

Jak już wskazano jeden credit pack kosztuje 49,99 euro i zapewnia 550 reklam tekstowych, oraz 10 boosterów. Credit pack umarza się po wypracowaniu obecnie 10% zysku. Przy zakupie credit pack Wnioskodawca ponosi dodatkowo koszty prowizji ok. 10% od każdego credit pack, co daje ok. 5 Euro. Co miesiąc dodatkowo opłacane są koszty uczestnictwa, a te różnią się w zależności od ilości zgromadzonych Credyt paków. Czym większa ich ilość, tym większe ponosi się koszty. W ramach funkcjonowania umowy partnerskiej można uzyskać dodatkowo prowizję od 5% do 10% w zależności od pozyskanych osób – „referali” oraz rodzaju transakcji, którą wykorzystuje się wyłącznie na zakup dodatkowych CP. Pozyskiwanie referali jest jedną z opcji, lecz nie ma obowiązku ich pozyskiwania. Nie ma innej możliwości wybrania pozyskanych środków z tytułu refarali, jak zakup nowych CP.

Zysk wypracowany przez oglądanie reklam jest zmienny i zależny od dochodu firmy, naliczany co 20 minut – 72 razy w ciągu doby. Dodatkowe dochody pochodzą od reklamodawców, jeżeli z udostępnienia przez Wnioskodawcę reklamy na platformie M. klient dokona zakupu towaru lub usługi.

Uczestnicy programu nie mają wpływu na umowy pomiędzy M. i klientami zewnętrznymi – reklamodawcami, a jedynie wykupując credit pack tworzą tzw. traffic, przyczyniają się do zwiększenia przychodu firmy. Po uzyskaniu wystarczającej ilości środków przeliczonych na Euro, uczestnik może wykorzystywać te środki wyłącznie za pośrednictwem wypłacania ich z M. na platformę procesora płatniczego o nazwie X. Dopiero z procesora płatniczego można przelewać środki na rachunek bankowy w Euro. Świadczenie usług, dokonywane jest wyłącznie za pośrednictwem Internetu. Komunikaty przebiegają w języku angielskim, przy możliwości ułomnego tłumaczenia za pośrednictwem przeglądarki google na język polski.

W trakcie dokonywanych transakcji za pośrednictwem procesora płatniczego przy zakupie CP, jak i przy uzyskiwaniu wpływów na konto bankowe ostatecznie w banku w Polsce powstają różnice kursowe pomiędzy datą rejestracji środków pieniężnych na rachunek Y, a dalszymi transakcjami zakupów, czy też wpływu środków na bankowy rachunek krajowy. Ważną informacją jest fakt braku jakichkolwiek dokumentów potwierdzających zakup CP (brak faktur, not itp.) i identycznie brak dokumentów z tytułu uzyskiwanych przychodów. Operacje zakupu, jak i sprzedaży uczestnik może uzyskać z odpowiednich transakcji wykazanych w Internecie. Innej formy pozyskania dokumentów nie ma. Także brak jest możliwości uzyskania zewnętrznych dokumentów potwierdzających przez jakiekolwiek instytucje. W związku z tym, że uzyskiwany dochód za pośrednictwem programów typu revenue sharing, lokuje się pierwotnie u pośredników finansowych, czyli w e-procesorach płatniczych i dopiero stamtąd może być transferowany na polskie konto bankowe, wiąże się to z przewalutowaniem kwoty wypłaty na PLN. Programy nie odprowadzają podatku za użytkowników, więc całe zobowiązanie podatkowe z podatku dochodowego należy uregulować w Polsce łącząc przychody z działalności podstawowej w tym przypadku z biura rachunkowego oraz przychody z reklam internetowych.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. świadczone usługi internetowe w ramach współpracy z platformą M. spełniają przesłanki jakie musi spełniać dana działalność, aby mogła być uznana za działalność gospodarczą zgodnie z art. 5a pkt 6, oraz nie polega na wykonywaniu czynności o których mowa w art. 5b ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
2. żadne z czynności wykonywanych w ramach współpracy z M. nie noszą znamion systemu sprzedaży lawinowej według art. 17c ust.1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, lub usług obietnicy uzyskania korzyści w zamian za nakłanianie innych osób do dokonania takich samych transakcji;
3. wykonywane czynności i ich wynagrodzenie nie wymuszają wprowadzania innych osób do dokonania takich samych czynności, chociaż taka możliwość jest przewidziana, ale nie jest konieczna. Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie czynności współpracy z M. nie jest czynnością typu piramida;
4. świadczone usługi w ramach współpracy z M. nie polegają na pozyskaniu kolejnych uczestników systemu, czy także towarów i/lub usług firm niezwiązanych z tymi programami. Usługa polega na oglądaniu wyłącznie danych reklam codziennie minimum 10. Oglądający może dokonać zakupu usług, ale jest to raczej rzadkością. Ze znanej Wnioskodawcy praktyki, system nie umożliwia też namawiania ani polecania usług, czy wyrobów. Uczestnik ma jedynie oglądnąć minimalną ilość reklam;
5. M. nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. M. zajmuje się działalnością reklamową, pozyskiwaniem zleceń na reklamy i wywoływaniem ruchu na stronach reklamodawców dotyczących oglądalności i ewentualnie dokonywaniem zakupów produktów i usług przez oglądających;
6. czynności wykonywane w ramach programu generalnie generują przychody, jednak w przypadku Wnioskodawcy jeszcze to nie nastąpiło, gdyż oczekuje na uzbieranie większej ilości CP do ilości 1000 CP. Wcześniejsze wycofanie skutkowałoby małymi przychodami i długim okresem dojścia do zasobów 1000 CP, które to dają dopiero spore możliwości zarobkowania.

W związku z powyższym opisem m. in. zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (oznaczone we wniosku numerem 2).

Czy przyrost ilości CP uzyskanych bez pośrednictwa angażowania środków płatniczych CP z wypracowanych środków za oglądanie reklam i uzyskiwanych środków w M. oraz premii z pozyskanych tzw. referali jest kosztem w momencie pojawienia się ilości CP na M., czy przychodem są dopiero wycofywane środki płatnicze za pośrednictwem X przekazywane dalej do banku polskiego? Czy koszty ponoszone w M. za koszt uczestnictwa comiesięczne są kosztem podatkowym, pomimo braku uwidocznienia zapłat konkretnych środków płatniczych?

Zdaniem Wnioskodawcy to, co dzieje się wewnątrz M. do celów podatkowych nie ma żadnego znaczenia dla rozliczeń podatkowych, nie skutkuje to żadnymi przychodami i kosztami, brak też faktycznych opłat z rachunków bankowych, czy też nie odnotowuje tego także procesor płatniczy X. Znaczenie do celów podatkowych ma wszystko to, co odwzorowuje X i przybiera realne wartości pieniężne przekazywane dalej na realne rachunki bankowe, z których mogą środki płatnicze być wykorzystywane.

Zatem wycofanie z M. środków pieniężnych w tym przypadku Euro na procesor X w dacie wpływu ich na procesor X będzie datą uzyskania przychodu w przeliczeniu po kursie średnim NBP na dzień roboczy poprzedzający dzień transakcji. Także ponoszenie kosztów uwidocznionych na M. w zakresie comiesięcznych opłat kosztów uczestnictwa nie jest traktowane, jako koszt podatkowy, gdyż nie jest to uwidocznione jako wypływ środków płatniczych, jako faktyczna zapłata środkami pieniężnymi, a zmniejsza środki uwidocznione na M. i w ten sposób „koszt” opłat pomniejsza możliwość wykorzystania środków na M., które uczestnik może wykorzystać w postaci przelewu na procesor X i dalej np. na rachunek bankowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 1c ww. ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

W myśl ww. przepisu przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych powstaje w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi. Wyjątek od tej zasady stanowi:

• wystawienie faktury przed datą wydania rzeczy, zbycia prawa lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi – datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień wystawienia faktury,
• uregulowanie należności przed wydaniem rzeczy, zbyciem prawa lub wykonania usługi albo częściowym wykonaniem usługi – datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień otrzymania należności.

Przytoczony powyżej przepis należy traktować jako generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Wyjątek od tak skonstruowanej zasady wprowadzają zapisy art. 14 ust. 1e, 1h i 1i powołanej ustawy.

W myśl art. 14 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Zapis art. 14 ust. 1h ww. ustawy stanowi, że przepis ust. 1e stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 1i wyżej cytowanej ustawy, w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności uznać należy, że datę powstania przychodu dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych należy określić zgodnie z cytowanym powyżej art. 14 ust. 1i ustawy. Przepis ten znajdzie swoje zastosowanie w przypadku wypłaty przychodów z platformy M.. Wypłaty tych środków nie można zaklasyfikować ani jako wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego lub wykonanie usługi (art. 14 ust. 1c i 1e), ani jako dostawa „energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego” (art. 14 ust. 1h).

Z brzmienia art. 14 ust. 1i ustawy wynika, że ustawodawca przewidział regulację w nim zawartą dla wszystkich przypadków, które nie można objąć normami prawnymi zawartymi w art. 14 ust. 1c, 1e i 1h. Jednym z takich przypadków jest wypłata środków pieniężnych z tytułu udziału w zyskach platformy. Wykładnia językowa art. 14 ust. 1i ustawy i systemowa całego art. 14 tej ustawy prowadzi więc do wniosku, że należy utożsamić z sobą „zapłatę”, o której literalnie stanowi ten przepis w ustępie 1i, z „wypłatą” należnego Wnioskodawcy udziału w zyskach platformy M..

W konsekwencji powyższego uznać należy, że w przedmiotowej sprawie przychód powstanie – stosownie do art. 14 ust. 1i ustawy – w momencie przekazania środków (dokonania wypłaty) na procesor płatniczy.

Ustalenie przez Wnioskodawcę wysokości uzyskanego w walucie obcej przychodu winno nastąpić w oparciu o art. 11a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

• zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami,
• nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów,
• są odpowiednio udokumentowane.

Z przeanalizowanej regulacji prawnej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przepis art. 22 ust. 1 uzależnia możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów od spełnienia m.in. warunku, że musi wydatek ten zostać poniesiony przez podatnika.

Według definicji „kosztu” zawartej w Słowniku języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN, pojęcie to oznacza – sumę pieniędzy wydatkowanej na kupno lub opłacenie czegoś, natomiast definicja „kosztów” z tegoż słownika oznacza – nakłady, wydatki poniesione przez przedsiębiorstwo w celu wytworzenia (nabycia) określonego produktu.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że za oglądanie reklam na koncie M. przyrasta stan Euro za które można jedynie nabyć kolejną ilość CP, bądź pokryć koszty członkostwa. Stan zgromadzonych credyt paków skutkuje dodatkowo uzyskiwanie prowizji, to jest udziału w zyskach, chociaż występuje wyraźna informacja, że nie jest ona gwarantowana. Udziały w zyskach są zróżnicowane i nie są stałe. Te wszystkie operacje odbywają się na tzw. M.. Każdy z uczestników posiada indywidualną stronę, na której pokazywane są bieżąco wszelkie stany i rozliczenia wewnątrz M.. W ramach funkcjonowania umowy partnerskiej można uzyskać dodatkowo prowizję od 5% do 10% w zależności od pozyskanych osób – „referali” oraz rodzaju transakcji, którą wykorzystuje się wyłącznie na zakup dodatkowych CP. Pozyskiwanie referali jest jedną z opcji, lecz nie ma obowiązku ich pozyskiwania. Nie ma innej możliwości wybrania pozyskanych środków z tytułu refarali, jak zakup nowych CP.

Z treści wniosku wynika zatem, że Wnioskodawca w związku z uczestnictwem w programach internetowych dokonuje wpłaty pewnej kwoty pieniędzy i obraca tą kwotą wewnątrz programu. Po dokonaniu przelewu środków pieniężnych, Wnioskodawca kupuje jednostki reklamowe (credyt paki) i generuje ruch na wskazanych stronach, co skutkuje przyrostem wartości wypracowanego zysku wewnątrz programu, który możliwy jest do przekazania do systemu płatniczego lub ponownego wykorzystania i zakupu kolejnych pakietów reklamowych „credyt paków”, bez ponoszenia wydatków na ich zakup.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca nie dokonał wpłaty środków pieniężnych do systemu M. w celu zakupu credyt paków, a przyrost ilości credyt paków wewnątrz systemu M. nastąpił bez angażowania środków finansowych Wnioskodawcy – to ich wartość nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, ponieważ nie została spełniona jedna z przesłanek określonych art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wymóg poniesienia kosztu.

W sytuacji opisanej we wniosku, przyrost ilości credyt paków wewnątrz systemu M. oraz comiesięczne koszty uczestnictwa na M. – nie były związane z poniesieniem kosztu. Zatem zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy, to co dzieje się wewnątrz systemu M. nie ma znaczenia dla celów podatkowych. Przyrost ilości credyt paków uzyskanych ze środków wypracowanych za oglądanie reklam, czy też premii z pozyskanych referali oraz comiesięczne koszty uczestnictwa w systemie M., które pomniejszają wypracowane środki na M., nie stanowią kosztu uzyskania przychodu w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności internetowej. Przychodem Wnioskodawcy jest natomiast kwota wycofana z platformy M..

Jednocześnie zaznaczyć należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnić się od występującego w rzeczywistości stanu faktycznego, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Otrzymują:

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.