Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-BPP2.4512.726.2016.2.IK
z 20 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 września 2016 r. (data wpływu 21 września 2016 r.) uzupełnionym pismem z 2 grudnia 2016 r. (data wpływu 6 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w kwestii zwolnienia od podatku dostawy budynku usługowo-handlowego wraz z gruntem,
• nieprawidłowe w zakresie korekty podatku naliczonego od zaniechanej inwestycji.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy budynku usługowo-handlowego wraz z gruntem oraz korekty podatku naliczonego od zaniechanej inwestycji.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 2 grudnia 2016 r. (data wpływu 6 grudnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 23 listopada 2016 r. znak: 2461-IBPP2.4512.726.2016.1.IK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

S. Spółka z o.o. jest właścicielem nieruchomości, którą stanowi działka nr 420 obręb 5 w Z. o pow. 773 m kw. Zabudowana budynkiem tj. pawilonem usługowo-handlowym. Dla nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta.

Spółka nabyła nieruchomość 15 marca 2014 r. na podstawie umowy przeniesienia własności gruntów i budynków w formie wnoszenia aportu do Spółki w postaci całego przedsiębiorstwa PSS w Z. w likwidacji w rozumieniu art. 551 i kolejnych ustawy kodeks cywilny. Przedmiotowa nieruchomość była zabudowana dwoma budynkami tj.: budynkiem usługowo-handlowym oraz mieszkalnym przeznaczonym do rozbiórki. Spółka dokonała rozbiórki budynku mieszkalnego z dniem 30 czerwca 2015 r. Fakturę za rozbiórkę budynku mieszkalnego otrzymana w dniu 2 lipca 2015 r. Spółka odliczyła naliczony podatek VAT w całości tj. w kwocie 11.385,00 PLN. Wydatek w kwocie netto 49.500,00 PLN zaksięgowany został jako rozpoczęcie inwestycji. Bowiem zanim Spółka zdecydowała się sprzedać przedmiotową nieruchomość miała zamiar realizować inwestycję budowlaną na tym gruncie. Z racji zaniechanej inwestycji Spółka odliczony VAT w kwocie 11.385,00 PLN zamierza skorygować za miesiąc, w którym zostanie zawarta umowa sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

PSS w Z. wydzierżawiła pawilon usługowo-handlowy. Po wniesieniu pawilonu do Spółki w drodze aportu, umowa dzierżawy jest kontynuowana przez następcę prawnego tj. przez Spółkę, która co miesiąc otrzymuje czynsz za dzierżawę. Czynsz opodatkowuje podstawową stawką VAT 23%.

Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego nieruchomość jest przeznaczona pod zabudowę. Spółka nie poniosła wydatków na ulepszenie pawilonu usługowo-handlowego.

W dniu 7 lipca 2016 r. Spółka zawarła umowę przedwstępną sprzedaży wyżej opisanej nieruchomości, w której Spółka przyrzekła dokonać dostawy budynku wraz z gruntem, w terminie do 30 listopada 2016 r. Nabywcą nieruchomości będzie spółka jawna. Przy sprzedaży nieruchomości Spółka wystawi fakturę VAT, którą zafakturuje jako sprzedaż pawilonu usługowo-handlowego wraz z gruntem.

W załączeniu kopia umowy przedwstępnej sprzedaży.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1.

PSS w Z. wybudowała w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz przyjęła do użytkowania pawilon usługowy pod nazwą „K.” w lipcu 1978 r na działce oznaczonej numerem 420, obręb 5 w Z. Spółdzielnia nabyła własność gruntu tj. działki nr 420 oraz własność zlokalizowanego na tym gruncie budynku mieszkalnego na podstawie umowy przeniesienia własności nieruchomości z dnia 29 października 1981 r, która sporządzona została w formie aktu notarialnego.

Poprzednikowi prawnemu Spółki tj. PSS w Z. nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT ani przy wytworzeniu pawilonu handlowo-usługowego (lipiec 1978 roku) ani przy nabyciu budynku mieszkalnego (październik 1981), gdyż w tym okresie nie obowiązywała ustawa o podatku od towarów i usług.

2.

Poprzednik prawny Wnioskodawcy - zbywca przedsiębiorstwa PSS w Z. nie ponosił wydatków w ciągu całego okresu użytkowania na ulepszenie budynku usługowo-handlowego. Wydatki nie były ponoszone ze względu na fakt ciągłej dzierżawy obiektu. Każdy dzierżawca dokonywał bieżących napraw oraz dostosowywał obiekt do własnych potrzeb na własny koszt.

Nie były ponoszone nakłady na ulepszenie lub modernizację budynku w wysokości do 30% wartości początkowej obiektu lub wyższe.

3.

Według ksiąg bilansowych za 1978 r oddanie do użytkowania obiektu nastąpiło w lipcu 1978 roku.

W księgach WSS w N. Oddział w Z. obiekt ten figuruje pod nazwą „K.” - pawilon gastronomiczny. Zatem od 1978 r była tam prowadzona działalność gospodarcza, a od lipca 1993 r dzierżawa pawilonu była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, zgodnie z wejściem w życie ustawy PTU.

4.

Zgodnie z transakcją zbycia przedsiębiorstwa przez PSS w Z. w likwidacji nastąpiło przez spółkę przejęcie zarówno praw jak i obowiązków związanych z przedmiotową nieruchomością.

Zatem umowy dzierżawy zawarte przez PSS w Z. były nadal kontynuowane przez sp. z o.o. Cesja praw nastąpiła od dnia 01 kwietnia 2014 r. a użytkowanie obiektu w Spółdzielni od lipca 1978 r., czyli minął okres dłuższy niż 2 lata.

5.

Budynek ten nie podlegał ulepszeniu ani modernizacji. Był wykorzystywany przez dokonującego dostawę Wnioskodawcę i poprzednika prawnego do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

6.

Rezygnacja z inwestycji budowlanej, którą poprzedził rozbiór budynku mieszkalnego, nastąpiła z przyczyn ekonomicznych. Została przedstawiona bardzo korzystna oferta przez firmę sąsiadującą z działką Wnioskodawcy, odkupu działki budowlanej o numerze 420 obręb 5. W planie zagospodarowania przestrzennego działka ta figuruje jako teren zabudowy usługowej lub usługowej i mieszkalnej realizowane jako mieszkania w budynkach usługowych. Rezygnacja nastąpiła ze względów ekonomicznych zależnych od Wnioskodawcy.

Dodatkowe informacje uściślające zaistniały stan faktyczny:

W oczekiwaniu na odpowiedź z Krajowej Informacji Podatkowej zdarzenie przyszłe dotyczące dostawy pawilonu usługowo- handlowego wraz z gruntem przekształciło się w stan faktyczny.

W dniu 18.11.2016 r. została zawarta umowa sprzedaży nieruchomości tj. pawilonu usługowo- handlowego wraz z gruntem.

Ponownie dokonano sprawdzenia kosztów związanych z przedmiotowym obiektem i ustalono, że oprócz ww. faktury za rozbiórkę budynku, były jeszcze dwa dodatkowe wydatki, z których odliczony został podatek VAT w ramach pierwotnego zamiaru prowadzenia inwestycji. Wydatki te dotyczyły operatu szacunkowego oraz analizy rynku nieruchomości na kwotę ogółem netto 2.713,01 złotych oraz podatek VAT w wartości 623,99 złotych. Zatem wysokość odliczonego podatku VAT z wszystkich faktur dotyczących przedmiotowej nieruchomości wyniosła ogółem: 12.008,99 złotych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (z których pytania oznaczone nr 2 i 3 ostatecznie sformułowane zostały w piśmie z 2 grudnia 2016 r.):

1. Czy dostawa pawilonu usługowo - handlowego wraz z gruntem obejmującym działkę ewidencyjną numer 420 obręb 5, na której jest usytuowany budynek będzie zwolniona od podatku VAT?
2. Czy Spółka ma obowiązek dokonać korekty odliczonego podatku VAT w kwocie 12.008,99 zł w sposób, o którym mowa w przepisach art. 91 ust. 4-6 ustawy o PTU?
3. Czy Spółka ma obowiązek dokonać korekty odliczonego podatku VAT w kwocie 12.008,99 zł na zasadach przewidzianych w art. 91 ust. 7-7d ustawy o PTU?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy (którego ostateczne brzmienie nadano pismem z 2 grudnia 2016 r).

Ad. 1.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o PTU stanowi, że zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o PTU zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Przy nabyciu nieruchomości Spółka nie miała prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT, ponieważ zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o PTU transakcja zbycia przedsiębiorstwa przez PSS w Z. w likwidacji, nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nakładów na ulepszenie pawilonu handlowo-usługowego Spółka nie poniosła. Jedyny wydatek na przedmiotową nieruchomość był związany z rozbiórką budynku mieszkalnego.

Zatem wszystkie przesłanki, które warunkują prawo do zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy pawilonu handlowo-usługowego są spełnione.

Przepis art. 29a ust. 8 ustawy o PTU stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z zacytowanego przepisu wynika, że wartość gruntu powiększy podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży pawilonu.

Tak więc, sprzedaż pawilonu usługowo - handlowego łącznie z gruntem będzie zwolniona z podatku od towarów i usług.

Ad. 2:

Spółka ma obowiązek dokonać jednorazowej korekty podatku odliczonego, z tytułu wydatków na zaniechaną inwestycję z faktur:

• operat szacunkowy – netto - 1900,00 VAT - 437,00
• analiza rynku nieruchomości - netto 813,01 - VAT 186,99
• rozbiórka budynku mieszkalnego netto - 49500,00 VAT - 11.385.00

Razem – VAT - 12.008,99

Zmiana przeznaczenia nieruchomości polega na odejściu od zamiaru budowy na tym gruncie i podjęcia decyzji o sprzedaży nieruchomości.

Spółka skoryguje całą kwotę odliczonego VAT 12.008,99 zł w deklaracji za miesiąc listopad 2016 roku, w którym sprzedała nieruchomość.

Po szczegółowej analizie dokumentów w związku z wezwaniem do sprawy numer 2461-IBPP2.4512.726.2016.1.IK uwzględniono dodatkowe faktury związane z operatem szacunkowym oraz analizą nieruchomości dla przedmiotowego obiektu.

Ad. 3.

Po analizie zebranego materiału Spółka uważa, że nie może dokonywać korekty na zasadach przewidzianych w art. 91 ust. 7-7d ustawy o PTU w kwocie 12.008,99 zł wynikającej z faktur dotyczących przedmiotowej nieruchomości.

Przepisy art. 91 ust. 7 - 7d ustawy o PTU nie będą miały zastosowania, ponieważ odliczona kwota naliczonego podatku VAT związana jest z nabyciem usługi w celu wytworzenia środka trwałego podlegającego amortyzacji w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe w kwestii zwolnienia od podatku dostawy budynku usługowo-handlowego wraz z gruntem,
• nieprawidłowe w zakresie korekty podatku naliczonego od zaniechanej inwestycji.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Natomiast podstawowa stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, w świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Należy w tym miejscu zauważyć, że takie rozumienie pojęcia „pierwszego zasiedlenia” odnosi się do art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT tj. do użytkowania przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu.

Kwestia pierwszego zasiedlenia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek/budowla zostanie ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej obiektu.

W takim bowiem przypadku decydujące znaczenie do rozstrzygnięcia czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie, ma kwestia oddania budynku/budowli po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu (np. najem).

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca dokonał dostawy pawilonu usługowo-handlowego wraz z gruntem obejmującym działkę nr 420. Wnioskodawca nabył ten budynek 15 marca 2014 r. na podstawie umowy przeniesienia własności gruntów i budynków w formie aportu do Wnioskodawcy w postaci całego przedsiębiorstwa PSS w likwidacji w rozumieniu art. 55¹ i ustawy Kodeks cywilny.

PSS (poprzednik prawny Wnioskodawcy) wybudowała budynek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz przyjęła do użytkowania w lipcu 1978 r. Poprzednik prawny i Wnioskodawca nie ponosili wydatków na ulepszenie pawilonu usługowo-handlowego.

Od 1978 r w budynku była prowadzona działalność gospodarcza, a od lipca 1993 r dzierżawa pawilonu była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, zgodnie z wejściem w życie ustawy PTU. Umowa dzierżawy jest kontynuowana przez Wnioskodawcę. Budynek został sprzedany 18 listopada 2016 r.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa budynku usługowo-handlowego, w okolicznościach wskazanych we wniosku, podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż pomiędzy pierwszym zasiedleniem a przekazaniem tych budynków upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie.

W związku z faktem, że dostawa budynku usługowo-handlowego posadowionego na działce nr 420 podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, również dostawa gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości jest prawidłowe.

W kwestii korekty odliczonego podatku VAT wskazać należy, że:

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Zatem w sytuacji, gdy podatnik dokonuje nabycia towarów i usług z zamiarem wykorzystania ich do wykonywania czynności opodatkowanych VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to – bez względu na to jakie faktycznie będą efekty tej działalności – należy uznać, że w momencie nabycia zakupione towary i usługi miały związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Podkreślić ponadto należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W tym miejscu należy podkreślić również, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie stwierdzał, że prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Powyższe stwierdzenie obrazuje rolę, jaką prawo do odliczenia podatku naliczonego odgrywa w systemie podatku od wartości dodanej.

Potwierdzeniem powyżej przedstawionej linii orzecznictwa jest m.in. wyrok TSUE w sprawie C-268/83 D.A. Rompelman i E.A. Rompelman-Van Deelen, z którego to wynika, że regulacja dotycząca odliczenia ma za cel całkowicie odciążyć podmiot podlegający opodatkowaniu VAT od podatku od wartości dodanej, który jest winien zapłacić w związku ze swoją działalnością gospodarczą. Wspólny system wartości dodanej zapewnia, że obciążenie podatkiem VAT jest całkowicie neutralne wobec każdego przedsiębiorstwa, niezależnie od celów i wyników przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że takie przedsiębiorstwo samo w sobie podlega opodatkowaniu VAT.

Na zasadę neutralności podatku od wartości dodanej powoływano się również w sprawach dotyczących przypadków, gdy z powodów niezależnych od podatnika, podatnik nigdy nie wykorzystał nabytych towarów i usług do prowadzenia działalności opodatkowanej, ale nabycie zostało dokonane z zamiarem takiego wykorzystania. Sytuacja tego rodzaju miała miejsce m.in. w przypadku spółki belgijskiej, która dokonała odliczenia podatku VAT związanego z robotami inwestycyjnymi przeprowadzonymi na nabytej przez firmę działce (sprawa Ghent Coal Terminal NV C-37/95).

Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził, że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo do odliczenia zostaje zachowane.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że wskazane wyżej przepisy ustawy oraz orzeczenia, umożliwiają podatnikowi, w ramach działalności opodatkowanej, odliczenie podatku VAT z tytułu nabycia towarów i usług stanowiących inwestycje z przeznaczeniem na działalność opodatkowaną. Ponadto, z obecnie obowiązujących przepisów wynika, że prawo to przysługuje także w przypadku, gdy z powodów niezależnych od podatnika, nabyte towary i usługi nigdy nie zostaną wykorzystane do prowadzenia działalności opodatkowanej. Prawo to bowiem nie może być uzależnione od okoliczności niezależnych od woli podatnika. W przypadku zatem nabycia towarów i usług związanych z podejmowaną inwestycją, w związku z którą podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, a która następnie zostanie zaniechana, z uwagi na okoliczności pozostające poza kontrolą podatnika, nie ma on obowiązku dokonywania korekty odliczenia podatku naliczonego.

Wyrażoną wyżej generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób technicznoprawny regulacje zawarte w art. 90 i art. 91 ustawy.

Przepisy zawarte w art. 90 ustawy regulują kwestię związaną z prawem do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy podatnik nabyte towary i usługi wykorzystuje zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Z tym, że przez „czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego” należy rozumieć czynności zwolnione od podatku.

Z kolei przepisy zawarte w art. 91 ustawy – co do zasady – dotyczą sytuacji, gdy uprzednio odliczona kwota podatku naliczonego z różnych przyczyn musi zostać skorygowana lub przypadku, gdy podatek naliczony nie został odliczony, bo na moment realizacji prawa do odliczenia nabyty towar lub usługa nie miały służyć działalności opodatkowanej, ale sytuacja ta uległa zmianie.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Art. 91 ust. 4 ustawy stanowi, że w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast w myśl art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

• opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
• zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
  
  

Z kolei zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Ponadto zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W myśl art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Zgodnie z art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W myśl art. 91 ust. 7d ustawy w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania (art. 91 ust. 8 ustawy).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonał rozbiórki budynku mieszkalnego, bowiem na terenie po wyburzeniu budynku miał zamiar realizować inwestycję budowlaną. Z ww. tytułu Wnioskodawca odliczył naliczony podatek VAT. Rezygnacja z inwestycji budowlanej, którą poprzedziła rozbiórka budynku mieszkalnego, nastąpiła z przyczyn ekonomicznych. Została przedstawiona bardzo korzystna oferta przez firmę sąsiadującą z działką Wnioskodawcy. Rezygnacja nastąpiła ze względów ekonomicznych, a więc z przyczyn zależnych od Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy z tytułu zaniechania inwestycji w zaistniałych okolicznościach, będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca ponosząc ww. wydatki inwestycyjne korzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Podjęcie decyzji o zaniechaniu inwestycji – jak wskazał Wnioskodawca – wynikało z przyczyn od Niego zależnych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa, oraz przedstawione okoliczności sprawy, a także orzecznictwo TSUE, należy stwierdzić, że Wnioskodawca zobowiązany jest do dokonania korekty podatku odliczonego zgodnie z art. 91 ust. 7d ustawy o VAT tj. w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana, czyli za miesiąc lipiec 2016 r. (podpisanie umowy przedwstępnej sprzedaży).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w kwestii korekty podatku odliczonego jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia samego prawa do odliczenia podatku w związku z wyburzeniem budynku, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie opisał wyczerpująco zdarzenia przyszłego, nie zadał pytania i nie przedstawił własnego stanowiska w tej sprawie. Kwestie związane z prawem do odliczenia, uznano za element przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.