Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-2.4511.873.2016.2.AK
z 21 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 21 września 2016 r. (data otrzymania 21 września 2016 r.), uzupełnionym 13 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Kataru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu w zakresie:

• zastosowania art. 15 ust. 2 ww. umowy do dochodów uzyskiwanych na zajmowanym stanowisku pracy – jest prawidłowe,
• zastosowania art. 14 ust. 1 ww. umowy do dochodów uzyskiwanych w zakresie przebywania na terytorium Polski w związku z podróżami służbowymi – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Kataru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 5 grudnia 2016 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.873.2016.1.AK, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 13 grudnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Pod koniec września 2016 r. Wnioskodawca zamierza podjąć pracę w katarskich liniach lotniczych w Katarze w Doha, na stanowisku Managera na Europę Wschodnią. Zarząd firmy oraz kluczowe stanowiska kadry zarządzającej są zlokalizowane w Katarze, tam też będzie znajdować się miejsce pracy Wnioskodawcy. Do głównych obowiązków Wnioskodawcy będzie należeć tworzenie polityki marketingowej firmy oraz zarządzanie wszystkimi aktywnościami z obszaru marketingu firmy, ze szczególnym uwzględnieniem krajów Europy Wschodniej.

Zatrudnienie Wnioskodawcy będzie miało formę umowy o pracę tzn. po przyjeździe do Kataru podpisze umowę o pracę według lokalnych warunków prawa pracy.

W Katarze w 2017 r. Wnioskodawca zamierza przebywać ponad 183 dni w roku. W kolejnych latach, jeśli zatrudnienie Wnioskodawcy będzie trwało nadal, długość pobytu w Katarze będzie również przekraczała 183 dni w roku. Obecnie jednak Wnioskodawca nie planuje przeprowadzki do Kataru jego najbliższej rodziny (żona oraz dzieci). Pozostanie ona zatem w Polsce. Ponieważ stanowisko Wnioskodawcy łączy się z nadzorowaniem działalności marketingowej w regionie Europy Wschodniej, do którego w strukturze firmy zaliczana jest również Polska, w ramach swoich obowiązków służbowych Wnioskodawca może co jakiś czas odbywać podróże służbowe do krajów tego regionu, w tym również sporadycznie do Polski. Najprawdopodobniej łączny czas podróży służbowych Wnioskodawcy do Polski nie przekroczy kilku (maksimum kilkunastu) dni w roku kalendarzowym. Ponadto do Polski Wnioskodawca będzie podróżował również w celach osobistych, tj. w celu spotkania z rodziną.

Stanowisko pracy Wnioskodawcy będzie umiejscowione w strukturze firmy w biurze odpowiedzialnym za region, które raportuje do wysokich struktur tej organizacji. Osobiście Wnioskodawca będzie odpowiedzialny za tworzenie planów marketingowych, przyjmowanie strategii, tworzenie budżetów, dbanie i popularyzację marki linii lotniczych. Jego stanowisko jest charakteryzowane jako jeden z wyższych poziomów kadry zarządzającej w przedsiębiorstwie (w języku angielskim jest określane jako „top-level managerial position”). W strukturze linii lotniczych stanowiska pracy są ułożone według tzw. „grade” (poziom stanowiska). Stanowisko Wnioskodawcy znajduje się na poziomie 8 na 10 możliwych, co oznacza, że podlega jedynie najwyższym szczeblom przedsiębiorstwa, na które składa się przede wszystkim zarząd całych linii lotniczych.

Zarząd katarskich linii lotniczych znajduje się w Państwie Katar. Najwyższe szczeble zarządzania w firmie są ulokowane w centrali firmy i tam też podejmowane są wszelkie strategiczne decyzje z obszaru zarządzania – w tym z obszaru marketingu. Zatem w biurze gdzie Wnioskodawca będzie zatrudniony są podejmowane wszelkie strategiczne decyzje dotyczące marketingu całej firmy w skali globalnej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

• katarskie linie lotnicze to spółka akcyjna, w której 100% akcji jest własnością rządu Kataru. Zarząd firmy i siedziba główna znajduje się w stolicy Kataru. Jest to więc podmiot, który dla celów podatkowych traktowany jest jako osoba prawna, według definicji art. 3 ust. 1 pkt d) umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Kataru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu;
• zatrudnienie na stanowisku Managera na Europę Wschodnią wiąże się wyłącznie z otrzymywaniem świadczeń związanych z pełnioną funkcją w ramach umowy o pracę. W ramach obowiązków osoby zatrudnionej na tym stanowisku, oprócz pracy w siedzibie firmy w Katarze, konieczne jest odbywanie podróży służbowych do krajów Europy Wschodniej, co zgodnie z lokalnym prawem pracy jest związane z otrzymywaniem diet za delegacje poza granice Kataru. Podróże te planowane są w zależności od podejmowanych działań reklamowych na terenie krajów Europy Wschodniej;
• świadczenia uzyskiwane podczas podróży służbowej są świadczeniami związanymi z pełnionymi obowiązkami i są elementem wynagrodzenia. Świadczenia te obejmują diety za pobyt poza granicami Kataru. Jak już Wnioskodawca wskazał powyżej, osoba zatrudniona na tym stanowisku nie otrzymuje żadnych świadczeń, które nie byłyby związane z pełnioną funkcją;
• wynagrodzenie otrzymywane jest tylko z tytułu umowy o pracę na wskazanym stanowisku. Wynagrodzenie nie jest podzielone na części zależne od pobytu w danym kraju. Ponadto przez cały czas zatrudnienia Wnioskodawca będzie pełnił funkcje typowe dla swojego stanowiska pracy. Do obowiązków osoby odpowiedzialnej za działania marketingowe na terenie kilku krajów należą regularne wyjazdy do tych krajów w celu odbywania spotkań z kontrahentami, pracownikami linii lotniczych zatrudnionymi w kraju docelowym, badanie możliwości przeprowadzania kampanii marketingowych na podstawie przeprowadzanych wizyt studyjnych, na podstawie których możliwe jest określenie przydatności lokalnych mediów i nośników reklamowych do kampanii reklamowych.
  
  

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytania.

1. Czy dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu zatrudnienia w warunkach opisanych powyżej będą stanowiły wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji zarządzającej wysokiego szczebla w rozumieniu art. 15 ust. 2 umowy z 18 listopada 2008 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Kataru?
2. Niezależnie od odpowiedzi na pytanie 1, czy dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu zatrudnienia w warunkach opisanych powyżej będą stanowiły dochody, o których jest mowa w art. 14 ust. 4 umowy z 18 listopada 2008 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Kataru – w zakresie w jakim Wnioskodawca będzie przebywał na terytorium Polski (w szczególności w związku z podróżami służbowymi do Polski)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, jak stanowi umowa podpisana 16 listopada 2006 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Kataru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Wnioskodawca przeanalizował tę umowę) wersja angielska tego dokumentu jest wersją rozstrzygającą, w związku z powyższym w argumentacji wniosku Wnioskodawca umieścił również wersję angielską kilku przepisów, które dotyczą jego osobistej sytuacji. Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji opisanej powyżej, otrzymywane wynagrodzenie będzie stanowiło wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji zarządzającej wysokiego szczebla w rozumieniu art. 15 ust. 2 umowy. Niezależnie od tego, w zakresie w jakim Wnioskodawca będzie przebywał w Polsce (co jak wskazał może nastąpić sporadycznie, w szczególności w związku z podróżami służbowym), do jego sytuacji zastosowanie znajdzie również art. 14 ust. 4 umowy.

Zgodnie z art. 14 ust. 4 umowy – pensje, płace, dodatki i świadczenia dodatkowe otrzymywane przez pracownika przedsiębiorstwa transportu lotniczego lub przedsiębiorstwa żeglugi morskiej Umawiającego się Państwa, przebywającego w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

Wersja angielska – salaries, wages, allowances and prerequisites, received by an employee of an airline or shipping enterprise of Contracting State and stationed in that other Contracting State shall be taxable in that other Contracting State in which the place of effective management of the enterprise is situated.

Art. 15 ust. 2 wyżej wymienionej umowy stanowi – pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu pełnienia funkcji zarządzającej wysokiego szczebla w spółce mającej siedzibę w drogim Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

W wersji angielskiej – salaries, wages and other similar remuneration derived by a resident of a Contracting State in his capacity as an official in a top-level managerial position of a company which is a resident of other Contracting State shall be taxable only in that other State.

Jak wskazał Wnioskodawca powyżej, jego stanowisko należy do stanowisk zarządczych wysokiego szczebla w strukturze firmy (tzw. top managerial position). Wnioskodawca podkreślił, że określenie to odpowiada sformułowaniu zawartemu w angielskiej (czyli rozstrzygającej w razie wątpliwości) wersji art. 15 ust. 2 umowy. Zatem chociaż nie jest to stanowisko w zarządzie spółki rozumianym w sposób ścisły jako zarząd uprawniony do jej reprezentowania (tak jak w Polsce zarząd wskazywany w rejestrze sądowym), to powinno się do niego stosować zasady wynikające z art. 15 ust. 2 wspomnianej umowy pomiędzy Polską a Katarem. Sama zresztą konstrukcja tego przepisu potwierdza ten wniosek. W ust. 1 tego artykułu wskazuje się bowiem na radę dyrektorów, czyli zarząd spółki w znaczeniu ścisłym. Zatem ust. 2 tego artykułu musi dotyczyć innych osób wysokiego szczebla w ramach struktury danej firmy. Prowadzi to do wniosku, że chociaż użyty w przepisie termin „pełnienie funkcji zarządzającej wysokiego szczebla” nie jest precyzyjnie dookreślony, to biorąc pod uwagą okoliczności (fakt, że Wnioskodawca będzie pełnił funkcję managera odpowiedzialnego za cały region, zatrudnienie na pozycji ulokowanej na poziomie 8 w 10 stopniowej skali w ramach firmy, wreszcie fakt, że określenie jego pozycji w terminologii angielskiej dokładnie pokrywa się z terminem użytym w angielskim tekście umowy pomiędzy Polską a Katarem) należy uznać, że otrzymywane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie będzie stanowiło wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji zarządzającej wysokiego szczebla w rozumieniu art. 15 ust. 2 umowy z 18 listopada 2008 r.

Niezależnie od odpowiedzi na pytanie 1, Wnioskodawca wskazał, że w zakresie w jakim będzie przebywał na terytorium Polski (np. w związku z podróżami służbowymi do krajów regionu, za który będzie odpowiadał) do jego sytuacji powinien również znaleźć zastosowanie art. 14. ust. 4 umowy pomiędzy Polską a Katarem. Wnioskodawca będzie bowiem pracownikiem przedsiębiorstwa transportu lotniczego mającego siedzibę i faktyczny zarząd w Katarze. Zatem w zakresie w jakim Wnioskodawca będzie przebywał w Polsce do jego sytuacji znajdzie zastosowanie art. 14 ust. 4 umowy – całkiem niezależnie od rozstrzygnięcia w sprawie interpretacji art. 15 ust. 2 umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy – za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast art. 3 ust. 2a ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przywołane wyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 14 ust. 4 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Kataru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Doha dnia 18 listopada 2008 r. (Dz.U. z 2010 r. Nr 17, poz. 93) – pensje, płace, dodatki i świadczenia dodatkowe otrzymywane przez pracownika przedsiębiorstwa transportu lotniczego lub przedsiębiorstwa żeglugi morskiej Umawiającego się Państwa, przebywającego w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt f) umowy – w rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej określenie „przedsiębiorstwo” odnosi się do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. umowy – wynagrodzenia dyrektorów i inne podobne wypłaty, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie dyrektorów spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Natomiast pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu pełnienia funkcji zarządzającej wysokiego szczebla w spółce mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie (art. 15 ust. 2 umowy).

W myśl art. 3 ust. 1 pkt d) umowy – w rozumieniu niniejszej umowy, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej określenie „spółka” oznacza każdą osobę prawną lub każdy podmiot, który dla celów podatkowych traktowany jest jako osoba prawna.

W tym miejscu wskazać ponadto należy, że zgodnie z art. 28 umowy – umowę sporządzono w Doha dnia 18 listopada roku 2008 w dwóch egzemplarzach, w językach polskim, arabskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. W przypadku jakichkolwiek rozbieżności, rozstrzygający jest tekst angielski.

Wersja angielska art. 15 ust. 2 umowy brzmi następująco – salaries, wages and other similar remuneration derived by a resident of a Contracting State in his capacity as an official in a top-level managerial position of a company which is a resident of other Contracting State shall be taxable only in that other State.

Z konstrukcji art. 15 umowy między Polską a Katarem wynika, że przepis ten w ust. 1 odnosi się do wynagrodzeń dyrektorów i innych podobnych wypłat otrzymywanych z tytułu członkostwa w radzie dyrektorów spółki a w ust. 2 tego przepisu mowa jest o pensjach, płacach i innych podobnych wynagrodzeniach otrzymywanych z tytułu pełnienia funkcji zarządzającej wysokiego szczebla w spółce. Tym samym uznać należy, że ust. 2 tego artykułu dotyczy pensji, płat i innych podobnych wynagrodzeń otrzymywanych przez inne niż wskazane w ust. 1 osoby z tytułu pełnienia funkcji wysokiego szczebla w ramach struktury danej spółki.

Ponadto normy zawarte w postanowieniach ww. umowy stanowią, że rozstrzyganie rozbieżności interpretacyjnych następuje poprzez sięganie po tekst angielskiej umowy. Przy czym zauważyć należy, że zarówno angielska wersja art. 15 ust. 2 umowy, rozstrzygająca w przypadku rozbieżności przy interpretacji, jak i polska, odnoszą się do pensji, płac i innych podobnych wynagrodzeń otrzymywanych z tytułu pełnienia funkcji zarządzającej wysokiego szczebla w spółce. Umowa co prawda nie przewiduje definicji „funkcji zarządzającej wysokiego szczebla”, lecz w angielskiej wersji tekstu określa funkcje te jako „top-level managerial” co wskazuje na intencję w objęciu tym przepisem pensji, płac i innych podobnych wynagrodzeń otrzymywanych przez osobę, która pełni funkcję „top-level managerial” w spółce. Angielska wersja językowa umowy wskazuje wprost, że przepis art. 15 ust. 2 odnosi się do pensji, płac i innych podobnych wynagrodzeń otrzymywanych z tytułu pełnienia funkcji „top-level managerial”.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza podjąć pracę w katarskich liniach lotniczych – podmiot, który dla celów podatkowych traktowany jest jako osoba prawna – na stanowisku Managera na Europę Wschodnią. Zatrudnienie Wnioskodawcy będzie miało formę umowy o pracę tzn. po przyjeździe do Kataru podpisze umowę o pracę według lokalnych warunków prawa pracy. Stanowisko pracy Wnioskodawcy będzie umiejscowione w strukturze firmy w biurze odpowiedzialnym za region, które raportuje do wysokich struktur tej organizacji. Osobiście Wnioskodawca będzie odpowiedzialny za tworzenie planów marketingowych, przyjmowanie strategii, tworzenie budżetów, dbanie i popularyzację marki linii lotniczych. Jego stanowisko jest charakteryzowane jako jeden z wyższych poziomów kadry zarządzającej w przedsiębiorstwie (w języku angielskim jest określane jako „top-level managerial position”). W strukturze linii lotniczych stanowiska pracy są ułożone według tzw. „grade” (poziom stanowiska). Stanowisko Wnioskodawcy znajduje się na poziomie 8 na 10 możliwych, co oznacza, że podlega jedynie najwyższym szczeblom przedsiębiorstwa, na które składa się przede wszystkim zarząd całych linii lotniczych.

Ponieważ stanowisko Wnioskodawcy łączy się z nadzorowaniem działalności marketingowej w regionie Europy Wschodniej, do którego w strukturze firmy zaliczana jest również Polska, w ramach swoich obowiązków służbowych Wnioskodawca może co jakiś czas odbywać podróże służbowe do krajów tego regionu, w tym również sporadycznie do Polski, co zgodnie z lokalnym prawem pracy jest związane z otrzymywaniem diet za delegacje poza granice Kataru. Ponadto do Polski Wnioskodawca będzie podróżował również w celach osobistych, tj. w celu spotkania z rodziną.

Świadczenia uzyskiwane podczas podróży służbowej są świadczeniami związanymi z pełnionymi obowiązkami i są elementem wynagrodzenia. Świadczenia te obejmują diety za pobyt poza granicami Kataru. Osoba zatrudniona na tym stanowisku nie otrzymuje żadnych świadczeń, które nie byłyby związane z pełnioną funkcją. Natomiast wynagrodzenie otrzymywane jest tylko z tytułu umowy o pracę na wskazanym stanowisku. Wynagrodzenie nie jest podzielone na części zależne od pobytu w danym kraju.

Biorąc zatem pod uwagę fakt, że stanowisko, na którym Wnioskodawca będzie zatrudniony w katarskich liniach lotniczych jest charakteryzowane jako jeden z wyższych poziomów kadry zarządzającej w spółce (zatrudnienie na pozycji ulokowanej na poziomie 8 w 10 stopniowej skali w ramach struktury spółki) a w języku angielskim jest określane jako „top-level managerial position” co dodatkowo odpowiada określeniu użytemu w angielskiej wersji umowy, to uznać należy, że otrzymywane przez Wnioskodawcę na tym stanowisku wynagrodzenie będzie stanowiło wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji zarządzającej wysokiego szczebla i do wynagrodzenia tego zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 2 umowy między Polską a Katarem.

Również w zakresie w jakim Wnioskodawca będzie przebywał w Polsce do jego sytuacji zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 2 umowy a nie jak wskazuje Wnioskodawca art. 14 ust. 4 tej umowy. Uznać bowiem należy, że świadczenia otrzymywane przez Wnioskodawcę w związku z podróżami służbowymi do krajów regionu, za który będzie odpowiadał, jako związane bezpośrednio z funkcją, którą Wnioskodawca będzie pełnił w spółce i – jak wskazał Wnioskodawca – ponieważ są to świadczenia związane z pełnionymi obowiązkami i są elementem wynagrodzenia, to mieszczą się w pojęciu pensji, płac i innych podobnych wynagrodzeń z tytuły pełnienia funkcji zarządzającej wysokiego szczebla w spółce, o których mowa w art. 15 ust. 2 umowy pomiędzy Polską a Katarem.

Reasumując, Wnioskodawca prawidłowo twierdzi, że otrzymywane przez niego wynagrodzenie za pracę na zajmowanym i opisanym we wniosku stanowisku będzie stanowiło wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji zarządzającej wysokiego szczebla w rozumieniu art. 15 ust. 2 umowy pomiędzy Polską a Katarem i powinno się do niego stosować wynikające z tego przepisu zasady. Natomiast nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że w zakresie w jakim będzie przebywał na terytorium Polski (np. w związku z podróżami służbowymi do krajów regionu, za który będzie odpowiadał) do jego sytuacji powinien również znaleźć zastosowanie art. 14. ust. 4 umowy pomiędzy Polską a Katarem. Jak wskazano powyżej w ww. zakresie zastosowanie znajdzie również art. 15 ust. 2 umowy pomiędzy Polską a Katarem.

Tym samym stanowiska Wnioskodawcy nie można było w całości uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.